ŻABA NA DIECIE
Obok stawu, w trzcinie
Żaba zamieszkała.
Czuła się samotna-
Przyjaciół nie miała.
Nic jej się nie chciało.
Bardzo się nudziła.
No, a od tej nudy –
Strasznie marudziła.
A to, że ma nogi
Długie jak dwa kije.
A to, że jej brzuszek
Wciąż tyje i tyje.
Że trzeba jej diety,
Żeby się odchudzić,
A wtedy zwierzęta
Zechcą ja polubić.
Więc pewnego razu
Tak postanowiła:
„Mam już dosyć nudy!
Czas, bym coś zrobiła”.
I zdecydowała:
„Nie jem tydzień cały,
Choćby mi najlepsze
Muszki tu latały!”
Poniedziałek, wtorek
Jakoś wytrzymała,
Ale o przekąskach
Bez przerwy myślała.
W środę zaś i czwartek
Ćwiczyła zawzięcie,
Po to, żeby nie jeść,
No i mieć zajęcie.
Ćwiczyła z ochotą
Od samego rana.
Lecz w piątek ją mocno
Bolały kolana.
W sobotę nie mogła
Z łóżka nawet wstać,
Więc postanowiła
Cały dzionek spać.
No, bo po co komu
Martwić się wstawaniem,
Skoro pusty talerz
Czeka na śniadanie.
Jednak – gdy w niedzielę
Otworzyła oczy –
Myślała, że z głodu
Ze skóry wyskoczy.
„Na co mi to wszystko?”
- Żaba pomyślała.
„Idę nad brzeg stawu,
Bo bardzo zgłodniałam!”
„Złapię kilka muszek,
Pszczółek i komarów,
Położę się pośród
Liści nenufarów”.
Tak więc poszła, biedna,
Usiąść nad brzeg stawu,
By nałapać muszek,
Najeść się obiadu.
A gdy była syta –
Poszła odpoczywać
I przysięgła sobie
diety nie zażywać.
„To nie mój zły wygląd”
Tylko złe maniery
Które zawsze miałam.
Muszę więc być miła
Dla wszystkich wokoło,
Razem z przyjaciółmi
Będzie mi wesoło.
1
monbo