Diagnoza transportu Polski 28 03 11.pdf

(2026 KB) Pobierz
731693818 UNPDF
Załącznik 1
do Strategii Rozwoju Transportu
DIAGNOZA POLSKIEGO TRANSPORTU
(stan w 2009 roku)
Opracowano w styczniu 2011 roku
731693818.001.png
SPIS TREŚCI
SPIS TABEL
Tabela 8. Podstawowe dane o polskich cywilnych portach lotniczych z ruchem regularnym Błąd! Nie
zdefiniowano zakładki.
SPIS ILUSTRACJI
WPROWADZENIE
Diagnoza stanu polskiego transportu jest załącznikiem do Strategii Rozwoju Transportu
do 2020 r., z perspektywą do 2030 r. (SRT). Jest aktualizacją wcześniej opracowanych
ocen załączanych do innych dokumentów programowych. Położono w niej akcent na
wskaźniki przydatne w ustaleniu wpływu transportu na rozwój gospodarczy. Z uwagi na
charakter SRT pominięta została analiza procesów prowadzących w przeszłości do
powstawania zapóźnień w rozwoju infrastruktury transportowej, natomiast większą
uwagę zwrócono na dynamikę nadrabiania zaległości inwestycyjnych w infrastrukturze w
ciągu ostatnich lat oraz na wpływ usuwania zaniedbań na proces rozwoju
gospodarczego i cywilizacyjnego kraju.
W świetle dostępnych pod koniec 2010 r. danych, w Polsce w dalszym ciągu brak jest
spójnego i sprawnie funkcjonującego systemu transportowego, zintegrowanego z
systemem europejskim i globalnym. Bez efektywnego i sprawnego transportu nie jest
możliwe przyspieszenie wzrostu gospodarczego i rozwoju wymiany z zagranicą. Z
punktu widzenia celów rozwojowych Polski i aspiracji obywateli jest bardzo istotne, by
transport nie tylko przestał być barierą hamującą rozwój gospodarczy kraju, lecz aby stał
się istotnym elementem przyczyniającym się do jego rozwoju poprzez stworzenie
racjonalnie zintegrowanej infrastruktury, rozwój nowych technologii transportowych i
zapewnienie przedsiębiorcom oraz obywatelom usług wysokiej jakości na wolnym,
konkurencyjnym rynku transportowym.
Do rozwoju makroekonomicznego i dobrobytu obywateli nie przyczynia się rozumiana w
prosty sposób wielkość przewozów i statystyczna poprawa wskaźników gęstości sieci
transportowych. Porównania międzynarodowe pokazują, że polska gospodarka jest
nadmiernie transportochłonna. Dobrobyt państwa i obywateli nie zależy od
maksymalizacji liczby ton przewiezionych ładunków lecz od sprawności obsługi
procesów produkcji i logistyki, a sprawność tę można zwiększyć racjonalizując popyt na
transport. Przy mniejszej transportochłonności gospodarki mniejsze są koszty tworzenia
PKB, mniejsza presja na kapitałochłonne inwestycje infrastrukturalne i mniejsze
obciążenie dla środowiska naturalnego.
Impulsy rozwojowe w gospodarce tworzy system transportowy zdolny podporządkować
się wyzwaniu zwiększania dostępności w czasie i przestrzeni usług transportowych
(zarówno dla ich polskich i zagranicznych użytkowników), wyzwaniu ograniczania
Zgłoś jeśli naruszono regulamin