KORCZAK.doc

...,,Rośnie młode pokolenie(...)

   Idą z wadami i zaletami.

   Dajcie warunki by wzrastali lepsi...”

                                    Janusz Korczak

KORCZAKOWSKIE PRAWA DZIECKA

ORAZ SPOSOBY ICH SZANOWANIA

WE WSPÓŁCZESNYM PRZEDSZKOLU

Prawa dziecka są odbiciem praw człowieka. Są ściśle związane
z funkcjonowaniem państwa, powinny być jednakowe dla wszystkich obywateli dzięki czemu realizuje zasadę sprawiedliwości. Dzieci są najmłodszymi obywatelami kraju, w którym żyją, a więc ich prawa mieszczą się również w prawach przysługujących wszystkim członkom społeczeństwa. Ze względu na niezaradność i niedojrzałość psychiczną oraz słabość organizmu, dziecko wymaga specjalnej ochrony
i specjalnych praw. Prawa te wyznaczają miejsce dziecka w rodzinie, społeczeństwie i państwie, dają dziecku specjalne uprawnienia, które mają mu zapewnić odpowiednie warunki do życia i pełnego rozwoju jego osobowości oraz możliwości pozytywnej samorealizacji
i osiągania zamierzonych celów.

Z naczelnej zasady przyjętej przez Korczaka, iż dziecko jest człowiekiem wynika ustawiczna troska o wciąż gwałcone przez dorosłych prawa. Spośród wielu praw dziecka o których pisał i mówił,
i o które walczył, jako zasadnicze to między innymi:

·        Prawo do szacunku

Jest to najbardziej lekceważone i najmniej popularne we współczesnym świecie prawo. Prawo dotyczące szacunku dla dziecięcej niewiedzy, dla wysiłku poznawania, dla jego skromnej wartości, szacunku dla tajemnic i wahań, ciężkiej pracy wzrostu, dla bieżącej godziny, w której żyje dziecko. Fakt obdarzania człowieczeństwem wymaga szacunku. Współczesna literatura psychologiczna podkreśla, że źródło oceny mieści się we wnętrzu zdrowej osoby. Aby stworzyć takiego człowieka, trzeba stosowaćludzkie metody oparte na szacunku bez użycia manipulacji. Trzeba znaleźć sposób, by dziecku przesłać godny wizerunek jego osoby.

              Uznanie dziecka za podmiot prawa w licznej grupie przedszkolnej jest konieczne, a jednocześnie niezmiernie trudne , gdyż każde dziecko jest inne, cos innego je fascynuje, coś innego przyciąga. Dlatego ważne jest uwzględnienie indywidualności każdego dziecka oraz jego podstawowych potrzeb.

·        Prawo do niewiedzy

Dla kilkuletniego dziecka nie wszystko jest proste i jasne jak nam się wydaje. Potrzeba wielkiej wyrozumiałości i cierpliwości wobec niekończących się pytań dzieci, one mają do tego prawo, gdyż otaczający ich świat jest nieznany. Wiele błędów w ich postępowaniu wynika z niewiedzy. Dziecko tak krótko jest
z rodzicami, a tak wiele trzeba je nauczyć zanim pójdzie w świat.

              Ukazywanie wiedzy z różnych dziedzin na miarę możliwości rozumienia dziecka jest zadaniem domu i przedszkola. To prawo jest przestrzegane w przedszkolu. Kilkugodzinny w nim pobyt to wielozmysłowe poznanie otaczającej rzeczywistości. Poprzez zajęcia prowadzone w różnej formie oraz zabawę – każde dziecko cierpliwie, z pomocą wychowawców, uczy się tajników życia.

              Zadaniem dorosłych jest cierpliwe i wytrwałe niesienie pomocy podopiecznym w chwili, gdy potrzebują oni przewodnika, by wybrać i zdecydować kim być, co robić, jaka postawę przyjąć
w społeczeństwie i na podstawie jakich wartości budować swoją przyszłość. W tym momencie niepokojem napawa fakt, iż rodzice w swoich marzeniach chcą mieć dzieci zdolne i wszystkowiedzące. Niekiedy stawiają zbyt duże wymagania kosztem zabawy, zapominając o tym, że ich dziecko ma prawo do niewiedzy. Przed nim szkoła , w której będzie uczyć się dalej.

·        Prawo do niepowodzeń i łez

Trzeba cierpliwie czekać, aż dziecko wydorośleje i nabierze doświadczenia życiowego. Gniew, złość, oskarżanie za niepowodzenia dziecka wywołuje u niego agresje i płacz. Nie należy spodziewać się natychmiastowej zmiany. Niekiedy wystarczy poczekać i okazać trochę wyrozumiałości. Współczesna psychologia proponuje zamiast karania pokazać dziecku jak może naprawić zło. Drugim skutecznym sposobem jest określenie uczucia dziecka w momencie niepowodzenia, np. przykro jest gdy coś się nie uda, smutno jest gdy coś się kończy...

              Zdecydowanie mniej popłynie łez rozpaczy, gdy nasze reakcje na niepowodzenie dziecka będą odpowiednie.

·        Prawo do upadków

Obcując na co dzień z dziećmi powinniśmy pozwolić im błądzić
i radośnie dążyć do poprawy. Wychowawca uznając powyższe prawo a tym samym akceptując błędy podopiecznych musi pamiętać, że jego obowiązkiem jest obserwowanie zachowania, wyjaśnianie przyczyn nieprawidłowości oraz podejmowanie działań kompensacyjnych wobec dzieci, które tego potrzebują.

              Szukanie przyczyn, diagnoza złego zachowania oraz wyrozumiała cierpliwość to jedyny sposób promowania tego prawa współcześnie.

·        Prawo do własności

    Wiemy, że dzieci uwielbiają gromadzić skarby w postaci kamyka,
    rysunku, czy innego przedmiotu. Podczas zabawy mają swoje
    ulubione zabawki, kąciki. Ponadto wszystkie wytwory plastyczne
    stanowią skarbiec. Dlatego w przedszkolach istnieją szafki
    indywidualne oraz teczki w których dzieci gromadzą swoje
    wytwory plastyczne i skarby. Przy adaptacji małych dzieci do
    przedszkola pomocnym i często stosowanym elementem jest
    możliwość przyniesienia własnej, ulubionej przytulanki.

Poszanowanie prawa własności jest konieczne zarówno od strony nauczycieli jak i rodziców. Uczymy dzieci, że maja prawo do własności, ale też powinny respektować je wobec każdego kolegi. 

·        Prawo do tajemnicy

Dzieci w przedszkolu, nawet te najmłodsze maja swoje tajemnice osobiste, rodzinne, koleżeńskie. Dzieci często odgradzają się krzesełkami, budują namioty, kryjówki – to ich świat zabawowych tajemnic. Bywa, że dzieci w swej szczerości często dzielą się wydarzeniami z domu rodzinnego, nauczyciel szanujący jego tajemnicę, powinien uczyć go swa postawą, że są to sprawy
o których nie mówi się wszystkim.  Zabawy tematyczne typu ,,Głuchy telefon” uczy dzieci zachowania tajemnicy cierpliwie i do końca.

·        Prawo do radości

    Radość to nieodłączne uczucie naszych dzieci. Jest dużo radości
    w   naszych przedszkolach, jednak nauczyciele oraz inni pracownicy
    przedszkola swoim radosnym usposobieniem mogą przysporzyć jej
   jeszcze więcej. Sztuką radowanie się należy zarażać dzieci już od
   najmłodszych lat. Niekiedy nierozumna miłość odbiera dziecku
   radość pokonywania trudności, satysfakcję z samodzielnego
   radzenia sobie, odkrywania i poznawania. Dla własnej wygody lub
   z powodu niecierpliwości wyręczamy dzieci w czynnościach
   samoobsługowych, odbierając im chęć i możliwość samodzielnych
   prób. Musimy pamiętać, że najważniejsza jest radość pokonywania
   trudności, osiągniętego celu, odkrytej tajemnicy. Radość z jednego,
   mniejszego  osiągnięcia mobilizuje do dalszych, większych.

Wszystko  co  służy  odprężeniu, wypoczynkowi, co  uprzyjemnia

    czas, bawi, rozwesela – to powinno wypełniać chwile spędzone
    w przedszkolu. Pamiętajmy: radości nigdy za wiele.

·        Prawo do wypowiadania swoich myśli i uczuć

Konieczność dialogu, zaakceptowania emocji nieprzyjemnych, sposobów wytwarzania atmosfery szczerości i zaufania to podstawowe warunki komunikacji między ludźmi. Musimy przekonać siebie i dziecko, że mamy prawo do swoich uczuć oraz obowiązek dzielić się nimi z innymi. Dzieci potrzebują tego, aby ich uczucia były akceptowane i doceniane.

              W przedszkolu promuje się to prawo poprzez rozmowy indywidualne oraz prace plastyczne dające możliwość werbalnego
i pozawerbalnego wyrażania uczuć. Powinniśmy pozwolić dzieciom na wyrażanie uczuć, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych.

·        Prawo do dnia dzisiejszego

       Dziecko z braku doświadczeń żyje teraźniejszością, chwilą
    bieżącą. Ta chwila liczy się najbardziej. Zarówno wychowawcy jak
   i rodzice chcą, by dziecko było nie absorbowało zbyt wiele czasu,
   nie wymagało głębszego namysłu, jak z nim postępować. A dziecko
   pragnie być tym, kim jest w tym momencie, czyli po prostu pragnie
   być dzieckiem, a nie przyszłym dorosłym, nie pociechą czy zabawką
    w rękach dorosłych.

    Codzienna praca nauczyciela przebiega w oparciu
o podstawy programowe zawarte w ,,Programie wychowania
w przedszkolu”, który można nazwać wykładnią potrzeb, praw
i kierunków rozwoju małego człowieka. Zawarte w nim założenia ogólne zawierają wszystkie omówione prawa i uznają, że nadrzędną wartością edukacji przedszkolnej jest rozwój dziecka.  Realizując dzień po dniu zamierzenia i treści programowe poszerzone o wartości uczuć społecznych mamy możliwość zapewnienia dzieciom ich wszechstronnego rozwoju oraz poszanowania ich praw.

                                                             Opracowanie :

                                                                   mgr Katarzyna Stochmiał

                                                                 Przedszkole nr 6 w Tychach

Literatura:

Korczak J.: Pisma wybrane

Jundziłł I.: Dziecko ofiara przemocy

Falkowska M.: Myśl pedagogiczna Janusza Korczaka

Czyż E.: Dziecko i jego prawa

1