sonety-krymskie-grob-potockiej_____.pdf

Adam Mickiewicz

Sonety krymskie

Grób Potockiéj

W kraju wiosny, pomidzy rozkosznemi sady,

Uwida, moda róo! bo przeszoci chwile,

Ulatujc od ciebie jak zote motyle,

Rzuciy w gbi serca pamitek owady.

Tam na pónoc, ku Polsce, wiéc gwiazd gromady,

Dlaczego na téj drodze byszczy si ich tyle?

Czy wzrok twój, ognia peen, nim zgasn w mogile,

Tam wiecznie lecc, jasne powypala lady?

Polko! — i ja dni skocz w samotnéj aobie:

Tu niech mi garstk ziemi do przyjazna rzuci.

Podróni czsto przy twym rozmawiaj grobie,

I mnie wtenczas dwik mowy rodzinnéj ocuci:

I wieszcz, samotn piosnk dumajc o tobie,

Ujrzy blisk mogi, i dla mnie zanuci.