fot. www.tibet.net
Ośnieżona góra – to Tybet, kraj otoczony śnieżnymi szczytami.Sześć czerwonych pasów na niebieskim niebie odpowiada przodkom narodu tybetańskiego: sześciuplemionom – Se, Mu, Dong, Tong, Dru i Ra.
Połączenie sześciu pasów czerwonych (plemiona) i sześciu niebieskich (niebo) symbolizuje nieprzerwaną ochronę czarnych i czerwonych bóstw opiekuńczych,które od wieków troszczą się o nauki duchowe i świecką społeczność Tybetu.
Słońce nad szczytem ośnieżonej góry, którego promienie płyną we wszystkich kierunkach, jest symbolem wolności, Dharmy, dostatku, szczęścia i równości wszystkich mieszkańców Tybetu.
Dwa śnieżne lwy o turkusowych grzywach nieustraszoności symbolizują zwycięską jedność życia duchowego i świeckiego.
Wzniesiony, trójkolorowy, promienny klejnot wyraża wszechobecny szacunek Tybetańczyków dla Trzech Najwyższych Klejnotów: Buddy, Dharmy i Sanghi.
Dwukolorowy, wirujący klejnot między śnieżnymi lwami świadczy o oddaniu Tybetańczyków dyscyplinie etycznego postępowania – praktyce dziesięciu wzniosłych cnót i szesnastu rodzajów prawości.
Okalający flagę żółty pas symbolizuje rozprzestrzenianie się i rozkwit nauk Buddy, które podobne są czystemuz łotu.
Historia:
Tybetańska flaga narodowa jest ściśle połączona z autentyczną historią i królewskimi lineażami Tybetu, które liczą sobie tysiące lat. Co więcej, w Tybetańskim Roku Królewskim 820 albo w VII w. ery chrześcijańskiej, podczas panowania religijnego Tybetańskiego Króla, Wielkiego Song-Tsen GampY, rozległy obszar Tybetu został podzielony na duże i małe dystrykty, znane jako „gö-kyi tong-de” i „yung-g'i mi-de”. Z owych dystryktów została wybrana armia, składająca się z 2,860,000 ludzi, a następnie rozmieszczona wzdłuż granic Tybetu – i w ten sposób poddani mogli żyć bezpiecznie. Brawura i heroizm Tybetańczyków w tamtym czasie w podbijaniu i rządzeniu nawet sąsiednim Imperium Chin są dobrze znane w światowej historii.
W tamtym czasie, jak to zostało zapisane, regiment Yö-ru tö posiadał sztandar wojskowy, na którym widniała para lwów śnieżnych stojących naprzeciwko siebie; sztandar Yä-ru mä posiadał lwa śnieżnego z jasną górną granicą; sztandar Tsang Rulag miał na sobie wizerunek lwa śnieżnego stojącego pionowo, skaczącego w kierunku nieba; zaś na sztandarze ü-ru tö widniał biały płomień na czerwonym tle, i tak dalej. W ten sposób regimenty z każdego obszaru posiadały swój własny standard militarny. Kontynuując tą tradycję aż do początku XX stulecia, różne regimenty armii tybetańskiej posiadały sztandary wojskowe z wizerunkiem pary lwów śnieżnych stojących naprzeciwko, lub lwa śnieżnego podskakującego do góry, i tak dalej.
W późniejszej części tego okresu, podczas panowania Jego Świątobliwości, Wielkiego Trzynastego Dalajlamy, ten wybitny duchowy i doczesny władca Tybetu wprowadził wiele reform do polityki administracyjnej, zgodnie z międzynarodowymi zwyczajami. Bazując na kształcie uprzednich sztandarów wojskowych, Jego Świątobliwość poprawił je i zaprojektował obecną, nowoczesną flagę narodową. Wraz z oficjalną jej proklamacją Zadeklarował, że będzie to jednolita, standardowa flaga używana przez wszystkie tybetańskie instytucje obrony wojskowej. Od czasu tej proklamacji wszystkie tybetańskie regimenty używają tej flagi jako im właściwej.
Schemat kolorów narodowej flagi tybetańskiej jasno wskazuje na wszystkie aspekty Tybetu w jego symbolice, takie jak cechy geograficzne religijnej i śnieżnej krainy Tybetu, zwyczaje i tradycje tybetańskiego społeczeństwa, administracji politycznej tybetańskiego rządu, i tak dalej.
Historia świadczy o tym, że Tybet jest jednym z najstarszych narodów na świecie. Dlatego też, we wszystkich trzech regionach Tybetu, niezależnie od kasty i wyznania, owa narodowa flaga odziedziczona po naszych przodkach jest powszechnie akceptowana jako wspólny, niezrównany skarb i nawet dzisiaj nadal jest traktowana z równym szacunkiem i estymą jak w przeszłości.
tina231