- pytanie o oddziaływanie mediów z perspektywy emocji.
Podział emocjonalnego przeżycia według jego intensywności na nastroje, uczucia i emocje.
Nastroje – uczucia dłużej brzmiące, słabsze, mniej urozmaicone, trwalsze, nie mają jasnego odniesienia do własnego źródła.
Uczucia – czasowo ograniczona, wyraźnie widoczne w reakcjach ciała, jasne odniesienie do przedmiotu np. miłość, nienawiść, radość, zazdrość, lęk.
Afekty = emocje – szczególnie intensywne poruszenia emocjonalne z wysokim stopniem pobudzenia np. wybuch złości, ataki paniki, szał radości.
Emocjonalne oddziaływanie TV ogranicza się do nastrojów i uczuć.
Mapa emocji odzwierciedlająca strukturę uczuć. – W lit. psych. podział na : chęć i niechęć, oraz na bierność i aktywność . W kulturach zach. – częściej podstawowe kat. Emocjonalne (złość, lęk, smutek, radość, odrzucenie/ obrzydzenie, niepokój, wstyd, sympatia, zaskoczenie.
Emocje specyficznie medialne.
Scherer – emocje jako reakcje na zdarzenia realne ale przekazywane przez media
- emocje jako reakcje na fikcyjne obrazy medialne
Koemocje = uczucia wywołane u osób trzecich na podstawie ich obserwacji czyichś procesów emocjonalnych.
Podział pod kątem emocjonalnego przeżywania; z perspektywy widza / współuczestnictwa.
Koncepcja poczucia rzeczywistości, koncepcja psychologicznej bliskości.
Intensywność jakiś emocji zależy od tego jak często konkretna osoba przeżywa wywołujący emocje impuls i syt. jako realną i bliską sobie.
Frijda – prawdziwa / pozorna rzeczywistość w ramach prawa law and apparent reality -> emocje są wywoływane przez zdarzenie jawiące się jako realne, a ich intensywność odpowiada stopniowi ich realności.
Poprzez język, dźwięk, obraz media wywołują wrażenie bliskości/ realności u odbiorcy. ( w przypadku filmu kinowego może się to przenieść na codzienność.)
Badania prezencji filmowej też odnoszą się do obniżonej poznawczej możliwości przetwarzania bodźców niemedialnych.= to co oglądane przeżywane jako ↑ medialne.
Efekt zaangażowania – potwierdzony badaniami z psych. emocji, które wykorzystują film jako materiał stymulujący.
Literatura i teatr NAPIĘCIE ujmowane tradycyjnie = powoli budowany stan emocjonalny wynikający z udziału w jakimś procesie. -> dramaturgia tworzenia, szczytu i wyolbrzymiania
W telewizji – dramaturgia włączania i wyłączania (przełączanie kanałów, wybieranie kolejnych)
Estetyka napięcia jako stan ciągły (niecykliczny) – podstawowa zasada przyjemności w grach komputerowych i jeździe z maksymalną prędkością.
· By takie napięcie było trwałe musi pojawiać się wciąż coś nowego.
Schulz – obecne podejście do życia obserwowane u młodych - > to tzw. schemat napięcia
Sensation-seeking (Poszukiwanie wrażeń) Zuckerman.
· Tendencja w zachowaniu zmierzająca do poszukiwania wrażeń zmiennych, nowych, kompleksowych i gotowość ponoszenia związanego z tym psychicznego i społecznego ryzyka.
· Człowiek ma potrzebę ciągłego utrzymywania określonego, indywidualnie zróżnicowanego poziomu wew. Aktywności.
· Gdy aktywność ↓ poniżej tego poziomu – pojawia się znudzenie i zaczyna się poszukiwanie nowych bodźców żeby osiągnąć poziom oczekiwanej wew. Aktywności.
· Gdy aktywność przekracza określoną miarę (np. hałas) – człowiek zmienia / porzuca sytuacje by osiągnąć odpowiedni poziom.
Wymiary SS:
· Poszukiwanie grozy i przygód – tendencja do poszukiwania zmian, urozmaiceń przez aktywność fizyczną (spadochroniarstwo/ nurkowanie)
· Poszukiwanie przeżyć – poszukiwanie urozmaiceń przez niekonwencjonalny styl życia ( podróże, muzyka, sztuka, narkotyki, niekonwencjonalne przyjaźnie)
· Odhamowanie – poszukiwanie urozmaiceń przez stymulację społeczną ( przyjęcia, wspólne picie, częsta zmiana partnera seksualnego)
· Podatność na nudę – awersja wobec nudy i skłonności do odczuwania niepokoju, kiedy sprawy w otoczeniu przez dłuższy czas nie ulegają zmianie.
1/3 część tych tendencji jest wrodzona, 1/3 jest pochodzenia społecznego
Mężczyźni bardziej zainteresowani urozmaiceniem życia niż kobiety.
Młodsi bardziej niż starsi. (szczytowy pkt. 20 -25 lat)
Człowiek sięga po media w celu regulacji własnej skłonności do poszukiwania urozmaiceń.
Oddziaływanie słuchowisk radiowych - DeBoer:
Krzywa napięcia u młodych radiosłuchaczy przebiega w postaci U = natężona uwaga na początku audycji, wyraźne osłabienie w środku, na nowo mocna uwaga na koniec.
Film
- postreceptywne oceny filmów fabularnych wskazują że przeżycie napięcia w czasie oglądania filmu prowadzi do pozytywnej oceny filmu
- napięcie występuje gdy bohaterowie filmu wpadają w poważne niebezpieczeństwo, które następnie zwycięsko pokonują.
Hagfors, Chaney – popularnośc filmu wśród publiczności w dużym stopniu zależy od przeżytego pobudzenia, a to zaś zostaje wzmocnione przez efekty zawieszenia.
Huth – filmy obok specyficznych, werbalnie mierzalnych reakcji emocjonalnych, których rodzaj zależy od treści komunikacji wywołują także psychologiczne pobudzenie i trwające dłużej uaktywnienie emocjonalne, które nie odnosi się do treści filmu, choć jest przez nia spowodowane – jest więc prawie niespecyficzne ( nie rozbija się na emocje przyjemne i nieprzyjemne).
Zillmann – prace n/t. ogólnego uaktywnienia przez programy telewizyjne
Mangold, Winterhoff –Spurk, Stoll, Hamann – badane osoby podcza oglądania fragmentów horrorów bądź filmów erotycznych mają podwyższone tętno = wskaźnik ogólnego pobudzenia emocjonalnego.
Wielkość ekranu – eksperyment Lombarda, Reicha, Grabe, Bracken, Ditton - większe ekrany przyczyniają się do większego pobudzenia u widza i do większej przyjemności z oglądania niż mniejsze.
Donohew, Finn, Christ
Ø Telewidzowie: High senastions seekers – mają niski poziom aktywności – potrzebują mocniejszych, bardziej ekscytujących i nowych info. by pobudzić i skupić ich uwagę.
o Lubią oni: kompleksowe formy obrazu, częściej zmieniają kanały, chętniej oglądają filmy, szczególnie filmy akcji i pornograficzne.
Grimm – korelacje między oglądaniem filmów akcji i horrorów a poszukiwaniem wrażeń.
Widzowie z duża tendencją do odchamowania - chętniej oglądają horrory i wiadomości (w nich wydarzenia o posmaku horrorów.)
Slater - związek poszukiwania wrażeń a korzystaniem ze stron WWW zawierających przemoc.
Badanie Sparksa i Spirek – podczas recepcji wiadomości Tele. O katastrofie Chellengera - poszukiwaczom wrażeń najwyraźniej zależało by zobaczyć twarze członków rodzin załogi podczas eksplozji rakiety,
W badaniach empirycznych zazwyczaj dominują doznania negatywne – lęk, stres, obawa
FILMY
Ø Ankieta Blumlera (1933) – 1800os ze wszystkich grup wiekowych ; 93% ankietowanych 200 dzieci w wieku 10 -14 lat – przyznaje się do reakcji lękowej w kinie.
Ø 40% ankietowanych doznało choć 1 po obejrzeniu filmu – nerwowości, nastrojów depresyjnych, obaw albo przeżywa poruszające obrazy wew.
TELEWIZJA
Ø Cantor –emocjonalny oddźwięk telewizji – między 25% a max. 92% w przypadku dla dzieci i młodzieży.
Ø Groebla – uczniowie 11- 15 lat – wyższy poziom lęku przeżywają te dzieci, które potrafią się mocno utożsamiać z programami tele. ( poczucie rzeczywistości -> Frijda), które uznają sceny prezentowane w TV za odzwierciedlenia rzeczywistości.
Ø Grimm – eksperyment; oglądanie brutalnych scen walki pochodzących z filmów fabularnych prowadzi di podwyższonej wartości odnoszącej się do lęku.
Ø Dorr – cechy u dzieci prowadzące do lęku wywołanego przez TV:
§ Dzieci w wieku przedszkolnym – lęk oglądając lalki potwory, agresje, przemoc, zagrożenie zwierząt + widok długiej ostrej broyni.
§ Młodszy wiek szkolny – sceny śmierci ludzi, pogrzeby
§ Młodzież – realne tematy wywołujące lęk; problemy slumsów, nadużycia seksualne, problemy głodu w Trzecim Świecie, dyskryminacja mniejszości.
Dlaczego ludzie oglądają takie obrazy? Czy nadal bodźce wywołujące lęk należy traktować jako wyzwalacze reakcji ucieczki i unikania?
Dla wielu widzów sięgających po filmy wywołujące lęk – charakterystyczna jest motywacja składająca się z lęku i przyjemności wynikającej z tego lęku ->” pragnienie przeżycia lęku” [Balint] = ochota na lęk rodzi się w wyniku uświadomienia sobie istnienia innego, realnego, zew. Zagrożenia, czemu os. dobrowolnie się poddaje w nadziei że będzie ona mogła przetrwać to niebezpieczeństwo i pokonać strach.
= pragnienie przeżycia lęku pojawia się w chwili utraty pewności i chęci zdobycia jej na nowo
Mieszanina strachu, rozkoszy i optymistycznej nadziei wobec zew. Niebezpieczeństwa jest zasadniczym elementem każdego pragnienia doznania grozy. ( Balint)
Mężczyźni przeżywają to jako ochotę, kobiety jako lęk.
Amerykańscy dorośli – 80% respondentów chętnie ogląda programy wzbudzające lęk.
Dzieci w wieku szkolnym – lęk lubi odczuwać od 33 do 75%
Anglia wśród 3000 ankietowanych – ponad ¼ przyznaje się do odczuwania lęku podczas oglądania programów telewizyjnych.
W grupach dyskusyjnych (193 uczestników) pojawiają się wyp. Typu:
· Jak ja kocham horrory w TV, lubię się bać, czuć strach
· Piątek trzynastego – jest oceniany jako jednocześnie przykry i zabawny.
GAZETY:
Badanie czytania gazet -> im częściej czasopisma donoszą o wybuchach w innych miastach/ krajach tym pewniej czują się ich czytelnicy we własnym domu.
Widzowie lubią odrobinę horroru przede wszystkim następujące potem odprężenie w postaci happy endu = tracenie i zdobywanie na nowo poczucia pewności.
Winterhoff-Spurk- pokazanie uczniom w wieku 13-18lat nagranie video z wydaniem wiadomości z info. o przemocy i wydanie bez takich info. + notowanie bezpośrednich reakcji emocjonalnych odbiorców. (pomiar oporu skóry, puls, częstotliwość oddechu, za pomocą EMFACS mimika twarzy)
· Wyniki: widzowie podczas prezentacji wiadomości z przemocą ujawniali więcej emocji niż podczas prezentacji bez przemocy ( najczęściej: pogarda, złość, obrzydzenie)
- pokazanie 135 gimnazjalistom i licealistom(8 i 9 klasa) nagranie video z przemocą intencjonalną i nieintencjonalną wobec przedmiotów i człowieka + video bez przemocy. Zaznaczanie uczuć na formularzu DAS.
· Wyniki: po prezentacji przemocy ankietowani – zaznaczają mniej radości, więcej smutków, obrzydzenia i złości, pogardy, lęku ( przy przemocy intencjonalnej – większe zainteresowanie, ale jednocześnie pogarda, obrzydzenie, złość i większy lęk niż przy nieintencjonalnej.
· Przemoc intencjonalna w programach info, ma większą moc aktywizującą, ale jednocześnie wywołuje pogardę, złość i obrzydzenie.
· = reakcja społecznego odrzucenia – przez zdystansowanie widz stabilizuje własne JA zagrożone przez realne formy przemocy.
Empatia = uczucie, które dzielą ze sobą obserwujący i obserwowany, jest to wspólne uczucie przedmiotu i podmiotu w pewnej interakcji / Feshbach/
W empatii istnieją wyraźne czynniki kognitywne.
Całościowy poznawczo- afektywny model empatii Feshbacha – komponenty:
Dzieci 3-5 lat –poziom empatii b. niski.
Dzieci 9/ 10 lat – pierwsze reakcje empatyczne.
Istnieje różnica czy bohater jest oceniany pozty. czy negat. -> chłopcy + dziewczynki przeżycia empatyczne wyłącznie wobec telewizyjnych przyjaciół.
Reakcje empatyczne mocniejsze gdy :
· widz ma własne dośw. podobne do tych prezentowanych przez bohatera na ekranie .
· emocjonalny wyraz twarzy bohatera pokazany jest w zbliżeniu.
Ogólne wysokie tempo prezentowania tele. treści wywołujących emocje ogranicza emocjonalna i empatyczną reakcję widza bo:
· Nie pozostawia odpowiedniej przestrzeni czasowej na pełna reakcję poznawczo –emocjonalną.
· Efekt zlewania się emocji.
- trywialny problem bo humor pojawia się we wszystkich programach telewizyjnych.
Dorr:
· Dzieci w wieku przedszkolnym: wizualna komiczność, ciekawie brzmiące, nonsensowne gry słowne / krzyki, upadki na plecy, absurdalne i wizualnie nieprzystające do siebie kombinacje elem., oszustwa, pomyłki, niezręczności dorosłych, zwykła zmiana głosu.
· 5 -8 r. ż. – nastawienie na humor słowny
· 8 – 12 – dobrze rozwinięty humor słowny
· Młodzież – za zabawne uważa się atakowanie os. obdarzonej autorytetem.
Po 6 tyg. Oglądania codziennie przez 1h erotyczny film os. były znacząco niezadowolone z własnego partnera seksualnego!
- ten sam efekt występuje już po chwilowym oglądaniu filmów erotycznych.
Wpływ oglądania seksualnej przemocy na nastawienie widzów (mężczyzn) -↑ tolerancji na realną przemoc seksualną wobec kobiet i na zach. lekceważące seksualność kobiecą <= MODEL SEXUAL CALLOUSNESS
U kobiet – pojawiają się efekty odwrotne.
Allen d’Alessio, Brezgel - wyraźne ale słabe korelacje (0.22) między recepcja pornografii z przemocą w tekście / filmie a rzeczywistymi agresywnymi zachowaniami widzów.
- jakie uczucia wywołują w widzach prezenterzy telewizyjni?
USA – 240 widzów – 52% dziennikarze telewizyjni prowadzący wiadomości – codziennymi przyjaciółmi.
Relacja paraspołeczna – złudzenie bezpośredniej relacji z przedstawicielem mass mediów:
· Pozorne spojrzenia
· pozorne zwroty „do”
· pozorna przestrzenna bliskość
- wywołują u widza wrażenia pewnego rodzaju realnej i trwałej relacji z os. widzianą w TV
Więzi z prezenterami zależą od ich atrakcyjności społecznej, ale także od postrzeganej atrakcyjności fizycznej, ubioru i uczesania.
W osobistej hierarchii relacji byli oni umieszczani między „dobrym przyjacielem” a „ dobrym znajomym” albo wśród „dobrych sąsiadów” [ Gleicha i Burst ]
Takie same relacje występują w stosunku do Boh. Innych programów rozrywkowych np. oper mydlanych.
Po za os. starszymi powstawanie relacji paraspołeczne nie wiązało się z samotnością.
Paraspołeczne relacje uzupełnieniem realnych kontaktów społecznych.
Schroter : 73 słuchaczy rannych audycji – ASPEKTY RELACJI PARASPOŁECZNYCH Z PREZENTERAMI :
· profesjonalizm ( wiarygodność, uprzejmość, kompetencja)
· autentyczność ( w tym spontaniczność, naturalność, pewność siebie)
· dynamikę (dowcipny, szybki styl prezentacji)
Bente i Otto – jaki wpływ będzie relacji paraspołecznych w tzw. rzeczywistości wirtualnej komunikacji stymulowanej komputerowo.
· Osobowość medialna ->doskonałym przyjacielem, niezawodnym, dyskretnym, bezkrytycznym
Społeczeństwo chętnie szuka takich quasi –przyjaciół.
Określone treści telewizyjne w różnym stopniu wywołują u widzów ogólne uaktywnienie i przeróżne emocje. Gratyfikacje z tych oddziaływań – podstawą wyboru programów.
Zillmann –Teoria wpływania na nastroje. (mood management)
· Podczas percepcji programów telewizyjnych widzowie zdobywają doświadczenie że można osiągnąć określony poziom ogólnej stymulacji + specyficznych uczuć ( przynajmniej na jakiś czas) przez wybór odp. programu dzięki czemu będą mieli oni poczucie dobrego nastroju.
· Na bazie tego dośw. także w przyszłości będą dokonywać wyboru i w ten sposób będą aktywnymi zarządcami własnych nastrojów.
· Zły nastrój i irytacja można niwelować poprzez pobudzającą, rozweselającą albo erotyczną rozrywkę lub przyjemną muzykę – związaną ze sprawami które mają mało wspólnego ze stresorami.
Zillman i Bryant – dobór programów TV przez kobiety zmienia się wraz z cyklem menstruacyjnym. – na początku i na końcu preferowane są programy humorystyczne, w środku dramaty. (powód: hormonalne zmiany nastroju)
Gniew/ Frustracja nie zostaną zniwelowane przez sceny złości, agresji seksualnej – ale bardziej się nasili.
Ø Chłopcy 4-5 lat –potrafią posługiwać się wpływem TV na nastrój.
Masters/ Ford /Arenda – 4/5 letnie dzieci, chwalone albo frustrowane albo traktowane neutralnie podczas badania. Dzieci wybierały potem i oglądały wspierające bądź neutralne...
dareness