W7.pdf

WYKŁAD VII

RELACJA DIAGNOSTYCZNA

W WYMIARZE SPOŁECZNYM I

OSOBOWYM

Społeczny kontekst badania

I. Badanie psychologiczne jako interakcja społeczna

Każde badanie to spotkanie konkretnych

osób: badacza i uczestników badania, to

interakcja społeczna w której mogą zachodzić

te same zjawiska i procesy, co we wszystkich

innych interakcjach opisanych przez

psychologię społeczną

Istotne elementy diagnozy jako interakcji

społecznej:

1. Spostrzeganie osoby uczestniczącej w badaniu

przez diagnostę – w dużej mierze nieświadome

formowanie się obrazu partnera:

• pierwsze wrażenie

• spostrzegane podobieństwo między badającym i

badanym

2. Spostrzeganie badacza przez osobę uczestniczącą

w badaniu:

• szacunek dla badacza

• projekcyjne przejawy potrzeb

3. Nieświadoma akomodacja:

• współzależność pomiędzy otwieraniem się

diagnosty i badanego – autentyzm

• dostosowanie się rozmówców w sposobie

komunikacji: długość zdań, tempo mówienia,

dobór słów, wymowa, intonacja, ton głosu

4. Behawioralne potwierdzenie – zgodność

zachowania partnerów interakcji:

• wymiana sygnałów podprogowych

• rola stereotypów i uprzedzeń