A. Konarzewska, Strategia Unii Europejskiej wobec regionu Morza Czarnego.pdf

(282 KB) Pobierz
240918349 UNPDF
STRATEGIA UNII
EUROpEJSkIEJ WOBEC
REGIONU MORzA CzARNEGO
Anna
Konarzewska
OBSzAR MORzA CzARNEGO STOpNIOWO zAJMUJE
CORAz WAżNIEJSzE MIEJSCE W pOlITyCE UNII
EUROpEJSkIEJ, SOJUSzU półNOCNOATlANTyCkIEGO
I STANóW zJEDNOCzONyCh. REGION TEN STANOWI
GEOGRAfICzNą GRANICę MIęDzy EUROpą A AzJą ORAz
ODGRyWA ROlę MOSTU łąCząCEGO ROSJę z zAChODEM.
WRAz z pRzyJęCIEM BUłGARII I RUMUNII DO OBU
ORGANIzACJI, zNACzENIE TEGO REGIONU WzROSłO
zE WzGlęDU NA JEGO pOłOżENIE NA SzlAkU TRAS
hANDlOWyCh I NA SkRzyżOWANIU DRóG pRzESyłU
SUROWCóW ENERGETyCzNyCh z REGIONU MORzA
kASpIJSkIEGO DO EUROpy ORAz z pOWODU ROzWIJAJąCEJ
SIę DzIAłAlNOśCI zORGANIzOWANyCh GRUp
pRzESTępCzyCh I TERRORySTyCzNyCh, kTóRE MOGą
zAGROzIć STABIlIzACJI NA kONTyNENCIE EUROpEJSkIM.
W zWIązkU z pOWyżSzyM, pRzyJęCIE kOMplEkSOWEJ
I SpóJNEJ STRATEGII UNII EUROpEJSkIEJ WOBEC pAńSTW
TEGO REGIONU JEST klUCzOWE DlA BEzpIECzEńSTWA
CAłEGO kONTyNENTU EUROpEJSkIEGO.
Dotychczas współpraca z państwami czarnomorski-
mi odbywała się na podstawie zawieranych w formule
dwustronnej porozumień o partnerstwie i współpracy
oraz w ramach programów pomocowych (m.in. TACIS,
TRACECA i INOGATE). Jednak po przyjęciu do
Wspólnoty Rumunii i Bułgarii wydaje się, że Unia
Europejska powinna stworzyć całościowy dokument
określający ramy współdziałania z państwami tego
regionu. Działania te mogą okazać się też korzystne
372
BEzpIECzEńSTWO NARODOWE
III-IV - 2007 /5-6
240918349.001.png
 
dla polski ze względu na włączenie
Ukrainy, Mołdowy i państw kauka-
skich do tego programu.
Sytuację geostrategiczną w ba-
senie Morza Czarnego kształtują
różnorakie czynniki. Do pozy-
tywnych należy zaliczyć przede
wszystkim polityczne i ekonomicz-
no-społeczne możliwości pogłębia-
nia współpracy regionalnej oraz
współpracy z państwami trzecimi
i organizacjami międzynarodowy-
mi (dla Unii Europejskiej obszar
czarnomorski jest z pewnością
cennym rynkiem zbytu). Region
czarnomorski ma również duże
znaczenie dla bezpieczeństwa ener-
getycznego Europy, ponieważ jest
położony na trasie tranzytu ropy
naftowej i gazu ziemnego z obsza-
ru Morza kaspijskiego oraz całej
Azji środkowej. Wreszcie, Morze
Czarne stanowi naturalny
zNACzENIE REGIONU MORzA
CzARNEGO
po zakończeniu zimnej wojny
w basenie Morza Czarnego doszło
do ogromnych zmian politycznych
i gospodarczo-społecznych. proces
transformacji ustrojowej – wpro-
wadzenie demokracji i rządów
prawa – rozwija się dzięki zwięk-
szonej obecności Unii Europejskiej
i NATO na tym obszarze, przyjęciu
do Wspólnoty Bułgarii i Rumunii
oraz rozpoczęciu negocjacji akce-
syjnych przez Turcję.
Rys. 1. Państwa basenu Morza Czarnego
Źródło: „Does Europe Reed a Black Sea security Policy?”, wnioski z konferencji, zorganizo-
wanej przez New Defence Agenda, 20.09.2004
373
240918349.002.png
korytarz na drodze z Azji do
Europy i w związku z powyższym
ma kluczowe znaczenie dla bezpie-
czeństwa państw członkowskich
Unii Europejskiej, ponieważ może
być barierą dla działalności między-
narodowych grup terrorystycznych
i przestępczych, zajmujących się
nielegalną imigracją, przemytem
narkotyków, praniem brudnych
pieniędzy, handlem bronią, etc. 1
skich), które borykają się z liczny-
mi problemami związanymi z budo-
wą tożsamości narodowej, struktur
państwowych i społeczeństwa
obywatelskiego. 3
AkTORzy REGIONU MORzA
CzARNEGO
poziom bezpieczeństwa w re-
gionie Morza Czarnego jest pro-
duktem zróżnicowanych, często
sprzecznych, interesów leżących
tam państw. Turcja, Bułgaria
i Rumunia są członkami Sojuszu
północnoatlantyckiego; Ukraina
i Gruzja przy różnych okazjach
zgłaszały swoją chęć członkostwa
w organizacji i aktywnie uczestni-
czą w programie partnerstwo dla
pokoju. Natomiast Rosja rozwija
własne stosunki z NATO. z dru-
giej strony, Rumunia i Bułgaria
są członkami Unii Europejskiej,
Turcja prowadzi negocjacje ak-
cesyjne z organizacją, Rosja jest
strategicznym partnerem Unii,
a Ukraina i kraje południowe-
go kaukazu dążą do rozwinięcia
wzajemnych relacji ze Wspólnotą
na bazie Europejskiej polityki
Sąsiedztwa.
z drugiej strony, szczególną
uwagę trzeba zwrócić na nie-
stabilność polityczną regionu,
a także istnienie zamrożonych
konliktów etnicznych (między
Armenią i Azerbejdżanem o Górski
karabach, w Gruzji – Abchazja
i Osetia południowa, Mołdowie
– Nadniestrze i Rosji – Czeczenia),
związanych z różnicami etniczny-
mi, kulturowymi i religijnymi oraz
rywalizacją dawnych imperiów
(Turcja i Rosja). 2
W basenie Morza Czarnego
zderzeniu ulegają interesy trzech
grup – państw zachodnich (głów-
nie członków Unii Europejskiej
i NATO – USA – które udzielają
pomocy w procesie transformacji
politycznej i gospodarczo-społecz-
nej regionu), Rosji i Turcji (oba
państwa coraz bardziej zbliżają się
do siebie w celu zachowania poli-
tycznego status quo ) oraz poszcze-
gólnych państw regionu (Ukrainy,
Rumunii, Bułgarii, państw kauka-
Wydaje się, że strategia wobec
obszaru czarnomorskiego powin-
na włączyć do działania dwóch
kluczowych aktorów politycznych
i wojskowych – Turcję i Rosję.
374
BEzpIECzEńSTWO NARODOWE
III-IV - 2007 /5-6
Rosja prawdopodobnie będzie
sprzeciwiać się głębszemu zaan-
gażowaniu państw europejskich
i Stanów zjednoczonych w re-
gionie. Natomiast Turcja wydaje
się bardziej „przyjazna”. pragnie
jednak ona zachować dominującą
pozycję w zarządzaniu cieśninami
czarnomorskimi. Rosja i Turcja
będą dążyć do zachowania swojego
statusu regionalnych mocarstw
w basenie Morza Czarnego, wpły-
wając na politykę prowadzoną
przez mniejsze państwa tego ob-
szaru. W tym sensie, będą ze sobą
rywalizować o wpływy i poparcie.
Jednak z drugiej strony, może
dojść do pogłębienia ich stosun-
ków, będącego wynikiem obawy
przed pojawieniem się mocarstw
zewnętrznych (Unii Europejskiej
i Stanów zjednoczonych), zainte-
resowanych przejęciem dominacji
w tym regionie.
zakończenie zimnej wojny stało
się dla Turcji szansą na przejęcie
przywództwa na obszarze czar-
nomorskim z uwagi na położenie
geograiczne, przeszłość historycz-
ną, członkostwo w NATO i stra-
tegiczne partnerstwo ze Stanami
zjednoczonymi oraz rozpoczęcie
negocjacji akcesyjnych z Unią
Europejską. Wojna w Iraku i pro-
blem mniejszości kurdyjskiej
zachwiał jednak dotychczasowymi
wzorowymi kontaktami amery-
kańsko-tureckimi i przyczynił się
do zmian w dotychczasowej rów-
nowadze politycznej w regionie.
W konsekwencji, władze tureckie
zwróciły się w stronę Rosji i zaczęły
zacieśniać współpracę w dziedzinie
energetycznej, budownictwie i tury-
styce (obecnie Rosja jest trzecim co
do wielkości partnerem handlowym
Turcji). 4 Turcja dąży do zachowa-
nia stabilizacji w regionie w celu
1) M. Gustavsson, B.B. Coskun, The Black Sea as Boundary or Bridge? Implications of
EU and NATO Enlargement, and the Regional Security , raport Szwedzkiego Instytutu
Stosunków Międzynarodowych i Międzynarodowego Instytutu Badań nad pokojem
w Sztokholmie, Sztokholm, 28.11.2003, s. 11-12.
2) D.l. pumphrey, The U.S. and Europe Must Cooperate on Energy Strategy , Euro-
pean Affairs, jesień 2005 r. oraz E. Rumer, J. Simon, A Euro-Atlantic Strategy for the
Black Sea Region , Institute for National Strategic Studies, styczeń 2006 r.
3) A. Muniu pippidi, Black Sea Dilemas , Black Sea forum policy Brief nr 20, czerwiec
2006 r., s. 2 oraz O. Minchev, Major Interests and Strategies for the Black Sea Region ,
Institute for Regional and International Studies, Soia, wrzesień 2006 r., s. 3.
4) Rosja i Turcja dążą do zachowania prymatu na obszarze Morza Czarnego i kaukazu,
gdzie sytuacja jest kształtowana między grupą państw, która opowiada się za ścisłą
375
realizacji posiadanych długoter-
minowych interesów politycznych
i gospodarczych (dostęp do źródeł
surowców energetycznych, ochro-
na środowiska naturalnego Morza
Czarnego, tranzyt tankowców
przez cieśniny Bosfor i Dardanele),
a w następnym etapie – do prze-
kształcenia się w potęgę regionalną.
Należy podkreślić, że od pewnego
czasu intensywności nabrały kon-
takty Turcji z Rosją także w dzie-
dzinie energetycznej, przemysłowej
i telekomunikacyjnej. Obserwowane
obecnie oddalenie Ankary od Unii
Europejskiej (spowodowane czę-
ściowym zawieszeniem negocjacji
akcesyjnych) powoduje pogłębianie
stosunków turecko-rosyjskich, uła-
twiając tym samym Moskwie od-
nowienie jej pozycji i wpływów na
Bałkanach oraz w basenie Morza
Czarnego, będących przeciwwagą
dla zaangażowania amerykań-
skiego w tym regionie. To właśnie
poczucie wyobcowania względem
zachodu (głównie państw unijnych,
a ostatnio także USA) warunkuje
zbliżenie Turcji i Rosji. I to właśnie
stosunki z zachodem przesądzą
o tym, jak ścisła stanie się współ-
praca rosyjsko-turecka.
zasadniczy wpływ na rozwój sytu-
acji na Bliskim Wschodzie i w Azji
środkowej, co pozostaje w zgodzie
z politycznymi i gospodarczymi
interesami USA. pozycja Turcji
w tym regionie nabiera też szcze-
gólnego znaczenia w odniesieniu do
zacieśniania współdziałania w ra-
mach Szanghajskiej Organizacji
Współpracy, w której nie ma
miejsca na państwa zachodnie. 5
z drugiej strony, pośrednie wpływy
Turcji we wspomnianej organiza-
cji mogą spowodować sprzężenie
zwrotne, polegające na zaintereso-
waniu jej członków (w tym kontek-
ście głównie Chin i Rosji, mającej
naturalne interesy w regionie,
o czym niżej) rozwojem sytuacji
w basenie Morza Czarnego.
W związku z powyższym, kluczo-
wa w regionie wydaje się pozycja
Rosji, która za czasów związku
Radzieckiego, sprawowała władzę
na Ukrainie, w Gruzji, Armenii
i Azerbejdżanie. W chwili obecnej,
jej stan posiadania uległ znaczne-
mu zmniejszeniu, jednak interesy
polityczne i gospodarcze są nadal
ogromne. Dynamicznie rozwija
się handel z Turcją, która jest
jednocześnie jednym z głównych
partnerów rosyjskich w sferze
energetycznej.
Istnieje również pogląd, że ze
względu na zacieśnianie stosunków
Turcji z państwami muzułmański-
mi w Azji środkowej (Uzbekistan,
Turkmenistan, kazachstan
i kirgizja), państwo to może mieć
Należy jednak podkreślić, że
stosunki Rosji z innymi państwami
regionu, położonymi na obszarze
376
BEzpIECzEńSTWO NARODOWE
III-IV - 2007 /5-6
Zgłoś jeśli naruszono regulamin