Jest jedną z bardzo niewielu ras, które swego powstania nie zawdzięczają manipulacjom hodowców. Kot europejski krótkowłosy, całkowicie ignorowany do początku lat 70., został późno odkryty jako rasa nadająca się do hodowli i wystawiennictwa. Dlatego hodowcy są dzisiaj w tym szczęśliwym położeniu, że dysponują ogromną pulą genową. Pierwsze koty europejskie krótkowłose odkryli przyjaciele kotów ze względu na ładne ubarwienie ich futra i jedynie kwestią czasu było zajęcie się nimi przez jakąś organizację hodowców, która by usystematyzowała rasę według odmian barwnych i ustaliła wzorzec fenotypu. W 1982 r. rasa została uznana przez FIFe, jednak do dzisiaj jest mało popularna w porównaniu ze swoim bardziej znanym krewniakiem-brytyjskim kotem krótkowłosym. Wzorzec został oparty na przeciętnym kocie domowym, z czego hodowcy są szczególnie dumni. Stoją bowiem u źródła hodowli tej rasy, a przecież niejeden udany kot hodowlany rozpoczynał swoją karierę w klasie nowicjuszy bez rodowodu po tym, gdy został odkryty jako naturalna piękność w jakiejś chłopskiej zagrodzie. Europejskiego kota krótkowłosego nie wolno krzyżować z kotami innych ras, co nielicznym jego hodowcom stwarza duże problemy, zwłaszcza że wiele związków hodowców traktuje europejskiego i brytyjskiego kota krótkowłosego jako jedną rasę.
Europejski kot krótkowłosy ma ciało od średnich rozmiarów do dużych, kończyny niezbyt długie, mocne, z okrągłymi łapami, ogon u nasady gruby, cieniejący ku zaokrąglonemu końcowi. Klatka piersiowa powinna być dobrze rozwinięta i harmonizować z dużą, okrągławą głową, która musi być trochę dłuższa niż szersza. Dobrze rozwinięte policzki i podbródek uzupełniają zaokrąglone czoło: nos jest średnio szeroki i prosty. Uszy są średniej wielkości, u góry lekko zaokrąglone, ich wysokość jest w przybliżeniu równa szerokości u nasady. Oczy są okrągłe, szeroko rozwarte i lekko skośnie ustawione. Futro musi być krótkie, gęste i mocne oraz z połyskiem; gęste podszycie jest niepożądane.
Kształt ciała i budowa kości kota europejskiego krótkowłosego są takie same jak klasycznego kota europejskiego, jakiego dzisiaj jeszcze można spotkać w stanie nie zafałszowanym na obszarach wiejskich. Powstał bez programów z kojarzeniem niekrewniaczym, uszlachetniony jedynie drogą selekcji, jest nie oszlifowanym diamentem, rasą dla znawców. W niektórych związkach hodowców - w celu wykluczenia pomylenia go z brytyjskim kotem krótkowłosym i uniknięcia chaosu w nazewnictwie - nazywa się go kotem celtyckim (Keltic shorthair). Ten sam wzorzec rasy stosuje się także dla brazylijskiej rasy Brazilian Shorthair.
phi_hi_hi