Matura_5.pdf

27-03_polski.qxd 2007-03-16 18:15 Page 1

K UJON P OLSKI

Edukacja.Gazeta.pl

MATURA2007–JĘZYKPOLSKI

WTOREK 27 MARCA 2007

DODATEK DO GAZETY WYBORCZEJ REDAGUJE Ewa Tomaszewicz NR INDEKSU ISSN 1642-8307

MATURZYSTO!

Pierwszy egzamin już 4 ma-

ja! Dziś drukujemy przykłado-

we arkusze maturalne z języka

polskiego. Jutro – angielski,

w czwartek – wiedza o społe-

czeństwie, w piątek – biologia.

A w sobotę „Kujon” z dobrymi

radami przed maturą. Sprawdź,

co jeszcze musisz powtórzyć

przed wielkim egzaminem!

Więcej testów maturalnych

znajdziesz w naszych książ-

kach. Szczegóły – s. 16. 1

OD DZIŚ CODZIENNIE

W GAZECIE

Testy maturalne

Język angielski

– jutro

Wiedza

o społeczeństwie

– w czwartek

Biologia – w piątek

Gdzie po maturze

– poradniki

i informatory

dla maturzystów

– w sobotę

SŁUCHAJ W RADIU

ZŁOTE PRZEBOJE

O egzaminach

maturalnych

słuchaj także dziś

w „Wiadomościach”

Radia Złote Przeboje

27-03_polski.qxd 2007-03-16 18:16 Page 2

2 Kujon Polski 1 Matura 2007 – język polski

Wtorek 27 marca 2007 1 Gazeta Wyborcza 1 www.gazetawyborcza.pl

Edukacja 1 Gazeta 1 p 1

Arkusz I – poziom podstawowy

Część I – rozumienie czytanego tekstu

Sen o końcu świata

Umberto Eco

światła, a czarny rynek będzie do-

starczał paliwa do lamp naftowych;

nikt zresztą nie zechce tracić cza-

su na rafinowanie benzyny, bo sa-

mochody nie będą miały już po

czym jeździć. Zostaną najwyżej

konne furmanki.

6. Przy tym słabym świetle, i w

miarę możności przy kominku

skąpo zasilanym w drewno z wy-

cinki lasu, wieczorami będę mógł

czytywać wnukom pozbawionym

już telewizji stare baśnie, znale-

zione na strychu, albo też będę

opowiadać o tym, jak wyglądał

świat przed wojną.

7. O stosownej godzinie skupimy

się przy radioodbiorniku i będzie-

my łowić odległe stacje, które

przekażą wiadomości i w razie po-

trzeby ostrzegą nas, gdyby w na-

szej strefie nastąpił wzrost zagro-

żenia. Jednakże znów powrócą do

łask pocztowe gołębie i ucieszy

nas odwiązana im od nóżki naj-

świeższa wiadomość, z której się

dowiemy, że ciotka ma rwę kul-

szową, ale sobie radzi.

8. W razie gdybyśmy znaleźli

schronienie na wsi i przetrwałaby

tam szkoła, mógłbym wnieść swój

wkład, ucząc gramatyki lub histo-

rii, ale już nie geografii, ponieważ

nastąpiłaby tak wielka zmiana

w ukształtowaniu terenu, że mó-

wienie o geografii przypominało-

by mówienie o historii starożytnej.

Gdyby jednak nie było tam szko-

ły, zgromadziłbym wnuki i grono

ich kolegów i uczyłbym wszyst-

kich w domu, najpierw stawiania

liter, żeby wyćwiczyli sobie nad-

garstki nie tylko do pisania, ale

także do wielu prac ręcznych, któ-

rym musieliby sprostać, a potem,

w razie potrzeby, mógłbym pro-

wadzić także lekcje filozofii dla

starszych dzieci.

9. Całkiem możliwe, że dzieciom

dostanie się dziedziniec parafii

i ocalałe boisko (gdzie można bę-

dzie grać choćby w piłkę z gałgan-

ków); może też w piwnicy znajdzie

się stara gra w piłkarzyki, a pro-

boszcz każe stolarzowi zbudować

stół do ping-ponga, który młodzież

uzna za grę znacznie bardziej fa-

scynującą i twórczą od gier wideo

z dawnych czasów.

10. Będzie się jadało dużo ziele-

niny, jeśli teren nie okaże się ska-

żony, a nie lada przysmakiem bę-

dą gotowane pokrzywy, które przy-

pominają szpinak. Nie zabraknie

też królików, które powołane są do

rozmnażania się, a w niedzielę tra-

fi się może i kurczak; najmłodszej

córeczce dostanie się pierś, najstar-

szej udko, tacie skrzydełko, mamie

nóżka, a babci, mało wybrednej,

szyjka, głowa i kuperek, najsmacz-

niejsze cząstki.

11. Odkryjemy ponownie przy-

jemność pieszych wycieczek, cie-

pło starych niemodnych kurtek

i wełnianych rękawiczek, którymi

można nawet lepić śnieżki. Nie

powinno zabraknąć starego domo-

wego lekarza, który zdoła zgro-

madzić zapas aspiryny i chininy.

Wiadomo, nie będzie już komór

nadciśnieniowych, tomografii czy

echografii, długość ludzkiego ży-

cia powróci do średniej sześćdzie-

sięciu lat.

12. Na wzgórzach znów pojawią

się wiatraki. Pod ich skrzydłami

starcy będą opowiadać przygody

Don Kichota, a malcy odkryją, że

są arcyciekawe. Ludzie znów za-

czną muzykować i każdy nauczy

się grać na jakimś odnalezionym

starym instrumencie, a w najgor-

szym razie za pomocą scyzoryka

i trzciny będzie można wyprodu-

kować całą kapelę fletów; w nie-

dzielę będą się odbywać tańce na

klepisku, a jakiś ocalały akorde-

onista będzie grał mazurka Mi-

gliavacci.

13. W barach i w oberżach lu-

dzie będą grać w briscolę, pi-

jąc musujące młode wino. Po

wiosce znów będzie krążył miej-

scowy głupek, zmuszony do po-

rzucenia polityki. Młodzi, pozba-

wieni motywacji, będą się pocie-

szać wdychaniem naparu z rumian-

ku, każdy z głową owiniętą ręcz-

nikiem, i będą mówić, że to odlot.

14. Na zboczach gór drugi oddech

złapią zwierzęta, niezliczone bor-

suki, kuny, lisy i zające, a nawet

miłośnicy przyrody zgodzą się cza-

sem zapolować, żeby zdobyć żyw-

ność bogatą w proteiny, i w ruch

pójdą stare dubeltówki, łuk i strza-

ły, i rozwibrowane arkebuzy.

15. Nocą w dolinie rozlegać się

będzie szczekanie psów, dobrze

odżywionych i szanowanych, po-

nieważ stanie się jasne, że psy ta-

nim kosztem zastąpią wyszukane

elektroniczne systemy alarmowe.

Nikt ich już nie porzuci na auto-

stradzie, czy to dlatego, że zyska-

ją wartość handlową, czy też dla-

tego, że autostrady znikną, a nawet

jeśli przetrwają, nikt z nich nie bę-

dzie korzystać, bo zbyt szybko do-

prowadzą w rejony, których lepiej

unikać, ubi sunt leones.

16. Znów rozkwitnie czytanie, po-

nieważ książki, jeśli nie liczyć po-

żarów, potrafią ocaleć z wielu ka-

tastrof i odnajdą się w opustosza-

łych pomieszczeniach, wyciągnię-

te ze zrujnowanych dużych biblio-

tek miejskich, i będą krążyć poży-

czane, podkładane pod choinkę,

dotrzymają nam towarzystwa zimą

i latem, kiedy będziemy załatwia-

li swoje potrzeby pod drzewem.

17. Nawet słuchając przez krysz-

tałkowe odbiorniki niepokojących

głosów, będziemy żywić nadzieję,

że zdołamy ujść cało, dziękując

każdego ranka Bogu, że jesteśmy

jeszcze żywi i że słońce świeci,

a najbardziej poetyczne dusze ogło-

szą, że w gruncie rzeczy odradza

się oto Złoty Wiek.

18. Biorąc pod uwagę, że te odzy-

skane przyjemności trzeba będzie

okupić przynajmniej trzema mi-

liardami ofiar, zniknięciem pira-

mid i Bazyliki Świętego Piotra,

Luwru i Big Bena (nie wspomina-

jąc o Nowym Jorku, który zamie-

ni się w Bronx), i że będę musiał

palić słomę, jeżeli nie zdołam wy-

zwolić się z nałogu, budzę się ze

swojego snu z niepokojem i

– prawdę mówiąc – mam nadzie-

ję, że się nie spełni.

19. Poszedłem jednak do wróż-

bity, który potrafi czytać nawet

z wnętrzności zwierząt i z lotu

ptaków, i on powiedział, że mój

sen nie zapowiada samych po-

tworności, lecz także sugeruje, iż

można uniknąć tego horroru, jeże-

li zdołamy powściągnąć konsump-

cję i zaniechać przemocy, nie eks-

cytując się też za bardzo przemo-

cą innych oraz odnajdując ponow-

nie smak dawnych rytuałów i nie-

modnych obyczajów, ponieważ

także i dzisiaj można wyłączyć

komputer i telewizor, i zamiast po-

lecieć czarterem na Malediwy

– snuć opowieści przy kominku;

wystarczy tylko chcieć.

1. Kiedy ktoś mówi: „śni mi się,

że...” albo „miałem sen”, zwykle

znaczy to, że w tym śnie uciele-

śniły się lub ujawniły jego pra-

gnienia. Ale sen może być też

koszmarem, który zapowiada

coś, czego się zupełnie nie pra-

gnie, albo też może być snem

proroczym i wymaga biegłego

interpretatora, który powie nam,

co ów sen zapowiadał, obiecywał

lub też czym zagrażał.

2. Mój sen jest właśnie tego

ostatniego pokroju i opowiem go

tak, jak śniłem, nie zastanawia-

jąc się, czy odpowiada on moim

pragnieniom, czy też moim lę-

kom.

3. Śni mi się, że następuje glo-

balny blackout, który parali-

żuje cywilizowany świat, i w

szalonym poszukiwaniu ludzi

odpowiedzialnych za ten stan

rzeczy, a także z chęci odpar-

cia zagrożenia rozpętuje się

wojna globalna. Ale wojna jak

się patrzy, nie taka jak druga woj-

na światowa, która pochłonęła za-

ledwie pięćdziesiąt pięć milio-

nów ofiar. Prawdziwa wojna,

z tych, na jakie pozwala współ-

czesna technika, po której całe

połacie globu zostają wyludnio-

ne w wyniku promieniowania i co

najmniej połowa populacji znika

wskutek ognia, głodu czy zara-

zy; słowem, dobra robota, w wy-

konaniu kompetentnych i odpo-

wiedzialnych generałów, na mia-

rę dzisiejszych czasów.

4. Oczywiście (w snach pozosta-

jemy egoistami) śni mi się, że ja

sam, moi bliscy i przyjaciele

mieszkamy w tej części globu

(najchętniej naszej), na której

sprawy nie przybrały całkiem

beznadziejnego obrotu.

5. Nie będzie telewizyjnych łą-

czy, nie mówiąc już o internecie,

skoro nawet linie telefoniczne zo-

stały zerwane. Może ocaleje ja-

kaś łączność radiowa i przydadzą

się stare odbiorniki kryształko-

we. Nie będzie już linii elektrycz-

nych, ale po prowizorycznym na-

prawieniu baterii słonecznych

zdołamy uzyskać kilka godzin

27-03_polski.qxd 2007-03-16 18:16 Page 3

Edukacja 1 Gazeta 1 pl

Matura 2007 – język polski 1 Kujon Polski 3

Wtorek 27 marca 2007 1 Gazeta Wyborcza 1 www.gazetawyborcza.pl

Ale, dodał mój oniromanta,

właśnie temu służą sny; trzeba

mieć odwagę, żeby na chwilę

przystanąć i uniknąć spełnienia

się takiego snu. A zatem, dodał

oniromanta, który jest mądry, ale

też i drażliwy, jak wszyscy pro-

rocy, których nikt nie słucha; idź-

cie wszyscy do diabła, bo to jest

także i wasza wina. 1

Zadanie 3. (0-1 pkt)

Zadanie 6. (0-1 pkt)

Zadanie 10. (0-1 pkt)

Dlaczego U. Eco w ak. 4. stosuje

czasowniki w 1 os. l. mnogiej?

......................................................

........................................................

Zadanie 4. (0-4 pkt)

Jakie zjawiska, według proroczego

snu, będą towarzyszyć „globalne-

mu blackoutowi”? (ak. 3.-15.)

Odwołując się do ak. 19. określ,

z czego wynika optymizm eseju

U. Eco.

......................................................

........................................................

Zadanie 7. (0-2 pkt)

W jakim celu autor wprowadza do

tekstu topos snu?

......................................................

........................................................

Zadanie 8. (0-1 pkt)

Podaj znaczenie wyrazu: oniro-

manta.

a) człowiek z zaburzeniami

psychicznymi

b) wróżbita – prorok

c) ktoś, kto tłumaczy sny

d) mędrzec

Zadanie 9. (0-2 pkt)

Czym dla twórcy eseju są wymie-

nione w ak. 18. zabytki kultury?

......................................................

.......................................................

Wypisz z tekstu po 2 przykłady

wyrazów i wyrażeń charaktery-

stycznych dla stylu naukowego

i potocznego.

......................................................

........................................................

Zadanie 11. (0-1 pkt)

Czym jest ak. 19. dla akapitu 18.?

a) antytezą

b) rozwinięciem

c) konkluzją

d) potwierdzeniem

Zadanie 12. (0-1 pkt)

Zacytuj zdanie, w którym autor wy-

raża swój ironiczny stosunek do po-

lityków.

......................................................

........................................................

Zadanie 13. (0-1 pkt)

Czemu służy wytłuszczenie przez

autora trzech fragmentów eseju?

......................................................

..................................................... 1

Rakiem. Gorąca wojna

i populizm mediów, W.A.B.

Warszawa 2007

Zadania do tekstu

Zadanie 1. (0-1 pkt)

Na podstawie ak. 1. wymień trzy

funkcje snu.

......................................................

Zadanie 2. (0-2 pkt)

Wyjaśnij, czemu służą użyte

przez autora związki frazeolo-

giczne zaczerpnięte z języka po-

tocznego: „wojna jak się patrzy”,

„dobra robota” (ak. 3.).

......................................................

negatywne

......................................................

........................................................

pozytywne

......................................................

........................................................

Zadanie 5. (0 lub 2 pkt)

W ak. 17. autor pisze, „że w grun-

cie rzeczy odradza się oto Złoty

Wiek”. Wyjaśnij, jak rozumiesz to

stwierdzenie (ak. 16. i 17).

......................................................

........................................................

27-03_polski.qxd 2007-03-16 18:16 Page 4

4 Kujon Polski 1 Matura 2007 – język polski

Wtorek 27 marca 2007 1 Gazeta Wyborcza 1 www.gazetawyborcza.pl

Edukacja 1 Gazeta 1 p 1

Model odpowiedzi

1. np. – ujawnienie pragnień i lęków

1 pkt

wynika z przekonania, że w gruncie rzeczy

1 pkt

– zapowiedź czegoś złego

– niejasne proroctwo

przyszłość naszego globu zależy od nas samych

7. np.

– prorokuje upadek cywilizacji

2 pkt za 3 odp.

2. np. – wprowadzają ironię, nadają ironiczny

2 pkt za 3 odp.

– ostrzega przed katastrofą

1 pkt za 2 odp.

wydźwięk wypowiedzi

1 pkt za 2 odp.

– zmusza do refleksji

– mówi o odpowiedzialności ciążącej na każdym z nas

– pełnią funkcję oceniającą i wartościującą

– wskazują na absurdalność wojny

odpowiedź C

1 pkt

3. np . – utożsamia się z mieszkańcami naszej części globu 1 pkt

– wskazuje na uniwersalność uczuć i przeżyć

– człowiek myśli tylko o sobie i najbliższych

9. np.

– symbole przeszłości, tradycji, wiary

2 pkt za 2 odp.

– dowody możliwości umysłu ludzkiego

– świadczą o umiłowaniu piękna (estetyki)

– symbolizują 3 cywilizacje: starożytną, europejską i amery-

kańską (Nowego Świata)

4. np. negatywne: 4 pkt za 4 odp. w każdej rubryce

– wyginięcie połowy populacji ludzkiej

– daleko idące zmiany geograficzne

– śmierć cywilizacji

– powrót do prymitywnych form życia

– skrócenie się średniej wieku

10. np. styl naukowy: konsumpcja, promieniowanie,

tomografia, populacja

styl potoczny: odlot, miejscowy głupek, idźcie do diabła,

dobra robota

1 pkt

pozytywne:

– odrodzenie się więzi rodzinnych

– ćwiczenie sprawności fizycznej i zręczności manualnej

– powrót do zdrowego trybu życia

– docenienie tradycyjnych rozrywek zacieśniających stosunki

międzyludzkie

– harmonia w świecie ludzi i zwierząt

– odkrywanie na nowo wartości książki

11.

odpowiedź C

1 pkt

12.

„słowem dobra robota, w wykonaniu kompetentnych 1 pkt

i odpowiedzialnych generałów, na miarę dzisiejszych czasów”

lub „Po wiosce krążył miejscowy głupek, zmuszony do porzu-

cenia polityki”.

13. np. – podkreśla wagę zawartych w nich treści

1 pkt

– odrodzenie i rozkwit kultury 2 pkt

nastąpi dzięki kataklizmowi i zagładzie cywilizacji (global-

nemu blackoutowi)

– pełni funkcję kompozycyjną (dzieli tekst na części)

Łącznie

20 pkt

27-03_polski.qxd 2007-03-16 18:16 Page 5

Edukacja 1 Gazeta 1 pl

Matura 2007 – język polski 1 Kujon Polski 5

Wtorek 27 marca 2007 1 Gazeta Wyborcza 1 www.gazetawyborcza.pl

Arkusz I – poziom podstawowy

Część II – pisanie własnego tekstu

TEMAT 1

Że ją nudzi rzecz długa, choć najwymowniejsza.

Ale wszyścy słuchali w milczeniu głębokiem;

I dalej mówił: „Grzeczność nie jest rzeczą małą:

Kiedy się człowiek uczy ważyć, jak przystało,

Drugich wiek, urodzenie, cnoty, obyczaje,

Wtenczas i swoją ważność zarazem poznaje:

Jak na szalach, żebyśmy nasz ciężar poznali,

Musim kogoś posadzić na przeciwnej szali.

Zaś godna jest Waszmościów uwagi osobnej

Grzeczność, którą powinna młódź dla płci nadobnej;

Zwłaszcza gdy zacność domu, fortuny szczodroty

Objaśniają wrodzone wdzięki i przymioty.

Stąd droga do afektów i stąd się kojarzy

Wspaniały domów sojusz – tak myślili starzy. (…)

Fragment II

(…) – Przywiozłam gości – zawołała ciotka. – Kociu, to syn Władysława,

Zygmusiu, kuzyn! Zosiu! Józiu – kuzynka twoja. To Józio, syn Heli nie-

boszczki. Józiu – wuj Kocio, Kociu – Józio.

Ściskanie rąk, całowanie policzków, zahaczanie częściami ciała, objawy

radości i gościnności, prowadzą nas do salonu, sadzają na starych bieder-

meierach i zapytują o zdrowie, jak się miewamy – z kolei ja zapytuję o zdro-

wie i rozmowa o chorobach wywiązuje się, łapie i nie popuszcza już (…)

Nie mogłem sobie wybaczyć, że zapytałem o zdrowie. A jednak nie mo-

głem przecież nie zapytać o zdrowie. W szczególności Zosia była tym

udręczona i widziałem, że o ból ją przyprawia wywnętrzanie własnych

skrofułów dla podtrzymania rozmowy, nie wypadało jednak milczeć do

świeżo przybyłych młodych ludzi. Czy był to stały mechanizm, czy za-

wsze tak przyłapywało każdego, kto przyjechał na wieś, czy na wsi ni-

gdy z nikim nie zaczynało się inaczej, jak tylko poprzez choroby? Było

klęską obywatelstwa wiejskiego, że odwieczne dobre maniery zmuszały

do nawiązywania stosunków od strony kataralnej, i dlatego zapewne wy-

glądali tak kataralnie i blado w świetle naftowej lampy, z pieskami na ko-

lanach. Wieś! Wieś! Stary dwór wiejski! Odwieczne prawa i odwieczne

dziwne tajniki! (…) 1

Fragment III

Ciotka siedziała na kanapie według dawniejszej szkoły, wyprostowana,

z biustem podanym naprzód, z głową cokolwiek do tyłu, Zosia siedziała

przygarbiona i schorowana rozmową, z palcami splecionymi, Zygmunt

z łokciami na poręczy wpatrywał się w noski bucików, wuj zaś tarmo-

sząc jamnika wpatrywał się w jesienną muchę, która przemierzała sufit

ogromny, biały. Na dworze wicher uderzył, drzewa przed domem zaszu-

miały ostatkiem zwątlałych liści, zaskrzypiały okiennice, w pokoju na-

stąpiło nieznaczne poruszenie powietrza (…) siedziałem cicho na swoim

starym, rodowym biedermeierze, pamiątce po przodkach dziedzicznej,

a ciotka, siedząc na swoim, dla podtrzymania rozmowy zajęczała o cu-

gach, że cugi strasznie w tej porze roku szkodzą na kości. Zosia, prze-

ciętna panienka, jakich tysiące po dworach, i nieróżniąca się niczym od

wszystkich innych panienek, dla podtrzymania rozmowy roześmiała się

z tego – i wszyscy roześmieli się towarzyską, uprzejmościową mistyfika-

cją śmiechu – i przestali śmiać się... 1

Fragment IV

Wszedł stary sługa Franciszek.

– Podano do stołu – zaanonsował w tużurku.

– Kolacja – powiedziała ciocia.

– Kolacja – powiedziała Zosia.

– Kolacja – powiedział Zygmunt.

– Papierośnica – rzekł wuj. Służący podniósł – i przeszliśmy do stołowe-

go w stylu Henri IV, gdzie na ścianach – stare portrety, w kącie samowar

Rzecz o grzeczności w „Panu Tadeuszu” A. Mickiewicza i „Ferdy-

durke” W. Gombrowicza. Rozważ temat, porównując sposób uka-

zania problemu w podanych fragmentach.

Fragment I

(…) Goście weszli w porządku i stanęli kołem;

Podkomorzy najwyższe brał miejsce za stołem;

Z wieku mu i z urzędu ten zaszczyt należy,

Idąc kłaniał się damom, starcom i młodzieży.

Przy nim stał Kwestarz, Sędzia tuż przy Bernardynie,

Bernardyn zmówił krótki pacierz po łacinie;

Mężczyznom dano wódkę; wtenczas wszyscy siedli

I chołodziec litewski milcząc żwawo jedli.

(…) Dano trzecią potrawę. Wtem pan Podkomorzy,

Wlawszy kropelkę wina w szklankę panny Róży,

A młodszej przysunąwszy z talerzem ogórki,

Rzekł: „Muszę ja wam służyć, moje panny córki,

Choć stary i niezgrabny”. Zatem się rzuciło

Kilku młodych od stołu i pannom służyło.

Sędzia, z boku rzuciwszy wzrok na Tadeusza

I poprawiwszy nieco wylotów kontusza,

Nalał węgrzyna i rzekł: „Dziś, nowym zwyczajem,

My na naukę młodzież do stolicy dajem,

I nie przeczym, że nasi synowie i wnuki

Mają od starych więcej książkowej nauki;

Ale co dzień postrzegam, jak młódź cierpi na tem,

Że nie ma szkół uczących żyć z ludźmi i światem.

Dawniej na dwory pańskie jachał szlachcic młody,

Grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą.

Niełatwą, bo nie na tym kończy się, jak nogą

Zręcznie wierzgnąć, z uśmiechem witać lada kogo;

Bo taka grzeczność modna zda mi się kupiecka,

Ale nie staropolska ani też szlachecka.

Grzeczność wszystkim należy, lecz każdemu inna;

Bo nie jest bez grzeczności i miłość dziecinna,

I wzgląd męża dla żony przy ludziach, i pana

Dla sług swoich, a w każdej jest pewna odmiana.

Trzeba się długo uczyć, ażeby nie zbłądzić

I każdemu powinną uczciwość wyrządzić.

I starzy się uczyli; u panów rozmowa

Była to historyja żyjąca krajowa,

A między szlachtą dzieje domowe powiatu.

Dawano przez to poznać szlachcicowi bratu,

Że wszyscy o nim wiedzą, lekce go nie ważą;

Więc szlachcic obyczaje swe trzymał pod strażą.

Dziś człowieka nie pytaj: co zacz? kto go rodzi?

Z kim on żył, co porabiał? każdy gdzie chce wchodzi,

Byle nie szpieg rządowy i byle nie w nędzy.

Jak ów Wespazyjanus nie wąchał pieniędzy

I nie chciał wiedzieć, skąd są, z jakich rąk i krajów,

Tak nie chcą znać człowieka rodu, obyczajów!

Dość, że ważny i że się stempel na nim widzi,

Więc szanują przyjaciół jak pieniądze Żydzi”.

To mówiąc Sędzia gości obejrzał porządkiem;

Bo choć zawsze i płynnie mówił, i z rozsądkiem,

Wiedział, że niecierpliwa młodzież teraźniejsza,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: