Ucho-aparaty słuchowe.pdf

Młody

Technik

ELEKTRONICZNE

UCHO, czyli

współczesne

aparaty słuchowe

Sierpień

2002

Wzrok i słuch to największe

skarby człowieka, to zmysły,

za pomocą których możemy

nawiązać bezpośredni

kontakt ze światem

zewnętrznym.

W przypadku, gdy zawodzi

ostrość widzenia, wizyta u

okulisty i dobranie

odpowiednich okularów

powoduje zazwyczaj dużą

poprawę wzroku. Znacznie trudniej jest odkryć wady słuchu. Pacjent,

który zgłasza się do lekarza laryngologa orientuje się, że gorzej słyszy

niż inni ludzie, lecz potrzebne są dopiero badania za pomocą

skomplikowanej aparatury aby ustalić, w jakim zakresie występują

ubytki słuchu.

Dźwięki, które słyszymy wywoływane są falami dźwiękowymi

wytwarzanymi przez wibrujące przedmioty. Wolne wibracje odbierane

są jako dźwięki niskie (niska częstotliwość), podczas gdy szybkie

wibracje (wysoka częstotliwość) słyszymy jako dźwięki wysokie.

Dźwięk jest słyszany wtedy, gdy po przebyciu skomplikowanej drogi

dotrze do ośrodka słuchu w mózgu.

Fale dźwiękowe wychwytywane są przez ucho. W jego budowie można

wyróżnić trzy części: ucho zewnętrzne, środkowe i wewnętrzne.

Ucho zewnętrzne to małżowina uszna oraz przewód słuchowy.

Przewód rozciąga się aż do błony bębenkowej, która stanowi granicę

pomiędzy uchem zewnętrznym a uchem środkowym. Ucho zewnętrzne

wychwytuje fale dźwiękowe i przekazuje je do błony bębenkowej, która

wprawiona zostaje w drgania. Ucho środkowe jest to przestrzeń

wypełniona powietrzem. Ciśnienie powietrza regulowane jest przez

trąbkę słuchową łączącą ucho środkowe z gardłem. W uchu środkowym

znajdują się trzy kosteczki noszące nazwy: młoteczka, kowadełka i

strzemiączka. Te kosteczki przekazują wibracje z

błony bębenkowej do ucha wewnętrznego

nazwanego ślimakiem.

Ucho wewnętrzne jest strukturą kostną w kształcie

ślimaka (stąd nazwa) wypełnioną płynem. Część

pomiędzy uchem środkowym a uchem

wewnętrznym nosi nazwę okienka owalnego. W

okienku owalnym strzemiączko działa, podobnie jak

tłok, na płyny ucha wewnętrznego. Ponad ślimakiem znajduje się jeszcze

narząd równowagi składający się z trzech kanałów wypełnionych

płynem. (rys.1.)

Zmiany ciśnienia płynu wypełniającego ślimak działają na kilkanaście

tysięcy znajdujących się tam komórek czuciowych. Komórki te wysyłają

następnie impulsy nerwowe do mózgu, który odbiera je jako dźwięki.

Przypuszcza się, że ubytki słuchu występują u około 10% ludzi na całym

świecie i nie dotyczą tylko ludzi w starszym wieku - często gorzej słyszą

również ludzie młodzi. Wiąże się to z pracą w hałaśliwym otoczeniu

oraz z częstym słuchaniem bardzo głośnej muzyki.

Problemy ze słuchem nie oznaczają, że dźwięki słyszane są

niewystarczająco głośno. Można słyszeć dźwięki, lecz nie rozróżniać

przekazywanych informacji. Przeszkadzają w tym hałasy dochodzące z

innych źródeł, np. głośne rozmowy innych osób, praca maszyn, odgłosy

ruchu ulicznego itp. W wielu przypadkach poprawę słuchu może

zapewnić zastosowanie aparatu słuchowego.

Istnieje kilka typów aparatów

słuchowych: aparaty

kieszonkowe, zauszne oraz

aparaty wewnątrz uszne.

Aparat kieszonkowy składa się

z małego pudełka, przewodu

łączącego je ze słuchawką oraz z

wkładki usznej. W pudełku

znajduje się wzmacniacz i

bateria zasilająca urządzenie

oraz mikrofon wychwytujący

dźwięki. Miniaturową

słuchawkę wkłada się do ucha

(rys.2.).

Aparat zauszny jest dużo wygodniejszy w stosowaniu. Formą

przypomina niewielki rogalik, wewnątrz którego umieszczona jest

miniaturowa bateryjka, elektronika wzmacniająca dźwięki, mikrofon

oraz słuchawka. Aparat umieszcza się za uchem (rys.3.). Do ucha

wkłada się wkładkę uszną, która jest połączona z aparatem elastyczną

rurką (rys.4). Aparaty wewnątrz uszne mają tak małe wymiary, że całe

mieszczą się wewnątrz ucha. Miniaturyzacja elektroniki jest bardzo

daleko posunięta (rys.5.).

Od kilku lat aparaty poprawiające słuch są stale udoskonalane. Pacjent z

ubytkiem słuchu ma możliwość wyboru takiego typu, który mu najlepiej

odpowiada. Obecnie większość modeli ma możliwość cyfrowego

przetwarzania dźwięków. Jeżeli w falach dźwiękowych dochodzących

do aparatu pojawia się mowa, aparat analizując falę rozpoznaje

obecność głosu w sygnale i wytłumia inne hałasy tak, aby mowa mogła

być jak najlepiej rozumiana. Dodatkowo sygnały rozpoznawane jako

mowa są wzmacniane. Jeśli nikt z otoczenia nie mówi, aparat dostraja

hałas (tło) tak, aby nie był męczący dla słuchającego.

Pewnym problemem dla użytkownika aparatu słuchowego,

wynikającym z umieszczenia aparatu w uchu może być sprzężenie

akustyczne (gwizdanie) oraz nieprzyjemne słyszenie brzmienia

własnego głosu. Aby tego uniknąć, nowoczesne aparaty wyposażone są

we wkładkę uszną tzw. wentylowaną (dodatkową rurkę), która

doprowadza powietrze do kanału usznego. Wprawdzie aparaty

słuchowe znacznie mogą poprawić słuch, jednak mają i wady. Aparaty

zauszne są widoczne, co może być krępujące dla użytkownika, Wkładkę

należy myć i suszyć dwa

lub trzy razy w tygodniu.

Aparaty wewnątrz uszne

zamykają kanał uszny.

Bateryjki zasilające trzeba

wymieniać co trzy lub

nawet co dwa tygodnie, w

zależności od typu (rys.6).

W prostszych typach

aparatów trzeba ręcznie

regulować siłę

wzmocnienia głosu.

Wykorzystując nowe zdobycze wiedzy i technologii można

przypuszczać, że następne generacje cyfrowych aparatów słuchowych

będą jeszcze bardziej zminiaturyzowane i wygodniejsze dla ich

użytkowników niż produkowane obecnie.

(wpj)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: