Zdarza się dość często, że ludzie sprzedają wszystko, co tylko mogą i mają, i wyjeżdżają daleko – w poszukiwaniu bogatszego życia. Jednym się udaje, inni są zawiedzeni. Jedni dorabiają się majątku – a inni pozostają ubodzy.
Zdarza się jednak i tak, że ktoś nagle, w jednym momencie, dostrzega inną opcję życia. Sprzedaje lub rozdaje wszystko, co ma i… podąża za Chrystusem ubogim. Niezmiernie rzadko się to zdarza. Zazwyczaj jest tak, że ów zapał dobrowolnego ogołocenia się ze wszystkiego towarzyszy powołanemu na początku, ale już po roku na nowo gromadzi wszelkie dobra.
* * *
Propozycję pójścia za Chrystusem otrzymał ewangeliczny młodzieniec. Trzeba jednak dodać, że poszukiwał sensu życia. Pragnął dokonać wyboru – chciał osiągnąć życie wieczne. Chrystus udzielił mu rady, ale ów nie skorzystał. Gdyby ktoś z nas znalazł się w sytuacji tego młodego człowieka – jakiego dokonałby wyboru?
Wybór należy zawsze do człowieka. Nikogo nie można przymusić do wybrania życia w ubóstwie, w czystości, w posłuszeństwie. To jest swego rodzaju dar, który można wypracować w sobie.
W pewnym męskim zakonie młodzi bracia gorszyli się, że niektórzy starsi współbracia w swych celach mają radio i telewizor. Nie mogli zrozumieć, że niektórym trudno jest chodzić do salki telewizyjnej, aby zobaczyć, co się dzieje na świecie. Minęło kilkanaście lat i nastała epoka Internetu. Część z tych, którzy wówczas gorszyli się posiadaniem odbiornika TV, mają w swych pokojach dostęp do sieci. Przyszli młodzi do seminarium, którzy są zdziwieni, że nie wszyscy mają w swych pokojach komputer i dostęp do Internetu.
Czasy się zmieniają, a my wraz z nimi. Najważniejsze jest to, aby pozostać sobą i dbać o mądrość będącą cennym skarbem, który otrzymujemy od Boga. Prawdziwa mądrość to umiejętność zobaczenia i ocenienia siebie w relacji do Boga i do człowieka. To wielka łaska, którą możemy i powinniśmy sami rozwijać, czytając i rozważając słowo Boże. Tam znajdziemy wskazówki, jak żyć, aby dobrze przeżyć to życie i osiągnąć wieczne.
zabsztyl