Pierwszy kontakt stwarza konieczność nadzwyczajnej dbałości o kwalifikację personelu i organizacje ich pracy.
Problem z diagnozą przemocy wynika m.in. z faktu przypisywania sobie przez ofiarę odpowiedzialności za doznawaną przemoc.
Plan pomocy powinien uwzględniać kompleksowe potrzeby ofiary oraz stan, w jakim się znajduje.
- potrzeby zdrowotne
- potrzeby bytowe
- potrzeby prawne
- potrzeby
psychologiczne
Podstawową zasadą w pomocy ofiarom przemocy jest praca zespołowa
- ochrona przed
wypaleniem
- dystans do sprawy
- możliwości
profesjonalne
Podstawą działalności jest dostęp do wysokiej klasy zaprzyjaźnionych specjalistów
W miarę upływu czasu pomoc powinna być modyfikowana i indywidualizowana
Priorytetem w terapii jest powstrzymanie przemocy
Praca z ofiarą wyklucza jednocześnie pracę ze sprawcą.
Tematem grup terapeutycznych są losy dzieci biorących odpowiedzialność za samopoczucie rodziców
Należy korzystać z pomocy instytucji świadczących pomoc psychologiczną dzieciom, np. świetlic socjoterapoeutycznych.
Potrzebna jest edukacja ofiar w sprawach wychowawczych
Interwencja w sprawie przemocy wyklucza niesienie pomocy sprawcy przez tę samą osobę.
Praca nad:
- akceptacją celów
sprawcy
- konfrontacją ze
szkodami
- poszukiwaniem
rozwiązań
Grupowa praca na destrukcyjnymi przekonaniami i mitami dotyczącymi przemocy
Grupowa praca edukacyjna na temat przemocy:
- bezwarunkowa
akceptacja ofiary
- dystans do ofiary
- obiektywizm w
stosunku do ofiary
- cierpliwość i
wyrozumiałość
Grupowa praca nad tematem zachowania sprawcy:
- zjawisko zwierciadła
w grupie
- uwolnienie od
poczucia winy
- zrzucenie
odpowiedzialności
Udział w grupie osoby duchownej lub innego autorytetu moralnego.
Praca nad wyuczoną bezradnością:
- analiza
dotychczasowych
strategii postępowania
Nauka nowych i skutecznych strategii postępowania
...
nati175