Postacie historyczne, Historia Polski, Europa, USA, Średniowiecze

Władysław III Warneńczyk (1424-1444), syn Władysława II Jagiełły. Król polski od 1434, król węgierski od 1440. Władzę w imieniu przyszłego króla sprawowała do 1438 rada regencyjna, której przewodził biskup krakowski, kardynał i kanclerz Z. Oleśnicki.

Niespełna 16-letni król udał się na Węgry, gdzie w latach 1440-1442 toczył wojnę domową z królową Elżbietą, wdową po Albrechcie II Habsburgu i matką Władysława Pogrobowca. Po ugodzie zwaśnionych stron i załagodzeniu konfliktów wewnętrznych Władysław III Warneńczyk podjął wyprawę przeciw Turkom. 1443 i na początku 1444 odniósł znaczne sukcesy, m.in. oswobodził Sofię i wyparł załogi tureckie z Serbii, co pozwoliło na zawarcie bardzo korzystnego dla Węgier, dziesięcioletniego pokoju z Turkami w Segedynie (Szeged).

Za namową legata papieskiego, kardynała J. Cesariniego, obiecującego pomoc wszystkich krajów chrześcijańskich, Władysław III Warneńczyk zerwał układ i jeszcze w tym samym roku podjął nową wyprawę przeciw Turkom. Obiecanej pomocy nie otrzymał, prowadzone przez niego wojska składały się wyłącznie z sił węgierskich i nielicznych rycerzy polskich. W bitwie pod Warną dowodzona przez J. Hunyadyego armia królewska, nie bez winy Władysława III Warneńczyka, poniosła klęskę, król poległ w bitwie. W Polsce przez kilka lat nie dowierzano wiadomości o jego śmierci - dopiero w 1447 Kazimierz IV Jagiellończyk koronował się na króla Polski.

Objęcie tronu węgierskiego przez Władysława III Warneńczyka doprowadziło do chaosu politycznego w Polsce, w której praktycznie przez kilkanaście lat rządził kardynał Oleśnicki. Król zaciągał olbrzymie długi na wojnę, prowadzoną nie w interesie Polski, zastawiał królewszczyzny w zamian za pożyczki, doprowadził do ruiny skarb królewski, który był wówczas także skarbem państwa.