Jako chrześcijanie jesteśmy już nowym narodem wyzwolonym z niewoli grzechu. Kontynuujemy to, co Bóg uczynił dla narodu izraelskiego. Uwierzyliśmy, że Chrystus jest Mesjaszem, dlatego jako wspólnota ochrzczonych staliśmy się obrazem Boga. Mamy umacniać ten obraz poprzez wzajemną miłość i ewangeliczny styl życia. Trudna ta nauka, ale Bóg daje siły do wytrwania w niej.
Nie wszyscy uczniowie poszli za Jezusem. Tak dzieje się po dziś dzień. I chociaż nikt nikogo nie przymusza i każdy jest wolny w podejmowaniu decyzji, to jednak w jakimś sensie szkoda nam jest tych, którzy zdystansowali się względem swego powołania. Ale czy można zmuszać do miłości?
* * *
Naród Wybrany miał wyznaczony cel: głoszenie chwały Bożej po całej ziemi. Aby w tym pomóc Bóg uczynił względem tego ludu wielkie dzieła – wyzwolił ich z ręki faraona. Dlatego Izraelici winni być obrazem Bożej miłości. Lud Boży Nowego Testamentu jest również obrazem Boga, ale o tyle, o ile obdarza się wzajemną miłością i udoskonala w niej. Obrazem tego są małżonkowie i ci wszyscy, którzy naśladują Chrystusa miłującego Kościół.
W parafii miały miejsce misje święte. W przedostatni dzień, a była to sobota, na Mszy Świętej o godzinie siedemnastej odnawiali swe ślubowania małżonkowie. Podali sobie prawe ręce i powtarzali za kaznodzieją słowa przysięgi małżeńskiej. Większość z nich ze wzruszenia miała łzy w oczach. Różnie to bywa w życiu, a przecież słowo zobowiązuje. Skoro Bóg dotrzymał słowa względem człowieka, to czyż człowiek nie może dotrzymać słowa względem Boga? Po tych misjach kilka par pojednało się ze sobą i ponownie zamieszkali razem. A największą radość miały te dzieci, których rodzice tak rzadko są razem w kościele na Mszy Świętej. Odtąd w tej parafii co roku w niedzielę Świętej Rodziny miała miejsce ta sama ceremonia.
zabsztyl