Dysleksja, dysgrafia i dysortografia oraz glottodydaktyka jako metoda przeciwdzi.pdf

Literka.pl - Dysleksja, dysgrafia i dysortografia oraz glottodydaktyka jako metoda

przeciwdzi

Dysleksja, dysgrafia i dysortografia oraz glottodydaktyka jako

metoda przeciwdzi

Data dodania: 2006-06-19 11:30:00

Przedstawiam Państwu materiały szkoleniowe na WDN z zakresu - Dysleksja, dysgrafia i

dysortografia oraz glottodydaktyka jako metoda przeciwdziałania tym zjawiskom. Celem

odbytego szkolenia było poznanie postępowania reedukatora z dzieckiem

dyslektycznym, wskazówki dla nauczycieli, zapoznanie z elementami wiedzy

językoznawczej.

Materiały szkoleniowe– wewnątrzszkolne doskonalenie nauczycieli

Opracowała: mgr Urszula Cis

mgr Anna Sikorska

Temat:"Dysleksja, dysgrafia i dysortografia oraz glottodydaktyka

jako metoda przeciwdziałania tym zjawiskom"

Cel szkolenia– poznanie postępowania reedukatora z dzieckiem dyslektycznym —

wskazówki dla nauczycieli

— zapoznanie z elementami wiedzy językoznawczej

Metody i techniki pracy: wykład i ćwiczenia z zastosowaniem i demonstracją zagadnień

praktycznych.

Pomoce dydaktyczne:

· Materiały do praktycznych ćwiczeń

· Alfabet

· Klocki LOGO

· Rzutnik, foliogramy

· Plansze do ćwiczeń ortofonii i ortografii

· Fonetyczne video do ćwiczeń

· Kasety audio do ćwiczenia słuchu

· Magnetofon

· Słownik ortograficzno-ortofoniczny

Scenariusz zajęć:

Część teoretyczna

1. Zapoznanie z pojęciami związanymi z tematem

2. Omówienie problemu dysleksji

3. Omówienie problemu dysgrafii

4. Omówienie problemu dysortografii

5. Glottodydaktyka metodą przeciwdziałania dysleksji:

— opinie nauczycieli pracujących tą metodą

— terminologia

Część praktyczna

6. Praca z dzieckiem dyslektycznym

— demonstracja pomocy i testów

— ćwiczenia praktyczne dla nauczycieli

7. Podsumowanie

8. Ewaluacja– opinie nauczycieli na temat szkolenia

Dysleksja, dzieci dyslektyczne

Dys — oznacza brak czegoś, trudność, lego- czytam ( j. grecki, łaciński ), grapho- piszę,

rysuję (j. grecki). Dysleksja to zatem trudność w opanowaniu umiejętności czytania,

dysgrafia zaś oznacza trudność w kaligrafii, opanowaniu dobrego poziomu graficznego

pisma, a więc określa brzydkie, mało czytelne pismo.

Niektórzy autorzy na określenie specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu używają

jednego terminu– DYSLEKSJA ROZWOJOWA, inni posługują się dwoma terminami–

dysgrafia i dysleksja ( Spionek )

Dysleksja nazywana była„ ukrytym kalectwem”, gdyż przyczyny trudności w uczeniu

leżą„ wewnątrz” dziecka i niełatwo je zdiagnozować. Wiele osób myli je z opóźnieniami

(zaburzeniami) intelektualnymi czy zaniedbaniami środowiskowymi.

Mówiąc o przyczynach tkwiących w uczniu, mamy przede wszystkim na myśli przyczyny

związane z tempem i rytmem jego rozwoju psychofizycznego. Zdarza się, że dzieci w

młodszych klasach szkoły podstawowej przedkładają jeszcze zabawę nad naukę. Dzieje

się tak dlatego, że jedne dzieci wkraczają w fazę rozwojowa już w wieku 6- ciu lat, inne

zaś ok. 8– mego roku życia. Jest to przejaw różnic indywidualnych, czyli prawidłowość

rozwojowa. Często nauczyciele i rodzice porównują między sobą dzieci z tej samej klasy

nie zważając na to, że jedno może być urodzone w styczniu, a drugie w grudniu i nie

sposób nie zauważyć różnic

między nimi. W starszych klasach różnice między dziećmi już się zacierają.

Dzieci dyslektyczne to takie, u których na skutek fragmentarycznych zaburzeń rozwoju

psychomotorycznego, których usunięcie może okazać się niemożliwe występują

trudności w nauce czytania i pisania. W następstwie tych zaburzeń narastają u dzieci

niepowodzenia szkolne polegające nie tylko na ograniczonych możliwościach w zakresie

wykonywania czynności czytania i pisania, lecz także liczenia, manipulowania,

wypowiadania się. Wpływa to negatywnie na opanowanie materiału programowego oraz

na proces uczenia się w ogóle. Proces narastania niepowodzeń szkolnych może w

konsekwencji doprowadzić do osłabienia motywów uczenia się, zahamowań, nerwic

szkolnych, zachowań antyspołecznych i innych zaburzeń w zachowaniu.

Dziecko dyslektyczne już w wieku 5-6 lat zachowuje się w charakterystyczny sposób.

Nie potrafi dokładnie opisać obrazka, ponieważ nie dostrzega w nim szczegółów.

Posługuje się krótkimi zdaniami, a na większość pytań odpowiada jednym wyrazem. Ma

kłopoty z koncentracją uwagi, słuchając dłuższych opowiadań. Woli, gdy tekst jest

ilustrowany. Niechętnie bierze udział w zabawach rytmicznych, gdyż ma trudności w

zapamiętywaniu melodii i rytmu. Z trudnością wykonuje więcej niż jedno polecenie

naraz. Niezdarnie skacze, biega, rzuca i łapie piłkę.

W klasach początkowych objawy dysleksji są jeszcze bardziej widoczne.

Dziecko ma przede wszystkim trudności z czytaniem i pisaniem: myli litery o podobnym

kształcie, opuszcza lub myli krótkie wyrazy, niestarannie lub błędnie pisze litery, myli

litery o podobnym brzmieniu, ma trudności z utrzymaniem długopisu, szybko się męczy.

Również w innych dziedzinach można dostrzec następujące symptomy dysleksji:

trudności w zapamiętywaniu nazw dni tygodnia, miesięcy, mylenie kierunków, kłopoty z

wykonywaniem prostych obliczeń pamięciowych.

Praca z dzieckiem dyslektycznym wymaga pełnego zrozumienia jego trudności,

przekonane jest ono bowiem o swojej niepełnowartościowości i pozbawione wiary we

własne siły, ma obniżony poziom motywacji do pracy i zmniejszoną wrażliwość na

bodźce emocjonalne. Trzeba mu zatem pomóc w przełamaniu tej psychicznej bariery na

drodze do aktywnego działania. Należy dawać dziecku do wykonania zadania łatwe, nie

stwarzające negatywnych napięć, nie limitowane czasem, wyzwalające jego zdolności i

zainteresowania. Będzie ono pracowało wtedy sprawniej, efektywniej i miało okazję do

sukcesu i zadowolenia.

Pokonywanie trudności i zaburzeń związanych z dysleksją powinno odbywać się na

zajęciach korekcyjno– kompensacyjnych, podczas systematycznej pracy na zajęciach

zintegrowanych i w domu pod kierunkiem rodziców.

Indywidualna praca z dzieckiem dyslektycznym w ramach zajęć zintegrowanych jest

dość trudna, ale możliwa do realizacji. Wymaga jednak od nauczyciela systematycznego

przygotowywania dodatkowych ćwiczeń usprawniających zaburzone analizatory i

poświęcenie takiemu dziecku kilkunastu minut dziennie pracy indywidualnej.

Przygotowane zestawy ćwiczeń mogą mieć charakter zabawowy i usprawniać zarówno

analizator wzrokowy, słuchowy i kinestetyczno — ruchowy. Nie będzie odczuwało, że jest

obarczone dodatkowo innymi zadaniami niż pozostali uczniowie danej klasy.

Ćwiczenia do pracy indywidualnej

— wyszukiwanie różnic pomiędzy obrazkami,

— odszukiwanie jednakowych obrazków i tworzenie par,

— składanie obrazków pociętych na części,

— rysowanie brakujących elementów figur lub liter,

— kreślenie kształtów graficznych za pomocą kreski łączącej wyznaczone punkty,

— wypełnianie konturów (farbą, kredką, papierem )

— uzupełnianie brakujących liter w wyrazach,

— dobieranie podpisów do obrazków,

— układanie wyrazów z liter lub sylab,

— wyodrębnianie wyrazów w zdaniach,

— kończenie wyrazów dwusylabowych,

— wyszukiwanie obrazków o najdłuższej, najkrótszej nazwie,

— dobieranie wyrazów różniących się jedną głoską,

— rysowanie przedmiotów w odpowiednim położeniu,

— kolorowanie obrazka wg instrukcji,

— rysowanie linii w labiryncie,

— kreślenie kształtów graficznych w powietrzu,

— uzupełnianie rysunku dwiema rękami jednocześnie,

— składanie sylab w sensowne wyrazy za pomocą suwaków prostych i zegarów,

— rozpoznawanie przedmiotów na podstawie barwy dźwięków,

— układanie klocków do odpowiednio wystukanego rytmu,

— tworzenie wyrazów rozpoczynających się określoną sylabą,

— uzupełnianie brakujących sylab w wyrazach,

— nawlekanie koralików wg wzoru.

Równie ważne są ćwiczenia do wykonywania w domu pod kierunkiem rodziców np.:

§ Dziecko otrzymuje naklejone na kartce kolorowe trójkąty ( kolory zbliżone do siebie),

obok rysuje lub nakleja takie same.

§ Uzupełnianie brakujących samogłosek.

Może wziąć na rogi. B. K

Lubi chodzić tyłem. R. K

Wisi coś na nim. H. K

Pomaga w chorobie. L. K

Rośnie w polu. M. K

Ma 52 tygodnie. R. K

Rodzaj fryzury. K. K

Boli od niego głowa. H. K

§ Łączenie wyrazów, które się rymują.

jagoda płot

kwiatek moda

kot most

mowa statek

książka sowa

ryba wstążka

§ Wpisywanie brakujących liter zamiast kropek.

1. kot kora komar kolega

2. las lato lalka lawina

3. mak mata masło makata

4. rok rosa robak robota

1. ko. 2. la. 3. ma. 4. ro.

ko.. la.. ma.. ro. .

ko... la... ma... ro...

ko.... la.... ma.... ro....

Aby praca z dzieckiem dyslektycznym przyniosła zamierzone efekty, nauczyciele powinni

przestrzegać pewnych zasad: m.in. zaplanowana praca powinna być na poziomie

odpowiednim dla danego dziecka, jego osiągnięcia należy oceniać bardziej na podstawie

wypowiedzi ustnych, często nagradzać wykonaną pracę, stworzyć atmosferę zaufania

poprzez rozwój jego zainteresowań, angażować rodziców, okazywać cierpliwość,

zrozumienie oraz przyjaźń przez cały czas.

Glottodydaktyka metodą przeciwdziałania dysleksji

Terminologia

Glottologia (gr.) Glotta = język + logos = słowo, nauka dawna nazwa

językoznawstwa, nauki o języku.

Glottodydaktyka: nauka języka rodzimego ównież dotycz języków obcych

Stanowi podstawę nowego programu wychowania językowego

dzieci opracowanego przez językoznawcę profesora Bronisława

Rocławskiego wprowadzonego w 1984roku.

Słuch fonemowy i fonetyczny– badanie i ćwiczenie

Zaburzenia w komunikacji językowej mogą być spowodowane nierozróżnianiem

elementarnych jednostek języka, jakimi są fonemy. Dziecko łączy dwie klasy głosek

stanowiące w danym języku dwa różne fonemy w jedną klasę. Zaburzenia tego typy

nazywamy zaburzeniami słuchu fonologicznego. Jest to bardzo poważne zaburzenie.

Uniemożliwia ono prawidłowy kontakt z otoczeniem. Słuch fonetyczny jest zdolnością

odróżniania głosek i zjawisk prozodycznych. Test obrazkowy służy do badania i ćwiczenia

słuchu fonologicznego fonetycznego.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: