SPRAWOZDANIE 3.doc

FIZJOLOGIA ROŚLIN

SPRAWOZDANIE

Sabina Spyrka

Biotechnologia I

Gr. 4

OPOLE  2008

Ćwiczenie 1:

1.      Przebieg doświadczenia:

Umieszczamy trzy gałązki cisu w gumowych korkach. Aby uszczelnić korki, przestrzenie, które nie zostały zapełnione zapełniamy wazeliną.

Potometry napełniamy wodą, zamykamy krany i wyloty. Następnie naszykowane wcześniej korki                z rośliną wkładamy do potometru i otwieramy kran. Wszystko należy wykonać bardzo starannie, aby w układzie nie znalazły się pęcherzyki powietrza.

              Zamykamy kran. I czekamy chwilę, do momentu pojawienia się pęcherzyka powietrza                          w potometrze. Od tego momentu rozpoczyna się ubywanie wody. Spuszczamy owy pęcherzyk do wysokości wlotu.

Zaczyna się tworzyć jeden pęcherzyk powietrza. Odczekujemy chwilę.

Roślinę umieszczamy w trzech różnych miejsca – poddajemy ją różnym czynnikom zewnętrznym.

1. warunki normalne, czyli warunki panujące w pomieszczeniu, w którym wykonujemy doświadczenie.
2. przy ograniczonym dostępie tlenu  - nakrywamy szczelnie układ przezroczystą folią.
3. przy zwiększonym przepływie powietrza (wentylator)

Co 10 minut wykonujemy pomiary.

2.      Wyniki:

3.      Wnioski:

W doświadczeniu w warunkach normalnych transpiracja przyjmuje stałe wartości, nie zmienia się. Najważniejszymi czynnikami transpiracji są światło i temperatura, które (jak widać) przy pierwszej próbie nie ulegają zmianie – są bardzo stabilne i nie mają wpływu na zahamowanie bądź przyspieszenie omawianego procesu.

Jeśli zahamujemy dopływ tlenu do rośliny – tak jak przy drugie próbie w naszym doświadczeniu możemy się spodziewać ograniczeniu procesu transpiracji. W tej próbie ilość pobieranej wody kolejno malała. Obecność folii spowodowała nasycenie się powietrza parą wodną, co z kolei doprowadziło do zamykania się aparatów szparkowych i ograniczało transpirację.

Ostatni wynik może być błędem w pomiarach lub może być spowodowany rozhermetyzowaniem się folii (różnice poszczególnych wyników pomiaru wynosiły odpowiednio: 1,95 ; 1,85 ; 1,4 ; 2).

              Nadmierny ruch powietrza spowodował początkowo duży wzrost transpiracji (różnice poszczególnych wyników pomiaru wynosiły 1,5 ; 2,4 ; 1,0 ; 1,0). Najszybszy wzrost transpiracji ma miejsce przy stosunkowo słabym wietrze.

Następnie transpiracja się ustabilizowała.

Ćwiczenie 2:

A.    Przebieg doświadczenia:

              Do wykonania doświadczenia drugiego musieliśmy znać powierzchnię dwóch liści pelargonii. Aby ją obliczyć odrysowaliśmy liście na kartce papieru, wycięliśmy i zważyliśmy otrzymane wycinki oraz wykonany wcześniej wycinek kartki o powierzchni 10cm x 10cm.

Oba liście pelargonii umieszczamy w innych warunkach:

1. w świetle i temperaturze pokojowej
2. w ciemności.

Po 1,5 godziny wyjmujemy probówki z liśćmi i ponownie ważymy.

B.     Wyniki:

Dla liścia pelargonii umieszczonego w świetle i temperaturze pokojowej:

à        Powierzchnia kartki – 10x10 – 100cm²

à        Waga kartki : 0,627g

à        Waga wycinka kartki: 0,129g

à        Waga układu przed upływem 1,5 godziny: 11,214g

à        Waga układu po upływie 1,5 godziny: 11,136g

à        Różnica wagi po upływie 1,5 godz.: 0,078g

Powierzchnia liścia:

100cm² - 0,627g

  X cm² - 0,129g

X = 20,57 cm² = 0,2057 dm²

Intensywność transpiracji:

              0,2057dm² - 0,078g

                       1dm² - x g

                    x = 0,3791g

Otrzymany wynik jest obliczony w czasie 1,5 godziny. Intensywność wyraża się w czasie 60 minut, a więc:

90 minut - 0,3791g

60 minut – x

X=0,2527

Intensywność procesu transpiracji dla pelargonii umieszczonej w świetle i temperaturze pokojowej wynosi: 0,2527g/dm²/h.

Dla liścia pelargonii umieszczonego w ciemności:

à        Powierzchnia kartki – 10x10 – 100cm²

à        Waga kartki : 0,614g

à        Waga wycinka kartki: 0,234g

à        Waga układu przed upływem 1,5 godziny: 9,430g

à        Waga układu po upływie 1,5 godziny: 9,361g

à        Różnica wagi po upływie 1,5 godz.: 0,069g

Powierzchnia liścia:

100cm² - 0,614g

  X cm² - 0,234g

X = 38,11 cm² = 0,3811 dm²

Intensywność transpiracji:

              0,3811dm² - 0,069g

                       1dm² - x g

                    x = 0,1811g

Otrzymany wynik jest obliczony w czasie 1,5 godziny. Intensywność wyraża się w czasie 60 minut, a więc:

90 minut - 0,1811g

60 minut – x

X=0,1207

Intensywność procesu transpiracji dla pelargonii umieszczonej w ciemności wynosi: 0,1207g/dm²/h.

C.     Wnioski:

              Porównując otrzymane wyniki widzimy, że intensywność transpiracji w świetle i w ciemności jest inna. Wartość intensywności transpiracji dla pelargonii umieszczonej w świetle była około dwa razy większa niż wartość dla pelargonii w ciemności.

Na podstawie otrzymanych wyników możemy dojść do wniosku, że światło ma wpływ na intensywność transpiracji. Brak światła ogranicza transpirację.

Światło jest czynnikiem inicjującym otwieranie się szparek i tym samym zwiększa intensywność transpiracji.