3Zasady nauczania.doc

(58 KB) Pobierz
Zasady nauczania

Zasady nauczania

Metodologia uczenia

Agenda

                    Przekształcanie celów uczenia w praktykę realizacji

                    Jak rozumieć pojęcie „zasada”?

                    Zasada uczenia w rozumieniu dydaktyki

                    Modele praktyki uczenia: technologiczny, humanistyczny, krytyczny

                    Zasady uczenia w modelu technologicznym

                    Zasady uczenia w modelu krytycznym

 

 

 

 

Cele - realizacja

                     Instytucja kształcąca – środowisko, w którym przebiega proces uczenia (role społeczne uczących się i nauczających,  interakcje między nimi, materialny i organizatorski kontekst uczenia)

                     Istota uczenia z instytucjonalnego punktu widzenia: realizacja programu (celów i treści uczenia)

                     Cele + treści uczenia + zasady uczenia = realizacja programu

 

Znaczenia pojęcia

                    Zasada = wartość

                    Zasada = norma postępowania

                    Zasada = reguła działania jakiegoś obiektu

                    Zasada = prawo nauki (np.. zasada termodynamiki)

                    Zasada = zalecenie, postulat, „dyrektywa”

Zasada uczenia w rozumieniu dydaktyki

                     zasady uczenia à ogólne normy postępowania dydaktycznego, których przestrzeganie umożliwia realizację celów kształcenia

                     Zasady uczenia à normy dydaktyczne, którymi należy się kierować przy organizowaniu i realizacji procesu nauczania

                     Różne zasady są zalecane w ramach różnych modeli praktyki uczenia

Modele praktyki uczenia

                    Technologiczny

                    Humanistyczny

                    Konstruktywistyczny/krytyczny

 

Model technologiczny

                    „Dziecko” epoki industrialnej

                    świat (przyroda, człowiek, społeczeństwo) = gigantyczna maszyna złożona z części i trybów, które w razie potrzeby można zmodernizować lub wymienić

 

 

Model technologiczny

                    

                     dla wszystkich zjawisk można ustalić związki przyczynowo-skutkowe,

                     należy dążyć do matematycznego pomiaru rzeczywistości,

                     należy wykluczać niepewność i pomyłki,

                     poszukujący podmiot - czynnik zakłócający,

                     postęp jest możliwy dzięki rozwijającej się specjalizacji,

                     poszukuje się coraz bardziej perfekcyjnych środków do realizacji coraz bardziej racjonalnych (?) celów,

                     natura ma służyć ludzkim interesom, te zaś są identyczne z interesami rządzących

 

Model technologiczny

                     wiedzy naukowej przysługuje cecha obiektywności, wyrażona w formie praw, twierdzeń i teorii naukowych

                     zadaniem nauczającego jest przekaz „gotowej” wiedzy oraz odzwierciedlenie w świadomości uczniów obrazu świata, w którym przyjdzie im żyć i pracować, zwykle bez odwoływania się do ich sądów, opinii, doświadczeń

                     model jest próbą wpisania ludzi w świat dominacji i panowania za pomocą koncepcji wiedzy obiektywnej

Model humanistyczny

                     Posługuje się wizją uczestników edukacji jako działających podmiotów, ludzi racjonalnych i wolnych

                     Głównym zadaniem edukacji jest zaspakajanie potrzeb oświatowych uczestników

                     w centrum procesu dydaktycznego znajduje się uczący się podmiot: jego potrzeby oświatowe wpływają na konstrukcję programu i dobór treści kształcenia

Model humanistyczny

                    wiedza traci swój sakralny charakter, przestaje być nienaruszalną strukturą, a staje się zespołem prawd wyselekcjonowanych wedle zasady ich użyteczności, tj. ważności dla użytkownika

                    Składnikiem zawsze obecnym w edukacji jest życiowe doświadczenie ucznia/studenta jako potencjalne źródło wiedzy

Model humanistyczny

                    Nawet jeżeli w doświadczeniu „mieszczą się” dane nieprawdziwe, stereotypy, uprzedzenia, dogmaty itp., mogą one być przesłankami do zadawania pytań, formułowania hipotez o świecie, przyjmowania ogólniejszej orientacji heurystycznej

                    Uczniowie uczą się, jak się uczyć

 

Model humanistyczny

                    Ale ...

                    Pomimo nazwy „humanistyczny” model ten zaszczepia potrzebę wiedzy obiektywnej i realizuje to samo zadanie, co model technologiczny

Model krytyczny

                     Proponuje edukację zorientowaną na podnoszenie jakości życia

                     Tradycyjnie adresowana ona jest do jednostek, grup i środowisk marginalizowanych, które - zamknięte w sowich enklawach - kształtują swoją tożsamość na miarę warunków, w jakich żyją, nie wychodząc w ten sposób z zaklętego kręgu

Model krytyczny

   Proces edukacyjny polega na:

                     analizie przebiegu swojego życia w kontekście czynników materialno-ekonomicznych, przekazów socjalizacyjnych i wpływów kulturowych...

                     by odkryć związek pomiędzy definicją swojej tożsamości i wpływem struktur społecznych (rodzina, władza, mass-media, praca)...

                     i na tej podstawie konstruować indywidualne programy mobilności, które pozwolą odnieść sukces

 

Model krytyczny

                     celem jest bardziej świadome i podmiotowe bycie w świecie

                     edukacja = praca nad własną tożsamością

JEDNAK:

                     tożsamości nie można się nauczyć ani nauczać w szkole,

                     należy inspirować autobiograficzną refleksję lub ułatwiają łączenie treści edukacyjnych z biograficznymi doświadczeniami (np.. metodologia „historii życia”, rozwijana w socjologii od dwudziestu lat)

Model krytyczny

Akcentuje ...

                     podmiotowość i niezależność poznania rzeczywistości, co oznacza, że

                     wiedza uczącego się jest jego indywidualną konstrukcją i nie stanowi kopii rzeczywistości

                     nauczyciel nie jest „ekspertem od wiedzy” ani specjalistą od metod, ale krytycznym analitykiem indywidualnych sposobów życia i znawcą ludzkich osobowości

Zasady uczenia w modelu „technologicznym”

                     Zasada poglądowości

                     Zasada przystępności

                     Zasada systematyczności

                     Zasada świadomego i aktywnego uczestnictwa

                     Zasada nabywania umiejętności uczenia się

                     Zasada łączenia teorii z praktyką

                     Zasada wykorzystania doświadczeń

                     Zasada indywidualizacji i zespołowości

                     Zasada ustawiczności uczenia się

 

 

 

Zasada poglądowości

                    konieczność zdobywania wiedzy o rzeczywistości przez bezpośrednie poznawanie rzeczy i zjawisk, wydarzeń i procesów lub

                    przez zetknięcie ich z „modelami”, reprezentacjami rzeczywistych zjawisk i procesów (obrazy, pojęcia, wykresy, tabele)

Zasada poglądowości

Zasada ta ułatwia realizowanie następujących zadań:

                     wprowadzenie do świadomości odpowiedniej znajomości faktów,

                     kształtowanie pojęć (wzbogacanie aparatu myślenia)

                     zrozumienie i zapamiętanie myśli, uogólnień i praw naukowych,

                     zrozumienie istoty i sposobu wykonywania nauczanych czynności

Zasada przystępności

                     polega na stopniowaniu trudności, wyraża konieczność dostosowania treści i metody nauczania do rozwoju i możliwości uczących się 

w nauczaniu należy:

                     przechodzić od tego, co jest znane, do tego co nowe i nieznane,

                     przechodzić od tego, co jest łatwiejsze, do tego co trudniejsze,

                     uwzględniać różnice w tempie pracy i stopniu zaawansowania w nauce poszczególnych osób

Zasada przystępności

                     Znajomość uczestników procesu kształcenia (ich możliwości mentalnych, zasobu doświadczeń, umiejętności uczenia się) jest najważniejszym warunkiem powodzenia pracy dydaktycznej;

                     stawianie zbyt wysokich wymagań zniechęca do dalszej pracy, niszcząc motywację do uczenia się;

                     wymagania zbyt niskie także wpływają demobilizująco.

Zasada systematyczności

                     Obowiązuje zarówno nauczającego jak i uczącego się;

                     nauczyciel powinien w swojej pracy uwzględniać następujące reguły:

ü                  podzielić materiał na określone części/moduły,

ü                  wiązać poszczególne moduły w całość,

ü                  prezentować materiał nauczania w ściśle określonej  i czytelnej kolejności (układ chronologiczny, logiczny, teoria-empiria)

ü                  stale nawiązywać do materiału opanowanego,

ü                  podkreślać sprawy i tematy główne, zasadnicze,

ü                  kontrolować poziom opanowania wiedzy i umiejętności

Zasada systematyczności

                    Uczący się powinien:

ü...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin