Współczesne leczenie miasteni i perspektywy na przyszłość.pdf

ISSN 17345251

Wspó³czesne leczenie miastenii

i perspektywy na przysz³oæ

Maria H. Strugalska-Cynowska

Zespó³ Chorób Nerwowo-Miêniowych, Instytut Medycyny Dowiadczalnej i Klinicznej im. M. J. Mossakowskiego PAN w Warszawie

STRESZCZENIE

Podstaw¹ artyku³u s¹ dane z najnowszej literatury i w³asne dowiad-

czenia autorki w leczeniu chorych z miasteni¹. Wci¹¿ podstawowe

leczenie objawowe stanowi¹ inhibitory esterazy cholinowej. Obec-

nie trwaj¹ badania nad nowym przedstawicielem tej grupy Mo-

narsenem (EN101), który powoduje mniej nasilone dzia³ania niepo-

¿¹dane. Lek ten mo¿e byæ przyjmowany tylko raz na dobê. Przed

wprowadzeniem do terapii przewiduje siê jego zastasowanie w ba-

daniach randomizowanych. Tymektomia, z udoskonalaniem metod

zabiegu, jest wci¹¿ powszechnie stosowana nie tylko do usuwania

samego gruczo³u, ale i ognisk ektopowych grasicy, aby zapobiec

jej odrostom pooperacyjnym i dalszemu wytwarzaniu przeciwcia³.

Wyniki tego zabiegu bêd¹ poddane randomizacji. Leczenie immu-

nosupresyjne i immunomoduluj¹ce jest konieczne u ponad 50%

chorych. Podstawê terapii immunosupresyjnej stanowi¹ kortyko-

steroidy, g³ównie prednizon. Równie¿ w tym przypadku leczenie

bêdzie oceniane w badaniach randomizowanych, szczególnie w celu

wykazania, czy rzeczywicie zapobiega ono uogólnianiu siê obja-

wów miastenii ocznej, jeli lek jest wczenie zastosowany.

Obserwuje siê wiêksze rozpowszechnienie leków immunomoduluj¹-

cych. Immunoglobuliny podane do¿ylnie ratuj¹ ¿ycie w prze³omie mias-

tenicznym. Wyniki tego leczenia maj¹ byæ poddane ocenie w bada-

niach z randomizacj¹. Sporód leków podawanych d³ugotrwale du¿e

nadzieje wi¹¿e siê z mykofenolanem mofetylu, który pozostaje w trak-

cie badañ. Sporód nowych leków obecnie opracowywanych

nale¿y wymieniæ rituksymab i etanercept, które s¹ przeciwcia³ami mo-

noklonalnymi, stosowanymi równie¿ w leczeniu nowotworów.

S³owa kluczowe: inhibitory esterazy cholinowej, tymektomia,

leczenie immunomoduluj¹ce

Wstêp

Powszechnie uwa¿a siê, ¿e pierwszy przypadek

chorej z objawami miastenii opisano w 1672 roku,

a do XX wieku nie znano przyczynowego leczenia

tej choroby. Wród pacjentów z zajêciem miêni

opuszkowych i oddechowych miertelnoæ by³a

bardzo wysoka.

Na pocz¹tku XX wieku zwrócono uwagê, ¿e

u chorych na miasteniê wystêpuj¹ zmiany w gra-

sicy przetrwanie gruczo³u poza wiek dojrzewa-

nia, a niekiedy znaczny przerost z przejciem

w grasiczaka. Wprowadzono próby chirurgiczne-

go usuniêcia grasicy i uzyskiwano poprawê stanu

zdrowia pacjentów. W 1934 roku Mary Walker

zwróci³a uwagê, ¿e objawy nadmiernej mêczliwo-

ci i os³abienia miêni u chorych na miasteniê przy-

pominaj¹ objawy zatrucia kurar¹. Wprowadzi³a do

leczenia fizostygminê, zast¹pion¹ póniej neostyg-

min¹.

Leczenie inhibitorami esterazy cholinowej

znacznie zmniejszy³o miertelnoæ z powodu mias-

tenii i poprawi³o komfort ¿ycia chorych skazanych

wczeniej na inwalidztwo.

Kolejnym osi¹gniêciem w latach 50. XX wieku

by³o wprowadzenie inhibitorów esterazy cholino-

wej o d³u¿szym okresie dzia³ania, takich jak piry-

dostygmina (Mestinon) i ambenonium (Mytelase),

i powoduj¹cych mniejsze dzia³ania niepo¿¹dane.

Mimo to miertelnoæ by³a nadal wysoka i siêga³a

30%. W latach 70. wprowadzono kortykosteroido-

terapiê oraz kolejne leki immunosupresyjne i im-

munostymuluj¹ce. Intensywna opieka z dobrym

zabezpieczeniem kontrolowanego oddechu zapew-

ni³a chorym bezpieczeñstwo w czasie prze³omu

miastenicznego.

Adres do korespondencji: dr med. Maria H. Strugalska-Cynowska

ul. Pawiñskiego 5, 02106 Warszawa

tel./faks: 0 22 658 45 01

e-mail: neurmyol@cmdik.pan.pl

Polski Przegl¹d Neurologiczny 2006, tom 2, 3, 151157

Wydawca: Wydawnictwo Via Medica

www.ppn.viamedica.pl

151

Polski Przegl¹d Neurologiczny, 2006, tom 2, nr 3

Obecnie w wiêkszoci przypadków rokowanie

jest na tyle dobre, ¿e chorzy mog¹ prowadziæ nor-

malny tryb ¿ycia rodzinnego i zawodowego. Tym

bardziej istotne jest szybkie rozpoznanie choroby

i ustalenie prawid³owej terapii indywidualnie dla

ka¿dego pacjenta [1].

Lekami podstawowymi, stosowanymi ³¹cznie

z leczeniem immunosupresyjnym, s¹ preparaty cho-

linergiczne. Powoduj¹ one zwolnienie rozk³adu ace-

tylocholiny, co u³atwia ³¹czenie siê jej z receptorem

i przekazywanie impulsu z nerwu do miênia.

o wstêpnej nazwie Monarsen (EN101) czyn-

nik oligonukleotydowy, który hamuje aktywnoæ

acetylocholinesterazy na poziomie molekular-

nym wewn¹trz komórki. W dotychczasowych ba-

daniach wykazano, ¿e jest równie skuteczny jak

pirydostygmina (Mestinon), wywo³uje mniej na-

silone dzia³ania niepo¿¹dane i stosuje siê go raz

na dobê. Oczekiwane s¹ badania randomizowa-

ne tego leku.

Tymektomia

Bezwzglêdnym wskazaniem do tymektomii jest

podejrzenie obecnoci grasiczaka na podstawie

badañ obrazuj¹cych (najczêciej tomografii kom-

puterowej przedniego górnego ródpiersia). Zabieg

nale¿y wykonaæ u ka¿dego chorego, niezale¿nie od

wieku, je¿eli nie ma przeciwwskazañ internistycz-

nych.

Grasiczak jest guzem naciekaj¹cym s¹siaduj¹ce

tkanki i dlatego powinien byæ usuniêty jak najszyb-

ciej. Masaoka i wsp. (1981) poda³ nastêpuj¹ce stop-

nie naciekania tego guza:

I otorbiony, nienaciekaj¹cy torebki;

II naciekaj¹cy w³asn¹ torebkê;

III naciekaj¹cy otaczaj¹c¹ tkankê t³uszczow¹;

IV naciekaj¹cy op³ucn¹, osierdzie i du¿e na-

czynia;

V przerzuty (do p³uc i w¹troby).

Postêpowanie i rokowanie po operacji zale¿y

od tego, na jakim etapie naciekania guza wyko-

nano zabieg i jak bardzo by³ on radykalny. Wyni-

ki zabiegu wykonanego do III etapu w³¹cznie s¹

takie, jak w przypadku przetrwa³ej grasicy.

W przypadku naciekania, nawet ograniczonego

do w³asnej torebki guza, konieczne jest uzupe³-

nienie zabiegu radioterapi¹ [2] (ryc. 1). Sporód

chorych po zabiegu grasiczaka naciekaj¹cego 80%

wymaga sta³ego leczenia immunosupresyjnego, co

umo¿liwia prze¿ycie w dobrym stanie ponad

10 lat. Wiêkszoæ autorów uwa¿a, ¿e tymektomia

to leczenie bezpieczne i efektywne [13]. Stale

dyskutuje siê problem, czy przed tymektomi¹ po-

winno siê podawaæ kortykosteroidy i wykonywaæ

plazmaferezê. Wed³ug dowiadczeñ autorki i wsp.

[1] steroidy przed tymektomi¹ nale¿y podawaæ

u chorych z objawami opuszkowymi i zaburze-

niami oddechu. Przygotowuje ich to do zabiegu

i zapobiega koniecznoci stosowania intubacji

oraz kontrolowania oddechu. Plazmaferezê,

w miarê mo¿liwoci, trzeba wykonaæ przed za-

biegiem i po nim. Poprawê po usuniêciu przetrwa-

³ej grasicy ocenia siê ró¿nie. Na ogó³ przyjmuje

siê, ¿e pe³n¹ remisjê (pacjent bez objawów cho-

Leki cholinergiczne

Do leków cholinergicznych stosowanych w mias-

tenii nale¿¹:

edrofonium (Tensilon, ampu³ki po 10 mg)

dzia³a bardzo szybko po podaniu do¿ylnym, to

znaczy po oko³o 5 minutach i tylko przez 5 mi-

nut, w zwi¹zku z tym ma raczej zastosowanie

diagnostyczne;

pirydostygmina (Mestinon) tabletki w daw-

kach 60 mg i 180 mg; lek zaczyna dzia³aæ po

23 godzinach od przyjêcia, a okres jego dzia-

³ania wynosi 4 godziny, powinien wiêc byæ po-

dawany w takich w³anie odstêpach czasu;

ambenonium (Mytelase) w Polsce dostêpne

s¹ tabletki po 10 mg; czas dzia³ania leku jest

podobny do czasu dzia³ania pirydostygminy

(Mestinonu); leki te wykazuj¹ niepo¿¹dane

dzia³anie cholinergiczne; trudno przewidzieæ,

który z preparatów Mytelase czy Mestinon

oka¿e siê lepszy dla danego chorego, najle-

piej wiêc podaæ pacjentowi oba leki na próbê

(np. terapia ka¿dym z leków przez 10 dni),

a pacjent sam powinien zdecydowaæ, który lek

powoduje wiêksz¹ poprawê i wykazuje mniej

dzia³añ niepo¿¹danych; chorzy najczêciej

wybieraj¹ Mestinon;

neostygmina (Polstigminum) tabletki po 15 mg

i ampu³ki po 0,5 mg; lek dzia³a po oko³o pó³go-

dzinie i przez oko³o pó³ godziny; Polstigminum

stosuje siê najczêciej jako lek dodatkowy u cho-

rych leczonych Metylase lub Mestinonem, u któ-

rych objawy opuszkowe s¹ bardzo nasilone; po-

danie Polstigminum pó³ godziny przed jedze-

niem pozwala choremu bezpiecznie spo¿yæ po-

si³ek; neostygminê w iniekcji nale¿y podawaæ

z atropin¹ w celu zmniejszenia dzia³ania mus-

karynowego.

Omówione leki cholinergiczne wykazuj¹ dzia-

³ania niepo¿¹dane i chory powinien je przyjmo-

waæ kilka razy w ci¹gu dnia, co jest znaczn¹

niewygod¹. Obecnie jest przygotowywany lek

152

www.ppn.viamedica.pl

Maria H. Strugalska-Cynowska, Wspó³czesne leczenie miastenii i perspektywy na przysz³oæ

Rycina 1. Postêpowanie w leczeniu grasiczaków

roby i nieza¿ywaj¹cy leków) uzyskuje siê w 30

35% przypadków. U 30% pacjentów wystêpuje

remisja farmakologiczna (pacjent bez objawów

choroby przyjmuj¹cy leki). Pozostali operowani

wymagaj¹ sta³ego leczenia, gdy¿ utrzymuj¹ siê

objawy kliniczne o ró¿nym nasileniu [4, 5]. Wi¹-

¿e siê to najprawdopodobniej z faktem, ¿e poza

przetrwa³¹ grasic¹ czy grasiczakiem, w ródpier-

siu, g³ównie w tkance t³uszczowej, mog¹ wystê-

powaæ ektopowe ogniska tkanki grasiczej, które

mog¹ byæ miejscem wytwarzania przeciwcia³.

W zwi¹zku z tym wprowadza siê leczenie opera-

cyjne, tak zwanê tymektomiê maksymaln¹, z usu-

niêciem tkanki t³uszczowej z dostêpnych miejsc

ca³ego ródpiersia [3], aby unikn¹æ, z jednej stro-

ny, dalszego wytwarzania przeciwcia³, a z dru-

giej odrostu grasicy. Taki typ zabiegu znacz-

nie poprawia wyniki leczenia [3, 5].

jawowe inhibitorami esterazy cholinowej, dodaje

siê leki os³aniaj¹ce b³onê luzow¹ przewodu po-

karmowego (g³ównie ¿o³¹dka) i podaje potas do

3 gramów na dobê, niezale¿nie od stê¿enia potasu

w surowicy.

