Przyroda kryje w sobie wiele tajemnic.docx

Przyroda kryje w sobie wiele tajemnic, zadziwia i prowokuje do pytań. Zabawy badawcze to forma zajeć, która umożliwia dzieciom uzyskanie odpowiedzi na nurtujące je pytania poprzez samodzielne działanie - wykonywanie prostych doświadczń.
W konspekcie zajęć "Zabawy badawcze z powietrzem" postarałam się dokładnie opisać doświadczenia, dzięki którym dzieci uzyskają odpowiedź na pytania dotyczące powietrza.

Temat: Zabawy badawcze z powietrzem.

Cel główny:

·         Kształtowanie postawy badawczej;

·         Zapoznanie z niektórymi właściwościami powietrza.

Cele operacyjne:

Dziecko:

·         potrafi wykonać proste doświadczenia;

·         umie współdziałać w zespole;

·         kształci umiejętność wnioskowania i uogólniania;

·         zna niektóre właściwości powietrza;

·         wie co to jest wiatr;

·         ma świadomość, że powietrze jest niezbędne do życia;

Pomoce, materiały: basen wypełniony wodą, butelki plastikowe, słomki, waciki, strzykawki plastikowe, balony, małe wachlarze, wentylator,
Metody:

·         czynne: zadań stawianych do wykonania; samodzielnych doświadczeń;

·         słowne: rozmowa; instrukcja słowna;

·         oglądowe: obserwacja; pokaz;

Przebieg zajęcia

Zaproszenie przez nauczycielkę przedszkolaków do zabaw badawczych – wykonywania doświadczeń.

Wykonywanie doświadczeń przez dzieci:

1.      Dzieci siadają wokół plastikowego basenu wypełnionego wodą. Każde dziecko otrzymuje plastikową butelkę.. Na znak nauczycielki wszyscy naciskają na butelkę zanurzając w wodzie i szybko ją puszczają. Butelka wypływa na powierzchnię wody.
Nauczycielka pyta: "Co zaobserwowałyście"?
Dzieci wypowiadają się na temat zaobserwowanego zjawiska.
Wnioski: Butelka wypływa, bo jest lekka.

2.      Dzieci ponownie zanurzają butelkę w basenie z wodą, przytrzymują ją i obserwują co się dzieje. Z otworu szyjki butelki wylatują "bąbelki" i butelka wolno napełnia się wodą, a następnie opada na dno basenu.
Wnioski: Z wody wypływają bąbelki, które są pęcherzykami powietrza.
      W butelce było powietrze, które wydostaje się z butelki w postaci pęcherzyków. Dpiero w wodzie "bąbelki" są widoczne, bo powietrze jest bezbarwne i nie widzimy go. Butelka tonie, bo wypełnia się wodą i staje się ciężka.
Dzieci stwierdzają, że powietrze jest niewidoczne (bezbarwne) i lekkie.

3.      Każde dziecko otrzymuje słomkę, pochylając się nad basenem jeden koniec słomki zanurza w wodzie, a w drugi dmucha. Obserwuje co się dzieje. Z wody wydobywają się pęcherzyki powietrza.

Wnioski: Przez słomkę wydobywały się pęcherzyki powietrza, które wydycha człowiek.

4.      Dzieci próbują zatkać nos, zamknąć buzie i sprawdzają jak długo można tak wytrzymać. Po chwili wszystkie otwierają buzie, odsłaniają nos i oddychają.

Wnioski: Powietrze jest wszędzie (w każdym zakątku sali) i jest niezbędne do oddychania, do życia. Powietrze jest niewidzialne, bezbarwne i bez zapachu.

5.      Dzieci trzymają w ręce strzykawkę, wyciągają tłoczek nabierając powietrza do strzykawki. Następnie otwór z drugiej strony zatykają palcem i próbują wcisnąć tłoczek do środka. Dzieci przekonują się, że nie można wcisnąć tłoczka do końca. Po puszczeniu tłoczka przez dziecko , tłoczek sam wysuwa się na zewnątrz.

Wnioski:
Powietrze można ścisnąć w strzykawce, a po zmniejszeniu nacisku na tłoczek, tłoczek powraca na swoje poprzednie miejsce.
Powietrze rozszerza się wypychając tłoczek, bo powietrze jest rozprężliwe.

6.      Dzieci nadmuchuję balony, widzą, że balon jest coraz większy i zawiązują go tasiemką.

Wnioski:
Powietrze możemy zamknąć w balonie.
Powietrze rozciąga ścianki balonu przez co balon jest coraz większy.
Powietrze rozszerza się w balonie, bo jest rozprężliwe.

7.      Dzieci rozwiązują balony, a strumień powietrza kierują na stół, na którym leżą waciki. Waciki przesuwają się po stole.

Wnioski:
Ulatujące z balonu powietrze zdmuchuje waciki ze stołu.
Ściśnięte w balonie powietrze wylatuje z dużą siłą i tak powstaje wiatr.

8.      Dzieci otrzymują wachlarze, rozkładają je i poruszają swobodnie przy twarzy. Mówią co czuły, gdy poruszały energicznie wachlarzem.

Wnioski:
Szybko poruszany wachlarz wprawia w ruch powietrze, czyli powstaje wiatr.

Nauczycielka pokazuje w jaki sposób można zrobić duży wiatr w sali.
     Włącza wentylator i podstawia dużą kartkę papieru, apaszkę. Dzieci obserwują jak szybko porusza się zarówno kartka papieru, jak i apaszka. Następnie same podchodzą do wentylatora i wypowiadają się co czują, jak wieje wiatr.

opracowała
mgr Teresa Pykosz
Ostrowiec Św.