IŁŁAKOWICZÓWNA
SĄDY ŚWIATOWIDA
BOGUNKA DZIECKO ZAMIENIŁA WE WSI
CUDZE ZABRAŁA, SWOJE PORZUCIŁA.
LEŻY BOGINIAK W KOLEBECZCE CHŁOPSKIEJ,
NOS MA PERKATY, OCZY W ŻÓŁTE KROPKI.
SKWIERCZY ODMIENIEC, SKRZYPI I SEPLENI...
BOGUNKA OBMYWA DZIECKO W STRUMIENIU.
JODŁA ZWISA NAD NIĄ,BRZOZA SZUMI,
PUSZCZA PODGLĄDA, SŁUCHA I ROZUMIE.
DZIWI SIĘ WILGA,SROKA Z DZIWU SKRZECZY,
SKĄD U BOGUNKI DZIECKO CZŁOWIECZE!
WYLAZŁ TOPIELEC, WIKLINĄ SIĘ OKRYŁ,
POMÓGŁ BOGUNCE PRAĆ PIELUSZKI MOKRE.
PTAK PTAKOM,DRZEWO DRZEWU WSZYSTKO WYDA.
DOSZŁA WIEŚĆ W PUSZCZY GŁĄB DO ŚWIATOWIDA.
WYRWAŁ SIĘ Z ZIEMI, ZAKOŁYSAŁ LĄDEM,
I W WODĘ WSTĄPIŁ, ABY PŁYNĄĆ Z PRĄDEM.
OTO POŚPIESZA, OTO SIĘ ZAMIERZYŁ,
GŁUPSTWO DARUJE , LECZ W ZBRODNIĘ UDERZY,
PUSTOTĘ SKARCI, ZŁO WYPALI GROZĄ,
BO JEGO - PRAWO I WOLA I ROZU
ŚWIERKI MU KADZĄ ŻYWICY KADZIDŁEM,
LECĄCE KRUKI OCIENIAJĄ SKRZYDŁEM,
LESZCZYN I JEŻYN GĄSZCZ, MALIN I KALIN
KLĘCZY, WPATRZONY JAK GO NIOSĄ FALE.
A WIERNA WODA WIE, O JAKIEJ CHWILI
BOŻYCA W TONI NA LĄD WYCHYLIĆ,
TAK ABY MOCNY I GROŹNY I MĄDRY
MÓGŁ NAD BOGUNKĄ SPRAWOWAĆ SWE SĄDY.
SWAROŻYC I DZIEWCZYNA
BALLADA
SZŁA DZIEWCZYNA W ODZIEŻY SIEMIĘŻNEJ,
NAPOTKAŁ JĄ SWAROŻYC POTĘŻNY;
NIE CHCIAŁ STRASZYĆ TEJ PANNY,
STANĄŁ SŁUPEM DREWNIANYM
SWAROŻYC POTĘŻNY.
MIAŁ RZEZANE RÓŻNE PO SOBIE DZIWA:
JAKO NIEDŹWIEDŹ MYŚLIWCA ROZRYWA,
JAK WITEŹ RANNY LEŻY,
JAK ŁUCZNIK Z ŁUKU MIERZY...
PRZEROŻNE TAKIE DZIWA!
MIAŁ SŁOŃCA I MIECZE I KWIATY
ROZSIANE PO ODZIEŻY BOGATO:
WSZYSTKO DLA ONEJ DZIEWY
SKAMIENIŁ W SUCHE DRZEWO,
NAWET ŻYWE KWIATY.
ZDZIWIŁO SIĘ IDĄ...
peruna