Jaworowski Kosmos.pdf

Tom 59 2010

Numer 1–2 (286–287)

Strony

231–249

Z bigniew J aworowski

Centralne Laboratorium Ochrony Radiologicznej

ul. Konwaliowa 7, 03-194 Warszawa

E-mail: jaworo@clor.waw.pl

KLIMATEM RZĄDZI SŁOŃCE**

Ogrzewanie klimatu przez człowieka sta-

ło się najważniejszą agendą Organizacji Na-

rodów Zjednoczonych i wielu rządów, jed-

nym z dogmatów eko-religii. Jest najgroźniej-

szą bronią ruchów jawnie nawołujących do

zniszczenia cywilizacji i drastycznego zmniej-

szenia liczby ludności (J aworowski 2008).

Ograniczenia przemysłowej emisji CO 2 , rze-

komej przyczyny Współczesnego Ocieplenia,

są śmiertelnym ciosem wymierzonym w świa-

towy system energetyczny w 85% oparty na

paliwach kopalnych. Od tego systemu zależy

rozwój i dalsze trwanie cywilizacji, zanim

obecna, chemiczna faza wielkich źródeł ener-

gii, wykorzystująca siły wiążące zewnętrzną

powłokę elektronową atomów węgla, tlenu

i wodoru, nie zostanie zastąpiona następną

fazą oparta na rozszczepieniu jąder uranu i

toru, oraz syntezie deuteru i helu-3. Gęstość

energii uranu (J/g) jest około 2 miliony razy

większa od gęstości energii węgla. To czyni

ją niezwykle atrakcyjną z punktu widzenia

bezpieczeństwa energetycznego gospodarek

narodowych (łatwość logistyczna i finansowa

tworzenia zapasów na kilkadziesiąt i więcej

lat) oraz ochrony środowiska. W przeciwień-

stwie do paliw kopalnych nuklearne nośniki

energii są praktycznie niewyczerpalne. Same-

go uranu, który jest tylko przedsionkiem do

ery atomowej, wystarczy nam na co najmniej

470 000 lat (i aea 2008), deuteru na setki mi-

liardów lat (o ngena i V an o ost 1998, M arks

2000, C raMer 2004), a helu-3 do nieskończo-

ności.

Decyzje polityków opierają się na rapor-

tach Międzyrządowego Panelu do Zmian

Klimatu (ang. International Panel on Cli-

mate Change, IPCC) utworzonego w 1988 r.

przez dwie agendy ONZ, World Meteorologi-

cal Organization (WMO) i UN Environment

Programme (UNEP). Twórcą i pierwszym

dyrektorem UNEP został w 1972 r. Maurice

Strong, guru światowych ruchów ekologicz-

nych, późniejszy doradca Sekretarza General-

nego Narodów Zjednoczonych Kofi Annana,

oraz Sekretarz Generalny „Szczytu Świata” w

Rio de Janeiro w 1992 r. Na tym „Szczycie”

położono podwaliny pod klimatyczny Proto-

kół z Kioto. Głównym twórcą tego Protokółu

oraz IPCC był Maurice Strong.

Otwierając konferencję w Rio de Jane-

iro powiedział: „Możemy dojść do punktu, w

którym jedyną drogą ocalenia świata będzie

doprowadzenie do zagłady cywilizacji prze-

mysłowej”. Swoje poglądy Strong przedstawił

w wywiadzie w kanadyjskim West Magazine:

„What if a small group of world leaders were

to conclude that the principal risk to the

Earth comes from the actions of rich coun-

tries? And if the world is to survive, those

rich countries would have to sign an agree-

ment reducing their impact on the environ-

ment. Will they do it? The group’s conclusion

is “no.” The rich countries won’t do it. They

won’t change. So, in order to save the plan-

et, the group decides: Isn’t the only hope for

the planet that the industrialized civilizations

collapse? Isn’t it our responsibility to bring

that about? This group of world leaders form

a secret society to bring about an economic

collapse” (w ood 1990) . Nie sadzę, że należy

lekceważyć tę i liczne podobne wypowiedzi

jako objaw tzw. “spiskowej teorii dziejów”,

gdyż jest to rzeczywistość, która realizuje się

*Koszt kolorowych rycin został dofinansowany przez Komitet Cytobiologii PAN.

232

Z bigniew J aworowski

na naszych oczach i jest dość dobrze opisana

w Wikipedii (w ikipedia 2008).

Polityczna i biznesowa skala problemu

odbija się w wydatkach planowanych i już

dokonanych dla bezskutecznego zwalczania

naturalnego, błogosławionego Ocieplenia

Współczesnego, w jakim znalazła się Ziemia

w XX w. Ocieplenie to nie jest wynikiem

ludzkich emisji CO 2 , lecz skutkiem 60 lat wy-

sokiej aktywności słonecznej, najwyższej od

1100 lat (u soskin i współaut. 2003).

International Energy Agency ocenia, że

obniżenie emisji CO 2 o 50% będzie koszto-

wać świat do 2050 r. około 45 bilionów dola-

rów, czyli 1,1% Produktu Światowego Brutto

(PKB). Gdyby znaczna część efektu cieplarnia-

nego była skutkiem ludzkiego CO 2 (a nie jest),

restrykcje te obniżyłyby temperaturę w 2100

r. o niemierzalne 0,02 o C (s inger i współaut.

2008). Proponowane obecnie przez Unię Eu-

ropejską obniżenie o 80% emisji CO 2 do 2050

r. doprowadziłoby do załamania systemu ener-

getycznego Polski i innych krajów oraz do to-

talnej klęski ekonomicznej i cywilizacyjnej.

Wedle raportu firmy konsultingowej

Ernst & Young, opracowanego na zlece-

nie rządu i opublikowanego we wrześniu

2008 r., w Polsce obniżenie emisji CO 2 o

20% w latach 2010–2030 spowodowałoby

wzrost cen energii i produktów od niej za-

leżnych (a więc niemal wszystkiego) o 60%,

oraz spadek PKB w 2030 r. o ponad 500 mi-

liardów złotych w porównaniu z 2007 r. To

doprowadziłoby najpierw do gospodarczego,

a potem politycznego upadku Polski.

Dobrą odpowiedź na często zadawane pyta-

nie, co wpłynęło na powszechne rozprzestrze-

nienie się idei o ludzkiej przyczynie obecnej

zmiany klimatu, daje informacja o dotacjach

na badania ocieplenia klimatu przez człowieka.

„Zwolennicy” tej hipotezy w ciągu ubiegłych

10 lat otrzymali w samych Stanach Zjednoczo-

nych 50 miliardów dolarów. Natomiast „scep-

tycy” na badania kontrolne lub mające podwa-

żyć te hipotezę otrzymali 9,5 miliona dolarów,

czyli 0,02% dotacji dla „zwolenników”. Ta dys-

proporcja świadczy o stronniczości i tłumaczy

zasięg propagandy klimatycznej, a także postę-

powanie wielu uczonych i instytucji nauko-

wych kuszonych gigantycznym strumieniem

pieniędzy, źródłem lukratywnych grantów. Z

tego prawdopodobnie wynika to, że większość

tzw. „sceptyków” stanowią starzy naukowcy, o

ustabilizowanej sytuacji majątkowej i nie wspi-

nający się po szczeblach kariery.

Jednym z przykładów nierzetelnego po-

stępowania uczonych

wa krzywa temperatury” (Ryc. 1, linia gra-

natowa). Krzywa ta po raz pierwszy została

opublikowana w czasopiśmie Nature (M ann

i współaut. 1998, M ann i współaut. 1999), a

następnie stała się sztandarem raportu IPCC

z 2001 r. Znikły w niej dwa wielkie wahnię-

cia klimatu: Ocieplenie Średniowieczne oraz

Mała Epoka Lodowa, szeroko omawiane w

poprzednich raportach IPCC. Po druzgocącej

krytyce, która ujawniła grube błędy meto-

dyczne i prawdopodobnie celowe fałszowa-

nie danych (m.in. (M Cintyre 2005, M Cinty -

re 2006, s oon i b aliunas 2003), krzywa ta

znikła w raporcie IPCC z 2007 r. Znacznie

wcześniej w podobny sposób zafałszowano

„krzywą hokejową CO 2 ”, dyskutowaną niżej.

Jak przedstawiają to następne cztery ry-

ciny, klimat Ziemi zmieniał się zawsze, a

obecna zmiana nie wyróżnia się absolutnie

niczym wyjątkowym. Współczesne Ocieple-

nie jest jednym z niezliczonych poprzed-

nich naturalnych ciepłych faz klimatu. Jego

temperatura jest niższa niż 4 poprzednich

okresów ciepłych w ciągu ubiegłych 1500

lat (g rudd 2008). Jako dowód wyjątkowości

oraz ludzkiej przyczyny Współczesnego Ocie-

plenia przytaczana jest często rzekoma szyb-

kość jego postępu. Podporą tej argumentacji

jest fałszywa „krzywa hokejowa temperatury”

(Ryc. 1) . Przez ostatnie 100 lat temperatu-

ra wzrosła o około 0,7 o C. Ale już od 1925 r.

wiemy, że przejścia z fazy zimnej do ciepłej,

sięgające 5–10 o C, a także odwrotnie, mogą

występować w ciągu zaledwie 30 do 40 lat,

a więc kilkadziesiąt razy szybciej niż obec-

nie kilku lat, a nawet w ciągu jednego sezo-

Ryc. 1. Hokejowa krzywa temperatury wg

IPCC (2001) (linia granatowa) oraz poprawio-

na przez M Cintyre i M CkitriCka (2003) (linia

czerwona).

Wg http://www.marshall.org/pdf/materials/188.pdf

jest sławna „hokejo-

233

Klimatem rządzi słońce

Ryc. 2. Zmiany strumienia promieni kosmicznych, temperatury i stężenia CO 2 w ciągu ubiegłych

545 milionów lat. Wg s haViVa i V eiZera (2003).

nu (w eart 2003). Z ostatniej epoki lodowej

Ziemia przeszła do obecnego interglacjału w

ciągu około 5 lat. Odkryli to w rdzeniach lo-

dowych z Summit i Dye 3 na Grenlandii Wil-

li Dansgaard i Hans Oeschger i od nich takie

wydarzenia klimatyczne nazywają się „d ans -

gaard -Oeschger events”, w skrócie D-Os)

(d ansgaard i współaut. 1993, k err 1993).

Takich szybkich zmian klimatu było w ciągu

ubiegłych 100 000 lat około 25 (n oaa 2009).

Najpopularniejszą zmianą była tzw. Younger

Dryas, która wydarzyła się ok. 12 800 temu.

Najpierw nastąpiło dramatycznie szybkie

oziębienie, które trwało około 1 300 lat, a po-

tem w ciągu około 5 lat przyszło ocieplenie

o 7–10 o C. Często powtarzane twierdzenie, że

nasze Współczesne Ocieplenie jest wyjątko-

we, gdyż zachodzi rzekomo bardzo szybko,

nie jest prawdziwe.

Jak wynika z Ryc. 2 cykle promieniowa-

nia kosmicznego fluktuowały zgodnie ze

zmianami temperatury, niezależnie od stęże-

nia dwutlenku węgla w powietrzu. W okre-

sie 450 milionów lat temu stężenie to było

23 razy wyższe niż obecnie, a klimat był naj-

zimniejszy w całym okresie 545 milionów

lat, Ziemia była wtedy pokryta zlodowace-

niem ordowickim.

Brak zależności zmian temperatury od

stężenia CO 2 w atmosferze oraz od jego ludz-

kiej emisji jest widoczny w Ryc. 5. Widzimy

go również w Tabeli 1, przedstawiającej tem-

peraturę w Warszawie, globalną ludzką emi-

sję i stężenie CO 2 w ciągu ubiegłych 210 lat.

Badania lodowcowe wykazały, że w cią-

gu ubiegłych 800 000 lat zawsze najpierw

zmieniała się temperatura, a dopiero po-

tem stężenie CO 2 w powietrzu (J aworow -

Ryc. 3. Zmiany temperatury w

ciągu ostatnich 10 000 lat. Wg

i pCC 1990, Fig. 7.1. b.

234

Z bigniew J aworowski

ski 2008). Około 5-letnie opóźnienia reakcji

CO 2 na temperaturę występowały również

w okresie ~ 1930 do 2007 (b eCk 2008). Zja-

wisko to związane jest z mniejszą rozpusz-

czalnością CO 2 w wodzie o wyższej tempe-

raturze. W okresach ciepłych ocean „wydy-

cha” nadmiar tego gazu do atmosfery, a w

okresach zimnych pochłania go więcej. Jest

to wyraźnie widoczne w Rycinie 5, przedsta-

wiającej zmiany w okresie ostatnich 108 lat

w Stanach Zjednoczonych . Obecny wzrost

dwutlenku węgla w powietrzu jest spowo-

dowany Współczesnym Ociepleniem klimatu,

który stopniowo wychodzi z Małej Epoki Lo-

dowej ( ~ 1350–1880). Jej najzimniejszy okres

przypadł na minimum aktywności słonecz-

nej w czasie Minimum Maundera w latach

1645–1715 (Ryc. 3), gdy w ciągu 30 lat po-

jawiało się zaledwie 50 plam słonecznych,

zamiast, jak normalnie, 50 000. W czasie tej

niskiej aktywności Słońca, rok 1684 był naj-

zimniejszym.

W czasie Małej Epoki Lodowej rzeki eu-

ropejskie często zamarzały [Tamiza w Lon-

dynie zamarzła 26 razy (l aMb 1977)], armie

i podróżnicy przekraczali Bałtyk po lodzie, a

alpejskie lodowce spływały daleko w doliny,

taranując wsie i zasypując pola lodem i gru-

zem moren. Procesje podalpejskich wiernych

wędrowały do ich czół, wznosząc modły o

powstrzymanie klęski lodu, a w nieco szczę-

śliwszej Anglii ludzie urządzali festyny i targi

na zamarzniętej Tamizie.

