leśmian+schulz.doc

(41 KB) Pobierz

30 X 2008 r.

 

WSTĘP

 

                  pisarze, którzy narzucili literaturze własną koncepcję: Leśmian, Schulz[1]

                  Schulz bywa zestawiany z Gombrowiczem (jako pisarze formy), z Witkacym

                  wg Nasiłowskiej: Leśmian i Schulz – mityzacja, oniryzacja rzeczywistości

                  2 artystów bez biografii:

a) BL – 2 wydarzenia: romans z Dorą Lebenthal – poświęcił jej cykl W malinowym chruśniaku; oszukany przez współpracownika w Zamościu

b) BS: jedyny 3-dniowy wyjazd za granicę; spotkanie z Nałkowską, dzięki której doszły do druku Sklepy cynamonowe (1933); spotkanie z Deborą Vogel

 

BOLESŁAW LEŚMIAN

 

1.      BL – dlaczego ważny?

 

                  eseje Krzysztofa Dybciaka Gry i katastrofy

                  wg Józefa Brodskiego: najwybitniejszy pisarz XX-wieczny

                  wg J.M. Rymkiewicza: jedyne, co pozostanie po poezji XX w. to BL i wczesny Miłosz

                  kojarzony z Hrubieszowem i Zamościem; ostatnie 2 lata życia – W-wa (zm. 1937)

                  praca materialna była dla niego przekleństwem

                  stryj BL: Lange; kuzyn: Brzechwa

                  dużo palił, pił 4 kawy dziennie

                  unieważniony przez najważniejsze czasopisma i nazwiska (m.in. „Wiadomości Literackie”)

                  Polska Akademia Literatury (powst. 1933) – organ opiniotwórczy nt. najlepszych pisarzy: BL zajął 55 miejsce; 1 – Staff, Żeromski

                  4 tomiki wierszy:

u      Sad rozstajny – symbolizm (jeszcze MP)

u      Łąka (1920) – cykl W malinowym chruśniaku

u      Napój cienisty

u      Dziejba leśna (wyd. pośmiertne)

                  przerobienie twórczości BL:

u      przeciwstawia poznanie intuicyjne (nobilitacja) – pojęciowemu (racjonalnemu)

u      poezja jego to ilustracja filozofii Bergsona

u      Zamyślenie (w Łące):

      poezja opisywanie świata; ≠ ekspresja nagiej duszy

      poprzez słowa (nie: słowami) poznajemy świat

      słowa nie odsyłają do sensu, ale odsłaniają sens

 

2.      Rytmizacja u BL:

 

Rytm jako światopogląd (1912)

                  podwaliny filozoficzne

                  rytm = synonim poezji

                  sensy wiersza poddane rytmizacji

                  rytm poezji funduje nam słowo konkretne, odświętne (nie: abstrakcyjne)

                  słowo poddane rytmizacji staje się wieloznaczne

                  BL próbuje wrócić do pierwotnych znaczeń

                  tak rozumiana poezja i słowo odwołują nas do innej wizji rzeczywistości

                  chodzi o dotarcie do świata, który jest zmienny, więc i język ma być zmienny

Dziewczyna:

                  17-zgłoskowy jamb

                  Trznadel: nicość bytu przeciwstawiana heroicznej woli bycia (Nietzsche – my decydujemy o byciu)

                  rzeczywistość widzialna kontra zaświaty

                  nicość jest (jak nicość może być?)

                  Markowski: mur = tekst; czyn 12 braci = naiwne przekonanie, że literatura odwołuje do rzeczywistości (a literatura odwołuje do literatury – za murem nic nie ma)

                  rytm wiersza jest usensowniony, oddaje to, jaki świat jest

                  świat dynamiczny – przeobrażający się, wciąż się staje, a nie jest

 

3.      Poetyka:

 

a)     rytmizacja wiersza

 

b)     czerpanie z wątków ludowych

                  fakt niepodważalny

                  bohater legend, mitów, opowiadań

                  Dusiołek – pewna operacja epistemologiczna

                  legenda ludowa: walka dobra ze złem, gdzie dobro zwycięża; u BL: unieważniony podział dobro – zło, pokazuje, co w tym świecie jest rzeczywiste („podszewka” świata)

 

c)     neologizmy (leśmianizmy)

                  bardzo proste zabiegi

                  uczasownikowione rzeczowniki, przymiotniki

                  zabieg neologizacji powoduje dynamizację

                  neologizm: szukamy słowa na rzeczywistość, która właśnie powstała, którą trzeba nazwać (Markowski) – gdyby tak uznać zabiegi BL, świat byłby statyczny

                  u BL neologizmy odnoszą się do rzeczywistości jednorazowej, która znika po chwili

                  neologizmy semantyczne: słowo istniało, ale ma nowy desygnat, np.: dźwigacz (jako osoba dźwigająca swój garb)

 

d)     balladowość

                  relewator gatunku ballady

                  twórca ballady filozoficznej

                  przywołuje sensy

 

e)     groteska

                  zderzenie fantastyki z realizmem (przenikanie)

                  mityzacja codzienności (zderzenie wzniosłości + trywialności – związek z BS)

                  odniesienie do transcendencji

                  erotyzm – nie siła sama w sobie; rozkosz nierozerwalnie związana z cierpieniem (W malinowym...); to, co rozkoszne + groza

4.      Światopogląd:

                  BL, szukając ontologicznych podstaw bytu, zwraca się do trójkąta: natura – Bóg – człowiek (relacje pomiędzy tymi)

u      natura jako biologizm, przyroda, świat

u      brak przeciwstawienia: natura – kultura

u      natura sięga w zaświaty

u      natura = rzeczywistość jedyna

u      biologizm decyduje o dynamizmie rzeczywistości

                  najwybitniejszy poeta metafizyczny i religijny

                  stawia ważne pytania nt. Boga

                  kwestia Boga:

u      nie jest to poezja konfesyjna

u      Bóg nie gwarantuje przezwyciężenia śmierci

u      wiersze raczej niebliskie chrześcijaństwu

u      nawet jeśli jest, nie mieszka sam w zaświatach, nie on pociąga za sznurki

u      teologia XX w.: o Bogu możemy milczeć; teologia negatywna: możemy powiedzieć, kim Bóg nie jest

u      Boże pełen w niebie chwały

 

BRUNO SCHULZ

 

                  przekonanie, że to, co uznajemy za świat fizykalny, zawiera rzeczywistość głębszą

                  to, co jest widzialne, zmysłowe mami nas, bo jest rzeczywistość głębsza

                  wykład nt. materii: Traktat o manekinach

                  Sklepy cynamonowe (1933)

                  Sanatorium pod klepsydrą (1936)

                  o materii pisze językiem erotycznym

                  rzeczywistość widzialna jest śladem, tropem czegoś głębszego, bardziej rzeczywistego

                  literatura – narzędzie poznawcze tego, co ukryte

                  literatura – mimesis procesu (jak świat się tworzy), a nie wytworu (nie tego, co dane)

                  reprezentacja: literatura reprezentuje: odwołuje się do czegoś, co przeczuwamy, że jest

                  zmysłowe jest formą

                  materia jest czymś jednym, co się mnoży; jest nieuchwytna, bezkształtna; wykłada to w Nocy lipcowej

                  stosunek do tego, co marginalne

                  koncepcja miasta:

u      centrum Drohobycza – ład

u      prowincja – wymyka się logice; poddane oniryzacji (logice snu)

                  materia tylko się odsłania, kiedy formy nie dostaje

                  sposobem dotarcia do tej rzeczywistości jest mit:

u      obecny

u      matryca elementów, faktów, historii rzeczywistości

u      zabieg literacki (metafora)

                  mityzacja:

u      Mityzacja rzeczywistości – najpierw przedmowa do Sklepów cynamonowych...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin