· mapa starożytnej Mezopotamii
W Mezopotamii na terenach między Eufratem i Tygrysem, niemal równolegle z państwem egipskim, rozwinęła się samodzielnie 3000 lat p.n.e., kultura asyryjsko-babilońska.
Świątynie ku czci bogów wznoszono z cegły na podstawach o rzucie prostokątnym. Mury zewnętrzne zdobiono płaskorzeźbami zwierząt m.in. byków, orłów, lwów i bogato inkrustowano. Bryłę budowli stawiano na platformie. Budowano obszerne pałace, które składały się z wielu pomieszczeń z osobnymi salami dla króla, dworu i haremu, których ściany bogato inkrustowano rysunkami postaci ludzi i zwierząt.
Rozwój i poziom architektury perskiej przedstawiają zachowane stosunkowo nieliczne ruiny grobowców i pałaców. Daje się zauważyć pewne powiązanie tej architektury z architekturą asyryjską, a nawet egipską.
Budowle monumentalne wznoszono z cegły suszonej, bądź też wypalanej, którą wiązano spoiwem asfaltowym. Stropy budowano płaskie bądź sklepione. W architekturze perskiej oprócz gliny stosowano miękki kamień wapienny występujący na tamtych terenach.
Zikkurat (Zigurat), czyli miejsce kultu religijnego w starożytnej Mezopotami
· Aszur, zikkurat, północno-wschodnia część miasta, widoczne ruiny zikkuratu, XIX VII w. p.n.e.
· Zikkurat w Kalchu, ruiny pałacu, budowla Aszurnasirpala II, 883 859 p.n.e., i Salmanasara III, 858 824 p.n.e.
raku2592