W okresach ciepłych ludziom i całej bios-

ferze żyło się lepiej. W Ociepleniu Holoceń-

skim ( ~ 6000 lat temu), gdy temperatura była

o 7 o C wyższa niż teraz, cała Sahara była zie-

lona, pokryta sawanną, z rzekami, jeziorami

i bagnami, dawała życie stadom zwierzyny i

ludzkim plemionom, które pozostawiły skal-

ne malowidła. Wtedy więcej wody odparo-

wywało z Atlantyku i więcej jej opadało na

Saharę. Po ochłodzeniu klimatu 5600–2700

lat temu stopniowo zamieniła się w pusty-

nię (C hikira i współaut. 2006, p ereira 2008).

Obecnie, w latach 1982-2003 pomiary sateli-

tarne wykazały ~ 50% przyrost biomasy roślin-

nej w otaczających Saharę Mali, Mauretanii,

Czadzie i w Republice Nigru, przy czym naj-

wyższy przyrost zaobserwowano w Nigrze, w

którym zaczęły powracać drzewa (s hearMan

2008). W skali globu obserwacje satelitarne

sugerują, że planeta jest obecnie najbardziej

zielona od wielu stuleci. Od około 20 lat glo-

balna biomasa (ang. net primary production,

NPP) wzrosła o około 6%, w czym najwięk-

szy udział (42%) miały lasy deszczowe Ama-

zonii (n eMani i współaut. 2003). Obserwacje

te nie są zgodne z pesymistycznym tonem

większości enuncjacji propagatorów ogrze-

wania klimatu przez człowieka.

Obecnie, od kilku lat ponownie wcho-

dzimy w okres mniejszej aktywności Słoń-

ca i niektórzy astronomowie oceniają, że

w ciągu następnych kilkunastu lat nadej-

dzie okres ochłodzenia, który około 2050

r. osiągnie poziom temperatury, podobny

jak w czasie Minimum Maundera, lub nieco

cieplejszy, jak w czasie Minimum Daltona

(1800–1820) (b ashkirtseV i M ashniCh 2003,

l andsCheidt 2003, a bdussaMatoV 2005, a r -

Chibald 2009). Niektórzy klimatolodzy uwa-

żają, że obecne fluktuacje klimatyczne mogą

wskazywać, że następna wielka epoka lodo-

wa może nadejść za 50 do 400 lat (b ryson

1993, b roeCker 1995), z lądolodem pokry-

wającym przez około 100 000 lat północne

rejony Ameryki i Eurazji. Czy przyszłe po-

kolenia będą tęsknić za naszym średnio cie-

płym interglacjałem?

Ryc. 4. Temperatura w Stanach

Zjednoczonych w ciągu ubie-

głych 108 lat.

Na podstawie danych: temperatura

(s inger i współaut. 2008), emisja

CO 2 w Mt C/rok (wg M arland i

współaut. 2008) (kolor niebieski),

stężenie CO 2 w atmosferze w ppm

(wg (b eCk 2007) (kolor zielony).

235

Klimatem rządzi słońce

Ryc. 5. Temperatura przy po-

wierzchni Ziemi (rysunek gór-

ny) i w dolnej troposferze (ry-

sunek dolny) w latach 1995-

2009.

Wg a hlbeCka (2008) (http://www.

factsandarts.com/articles/no-signi-

ficant-global-warming-since-1995/).

Jak widać z Ryc. 4 , w ciągu ubiegłych

128 lat najwyższa temperatura w Stanach

Zjednoczonych była w 1934 r. Pomiędzy ro-

kiem 1940 a 1975 temperatura spadła o oko-

ło 1,5 o C mimo, że ludzka emisja CO 2 wzrosła

w tym czasie 5-krotnie. Potem, przez 23 lata,

do 1998 r. klimat się ocieplał (emisja CO 2

wzrosła w tym czasie mniej niż 2-krotnie),

a przez następne 10 lat ochładzał, przy stale

wzrastającej emisji CO 2 .

Również pomiary temperatury w War-

szawie prowadzone od ponad 200 lat nie

wskazują na dramatyczne ocieplenie klima-

tu, ani na jakąkolwiek zależność od ludzkich

emisji CO 2 . Hipoteza ogrzewania klimatu

przez człowieka została oparta na założe-

Tabela 1. Zmiany temperatury w Warszawie ( o C), globalna emisja przemysłowa CO 2 i stężenie

CO 2 w atmosferze.

Dane: temperatura wg l orenC (2000); CO 2 wg b eCka (2007), k eelinga i współaut. (2008) i M arlanda i

współaut. (2008).

Rok

Temp. roczna

Temp. zimy

Emisja CO 2 (Mt C)

Stężenie CO 2 (ppm)

1797

9,6

–0,8

<380*

1998

9,8

6591

367

2005

8,6

7985

380

2006

8,9

–3,9

8245**

381

2007

9,6

8500**

384

* Wg b eCka (2007) w r. 1812; ** Ekstrapolacja

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: