Narzędzia zbrodni na krzyżach pokutnych.pdf

(353 KB) Pobierz
116102234 UNPDF
ARCH. MED. SąD. KRYM., 2007, LvII, 326-330 PRACE POGLąDOWE
Joanna Stojer
Narzędzia zbrodni na krzyżach pokutnych 1
Implements of crime depicted on penitential crosses
Artykuł jest poświęcony problematyce tzw. krzyży pokut-
nych, kamiennych krzyży, na których wyryto wizerunek
narzędzia zbrodni. Porównano średniowieczne narzędzia,
którymi dokonano zabójstwa z narzędziami zbrodni
spotykanymi obecnie. Narzędzia niewiele zmieniły się
na przestrzeni dziejów, średniowieczny miecz, kord i to-
pór zostały zastąpione współczesnym nożem i siekierą.
W pracy poruszono także aspekty prawne i kryminolo-
giczne krzyży pokutnych w odniesieniu do współczesnej
regulacji karnej.
Krzyże pokutne to pamiątki po zbrodniach do-
konanych w odległych, średniowiecznych czasach.
Niektórzy badacze zwą je „krzyżami pojednania”
[1] lub „kamiennymi krzyżami pomnikami dawnego
prawa” [2], częściej jednak zwane są pokutnymi.
Są wykute z kamienia, najczęściej pochodzącego
z pobliskiego kamieniołomu. Zazwyczaj jest na
nich wyżłobiony prosty wizerunek broni np. miecz,
nóż, topór, łuk czy kusza. Według legend, ale tak-
że według źródeł historycznych, są postawione
w miejscach, w których w czasach średniowiecz-
nych dokonano zabójstwa, a wykute zostały przez
zabójcę [3]. Zwyczaj ich stawiania zaczął zanikać
pod koniec XvII wieku, w wyniku wprowadzenia
w 1532 roku przez cesarza Karola v kodeksu kar-
nego Constitutio Criminalis Carolina [4].
Krzyże kamienne występują na terenie całej Eu-
ropy: w Hiszpanii, we Francji, Włoszech, w Irlandii,
Skandynawii, Austrii, Niemczech, Czechach, Polsce.
Jednak nie zawsze są to obiekty o charakterze
pokutnym, mogą to być także krzyże nagrobne.
Według szacunków, w Europie zachowało się oko-
ło 7000 obiektów pokutnych (krzyże i kapliczki),
w Polsce zewidencjonowano prawie 700 obiektów,
głównie na śląsku [5]. Wiele krzyży zaginęło na
przestrzeni dziejów, czasem jednak udaje się odkryć
te zaginione.
W średniowieczu trudno mówić o wykształconym
prawie karnym w dzisiejszym rozumieniu znacze-
nia tego zwrotu (np. samo pojęcie „nieumyślne
zabójstwo” współcześnie nie istnieje). Często
This paper focuses on presenting the issue of the so-
called penitential crosses, i.e. stone crosses with carved
images of implements of crime. The author compares
medieval homicide implements with contemporary
ones. The result of this examination demonstrates that
implements used to commit crimes in Middle Ages did not
undergo substantial changes over the centuries, with the
medieval sword, knife and battleaxe having been replaced
by a modern knife and a hatchet. Penitential crosses are
also presented from the historical perspective. The report
describes legal and criminological aspects of penitential
crosses, referring such aspects to contemporary penal
regulations. Furthermore, this paper is illustrated with
photographs showing penitential crosses with carvings
of crime implements .
Słowa kluczowe: krzyże pokutne, narzędzia
zbrodni, miecz, nóż
Key words: penitential crosses, implements of
crime, sword, knife
1 Artykuł napisany na podstawie pracy magisterskiej „Krzyże pokutne. Aspekty prawne, kryminologiczne i kryminalistyczne”
pod kierunkiem prof. dr. hab. Józefa Wójcikiewicza, obronionej na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiel-
lońskiego w Katedrze Kryminalistyki w 2006 roku.
Nr 3 327
konflikty rozwiązywało prawo zwyczajowe i to
właśnie poprzez kultywowanie zwyczaju stawiano
krzyże pokutne. Umożliwiał to tak zwany system
kompozycyjny. W średniowieczu, gdy po zdarzeniu
z zabójstwem trzeba było na nowo zaprowadzić ład
społeczny, przywracano go przez przyjęcie przez
osoby bliskie ofierze odszkodowania od sprawcy, al-
ternatywą było krwawe pomszczenie śmierci najbliż-
szego. Trudno określić, który sposób był częściej
wybierany, gdyż brak na ten temat szczegółowych
danych. Przyjęcie przez rodzinę odszkodowania za
śmierć bliskiej osoby wiązało się z zawarciem umo-
wy – compositio, zwanej także traktatem pokutnym,
pomiędzy rodziną ofiary a zabójcą. Traktaty pokutne
były zawierane przy udziale przedstawicieli kościoła
i lokalnej władzy. W ten sposób zasada „oko za oko,
ząb za ząb”, czyli tradycja krwawej wendetty, została
złagodzona poprzez zawieranie traktatów i stawianie
krzyży pokutnych. Zobowiązania, które nakładano
na winowajcę, były wpisywane do ksiąg. Traktat
taki określał, że zabójca zobowiązany jest zapłacić
koszty sądowe, wypłacić odpowiednie odszkodo-
wanie rodzinie zabitego, opłacić pogrzeb ofiary,
przekazać dla kościoła określoną ilość dóbr, odbyć
pielgrzymkę pokutną oraz wykuć kamienny krzyż
pokutny lub postawić kapliczkę pokutną (czasami
po prostu ufundować) [4].
Ciekawie wyglądała sprawa resocjalizacji.
Dokonywano jej poprzez realizację traktatu pokut-
nego, czyli poprzez połączenie specyficznej kary
i „pokuty”. Społeczeństwo średniowieczne bardziej
koncentrowało się na treściach społecznych (za-
dośćuczynienie, pokuta, przebaczenie, „widoczna”
poprawa) niż państwowych czy sądowych (proces,
skazanie, wykonanie kary). Obecnie również na-
leżałoby kłaść większy nacisk na sprawiedliwość
naprawczą i większe zastosowanie w prawie karnym
mediacji [6, 7].
Na krzyżach wykute są narzędzia zbrodni – np.
miecz, kusza, topór, widły lub nóż, czasem także daty.
Istnieje też interpretacja, iż są to symbole zawodu
wykonywanego przez ofiarę. Możliwe jest również,
że w pewnych regionach Europy był to symbol na-
rzędzia zbrodni, a w innych zawodu ofiary. Niektóre
symbole na krzyżach jednak pozostają tajemnicą, są
prowadzone badania bronioznawcze mające bliżej
określić, co takiego wykute jest na krzyżu.
Przykładowe narzędzia wyryte na polskich krzy-
żach to: miecz, nóż, sztylet, kusza, łuk, strzała, topór,
ciupaga, włócznia, halabarda, szabla, widły, łopata,
cep, kielich, stopy, młot, pistolet. Jako ciekawostkę
można podać parę przykładów krzyży z podwójny-
mi rytami (wykute są albo po obu stronach krzyża
albo jeden pod drugim): w Brenniku koło Złotoryi
jest krzyż z nożem i kuszą, w Dłużcu koło Lwówka
śląskiego z nożem i mieczem, w Jaworze z toporem
i cepem, w Jeleniej Górze z kuszą i mieczem. Być
może sprawca zabójstwa używał wielu narzędzi
lub sprawców mogło być więcej. Istnieje legenda
dotycząca krzyża z dwiema wykutymi siekierami,
według której dwóch braci miało się wzajemnie za-
bić w sporze o spadek [8]. Jest to jednak wątpliwe,
gdyż przypadki, by obie strony konfliktu doznały
ran śmiertelnych wskutek bezpośredniej walki, są
bardzo rzadkie. Zachowało się wiele innych legend
dotyczących zdarzeń, w wyniku których doszło do
wykucia kamiennego krzyża [9]. Są opowiadane
i często ubarwiane z pokolenia na pokolenie. Poza
granicami Polski też występują krzyże z intere-
sującymi rytami [10]. Dla przykładu w Saksonii
w Gersdorf jest krzyż z rytem miecza, nad którym są
wyryte 4 palce a w miejscowości Barnstorf trzepak
do prania.
Ryc. 1. Krzyż pokutny w miejscowości Malá Skalice (Re-
publika Czeska), na zdjęciu strona krzyża z mieczem,
z drugiej strony jest wykuty topór. Fot. Joanna Stojer.
Fig. 1. A penitential cross in Mala Skalice (Czech Republic)
shows a carving of a sword; the reverse side bears
a battleaxe emblem. Photograph by Joanna Stojer.
Duża ilość i rozmaitość narzędzi przedstawio-
nych na krzyżach pokutnych nasuwa pomysł porów-
nania narzędzi zbrodni używanych w średniowieczu,
do narzędzi spotykanych obecnie w sprawach
o zabójstwo lub pobicie ze skutkiem śmiertelnym.
Oczywiście nie da się przeprowadzić takiego po-
równania w sposób ilościowy, bo nie ma żadnej
statystyki dotyczącej zabójstw średniowiecznych.
Można jednak przeprowadzić pewne porównania
jakościowe.
Joanna Strojer
116102234.003.png
328 Nr 3
Ryc. 2. Krzyż pokutny w miejscowości Nawojów Łużycki,
ma wyryty miecz i 2 tarcze. Fot. Leszek Szostek.
Fig. 2. A penitential cross in Nawojów Łużycki with
a carving of a sword and two shields. Photograph by
Leszek Szostek.
Ryc. 3. Krzyż pokutny w Czernicy z rytem pistoletu, fot.
Daniel Wojtucki.
Fig. 3. A penitential cross in Czernica with a pistol carving.
Photograph by Daniel Wojtucki.
Na podstawie artykułu „Zabójstwa w Krakowie
w latach 1881-1980” [11] można dokonać porów-
nania zdarzeń średniowiecznych do współczesnych
zabójstw. W artykule omówiono 2619 przypadków
zdarzeń ze skutkiem śmiertelnym. Jeśli chodzi
o sposób popełnienia zabójstwa, najczęściej były to
obrażenia zadane ofierze narzędziami tępymi, sie-
kierami i nożami. Zaś najczęstszymi motywami były:
bójki, napady rabunkowe i konflikty rodzinne. Widać
na tym przykładzie duże podobieństwo narzędzi
i motywów przy średniowiecznych i współczesnych
zdarzeniach ze skutkiem śmiertelnym [12].
W ramach mojej pracy magisterskiej przebada-
łam 240 opinii w zakresie identyfikacji narzędzia
czynu, pochodzących z lat 1997-2005, wydanych w
Zakładzie Medycyny Sądowej Collegium Medicum
Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Poniżej
podaję wyniki tych badań. Użyte narzędzia wg 240
opinii:
nóż (lub noże) – 106-44%
broń palna – 40-16,7%
siekiera – 24-10%
młotek – 11-4,6%
inne – 58-24% (np . metalowa łyżka do opon,
kabel elektryczny, metalowy pręt, łom, grabie,
butelka po wódce, śrubokręt, widły, tłuczek
do mięsa, tasak, kastet, but, krzesło).
Z badań opinii wynika zatem, że narzędziem
najczęściej używanym przez sprawcę/sprawców do
powodowania urazów cielesnych ze skutkiem śmier-
telnym jest nóż lub nóż wraz z innym narzędziem
(ewentualnie więcej noży). Bardzo często są też
używane przedmioty będące wyposażeniem kuchni
bądź mieszkania np. butelka, krzesło, tasak.
Ryc. 4. Krzyż pokutny we wsi w Hořičky (Republika Cze-
ska) z rytem kuszy. Fot. Joanna Stojer.
Fig. 4. A penitential cross in Horicky (Czech Republic) with
a carving of a crossbow. Photograph by Joanna Stojer.
KRZYżE POKUTNE
116102234.004.png
Nr 3 329
Ryc. 5. Krzyż pokutny w miejscowości Jaroměř z wyrytym
toporem i dzidą. Fot. Joanna Stojer.
Fig. 5. A penitential cross in Jaromer with a carving of
a battleaxe and spear. Photograph by Joanna Stojer.
krzyżu jest dobrym przykładem przejścia od narzę-
dzi średniowiecznych do współczesnych. Sposób
zabijania niewiele się różni w dzisiejszych czasach
od zadawania śmierci parę wieków temu, udosko-
nala się jedynie narzędzie. Oczywiście zmieniają się
narzędzia podręczne, jednak i one wykazują podo-
bieństwo do siebie, przykładowo grabie czy widły,
a także różne noże. Odpowiednikiem dawnych
mieczy i kordów są dzisiaj bagnety i noże, także te
kuchenne. W dawnej kuszy można dopatrywać się
odpowiednika współczesnej broni palnej, głównie
ze względu na ich zasięg, celność i skuteczność.
Narzędzia używane w średniowieczu są bardzo
podobne do tych, którymi zabija się dzisiaj. Najpo-
pularniejszy wtedy miecz i nóż zastąpił nóż.
Narzędziem najczęściej widniejącym na krzyżach
pokutnych jest nóż i miecz, a w następnej kolejno-
ści siekiera i broń cięciwowa a więc łuki i kusze.
Sporadycznie przedstawiane są inne narzędzia.
Tym samym nóż i siekiera są narzędziami najczęś-
ciej używanymi do zadawania śmierci – zarówno
dzisiaj jak i kilkaset lat temu. Także historyczne
narzędzia zbrodni, niespotykane już w dzisiejszych
przypadkach zabójstw, są w jakiś sposób podobne
do obecnych. Miecz, kusza i łuk, w przeciwieństwie
do narzędzi podręcznych znajdujących się na wypo-
sażeniu prawie wszystkich gospodarstw domowych
(nóż, siekiera, młotek), zakwalifikować należy jako
narzędzia militarne (czyli broń). Narzędzia te są
wytwarzane z założeniem używania ich w walce
i zadawania śmierci, chociaż kusza i łuk mogły być
używane do polowań. Odpowiednikami tych na-
rzędzi jest obecnie broń palna. Pistolet wykuty na
Ryc. 7. Krzyż pokutny z rytem łopaty wmurowany w ścianę
kościoła w Bytomiu Odrzańskim. Fot. Daniel Wojtucki.
Fig. 7. A penitential cross set in the wall of a church in in
Bytom Odrzański with a carving of a shovel. Photograph
by Daniel Wojtucki.
Można zastanowić się, jakie znaczenie miał kie-
lich, stopy czy ręce wykute na krzyżu. śmierć, jak
wynika z opinii Zakładu Medycyny Sądowej, można
zadać na wiele sposobów, być może więc, kielich
symbolizuje podanie ofierze trucizny, a koła furmanki
wypadek drogowy. Krzyż ze stopami może przedsta-
wiać zadanie śmierci poprzez kopanie ofiary, obecnie
zdarzają się przypadki, w których dokonano zabój-
stwa poprzez zadanie obrażeń obutymi stopami. Być
może krzyże przedstawiające ryt dłoni symbolizują
zadławienie ofiary przez zabójcę. Na jednym z krzyży
jest ryt pługu. Być może elementem pługa, narzędzia
rolniczego, dokonano zabójstwa w jakimś sporze
o miedzę, przecież i obecnie zdarza się dokonywanie
zabójstw przy użyciu najróżniejszych przedmiotów.
Jeśli nie zachowały się przekazy o konkretnych krzy-
żach pokutnych czy umowy kompozycyjne do nich,
można tylko przypuszczać, w jaki sposób zabójca
pozbawił swoją ofiarę życia.
Wydaje się, że krzyże pokutne były stawiane
za głośne zabójstwa, gdzie sprawca był znany lub
Ryc. 6. Krzyż pokutny we wsi Hubíles (Republika Czeska),
ma ryt siekiery i cepu. Fot. Joanna Stojer.
Fig. 6. A penitential cross in Hubiles (Czech Republic)
with a carving of an axe and flail. Photograph by Joanna
Stojer.
Joanna Strojer
116102234.005.png 116102234.006.png 116102234.001.png
330 Nr 3
ujęty, a nie za skrytobójcze, zabójca musiał „być”
i „chcieć” przebaczenia. Widoczne jest zatem pew-
ne podobieństwo do dokonywanych współcześnie
zabójstw tzw. rodzinnych.
szersze zastosowanie idei mediacji pokazuje, że
sprawiedliwość naprawcza jest lepszym rozwiązanie
niż retrybutywna.
Tematyką krzyży pokutnych zajmuje się Bractwo
Krzyżowców pod przewodnictwem Andrzeja Sche-
era. Dwa razy w roku organizowane są Biesiady Po-
kutne, podczas których objeżdża się krzyże pokutne
w danej okolicy. Wydawana jest również regularna
publikacja „Bractwo Krzyżowców”.
Ryc. 8. Ilustracja z książki A. Scheera „Krzyże pokutne
Ziemi świdnickiej”.
Fig. 8. Illustration from a book by A. Scheer “Krzyże
pokutne ziemi świdnickiej” [“Penitentiary Crosses of the
świdnik Land’].
PIśMIENNICTWO
Współczesna regulacja prawna dotycząca kary
za zabójstwo jest jednoznaczna. Całe postępowa-
nie reguluje kodeks karny, kodeks postępowania
karnego i kodeks karny wykonawczy [13]. Wiele
aspektów kryminologicznych dawnych zabójstw
wykazuje podobieństwo do współczesnych zda-
rzeń ze skutkiem śmiertelnym. Natura ludzka się
nie zmienia – jak dawniej tak i dziś dokonywano
zabójstw. W Polsce nadal podobne są narzędzia,
których się do tego używa , rodzaj i motyw zabójstw.
Najczęściej do takich zdarzeń dochodzi w wyniku
afektu, kłótni rodzinnych, pod wpływem alkoholu
[14]. Podobnie działo się zapewne przy tych zda-
rzeniach, kiedy pozwolono zabójcy wykupić się od
śmierci przez postawienie krzyża pokutnego. Jest
oczywiste, że współcześnie nie da się takiej sytu-
acji rozwiązać poprzez wykucie krzyża, ale coraz
1. www.centrix.zjk.pl
2. Hellmich M.: Steinerne Zeugen mittelalterli-
chen Rechtes in Schlesien. Steinkreuze, Bildsto-
cke, Staupsaulen, Galgen, Gerichtstische. Liegnitz
1923.
3. Milka J.: Kamienne pomniki średniowiecznego
prawa. Dolnośląskie Towarzystwo Społeczno-Kultu-
ralne, Wrocław 1979.
4. Scheer A.: Krzyże pokutne Ziemi świdnickiej.
Towarzystwo Regionalne Ziemi świdnickiej, świd-
nica 1987.
5. www.krzyze.pl
6. Czernecka-Dzialuk B., Wójcik D. (red.): Media-
cja. Nieletni przestępcy i ich ofiary. Oficyna Naukowa
Warszawa 1999.
7. Rękas A.: Mediacja w polskim prawie karnym.
Warszawa, 2004.
8. Wieser S., vit J., Urfus v.: Kamenné kříze Čech
a Moravy. Argo Praga 2001.
9. Seweryn T.: Kapliczki i krzyże przydrożne
w Polsce. Pax Warszawa 1958.
10. Meier G.: Steinkreuze-Sühnekreuze-Gedenk-
kreuze. Baden-Württemberg, świdnica-Gdańsk
1996.
11. Marek Z., Kołodziej J., Gross A.: Zabójstwa
w Krakowie w latach 1881-1980 Arch. Med. Sąd.
i Krym. 1984, 34(3).
12. Gierowski J. K., Jaśkiewicz-Obydzińska T.:
Zabójcy i ich ofiary. Wydawnictwo Instytutu Eksper-
tyz Sądowych, Kraków 2002.
13. Waltoś S.: Proces karny. Zarys systemu. Lexis
Nexis, Warszawa 2003.
14. Błachut J., Gaberle A., Krajewski K.: Krymi-
nologia. Arche, Gdańsk 1999.
Adres autora:
Joanna Stojer
ul.Parkowa 15/37
30-538 Kraków
tel.600 532 381
KRZYżE POKUTNE
116102234.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin