Szwecja- początek.doc

SZWECJA POCZĄTEK

SZWEDZKA SZKOŁA FILMOWA:

·         Kierunek w szwedzkim kinie z okresu 1916-1924

·         Charakteryzował się udramatyzowaniem przyrody i związkiem z literaturą skandynawską 

·         Ważniejsze filmy:

-          Terje Vigen (1916)

-          Banici (1917)

-          Wózek widmo (1919)

-          Skarb Arne (1919)

-          Gösta Berling (1924)

·         Czołowymi przedstawicielami tej szkoły byli: V. Sjöström i M. Stiller.

·         Po II wojnie światowej ich tradycję kontynuował I. Bergman.

Victor Sjöström:

·         1879-1960

·         Syn słynnej aktorki teatralnej

·         Szwedzki aktor, scenarzysta, producent i reżyser filmowy.

·         Jako aktor teatralny debiutował w wieku 19 lat.

·         Od 1912 związany z wytwórnią Svenska Bio.

·         Pracował jako aktor w teatrach Sztokholmu i Goteborga

·         W roku 1912 wraz ze swoim kolegą Mauritzem Stillerem zaczął produkować filmy

·         Najpierw kręcił proste historyjki

-          1913- Film Ingeborga Holm był otwarciem drzwi na szeroki świat

·         W 1916 roku udaje się  mu dokonać artystycznego przełomu filmem Terje Vigen, opartym na balladzie Henrika Ibsena.

·         Rok później wyreżyserował i zagrał główną rolę w filmie Banici

·         Oba filmy wprowadzają na ekran Przyrodę, która urosła do rangi osoby dramatu:

-          W Banitach góry, przepaście, pustkowia, wichry, śnieżyce występowały tu w rolach o wiele ważniejszych niż niejedna z drugoplanowych postaci.

-          W Terje Vigen pokazywał Sjostrom człowieka walczącego z żywiołem - rybaka ryzykującego życie na morzu, dla konającej z głodu rodziny.

·         1921 r -Furman Śmierci:

-          Film ten uchodzi za mistrzowskie osiągnięcie szkoły szwedzkiej, dzięki zastosowaniu wyszukanych tricków zdjęciowych, wyszukanym operowaniu światłem oraz wprowadzającym nastrój snu retrospekcje.

·         W 1923 r. Sjostrom zostaje 'wchłonięty' przez Hollywood, gdzie tworzone filmy (nakręcił ich 9) nie budzą jednak zainteresowania.

·         Po nadejściu filmu dźwiękowego powraca w 1930 do Szwecji.

·         Reżyser przypomni się widzom prawie 30 lat później, tym razem wyłącznie jako aktor w głównej roli egoistycznego profesora Isaka Borga w filmie Ingmara Bergmana Tam gdzie rosną poziomki.

·         Filmy:

-          Trädgardsmästaren –1912

-          Ingeborg Holm- 1913

-          Strajk- 1914

-          Banici- 1917

-          Synowie Ingmara- 1919

-          Mästerman- 1920

-          Furman śmierci- 1921

-          Ten, którego biją po twarzy- 1924

-          Zwierzenia królowej- 1925

-          Szkarłatna Litera-1926

-          Wicher- 1928

-          Under the Red Robe- 1937

INGEBORG HOLM:

Reżyseria: Victor Sjöström

Scenariusz: Victor Sjöström,

Produkcja: Szwecja

Rok produkcji: 1913

Obsada: Hilda Borgstrom

·         Pierwsze arcydzieło reżysera

·         Jak na owe czasy, bardzo długi, miał bowiem przeszło 2000 metrów.

·         Spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności i krytyki, otwierając nowy rozdział w dziejach szwedzkiej kinematografii.

·         Był pierwszym spektaklem kinowym, na który uczęszczała inteligencja

·         Sjöstrom stał się dopiero po tym filmie znanym i uznanym reżyserem

·         Dzieje nieszczęśliwej matki, której zabierają dzieci

·         W filmie wystąpiła Hilda Borgstrom, tworząc kreację pełną prostoty, umiaru i dramatycznego wyrazu. Świetna aktorka sceniczna zabłysła tym razem na ekranie. Była równie powściągliwa w geście i mimice, co jej rywalka Asta Nielsen. 

·         Victor Sjöstrom pokazał w filmie swój wielki talent. W scenach atelierowych hołdował wprawdzie jeszcze wzorom wziętym z francuskiego film d'art, ale w plenerze pokazał dużą oryginalność i śmiałość w potraktowaniu tematu. Zarówno pejzaże ubogich dzielnic miasta, jak i dobór statystów, świadczyły o realistycznym spojrzeniu przez reżysera na świat.

BANICI:

Reżyseria: Victor Sjöström

Scenariusz: Victor Sjöström, Sam Ask

Zdjęcia: Julius Jaenzon

Produkcja: Szwecja

Rok produkcji: 1918

Obsada: William Larsson, John Ekman, Nils Arehn, Edith Erastoff, Victor Sjöström

·         Akcja dzieje się około 1850: prześladowana przez społeczeństwo para musi chronić się coraz głębiej w górskich samotniach, aż umiera w burzy śnieżnej.

·         W filmie rozpościera się krajobraz irlandzki, który staje się coraz bardziej nieludzki.

WICHER:

Reżyseria: Victor Sjöström
Scenariusz: Frances Marion wg powieści Dorothy Scarborough "The Wind"
Zdjęcia: John Arnold
Montaż: Conrad A. Nervig
Scenografia: Cedric Gibbons, Edward Withers
Kostiumy: André-Ani
Obsada: Lillian Gish (Letty Mason), Lars Hanson (Lige Highwater), Montagu Love (Wirth Roddy), Dorothy Cumming (Córa), Edward Earle (Beverly), William Orlamond (Sourdough)
Producent: Victor Sjöström
Produkcja: M-G-M

Rok produkcji: 1928

·         Jedno z ostatnich arcydzieł kina niemego

·         Letty po śmierci rodziców musi wyjechać z Wirginii na Południowy Zachód i zamieszkać u krewnych. Bardzo szybko okazuje się, że jest dla nich ciężarem. Wychodzi więc za mąż za niekochanego mężczyznę i żyje z nim razem na piaszczystym pustkowiu. Gdy mąż wyjeżdża na kilka dni, Letty odwiedza jej dawny znajomy - Roddy. Kiedy mężczyzna próbuje ją zgwałcić, kobieta zabija go we własnej obronie.

·         Cechy:

-          nierozerwalne związki człowieka z naturą

-          surowość ludzkich charakterów

-          okrucieństwo losu

-          prosta, wyrazista forma konstrukcyjna

·         Główny bohater filmu: wicher, wszechobecny wiatr, tak sugestywny, że wręcz dający się - w filmie bez dźwięku – słyszeć

·         Wybitna kreacja Lillian Gish.
 

Stiller Mauritz:

·         1883-1928

·         Szwedzki aktor i reżyser filmowy

·         Występował początkowo w teatrach fińskich, potem szwedzkich.

·         Od 1912 został obok V. Sjöströma czołowym przedstawicielem szwedzkiej szkoły filmowej

·         Filmy:

-          Wiry (1918)

-          Erotikon (1920)

-          Skarb Arne (1919)

-          Stare zamczysko (1922)

-          Gösta Berling

·         W połowie lat 20 wyjechał do Ameryki, gdzie zrealizował dwa filmy z Polą Negri w roli głównej:

-          Hotel Imperial (1927)

-          Spowiedź uczciwej kobiety (1927)

·         W 1927 powrócił do Szwecji.