Instrukcje i wytyczne mające zastosowanie w geodezji inżynieryjnej
O-1: Ogólne zasady wykonywania prac geod.
O-2:Ogólne zasad sporządzania map syt-wys
O-3: Zasady kompletowania dokumentacji geodezyjno-kartograficznej;
G-1: Pozioma osnowa geodezyjna;
G-2: Wysokościowa osnowa geodezyjna;
G-3: Geodezyjna obsługa inwestycji;
G-4: Pomiary sytuacyjne i wysokościowe;
G-5: Ewidencja gruntów;
G-7: Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu GESUT I/98;
K-1: System informacji o terenie. Mapa zasadnicza 1996;
K-1: Mapa zasadnicza 1998;
ustawy
-prawo geodezyjne i kartograficzne
-o gospodarce nieruchomościami
-o planowaniu i zgagospo. przestrzennym
-prawo budowlane, -prawo wodne
rozporządzenia
-w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno kartograficznych, oraz czynności geodezyjnych
-w sprawie rozgraniczenia nieruchom.
-w sprawie państwowego systemu odniesień przestrzennych
Czynności geodezyjne na etapie projektowania, realizacji inwestycji, oraz w czasie eksploatacji obiektów przemysło
- opracowanie mapy do celów projektowych (Podstawy prawne – instrukcje GUGIK; rozporządzenie MGPiB z dnia 21.02.1995r w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geod.-kart. oraz czynności geod. obowiązujących w budownictwie)
- opracowanie projektu zagospodarowania działki (usytuowanie projektu obiektu zgodnie z liniami zabudowy i odległościami do granic działek), uzgodnienie dokumentacji projektowej (ZUDP – starosta)
- wytyczenie obiektu
- obsługa geodezyjna w trakcie budowy
- pomiary odkształceń (monitoring obiektu) – pomiary okresowe
- inwentaryzacja powykonawcza
Zawartość mapy do celów projektowych
1. Treść sytuacyjna - G-4, K-1;
2. Treść podziemna - G-4,G-7,K-1;
3. Treść nadziemna - K-1, G-7;
4. Granice własności (lub władania)
5. Inne szczegóły zgodne ze zleceniem;
6. Elementy projektowane;
7. Linie zabudowy;
8. Pas terenu 30m licząc do lini terenu inwestycji.
Klasyfikacja osnowy realizacyjnej wg g-3
1)sytuacyjna
2) wysokościowa
a)nawiązanie do punktów (min 4 klasy) 5- klasa -> nawiązanie osn pomiarowej
b)założenie reperów sieci na zewnątrz obie
c)założenie sieci szczegółowej (rep rob)
rodzaje osnowy
1) podstawową
2) szczegółową
1. Podstawowa osnowa realizacyjna służy do powiązania tyczonego obiektu z otaczającym go terenem i jego uzbrojeniem, wyznaczenia szczegółowej osnowy realizacyjnej oraz w miarę możliwości - do bezpośredniego wykonywania pomiarów realizacyjnych.Podstawowa osnowa realizacyjna powinna być nawiązana geodezyjnie do punktów wcześniej nałożonych w sposób umożliwiający prawidłowe określenie nowych punktów w państwowym układzie współrzędnych lub wysokości (patrz O-1 § 8 ust. 3)
2. Szczegółowa osnowa realizacyjna służy do bezpośredniego oparcia pomiarów realizacyjnych.
Wyjaśnić różnice w pojęciach: osnowa podstawowa i szczegółowa wg instrukcji G1 i G3
Ze względu na rolę i znaczenie dla opracowań geodezyjno-kartograficzn, pozioma osnowa geodezyjna dzieli się na osnowę podstawową
szczegółową
pomiarową(bud-montażowa)
1. osnowę podstawową stanowią punkty wyznaczone w sieciach geodezyjnych o najwyższej dokładności, przy czym rozmieszczenie ich powinno być równomierne na obszarze całego kraju
2. osnowa szczegółowa stanowi rozwinięcie osnowy podstawowej, przy czym stopień zagęszczenia punktów powinien być zróżnicowany w zależności od charakteru terenu
3. osnowa pomiarowa stanowi (bud-mont) rozwinięcie osnowy szczegółowej, przy czym dokładność, stopień zagęszczenia i sposób rozmieszczenia powinny być dostosowane do konkretnych zadań geodezyjno - kartograficznych i przyjętej technologii ich realizacji.
podział osnów ze względu na kształt
-osnowy nieregularne
-ciągi poligonowe
-sieć kątowo liniowa
-siatka realizacyjna(sieć regularna)
co to jest siatka realizacyjna?
-występuje na terenach zakładów przemysło.
-była realizowana w oparciu o projekt bud.
-wszystkie kąty proste
-powstaje w umownym układzie
etapy zakładania siatki realizacyjnej
-wytyczenie w terenie
-pomiar wszystkich kątów
-wyrównanie sieci w dowolnym układzie
-trasowanie za pomocą linijki na słupku
-kontrola pomiaru
tyczenie ramy geodezyjnej
1) stabilizacja punktów osnowy na terenie wznoszonego obiektu
-znaki ziemne, -znaki ścienne
2)wykorzystanie stabilizacji ściennej
-wyznaczenie stanowisk do tycz biegunowego 3)pomiar elementów wyznaczających na p wcin
-mierzymy kąty i długości nast. metodami:
*wcięcie kątowe wstecz, *wcięcie liniowe, *wcięcie kombinowane, *wolne stanowisko
4)stabilizacja stanowisk
*tymczasowa*obieranie punktów na el eme stałych
5)szkic tyczenia zawiera
-obiekty projektowane (czerwono)
-miary do wytyczenia
-obliczenia kontrolne
6)tyczenie wysokościowe
-niwelacja reperów osnowy państwowej
-analiza dok. projektowej(układ wysokości)
*kronszadt *amsterdam(półn) *triest(adriat)
-założenie reperów roboczych (odl.max2stan)
Dlaczego dla realizacji dużych obiektów budowlanych należy stosować lokalne układy współrzędnych
- realizacja-
układ lokalny (brak zniekształceń długości boków) ukł.65 s D65~ 20cm/km
Redukcja na poziom morza ~6cm/km na 100 m~2,5cm
- Inwentaryzacja (budynki, uzbrojenie)
-układ mapy zasadniczej(może to być tylko układ lokalny)od 01.01.2010 tylko ukł. 2000) max. 7cm/km
Na czym polega wymiarowanie geodezyjne
1. Na podstawie mapy w wersji cyfrowej opracowano projekt zawierający współrzędne – można tyczyć (uważać na mapy skanowane)
2. Projektant podał odległości od granicy i linii zabudowy oraz wymiary obiektu. Należy:
- obrać na projekcie bazę do obliczeń np. granicę działki
- obliczyć położenie punktów głównych
- utworzenie zbioru X, Y
Co to jest szkic dokumentacyjny?
Dokumentem technicznym, według którego wykonuje się tyczenie, jest szkic dokumentac, zawierający dane dotyczące osnowy realizacyjnej i wszystkie elementy niezbędne do wytyczenia projektu w terenie oraz lokalizację istniejących przewodów i urządzeń podziemnych. Szkic dokumentacyjny powinien zawierać także elementy kontrolne, pozwalające na niezależne wytyczenie najważniejszych punktów głównych obiektu oraz o kreślające odległości do sąsiednich istniejących lub wznoszonych obiektów. Elementy tyczenia (miary) mogą być naniesione na szkicu sytuacyjnym, wykonanym bez obowiązku zachowanie skali lub też mogą one być zestawione w formie tabelarycznej. . Szkic dokumentacyjny wykonuje się w dwu kolorach: czarnym i czerwonym Szkice dokumentacyjne można sporządzić również automatycznie.
Zawartość szkicu tyczenia
Dokumentem technicznym wykonanego wytyczenia jest szkic tyczenia, na którym uwidacznia się wszystkie dane liczbowe uzyskiwane w toku prac tyczeniowych wraz z miarami kontrolnymi oraz dane uzyskane z pomiaru istniejących urządzeń podziemnych. Szkic tyczenie sporządza się jako dokument wycinkowy jednego, określonego etapu wytyczenia. Szkic tyczenia może być sporządzony na kopii szkicu dokumentacyjnego.
szkic tyczenia Zawiera
a) rysunek istniejących w terenie obiektów powierzchn
b) rysunek istniejących w terenie obiektów podziemnego uzbrojenia (z zaznaczeniem kolizji)
c) dane dotyczące położenia osnowy geodezyjnej i innych punktów oparcia (np. repery robocze)
d) rysunek obiektów projektowych (osie + obrysy ścian, wymiary modułowe obiektu)
e) obliczone miary konieczne do wytyczenia projektu w terenie(tabela)
f) obliczone miary kontrolne
g) dane wykonawcy (tabela dolna szkicu polowego)
h) numer dokumentacji projektowej
i) kierunek północy
Pomiary kontrolne na szkicu tyczenia
Szkic dokumentacyjny musi zawierać obliczone miary kontrolne dwu rodzajów:
a) pozwalające dodatkowo (niezależnie od miar do wytyczenia) wytyczyć główne punkty obiektu,
b) pozwalające sprawdzić położenie wytyczonego punktu za pomocą pomiaru wielkości nie użytej do tyczenia
tyczenie budynku
1)etapy prac
-tyczenie pod wykop(osie lub obrysy)
-tyczenie w wykopie
-tycz w wykopie na chudym betonie
-tyczenie na ławach fundamentowych
-tyczenie osi na szalunkach
tyczenie osi na kolejnych poziomach
-inwentaryzacja obiektu
tyczenie wysokościowe
-repery robocze
-tyczenie wskaźników osiowych (na zadaną wys)
W przypadku tyczenia wysokościowe metodą geometrycznej niwelacji technicznej lub precyzyjnej - w odłożeniu zadanej rzędnej
należy wydzielić dwa etapy:
1) przybliżone odłożenie różnicy wysokości wstępne oznaczenie (wskaźnikiem ) tyczonego punktu,
ΔHproj-Rr = ORr - Oproj = Hproj – HRr – różnica wys. wskaźnika (proj) i reperu roboczego (Rr)
ORr , Oproj – odczyty na łacie niwelacyjnej (na reperze i na projektowanym wskaźniku).
Oproj = ORr – (Hproj – HRr) – obliczony odczyt na łacie dotyczący wskaźnika,
2) ) pomiar wytyczonej różnicy Δ H, obliczenie poprawki, dH =Hproj - Htycz, wprowadzenie poprawki za pomocą pomiaru.
W trudnych warunkach terenowych zaleca się stosowanie metody trygonometrycznej przy wykorzystaniu elektrooptycznych dalmierzy
auto redukcyjnych (tyczenie wysokościowe w trakcie tyczenia svtuacvjnego metoda biegunową).
metody tyczenia budynków
-biegunowa,
Metoda biegunowa tyczenia punktu P, polega na odłożeniu odległości L wzdłuż kierunku wyznaczonego po odłożeniu kąta biegunowego α od prostej odniesienia (osi biegunowej) łączącej stanowisko teodolitu St z sąsiednim punktem A (osnowy realizacyjnej).
Stanowisko teodolitu w metodzie biegunowej może:
- pokrywać się z punktem osnowy realizacyjnej,
- leżeć na boku osnowy realizacyjnej,
- leżeć na linii prostej łączącej dowolne dwa punkty osnowy realizacyjnej,
- zajmować dowolne położenie.
W takim przypadku współrzędne
stanowiska wyznacza się najczęściej metodą wcięcia kątowego lub kątowo-liniowego.
Błąd tyczenia punktu metodą biegunową jest zależny od:
- błędów współrzędnych osnowy,
- dokładności wyznaczenia stanowiska,
- dokładności czynności tyczenia, centrowania i pionowania osi teodolitu,
- odłożenia kąta i odłożenia długości odcinka,
- dokładności utrwalenia wskaźnika punktu.
-ortogonalna,
Metoda ortogonalna polega na odmierzeniu wzdłuż linii pomiarowej (linii łączącej punkty osnowy realizacyjnej)
odciętych, wyznaczaniu kierunków prostopadłych i odmierzaniu na nich rzędnych.
A-B linia pomiarowa,
a1,a2 odcięte punktów 1,2
...
m.pokora