Dawka prednizonu i okres leczenia zale¿¹ od

stanu pacjenta [6, 7]. Je¿eli chory nie toleruje leku

doustnie, mo¿na w tym czasie podawaæ go domiê-

niowo (np. w Polsce s¹ dostêpne preparaty: Ultra-

corten H oraz Fenicort). Terapiê rozpoczyna siê

od dawki 11,5 mg/kg mc. i kontynuuje do uzys-

kania poprawy, przez oko³o 3 tygodnie, a nastêp-

nie powoli zmniejsza siê dawkê leku. Autorka

i wsp. na podstawie w³asnych dowiadczeñ usta-

lili schemat podawania leku (ryc. 2): stosuje siê

go w dawce jednorazowej wczenie rano, po bar-

dzo ma³ym posi³ku. Istniej¹ te¿ inne sposoby sto-

sowania prednizonu. Czêæ autorów uwa¿a, ¿e,

aby unikn¹æ lub zminimalizowaæ dzia³ania nie-

po¿¹dane steroidoterapii i zapewniæ ochronê nad-

nerczy, powinno siê go podawaæ w dawce jedno-

razowej, wczenie rano, co drugi dzieñ. Inni

twierdz¹, ¿e pacjenci lepiej znosz¹ powolne wpro-

wadzanie leku i rozpoczynaj¹ od ma³ych dawek,

które nastêpnie stopniowo zwiêkszaj¹. Jeszcze inni

badacze dziel¹ dawkê na 23 porcje w ci¹gu dnia.

Wed³ug autorki artyku³u i wsp. [1] najlepsze wy-

niki uzyskuje siê, podaj¹c prednizon codziennie

w dawce jednorazowej, wczenie rano, oko³o go-

dziny 6., i rozpoczynaj¹c od maksymalnej dawki,

czyli 11,5 mg/kg mc., wed³ug podanego schema-

tu (ryc. 2). Po uzyskaniu poprawy dawkê leku

nale¿y zmniejszaæ powoli; nie wolno odstawiaæ

leku nagle, nawet po uzyskaniu pe³nej remisji.

Najpierw trzeba odstawiæ leki cholinergiczne,

a dawkê prednizonu zmniejszaæ stopniowo. Te-

rapia powinna trwaæ co najmniej pó³ roku. Nag³e

odstawienie leku lub zbyt krótki okres leczenia

powoduj¹ nawrót choroby. Po zmniejszeniu daw-

ki leku nale¿y obserwowaæ chorego i w razie po-

gorszenia jego stanu wróciæ do poprzedniej dawki;

Leczenie kortykosteroidami

Prednizon (Encorton)

Wskazania do leczenia prednizonem s¹ nastê-

puj¹ce:

ciê¿ka postaæ miastenii z objawami opuszkowy-

mi i zaburzeniami oddechu;

zapobieganie przed³u¿onej intubacji i koniecz-

noci kontrolowania oddechu przed tymektomi¹

u chorych z zaburzeniami oddechu;

ponowne wyst¹pienie objawów choroby w okre-

sie pe³nej remisji;

po zabiegu naciekaj¹cych guzów grasicy;

brak poprawy u chorych przyjmuj¹cych maksy-

maln¹ dawkê leków cholinergicznych;

oczna postaæ miastenii ze szczególnie silnym

dwojeniem obrazów, niereaguj¹ca na leki choli-

nergiczne.

Terapiê prednizonem trzeba prowadziæ konse-

kwentnie; okres leczenia nie mo¿e byæ krótszy ni¿

3 miesi¹ce. W pierwszych dniach leczenia (do 2 ty-

godni) objawy choroby mog¹ siê pog³êbiæ. W cza-

sie terapii steroidami kontynuuje siê leczenie ob-

www.ppn.viamedica.pl

153

Polski Przegl¹d Neurologiczny, 2006, tom 2, nr 3

Rycina 2. Schemat stosowania prednizonu (dawka 11,5 mg/kg mc.)

niekiedy dawkê 2030 mg prednizonu trzeba sto-

sowaæ miesi¹cami, a nawet latami.

Niepo¿¹dane dzia³ania leczenia kortykosteroida-

mi s¹ nastêpuj¹ce:

zwiêkszenie masy cia³a;

zaburzenia miesi¹czkowania 25%;

zespó³ Cushinga 15%;

osteoporoza 20%;

z³amania koci 3%;

infekcje 10%;

pó³pasiec 10%;

owrzodzenie ¿o³¹dka 3%;

nadcinienie têtnicze 10%;

zaburzenia psychiczne 3%;

zaæma 1%.

Aby zminimalizowaæ te objawy, chorym zaleca

siê dietê niskowêglowodanow¹.

Wyniki leczenia prednizonem s¹ nastêpuj¹ce:

u 21% chorych uzyskuje siê pe³n¹ remisjê po

jednym kursie leczenia;

18% leczonych wymaga d³ugotrwa³ej terapii,

trwaj¹cej 510 lat;

41% leczonych wymaga powtarzania kursów

leczenia;

20% chorych nie odpowiada na leczenie korty-

kosteroidami.

W retrospektywnych wieloorodkowych ba-

daniach [6, 7] wykazano, ¿e kortykosteroidy

(g³ównie prednizon) stanowi¹ podstawê immu-

nosupresyjnego leczenia miastenii. Bardzo wa¿-

na jest obserwacja, ¿e w ocznej postaci miaste-

nii wczenie podane leki z tej grupy [7] zapo-

biegaj¹ uogólnieniu siê objawów choroby.

W celu potwierdzenia tej tezy badania nad sto-

sowaniem prednizonu w ocznej postaci miaste-

nii bêd¹ randomizowane.

Przyczyn¹ ponownych rzutów choroby mog¹

byæ nastêpuj¹ce okolicznoci:

nag³e zmniejszenie dawki lub odstawienie pred-

nizonu;

infekcje;

zabiegi operacyjne;

szczepienia;

ci¹¿a.

Metyloprednizolon

Leczenie du¿ymi dawkami metyloprednizolonu

stosowanego we wlewach do¿ylnych (tzw. leczenie

szokowe) stosuje siê u chorych, u których po terapii

prednizonem wystêpuj¹ bardzo nasilone dzia³ania

niepo¿¹dane lub u pacjentów niereaguj¹cych na te-

rapiê prednizonem, a wszystkie inne sposoby lecze-

nia wyczerpano. Metyloprednizolon (dostêpny

w Polsce preparat : Solu-Medrol) w dawce 1,0 we

wlewie do¿ylnym podaje siê przez 3 kolejne dni. Po

jednodniowej przerwie podaje siê nastêpny

4. wlew, potem jest dzieñ przerwy i podaje siê ostat-

ni, 5. wlew. W czasie terapii niezmiennie stosuje

siê leki cholinergiczne, dodaje siê potas i leki os³a-

niaj¹ce b³onê luzow¹ ¿o³¹dka. Po 3. lub 4. wlewie

objawy miastenii mog¹ siê nasiliæ, a poprawa nastê-

puje po oko³o 2 tygodniach od ostatniego wlewu.

154

www.ppn.viamedica.pl

Maria H. Strugalska-Cynowska, Wspó³czesne leczenie miastenii i perspektywy na przysz³oæ

U czêci chorych utrzymuje siê d³ugotrwa³e lecze-

nie ma³ymi dawkami prednizonu, cyklofosfamidem

lub azatiopryn¹, u innych tylko leczenie objawo-

we, a wlewy z metyloprednizolonu powtarza siê w

odstêpach rocznych lub kilkumiesiêcznych.

Leczenie kortykosteroidami, mimo wielu dzia-

³añ niepo¿¹danych, ratuje ¿ycie w chorobie auto-

immunologicznej.

Jest stosowana przed tymektomi¹ i po niej oraz

jako uzupe³nienie farmakoterapii immunosupre-

syjnej.

Immunoglobuliny

Wskazania do podawania immunoglobuliny

(IgG) [8] s¹ podobne jak wskazania do leczenia

plazmaferezami. Mechanizm dzia³ania IgG

w miastenii nie zosta³, jak dot¹d, do koñca wyja-

niony; nie stwierdzono sta³ego i wyranego ob-

ni¿enia miana przeciwcia³ w czasie leczenia.

Mimo to u wielu pacjentów opornych na inne

metody terapii za pomoc¹ IgG uzyskuje siê po¿¹-

dany efekt (ok. 70%). Immunoglobuliny podaje

siê do¿ylnie, w dawce 400 mg/kg mc., zwykle

przez 56 dni. W niektórych orodkach uzupe³-

nia siê to leczeniem podtrzymuj¹cym, podaj¹c

IgG co miesi¹c przez pó³ roku. Taka terapia,

w porównaniu z plazmaferezami, jest ³atwa (lek

podaje siê do¿ylnie) i stosunkowo bezpieczna, ale

kosztowniejsza [8].

Nowe leki immunosupresyjne stosowane u pac-

jentów po przeszczepach, to mykofenolat mofetilu

[9] i takrolimus, które okaza³y siê wysoce skutecz-

ne równie¿ w miastenii, w przypadkach opornych

na dotychczasowe leczenie.

Azatiopryna (Imuran)

Azatioprynê stosuje siê w dawce 100200 mg

na dobê, jednorazowo rano. U chorych po ty-

mektomii, wykonanej z powodu naciekaj¹cego

grasiczaka, mo¿na j¹ podawaæ ³¹cznie z predni-

zonem w dawce 2040 mg na dobê. Podstawowe

wskazania do leczenia azatiopryn¹ to brak pop-

rawy po stosowaniu steroidów lub te¿ przeciw-

wskazanie do steroidoterapii. Poprawa wystêpu-

je najwczeniej po 6 tygodniach, rednio po pó³-

rocznej terapii, która w sumie powinna trwaæ 2

3 lata. W czasie leczenia nale¿y kontrolowaæ

liczbê p³ytek krwi.

Cyklofosfamid (Endoxan)

Cyklofosfamid stosuje siê do¿ylnie i doustnie.

Do¿ylnie podaje siê go w dawce jednorazowej, do-

ustnie 100200 mg, równie¿ jednorazowo. Popra-

wy nale¿y oczekiwaæ miêdzy 3. a 6. tygodniem

leczenia. Najczêciej podaje siê lek codziennie przez

oko³o 3 miesi¹ce, a nastêpnie, stosuj¹c 10-dniowe

przerwy, w cyklach 10-dniowych. Czêsto cyklofos-

famid stosuje siê ³¹cznie z pred-nizonem u chorych

po zabiegu naciekaj¹cego grasiczaka.

Takrolimus

Takrolimus jest lekiem o mechanizmie dzia³a-

nia zbli¿onym do cyklosporyny. Preparat dostêp-

ny na rynku to Prograf (Fujisawa). Dawka dobowa

wynosi 250 mg; lek stosuje siê doustnie, przez

3 miesi¹ce [6].

Metotreksat

Metotreksat okaza³ siê skuteczny szczególnie

w przypadkach miastenii wystêpuj¹cej ³¹cznie

z innymi chorobami autoimmunologicznymi, na

przyk³ad w reumatoidalnym zapaleniu stawów.

Podaje siê go raz w tygodniu, w dawce ± 7,5 mg,

doustnie, okresowo kontroluj¹c aktywnoæ enzy-

mów w¹trobowych we krwi.

Mykofenolan mofetylu

Mykofenolan mofetylu jest estrem 2-morfoline-

otylowym kwasu mykofenolowego. Preparat o na-

zwie CellCept (Hoffmann-La-Roche) powinien byæ

stosowany w dawce 1,0 mg, 2 razy na dobê, doust-

nie, przez rok [9], ³¹cznie z kortykosteroidami.

Przeciwcia³a monoklonalne

Nowe leki obecnie przygotowywane to przeciw-

cia³a monoklonalne. W trakcie badañ s¹ preparaty

stosowane u chorych na miasteniê i chorobê no-

wotworow¹ [10] oraz miasteniê seronegatywn¹

a MuSK ( muscular skeleton kinase ) pozytywn¹ [11].

Wykorzystywane s¹ one tak¿e w eksperymental-

nej miastenii u zwierz¹t [12]. Stosowany ju¿ pre-

parat nosi nazwê Mabthera 100 mg ( rituximab) . Jest

to chimeryczne [mysio-ludzkie], przeciwcia³o anty-

CD20, stosowane w leczeniu nowotworów. Poda-

wano go równie¿ w innych chorobach autoimmu-

Plazmafereza

Plazmafereza to zabieg wyp³ukuj¹cy przeciw-

cia³a z kr¹¿¹cej krwi, polegaj¹cy na oddzieleniu

masy komórkowej od plazmy i ponownym wpro-

wadzeniu do ³o¿yska naczyniowego krwinek i p³y-

nów zastêpuj¹cych usuniêt¹ surowicê, najlepiej

roztworu albumin. Jednorazowa wymiana osocza

powinna wynosiæ oko³o 3 litry. Plazmafereza to

oczywicie leczenie wy³¹cznie wspomagaj¹ce, naj-

bardziej efektywne w prze³omach miastenicznych.

www.ppn.viamedica.pl

155

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: