temat: 2:. Organizacja i polityka telewizji w PolsceB. Ociepka, Dla kogo telewizja?, Wydawnictwo UniwersytetuWrocławskiego 2003, str. 15 - 58;1. Czy środki masowego przekazu można uznać za motor przemian ustrojowych w Europie Wschodniej, na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych?Przemiany w Europie Środkowej po 1989 przyczyniły się do odnowienia dyskusji nad przebiegiem procesu demokratyzacji. Rozważania nad znaczeniem środków masowego przekazu. Przejście do demokracji odbywało się na poziomie instytucjonalnym i społecznym. Wg. Autorki przypisywanie środkom masowego przekazu głównej siły sprawczej wwielkich przemianach społecznych jest nadużyciem, odegrały one jednak znaczącą rolę np. w Czechosłowacji i w Polsce i na Węgrzech zachodnioeuropejskie i amerykańskie rozgłośnie radiowe tworzyły do końca lat 80-tych alternatywne forum debaty publicznej.... . Autorkazwraca jednak uwagę, że środki masowego przekazu nastawione są głównie na osiągnięcie zysków.2. Na czym polega „teoria omnipotencji"? Jakie są jej zalety?Badania nad skutkami oddziaływania środków przekazu; opiera się na obserwacjach skuteczności propagandy dwóch wojen światowych, zwłaszcza przekazów radiowych. Koncentrowała się przede wszystkim na skutkach krótkotrwałych. Krytyka: badając skutki oddziaływania mediów należy wziąć pod uwagę wiele czynników zewnętrznych. ] Lata 60te – powrót do teorii omnipotencji – tym razem w odniesieniu do zmian długotrwałych + uwzględnienie wpływu instytucji medialnych + metody jakościowe... wszystko to sprzyjało narodzeniu się teorii negocjacji – akceptacja lub odrzucenie przekazów medialnych w formienegocjacji.3. Na czym polega „teoria wpływu negocjowalnego"? Jakie są jej wady?Jak wyżej – teoria negocjacji – media konstruują znaczenia i przekazują je publiczności, która akceptuje je lub odrzuca w procesie, który może zostać opisany jako forma negocjacji. Plusy: wynikiem tej negocjacji jest powstawanie indywidualnych struktur znaczeniowych; minusem: (tak mi się zdaje) struktur zależnych jednak od wcześniej ukształtowanej identyfikacji grupowej4. Co można zarzucić podejściu do mediów z perspektywy technologicznego determinizmu?Z neta: determinizm technologiczny: mówi o tym, że po wytworzeniu danej technologii, zaczyna się jej oddziaływanie na nasz umysł determinujące nasze dalsze zachowania. McLuhan podzielił więc historie rozwoju ludzkości na etapy, związane z rozwojem poszczególnych mediów: epokę plemienną (mowa), epokę pisma, epokę druku i epokę elektroniczną a w zasadzie jej początek Zgodnie z determinizmem technologicznym, rozwój technologii w końcu doprowadzi do całkowitej liberalizacji systemów medialnych i uczynizbędnymi dyskusje nad kształtem instytucji regulujących działanie mediów., a zwłaszcza dostępem obywateli do nich.5. Co można zarzucić typologii Sieberta, Petersona i Schramma?Klasyczna typologia komunistycznego modelu mediów. Model komunistyczny powstał na podstawie obserwacji rozwoju mediów i propagandy komunistycznej Związku Radzieckiego po II wojnie światowej Środki masowego przekazu uznawano za własność publiczną, a działalność w interesie publicznym za główny cel. Pojęcie to jedak było użyte w stosunku do byłych państw komunistycznych. Było to medium państwowe podlegające rządowi, egzekutywie. W praktyce całkowita kontrola egzekutywy nad środkami przekazu, wykluczenie jakiegokolwiek wpływ organizacji społeczeństwa obywatelskiego.6. Jakie trudności wynikają z zastosowanie typologii systemów medialnych do rzeczywistości Europy Środkowowschodniej w okresie „przejścia do demokracji"?nie wiem ;P ech ammy np. model Willo – model mediów publicznych, który związany jest z powstanie społ. Obywatelskiego..., uwzględnia tez istnienie systemów dualnych = na rynku funkcjonują równolegle prywatne i publiczne stacje telewizyjne i radiowe...; różne modle gospodarki rynkowej, na które zwrócił uwagę S. Splichał mogą utrudniać zastosowanie typologii syst. Medialnych chybaaa7. Biorąc pod uwagę „aferę Rywina", który z wariantów podejścia elitystycznego wydaje się najbardziej adekwatny do opisania przemian w polskim systemie medialnym?R. Herbut uznaje, że w procesie transformacji demokratycznej dominuje pierwiastek elitystyczny i w konsekwencji o jej tempie, charakterze i kierunku decydują elity polityczne. Biernosć masowego odbiorcy sprzyja manipulacjom..; dążenie elit do manipulacji nad mediami publicznymi. Media w okresie przemian są przedmiotem manipulacji przez członków elit.8. Co różni podejście Johna Locke'a do społeczeństwa obywatelskiego od perspektywy Alexisa de Tocqueville'a?Funkcja społeczeństwa obywatelskiego wg. Locke'a to ochrona przed samowolą państwa. Nurt liberalny podkreśla istnienie niezależnej sfery społecznej jako przeciwstawienia dla państwa. Sfera życia społecznego może znaleźć się pod ochroną, ale nigdy nie pod kontrolą państwa. Centralnym zadaniem społeczeństwa obywatelskiego jest więc ochronaautonomii jednostki... Tocqueville – reprezentuje socjologiczny wariant koncepcji społeczeństwa obywatelskiego – wzmacnia rolę wolnych związków; związki obywateli aby pełnić funkcję demokratyczne nie mogą być zbyt wielkie, ale muszą być liczne; zadaniem tych stowarzyszeń jest wpajanie takich wartości, jak tolerancja, wzajemna akceptacja, zaufanie, odwaga cywilna, powaga. Zagadnienie ciał pośredniczących których zadaniem jest utrzymywanie równowagi między państwem a społeczeństwem.
9. Czy media mogą „uspołecznić państwo"? W jaki sposób?Pozytywne skutki istnienia mediów publicznych: wg J. Keane'a to utrzymywanie świadomości jej znaczenia, rozszerzanie horyzontów, służenie publiczności bez osiągania zysków ect. / eeee Media publiczne w założeniu mają być klasycznymi instytucjami pośredniczącymi między państwem a obywatelami. Ponieważ ich zakorzenienie w społeczeństwie obywatelskim jest silne – pełnią m.in. funkcję mobilizacji obywateli,pozyskują ich i włączają do działalności związanej ze sprawowaniem władzy – uznajemy je za część społeczeństwa obywatelskiego rozumianego jako obszar aktywności obywateli....10. Czy media publiczne przechodzą „kryzys reprezentacji"? Dlaczego?Why ;P? komercjalizacja, przedstawiane tematy te sprawy hm
Tadeusz Kowalski, Bohdan Jung, Media na rynku, Wydawnictwa Akademickiei Profesjonalne 2006, rozdz. „Telewizja";1. Jak można zdefiniować telewizję?Telewizja jest przemysłem, przedsiębiorstwem oraz dobrem medialnym.- tv to pewien zmieniający się zestaw technik elektronicznego przechowywania obrazów i dźwięków, ich nagrywania, manipulacji i aranżacji, także przekazywania poprzez fale radiowe, kabel, satelitę, internet;- tv jest zbiorem wszelkich obrazów i dźwięków produkowanych, organizowanych i doświadczanych jako programowanie telewizyjne;- tv to zbiór instytucji i stosunków między nimi;- tv jest pewnym zbiorowym doświadczeniem związanym z produkowaniem, oglądaniem, słuchaniem, czytaniem, komentowaniem zdarzeń będących pod wpływem przekazu telewizyjnego i nim uwarunkowanych;2. Jakie elementy składają się na przemysł telewizyjny i jak są one ze sobą powiązane?Stacje tv (nadawcy), regulator rynku, widzowie, reklama, sieci dystrybucji, producenci audycji, pośrednicy (rynek wtórny) – zachodzi między nimi szereg wzajemnych relacji;- widzowie a stacje tv – widzowie oferują swój czas na oglądanie tv, w zamian otrzymują audycje telewizyjne;- widzowie a reklama – cel: zagospodarowanie jak największej części budżetu widzów;- widzowie a organy regulacyjne – związane z politycznym procesem formułowania oczekiwań co do tego, jak organ regulacyjny ma działać; itd3. Czym jest i jak funkcjonuje wtórny rynek audycji telewizyjnych?Rynki wtórne – na nich dokonuje się obrót prawami do produkcji telewizyjnej; wyspecjalizowane firmy zakupują ograniczone prawa do ponownego wykorzystania już nadanych programów, zestawiają bloki programowe według własnego rozpoznania potrzeb rynku lub, znacznie rzadziej, same tworzą programy; firmy wtórnego obrotu programamitelewizyjnymi starają się zaoferować swoje produkty jak największej liczbie stacji. Produkcja telewizyjna jest obciążona dość wysokim ryzykiem; pierwsza emisja jest elementem silnie wpływającym na określenie wartości programu na rynku wtórnym...4. Scharakteryzuj cechy telewizji, które mają wpływ na jej funkcjonowanie ekonomiczne.- jest wyraźnie powiązana z rynkiem geograficznym- żywotność produkcji telewizyjnej jest zwykle krótkotrwała lub nieokreślona" audycje cykliczne, emisje, kanały tematyczne...- eeee nie wiem co więcej...5. Jaka była, a jaka jest rola sektora publicznego w telewizji? Na czym polegała deregulacja?Oferta dostępnych kanałów zaczęła się rozrastać, rozpoczął się proces liberalizacji deregulacji rynku radiowo – telewizyjnego, co stało się silnym wyzwaniem dla wartości reprezentowanych przez media publiczne. Szczególne sukcesy odniosła branża reklamowa, która całkiem słusznie oczekiwała, że złamie monopol nadawców publicznych i poszerzenie ofert nadawców komercyjnych będzie skutkowało obniżeniem cen reklam. Procesowi deregulacji sprzyjała Komisja Europejska, która oczekiwała, że złamanie narodowych monopoli, zwłaszcza w dziedzinie telewizji, będzie sprzyjało kulturalnej i politycznej integracji Europy.Deregulacja przyniosła rozwój prywatnych sieci telewizyjnych, zwiększyła konkurencję, osłabiła autorytet i znaczenie publicznych nadawców...; nadawcy publiczni coraz częściej zaczęli imitować nadawców komercyjnych, aby pokonać konkurencję lub sprostać jej wymogom.6. Jaki jest wpływ nowych mediów na telewizję?Skutki deregulacji: wzrost oferty programowej i liczby kanałów telewizyjnych, komercjalizacja i obniżenie jakości intelektualnejaudycji, wzrost znaczenia reklamy, powstanie organów regulacyjnych,.7. Na czym polegają niedoskonałości rynku telewizji?Telewizja napotyka umiarkowanie wysokie bariery wejścia na rynek. Problem coraz mniejszej gotowości do płacenia za programy. Finansowanie ze środków publicznych, zarówno całkowite, jak i częściowe, obarczone jest ryzykiem politycznego kontekstu. Poziomdochodu z reklamy jest w poważnym stopniu uzależniony od wielkości audytorium. Oferta w jakimś stopniu pozostaje nieodgadniona, dopóki się z niej nie skorzysta, a więc jej wartość użytkowa dla widza może być oceniona dopiero po obejrzeniu audycji.8. Jak zorganizowana jest produkcja telewizyjna?Typową produkcję telewizyjną można zamknąć w pięciu etapach: finansowanie, przedprodukcja, filmowanie, postprodukcja oraz maketing. Wczesny okres rozwoju produkcji telewizyjnej jest określany jako model „integracji pionowej", a więc takiej, w której organizacja telewizyjna kontroluje wszystkie fazy procesu produkcji i odpowiada za nie. Lata70te – wprowadzenie zasady wyboru producenta. Niezależni producenci albo sprzedają swoje prawa do wytworzonego programu nadawcy, albo zachowują część praw, co umożliwia im oferowanie wytworzonej audycji np. na innych rynkach. Finansowanie produkcji jest domeną nadawców, są w stanie zapłacić o wiele więcej za program przez nich wcześniej zaakceptowany i przyjęty niż z program już gotowy do emisji. Porozumienie – opis audycji, opis praw własności, struktura finansowania. Przedprodukcja – precyzyjne planowanie produkcji, formułowanie oczekiwanm związanychz realizacją. Postproduckcja przetwarzanie obrazów i dźwięków, przygotowanie i dodawanie komentarzy, muzyki ect....+ telewizja publiczna powinna spełniać następujące kryteria:- geograficzna uniwersalność –każdy powinien mieć dostęp do programu- finansowanie bezpośrednio przez widzów- niezależność od rządu i partykularnych interesów- koncentracja na narodowej i wspólnotowej tożsamości- obsługa wszystkich zainteresowań i gustów- obsługa mniejszości- jakość programu – konkurencja poprzez programowanie, a nie wskaźniki oglądalności- zapewnienie swobody dla twórców programu+ strategie programowania:- programowanie uzupełniające: oferowanie w danym czasie programu dla innego audytorium niż czyni to konkurencja;- programowanie konkurencyjne: oferowaniu w tym samym czasie tego, co stacje mają najlepszego;- programowanie ryzykowne: próba zmiany przyzwyczajeń odbiorców,skłonieniu ich do odejścia od dotychczasowych schematów oglądania, przyciągnięcia ich uwagi do nowych audycji;- strategia hamakowania: umieszczenie audycji, która ma satysfakcjonującej nadawcę pozycji, pomiędzy dwoma audycjami o ustalonej dobrej pozycji ..- strategia punktowa: umieszczenie audycji o ustalonej i dobrej pozycji rynkowej pomiędzy dwoma audycjami o słabszej pozycji; nadawca oczekuje, że nastąpi wzrost oglądalności słabszych audycji;- strategia pionowa lub stogu: wypełnianie programu określonym gatunkiem np. serialem, talk -show
3. Serwisy informacyjneW. Godzic, Telewizja jako kultura, Rabid 1999, rozdz. „Wiadomości telewizyjne jako mydlana opera dla mężczyzn”
1. Jakie są podobieństwa między oglądaniem telewizyjnych serwisów informacyjnych a czytaniem prasy codziennej?
2. Co mógł mieć na myśli Newton Minow, gdy nazwał telewizję „ziemią obiecaną”?
telewizja jest obiektem żarliwej miłości i gwałtownej nienawiści zarazem; czasem określana jako „lampa obfitości” jak też „idiotyczne pudełko” Minow mówiło XX wieku jako o wieku, który wynalazł telewizję, mówił o odpowiedzialności właścicieli stacji, nadawców i dziennikarzy za obraz świata przekazywany publiczności telewizyjnej.
3. Dlaczego wiadomości telewizyjne zaczęły sprzedawać telewidzów reklamodawcom i co to naprawdę oznacza?
Oglądanie dziennika jest zwyczajowe i wypełnia reguły rytuału. Telewizja sprzedaje „pakiety świadomości” czyli wzory do interpretowania rzeczywistości. Wiadomości zorganizowane są jako rozrywka, zmierzają w kierunku sensacyjności, dramatu i obrazowości. Wytworzony produkt, wiadomości, dwa razy tańsze od telewizyjnej komedii sytuacyjnej i średniego show, gromadzi ponadto „lepszą” publiczność dla producentów reklam. Newsy tak jak reklamy są atrakcyjnie opakowane. Manipulacyjny charakter medium telewizyjnego – szczególnie na obszarze wiadomości – uświadomić trzeba, że nie istnieją przekazy neutralne. Reklama najsilniejszym źródłem wartości propagandowych określonej kultury.
4. Co upodabnia wiadomości telewizyjne do opery mydlanej?
John Fiske uważa, że wiadomości są gatunkiem męskim, którego strukturą jest mydlana opera. Newsy odczytuje się jako komedie sytuacyjne lub seriale dramatyczne, przy czym we wszystkich tych trzech gatunkach sytuacja podstawowa nigdy nie jest do końca rozwiązana.
Istotnie wiadomości nie przekazują kompletnego i pełnego obrazu rzeczywistości. W istocie więc wiadomości są formą fikcji.
Wiadomości jako męska mydlana opera- tak jak w mydlanej operze brak jest zakończenia, występuje wielość wątków i postaci, częste są powtórzenia oraz „wszystko dzieje się w rodzinie” Wiadomości są gatunkiem męskim ponieważ zapewniają kontrolę i dominację, nie zaś rozłam i ucieczkę ( tak dzieje się w „gatunkach kobiecych”)
5. Co odróżnia wiadomości telewizyjne od opery mydlanej?
Ta, wiadomości zapożyczają formę pochodząca raczej z prasy, a nie z czysto wizualnego gatunku. Negują „hermeneutyczny kod”, zaprzeczają podstawowej zasadzie zagadki.
6. Dlaczego wiadomości telewizyjne mają charakter lokalny?
Wiadomości – w stopniu większym niż jakikolwiek inny gatunek telewizyjny – są właśnie „lokalne”. Najwyraźniej pokazują to, co dla danej kultury (lub nadawcy w tej kulturze) wydaje się najważniejsze.
7. Czy wiadomości telewizyjne są orężem dyskursu patriarchalnego?
Kobieta w wiadomościach polskich jest ozdobą i wizualna przynętą, mężczyzna zaś dysponentem prawdziwych informacji. Okazało się jednak, że role męskie i żeńskie mogą zostać zamienione. Wiadomości jednak to głównie informacje o mężczyznach lub przedstawiające mężczyzn rozmawiających z mężczyznami. Główne dwa tematy, wokół których zogniskowane są wiadomości, to ekscytacja i powaga – wartości zasadniczo „męskie” Kobiety nie są źródłem poręczenia prawdziwości wypowiedzi, bowiem bardzo rzadko występują w roli ekspertów telewizyjnych.
8. Czym jest „superpodmiot”?
9. Jakie funkcje pełni prowadzący?
Wszystko sprowadza się do pytania „kto mówi?”. W pierwszych wiadomościach telewizyjnych reporter był niewidoczny. Postać prezentera skupia na sobie uwagę. Dzisiaj – wzrost autorytetu prezentera. „magiczność” procesu opowiadania wiadomości, prezenter spaja rozproszone elementy.
10. W jaki sposób budowane jest wrażenie „bycia w tym miejscu”?
Wspólna przestrzeń – wrażenie, że wiadomości powstają spontanicznie w czasie rozmowy prowadzącego z widzem. Wspólny czas – wirtualny wspólny czas. Wiarygodność – wizualne wzory wiarygodności np. uroda prezenterów.
N. Postman, Zabawić się na śmierć: dyskurs publiczny w epoce show-biznesu, Muza 2005, rozdz. „Świat zabawy w chowanego”;
1. Dlaczego Maine i Texas muszą ze sobą rozmawiać?
Telegra nie tylko umożliwia ale i wymusza komunikację, posiada swoją własną definicję dyskursu. Telegraf przekształcił informację w towar, rzecz którą można kupić i sprzedać, niezależnie od jej użyteczności czy znaczenia.
2. Jak można zdefiniować informację nierelewantną? Podaj 3 przykłady.
(relewantny- pozostający w związku, odnoszący się do) Wiadomości są często nie relewantne do statusu informacji. Niefunkcjonalne, nie odnoszą się do tego, co znamy z własnego doświadczenia, co widzieliśmy. (?) Większość naszych codziennych informacji jest obojętna, pozbawiona znaczenia. Wiadomości to nierelewantne informacje.
3. W jaki sposób rozwój prasy wpłynął na utowarowienie informacji?
Główna siła telegrafu była jego zdolność do przenoszenia informacji, a nie ich zbierania, wyjaśniania czy analizowania.
4. Na czym polega „unicestwienie przestrzeni” przez telegraf?
Przesyłanie wiadomości z odległych części świata, które trudno zrozumieć, ulokować w jakimkolwiek kontekście.
5. Czy informacja pozbawiona kontekstu musi zostać pozbawiona znaczenia?
Fotografia chce zastąpić język, nie może ona być jednak suplementem w stosunku do języka. Graficzna rewolucja – fotografia jednak przydaje konkretnej realności obco brzmiącym szczegółom topograficzno – czasowym i kojarzy twarze z nieznanymi nazwiskami. Fotografia jest kontekstem zdania, zdanie dostarcza pewnego rodzaju kontekstu fotografii.
6. Na czym polega „przedostatnia ucieczka politycznego impotenta”?
7. Czy telegraf wymaga od nas palenia książek?
Nasze korzystanie z innych mediów jest w dużym stopniu organizowane przez telewizję. Osiągnęła satus „ponadmedialny” – instrumentu, który nie tylko ma władzę nad naszą wiedzą o świecie, ale także nad sposobami zdobywania tej wiedzy.
8. Czy fotografia może wyrażac opinie? Podaj przykład.
Wydaje mi się, że tak, zależy co pokazuje, jak wyczuwamy perspektywę fotografa, jak odnosi się do tekstu, któremu towarzyszy
9. Czy celem fotografii jest oddzielenie obrazu od kontekstu?
Nie. Fotografia jest kontekstem zdania
10. Czym jest „pseudokontekst”?nibykontekstem ;P
K. Prajzner, Sensacja i nuda, w: K. Klejsa, G. Skonieczko (red.), Lustra i krzywe zwierciadła, Rabid 2002;
1. Czym różni się informacja sensacyjna od nudnej?
( sensacja – „fakty_; nuda – „panorama”) Sensacyjna informacja – na temat gwałtownego albo niezwykłego wydarzenia, któremu najczęściej towarzyszy atmosfera skandalu lub grozy; nudna – dotyczy wydarzenia, które wymaga od odbiorcy dobrej orientacji w poruszanym temacie, lub którego konsekwencje przeciętnemu widzowi trudno jest przełożyć na realia codziennego życia.
2. Co jest celem działania telewizji publicznej, a co – komercyjnej?
W przypadku tv komercyjnej realizowanym celem jest zdobycie jak największej liczby odbiorców. Publiczne media natomiast: powinności „rzetelne ukazywanie całej różnorodności wydarzeń i zjawisk w kraju i zagranicą” aby w efekcie „sprzyjać swobodnemu kształtowaniu się poglądów obywateli oraz formowaniu się opini publicznej”
3. Jakie znaczenie ma dla programu informacyjnego osoba prezentera?
Lektor, uwiarygodnia fakty, sprawia wrażenie jakby mówił konkretnie do nas....
4. Jakie znaczenie ma kolejność podawanych informacji?
Jest istotna, buduje dramaturgię, zainteresowanie...
5. W jaki sposób programy informacyjne budują dramaturgię?
Umiejętne rozmieszczenie dramatycznych wydarzeń, co druga wiadomość powinna być „sensacyjna”.
6. Na czym polega rzetelność informacyjna?
Rzetelność jako brak stronniczości i przedstawianie wiadomości zgodnych z faktami; rezygnuje się w niektórych przypadkach z rzetelności na rzecz sensacyjności;
7. W jaki sposób w programach informacyjnych funkcjonują stereotypy związane z płcią?
Kobieta w wiadomościach polskich jest ozdobą i wizualna przynętą, mężczyzna zaś dysponentem prawdziwych wiadomości; mężczyźni podający precyzyjne informacje są bardziej wiarygodni niż kobiety; oceny dokonywane przez mężczyzn są traktowane poważniej niże te, które wydają kobiety...
4. SerialeS. Kozloff, Teoria narracji a telewizja, w: R. C. Allen (red.), Teledyskursy. Telewizja w badaniach współczesnych, Wydawnictwo Szumacher 1998; 1. Dlaczego teoria narracji jest teorią formalistyczną? Jakie są tego konsekwencje?
Teoria narracji ma swoje korzenie w Związku Radzieckim późnych lat dwudziestych, szczególnie w pracy rosyjskich formalistów oraz Władimira Proppa. W latach 80-tych poszerzono ją o badania publiczności. Jest formalistyczna – koncentruje na opisie oraz analizie formalnych parametrów teksu. Teoria narracji koncentruje się na samym tekście (\innym metodologiom pozostawia pytania o pochodzenie historii, wpływ stacji ect.)
2. Na czym polega ukryta narracyjność niektórych programów telewizyjnych? Poda...
seban76