PS.doc

POLITYKA SPOŁECZNA to działalność państwa, samorządów i organizacji pozarządowych, której celem jest poprawa położenia materialnego, asekuracja przed ryzykami życiowymi i wyrównywanie szans życiowych grup społeczeństwa ekonomicznie i socjalnie najsłabszych. /J. Auleytner/

Polityka społeczna to działalność państwa, samorządów i organizacji pozarządowych zmierzająca do kształtowania ogólnych warunków pracy i bytu ludności, prorozwojowych struktur społecznych oraz stosunków społecznych opartych na równości i sprawiedliwości społecznej, sprzyjających zaspokajaniu potrzeb społecznych na dostępnym poziomie. /A. Kurzynowski/

Cele polityki społecznej:

-Kształtowanie odpowiednich, tj. na miarę możliwości gospodarczych, warunków pracy i bytu ludności;

-Kształtowanie prorozwojowych struktur społecznych (struktury rodziny zapewniającej zastępowalność pokoleń, odpowiedniej struktury wykształcenia ludności i struktury zawodowej ludności tzn. kształtowanie kapitału ludzkiego;

-Kształtowanie sprawiedliwych stosunków międzyludzkich opartych na zasadzie sprawiedliwości społecznej i równości szans na starcie życia zawodowego. Państwo tworzy odpowiednie prawa zapewniając wszystkim obywatelom odpowiednie możliwości.

Instrumenty polityki społecznej:

1. Instrumenty ekonomiczne 2. Instrumenty prawne 3. Instrumenty informacyjne 4. Instrumenty kadrowe

5. Instrumenty kształtowania przestrzeni

Podmioty polityki społecznej

/ludzie tworzący, kształtujący i realizujący politykę społeczną/

-państwowe – organy administracji i samorządy,

-niepaństwowe – centralne i lokalne,

-międzynarodowe jak ONZ, podmioty realizujące politykę społeczną w UE.

Style realizacji polityki społecznej: liberalny, opiekunczy, bodźcowy, rygorystyczne

Demografia to nauka o prawidłowościach rozwoju ludności w konkretnych warunkach społecznych i gospodarczych, zajmująca się statystyczno-analitycznym opisem stanu i struktury ludności oraz badaniem i oceną zmian tej struktury pod wpływem zjawisk zachodzących w społecznościach ludzkich.

Polityka ludnościowa to oddziaływanie państwa za pomocą odpowiednich bodźców na kształtowanie się stosunków ludnościowych celu osiągnięcia założonej liczby oraz (lub) struktury ludności według płci i wieku, a także (lub) założonego tempa wzrostu (dodatniego lub ujemnego) ujemnego rozmieszczenia terytorialnego.

Polityka ludnościowa jest w zasadzie polityką społeczno-ekonomiczną wymuszaną przez procesy i struktury demograficzne.

Strategiczne cele polityki ludnościowej dla Polski:

1. Stwarzanie warunków do zagwarantowania co najmniej prostej zastępowalności pokoleń, do osiągnięcia ustabilizowanej struktury ludności według płci i wieku.

2. Stałe podnoszenie stanu jakościowego ludności w rozumieniu kondycji zdrowotnej, poziomu bytowego i kulturowego.

3. Stymulowanie wewnętrznego i zewnętrznego napływu odpływu migracyjnego ludności w taki sposób, aby nie dopuścić do terytorialnego zniekształcenia struktury ludności według płci i wieku.

___________________________________________________

KWESTIA SPOŁECZNA:

1. to zjawiska i okoliczności tworzące stan napięcia społecznego, wywołujące powszechne zaniepokojenie i dążenie do rozwiązania problemu.

2. konkretny problem o szczególnie wysokim stopniu dotkliwości dla życia i współdziałania członków danej społeczności

Kwestie społeczne:

-Dotyczą specyficznych potrzeb społecznych i indywidualnych członków zbiorowości;

-Na skutek kumulacji niekorzystnych sytuacji prowadzą do powstania szczególnie trudnych sytuacji dla grup społecznych i całych zbiorowości;

-Wprowadzają zakłócenia w rozwoju społeczeństwa.

Przykłady kwestii społecznych:

- ubóstwo, bezrobocie, edukacja, mieszkalnictwo, zdrowie, migracje, ekokwestia, patologia społeczna.

Kwestie społeczne charakteryzują się:

-Występowaniem na masową skalę skrajnie trudnych sytuacji w życiu jednostek i rodzin,

-Utrwalającym się upośledzeniem poszczególnych środowisk i kategorii ludności,

-Piętrzącymi się konfliktami zakłócającymi funkcjonowanie społeczeństwa.

Stopień dolegliwości wybranych kwestii społecznych:

Zrównoważony rozwój społeczno-gospodarczy to taki stan gospodarki i podziału jej wytworów, w którym gospodarka zachowuje zdolność do konkurencji na rynkach międzynarodowych, międzynarodowych poziom i sposób zaspokajania potrzeb społeczeństwa i jego funkcjonowanie nie powoduje ostrych kwestii społecznych.

Tak rozumiany rozwój nie wyklucza dopuszczalnych zróżnicowań społecznych i przestrzennych.

WARUNKI BYTU – całokształt warunków, w jakich żyje społeczeństwo grupa społeczno-zawodowa, gospodarstwo domowe lub jednostka, wyrażających się przede wszystkim w udogodnieniach dotyczących procesu zaspokojenia potrzeb indywidualnych i zbiorowych. /Z. Żekoński/

Wskaźniki opisujące (mierzące) warunki bytu:

-obiektywne(mierzalne)wyr. w jednostkach wartościowych

-subiektywne – subiektywne oceny i odczucia satysfakcji, uzyskiwane na podstawie badań ankietowych i wywiadów.

Czynniki zewnętrzne (nie zależne od rodziny):

1. miejsce zamieszkania ludności, 2. politykę gospodarczą państwa, 3. politykę władz lokalnych, 4. usytuowanie rodziny w przestrzeni lokalnej.

Czynniki wewnętrzne (zależne od członków rodziny):

1. wykształcenie poszczególnych jej członków (kierunek i poziom),2. wielkość rodziny (gospodarstwa domowego), 3.typ rodziny i faza jej rozwoju, 4. model konsumpcji, 5.ambicje i aspiracje członków rodziny, 6. mobilność (elastyczność) członków rodziny w dostosowywaniu się do zmieniających się realiów (otoczenia).

Potrzeby, które wpływają na warunki życia:

- wyżywienie, - osłona (mieszkanie, odzież, obuwie), - ochrona zdrowia, - wykształcenie, - rekreacja, - zabezpieczenie społeczne, - zagospodarowanie materialne.

Elementy służące do pomiaru warunków bytu:

A. Obiektywne:

1. dochód gospodarstwa domowego, 2 warunki mieszkaniowe, 3. wyposażenie zajmowanego mieszkania, 4.infrastruktura techniczna mieszkania, 5.wyposażenie mieszkania w urządzenia trwałego użytku,

B. Subiektywne:

1. ocena sytuacji materialnej przez respondenta, 2. ocena dostępności elementów infrastruktury w miejscowości zamieszkania, 3. odczucie satysfakcji życiowej……..

GOSPODARSTWO DOMOWE – zespół osób spokrewnionych ze sobą lub nie spokrewnionych, mieszkających razem i wspólnie utrzymujących się (gospodarstwo domowe wieloosobowe) lub osoba utrzymująca się samodzielnie, bez względu na to, czy mieszka sama, czy też z innymi osobami, nie łącząc z nimi swoich dochodów (gospodarstwo domowe jednoosobowe).

Budżet gospodarstwa domowego – systematyczne zestawienie przychodów i rozchodów (pieniężnych i niepieniężnych) gospodarstwa domowego za dany okres.

Przychody pieniężne – przychody otrzymywane przez członków gospodarstwa domowego (lub przez całe gospodarstwo domowe) gotówką, wpłacone na rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe oraz otrzymane czeki.

Dochód rozporządzalny – suma bieżących dochodów gospodarstwa domowego z poszczególnych źródeł pomniejszona o zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, podatki płacona przez osoby pracujące na własny rachunek, rachunek tym przedstawicieli wolnych zawodów i rolników indywidualnych. Dochody pieniężne i niepieniężne oraz towary i usługi otrzymywane

___________________________________________________

POLIT. ZATRUDNIENIA to praktyczna działalność organów władzy publicznej szczebla centralnego i lokalnego mająca na celu oddziaływanie na rozmiary zatrudnienie i bezrobocia.

Instrumenty polityki zatrudnienia:

-Pośrednictwo pracy; -Poradnictwo zawodowe; -Bilanse siły roboczej; -Przepisy prawa; -Zasiłki dla bezrobotnych.

Bezrobocie – problem ekonomiczny – nierównowaga pomiędzy podażą siły roboczej (zasoby pracy) a popytem na pracę (miejsca pracy).

Bezrobocie – kwestia społeczna – stan bezczynności zawodowej osób zdolnych do pracy i zgłaszających gotowość do jej podjęcia, dla których podstawą egzystencji są dochody z pracy.

Formy bezrobocia ze względu na występowanie:

- jawne, -ukryte.

Formy bezrobocia ze względu na przyczyny:

- Frykcyjne, -Sezonowe, -Koniunkturalne, -Transformacyjne,

-Strukturalne.

Formy bezrobocia ze względu na czas trwania:

- Krótkookresowe, -Długookresowe, -Chroniczne.

Formy bezrobocia ze względu na obszar:

- Powszechne, -Regionalne.

Skutki bezrobocia:

-ekonomiczne, - społeczne, - prawne, - polityczne,

- psychologiczne, - zdrowotne, - obyczajowe.

Społeczne skutki bezrobocia:

-  degradacja ekonomiczna, -  degradacja pozycji społecznej ,

-  trudna sytuacja dzieci, - bezrobocie młodzieży tj. zniekształcony proces aktywizacji zawodowej, -  dewaluacja kwalifikacji zawodowych, -  obniżenie aspiracji edukacyjnych,

-  osłabienie woli pracy, -  frustracja, apatia, agresja, - rodzi obojętność, osłabia poczucie więzi rodzinnych i społecznych,

-  hamuje rozwój osobowości, -  wyzwala zachowania dewiacyjne i patologiczne.

Cechy bezrobocia w Polsce:

-  wysoki odsetek kobiet,

-  duże zróżnicowanie przestrzenne,

-  długookresowy charakter,

-  wysoki odsetek młodzieży,

-  niski poziom wykształcenia bezrobotnych.

Samorząd terytorialny wobec problemu bezrobocia:

- Lokalna polityka zatrudniania, -„drugi” rynek pracy,

-świadczenia pomocy społecznej, -zapobieganie marginalizacji bezrobotnych wykluczeniu środowisk bezrobotnych, -ulgi inwestycyjne.

ZABEZPIECZENIE SPOŁECZNE – całokształt środków i działania instytucji publicznych, za pomocą których społeczeństwo stara się zabezpieczyć swoich obywateli przed niezawinionym przez nich niedostatkiem, przed groźbą niemożności zaspokojenia podstawowych społ...