Anioły, demony (litera B).doc

Baabiel - w kabale, anioł służący w pierwszym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Baalberyt (Balberyt, Berit, Beal, Elberyt) były książę chóru cherubinów. Obecnie, w piekle, Baalberyt pełni funkcję wielkiego arcykapłana i mistrza ceremonii. Zazwyczaj jest jednym z kontrsygnatariuszy lub notariuszem poświad czającym pakty między ludźmi i diabłami. Na-zywany jest "pisarzem" i jako taki podpisuje się :za dokumentach sporządzanych w piekle. We-3ług The Encyclopedia of Witchcraft and Demono-logy Baalberyt był demonem, który opetał siostrę Magdalenę z Aix-en-Provence i wyjawił jej imio na innych diabłów (zob. Michaelis, Admirable Hitory of the Possession and Conversion of a Penitent ~5óman). [Jak powiada Michaelis, Baalberyt to demon, który "nakłania do bluźnierstwa i mor-derstwa" (zob. Rachleff, Okultyzm w sztuce, _. 233); por. też De Plancy, Słownik wiedzy tajem-nej, s. 22 - przyp. tłum.]
Baal Dawar - określenie "przeciwnika"używane przez chasydów w XVIII w. zob. Bamberger, Fallen Angels).
BaalPeor -Belfegor
Babel (Babiel) - według de Abano (Heptamerom), jeden z posłańców planety Jowisz. W różnych źródłach występuje jako anioł środy oraz/lub piątku. Przywołując Babela, inwokant powinien być zwrócony twarzą na południe lub zachód. W kabale Babel jest mieszkańcem trzeciego nieba.
Babne'a - imię potężnego anioła wypisywane na babilońskich terakotowych "pułapkach na demony" mających chronić przed złem (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 288).
Bachanoe (Bachanael) - w okultyzmie, anioł pierwszego nieba i władca poniedziałku. Bachiel (Bakiel) - jeden z aniołów powie-trza, służący w czwartym niebie i przywoływa-ny ze wschodu. Bachiel jest także uważany za jednego z aniołów planety Saturn. W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316) również jeden z aniołów stróżów Zachodniego Wiatru.
Bachliel - jeden z aniołów strzegących bram Południowego Wiatru.
Bacran - jedno z wielu imion anioła Meta trona.
Badariel (Batarjal) - jeden z dwustu upadłych aniołów (zob. etiopska Księga Henocha 69, 2).
Badpatiel - imię anioła znalezione na żydowskich amuletach (kamea) mających chronić przed złem (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Bae - w Testamencie Salomona, anioł przyzywany podczas obrzędów wypędzania demonów. Bael (Baal, "pan" lub "władca") - w Zoharze Bael jest utożsamiany z archaniołem Rafałem (Rafaelem). Z kolei w księgach zaklęć oraz w Pseudo-Monarchii Wierusa jest on potężnym królem podziemnego świata; służy we wschod-niej części piekła i jest zwierzchnikiem 60 lub 70 legionów diabłów. Przywołany, ukazuje się jako stwór o trzech głowach (ropuchy, człowie-ka i kota).
Ba-En-Kekon (Bainchuch) - anioł-eon, o którym wspomina gnostycka Pistis Sofia, nazywając go "duszą ciemności" (imię wzięte z egipskiej Księgi umarłych).
Bagdal - według Leviego (Transcendental Magicy, anioł władający, wraz z Arazjelem, zna-kiem Byka.
Bagdial - korpulentny anioł wydający "kartki" nowo przybyłym do niższego nieba; kartka taka upoważniała jej posiadacza do otrzyma-nia nowego "ciała". Bagdiala "stworzył" Izaak Bashevis Singer, czyniąc go bohaterem opowiadania The Warehouse.
Baglis - według Apoloniusza z Tiany (Nuctemeron), duch (geniusz) miar i wag. Baglis może być przywołany wyłącznie w drugiej godzi-nie dnia.
Bagnael - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Bahaliel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Wschodniego Wiatru (zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Bahman ~ Barman
Bahram -~ Barman
Baijel - w kabale Baijel jest aniołem służą-cym w piątym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Bainchuch - Ba-En-Kekon
Baktamel - jeden z licznych aniołów strzegą-cych bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Mi-drashim, t. 2, s. 316).
Balaj - w Heptameronie de Abano oraz w The Magus Barretta, poniedziałkowy anioł zamie-szkujący pierwsze niebo. Przywołując Balaja, inwokant powinien być zwrócony twarzą na północ.
Balan (Balam) - niegdyś anioł chóru pano-wań; obecnie "wielki i potężny książę piekieł. Ma trzy głowy: byka, człowieka i barana, a przy tym ogon węża i ogniem pałające oczy". Przed-stawiany jest nago, na niedźwiedziu, z krogul-cem na dłoni (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 23). Dowodzi 40 legionami duchów piekielnych (zob. Grand Grimoire).
Baldach - anioł przyzywany podczas obrzę-dów magicznych (zob. Waite, The Greater Key of Solomon).
Balhiel ~ Baliel
Balidet - sobotni anioł powietrza, służący pod ~ Majmonem.
Baliel (Balhiel) - poniedziałkowy anioł (Ba-laj) przyzywany z północy. Zamieszkuje pierw-sze lub drugie niebo (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). W Ozur Midrashim (t. 2, s. 316) jest on jednym z aniołów strzegącyh bram Połu-dniowego Wiatru.
Balkin - w magii rytualnej, władca życzliwych duchów, król północnych gór. Jego pomocnikiem jest Luridan, duszek domowy (zob. Scot, Discoverie of Witchcraft; Butler, Ritual Magic).
Ballaton -imię anioła wypisywane na zewnętrznym kręgu pentagramu Salomona (zob. Waite, The Lemegeton).
Baltazard - duch przywoływany w zaklęciach Salomonowych, których celem jest zdobycie damskiej podwiązki (zob. Grimorium Verum).
Baltial (Baltiel) - w hebrajskiej Księdze Heno-cha, jeden z siedmiu aniołów planetarnych oraz jedyny anioł zdolny pokrzyżować nikczemne plany demona zazdrości (zob. Testament Salomona).
Banech - jeden z aniołów siedmiu planet, przywoływanych w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Baniel - niskiej rangi duch przywoływany w zaklęciach Salomonowych (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic).
Baraborat - w tradycji okultystycznej, duch planety Merkury. Jest także aniołem środy, zamieszkującym drugie lub trzecie niebo i przy-woływanym ze wschodu (zob. de Abano, Hep-tameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Barach - anioł pieczęci przywoływany w za-klęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Barachiel ~ Barakiel
Baradiel (Jurkemo, Jurkej, Jurkemoj) - jeden z siedmiu potężnych archaniołów; książę trzedego nieba, którym włada wespół z Szafielem. Baradiel jest także, wraz z Nurielem, aniołem adu (zob. hebrajska Księga Henocha).
Barael - w mistyce żydowskiej, jeden z sied-miu wysokich rangą aniołów tronu zamieszkują-cych pierwsze niebo. Według Księgi Razjela "wykonują oni rozkazy niebiańskich możnowładców" (zob. Cornelius Agrippa, Three Books of Occult Philosophy III; de Abano, Elementa Magica). Barah - "niedźwiedź awatar", jeden z dziesięciu awatarów w mitologii wedyjskiej; -~ awatar.
Barakata - w zaklęciach Salomonowych, duch przyzywany przez mistrza ceremonii (zob. Waite, The Book of Black Magic and of Pacts).
Barakel (Barakiel) - jeden z upadłych aniołów, wymienionych w etiopskiej Księdze Henocha.
Barakiel (Barachiel, Barbiel, Barchiel, Barkiel - "błyskawica Boża") - jeden z siedmiu archaniołów, jeden z czterech wodzów serafinów, anioł lutego, książę drugiego nieba oraz aniel-skiego chóru wyznawców. Barakiel sprawuje władzę nad błyskawicami, a także, według Al-madelu Salomona, jest naczelnym aniołem pierw-szej i czwartej wysokości. Ponadto Barakiel jest władcą planety Jowisz i znaków Skorpiona i Ryb (zob. Camfield, A Theological Discourse of Angels). Razem z aniołami Urielem i Rubielem, Barakiel jest przywoływany w zaklęciach ma-jących zapewnić powodzenie w grach hazardo-wych (zob. De Plancy, Dictionnaire Infernal; por. Ginzberg, The Legend of the Jews, t. 1, s. 140).
Barakijal - w Księdze Jubileuszów, jeden z Czu-wających (grigori), którzy pojęli córki ludzkie za żony (por. Rdz 6). Obecnie Barakijal mieszka w piekle, gdzie jest nauczycielem astrologii. W etiopskiej Księdze Henocha opisany jest jako wódz (jeden z "dziesiętników') zastępu upad-łych aniołów (por. Barakiel, z którym Barakijal bywa utożsamiany).
Barakon - anioł przywoływany podczas Sa-lomonowych obrzędów magicznych (zob. Ma-thers, The Greater Key of Solomon).
Baratiel - w hebrajskiej Księdze Henocha 18, 6, gdy Tagas spostrzega Baratiela, "wielkiego anielskiego księcia o trzech palcach, zdejmuje z głowy koronę chwały i pada przed rum na twarz" (Atafiel, który wydaje się jednym z "wcieleń" Baratiela).
Barbatos - anioł niegdyś należący do chóru cnót. "Fakt ten - powiada Spence w Encyclo-paedia of Occultism - został potwierdzony licz-nymi dowodami". W piekle, gdzie Barbatos obecnie zamieszkuje, jest on wielkim księciem i zwierzchnikiem 30 legionów złych duchów. Ponadto "rozumie śpiew ptaków, zna prze-szłość i potrafi przepowiedzieć przyszłość'. Może być przywoływany podczas obrzędów magicznych, ale tyko wówczas, gdy słońce znaj-duje się w znaku Strzelca. Reprodukcję pieczęci Barbatosa zob. w: Wierus, Pseudo-Monarchia; Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts, s. 108; The Lemegeton. [Według De Plancy'ego (Słownik wiedzy tajemnej, s. 24) Barbatos to "pierwowzór Bobin Hooda. Ukazuje się pod postacią łuczni-ka bądź myśliwego" - przyp. tłum.]
Barbelo - wielki archont (żeński), "doskonały eon wspaniałości". Ustępuje tylko Wszechojcu i jest małżonką Kosmokratora (zob. Ewangelia Marii oraz Apokryf Jana). W gnostyckim Dialogu Zbawiciela Barbelo jest córką Pistis Sofii, rodzi-cielką najwyższych aniołów (por. Rudolf, Gnoza, s. 73-76; Jonas, Religia gnozy, s. 213-214).
Barbiel -(Barbuel, Baruel) - jeden z książąt chóru cnót oraz chóru archaniołów. Jest aniołem października i jednym z 28 aniołów władają-cych 28 pałacami Księżyca. W The Magus Bar-retta Barbiel jest utożsamiany z Barakielem (co czyni Barbiela także władcą lutego). W piekle Barbiel pełni funkcję jednego z siedmiu elekto-rów i służy pod Zafielem.
Barcachiasz (Barcachia) - imię anioła widnie-jące na pierwszym pentagramie planety Mars, obok imion Ituriela, Madimiela i Esziela (wszyst-kie te imiona zostały zapisane po hebrajsku; zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Barchiel - Barakiel
Bardiel (Barchiel, Baradiel) - według żydow-skiej legendy, anioł gradu (wraz z Nurielem, bliź-niakami kadiszin i innymi).
Baresches lub Bareschas ("początek") -w księgach zaklęć, potężny anioł pomagający w zdobyciu upragnionej kobiety.
Barfaranges (Sesenges-Barharanges) - w gno-stycyzmie Barfaranges jest jedną z mocy niebiań-skich władających źródłem wody życia. Imię to występuje w koptyjskich tekstach magicznych (-~ Rafał, anioł wody święconej; zob. Bruce Codex; Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics). Barginiel - anioł rządzący siódmą godziną dnia (zob. Waite, The Lemegeton).
Bariel - anioł władający jedenastą godziną dnia; także anioł czwartego pentagramu plane-ty Jowisz (zob. Mathers, The Greater Key of So-lomon, s. 64).
Barinian - w mitologii staroperskiej, najwyż-sza istota, "wysoki anioł",zwany także Huristar (zob. The Dabistan).
Barja'il - w islamskiej tradycji apokaliptycz-nej, anioł, którego sufi Abu Jazyd spotkał w siódmym niebie. Barja'il okazał się wysoki "na pięćset lat", co oznacza, że jego wzrost jest równy odległości, jaką człowiek może przebyć w ciągu pięciuset lat (dorównywał zatem wzro-stem aniołom znanym z mitologii staroper-skiej). Barja'il jest wodzem nieprzeliczonych za-stępów niebiańskich. Podobnie jak w przypad-ku propozycji składanych sufiemu w niższych niebiosach (przez anioła Lawida w drugim nie-bie i anioła Naja'ila w czwartym niebie), Barja'il zaproponował Abu Jazydowi "królestwo żad-nym językiem niewypowiedziane", ale ten oparł się próbie przekupstwa, pozostając przez całą podróż niebiańską wierny jedynemu Bogu (zob. Nicholson, An Early Arabic Version...).
Barkajal - Barakijal
Barkeil - anioł w tradycji mandajskiej (zob. Pognon, Inscriptions Mandai'tes Coupes de Khou-abir).
Barkiel (Barakiel) - w Ozar Midrashim (t. 2, s. 316), jeden z licznych aniołów strzegących bram Wschodniego Wiatru.
Barku ~ Rimmon
Barkus - według Apoloniusza z Tiany (Nuc-temeron) Barkus jest aniołem (geniuszem) kwint-esencji; jest także jednym z duchów godziny pią-tej.
Barman (Bahman, Bahram) - w staroperskiej kosmologii, wielki mihr (anioł) ustanowiony nad wszystkimi zwierzętami ziemi z wyjątkiem czło-wieka. Barman jest także wodzem 30 aniołów władających 30 dniami miesiąca (zob. Hyde, Hi-storia Religionis Veterum Persarum). W The Dabi-stan Barman jest jednym z -~ Amesza Spentów, "pierwszą inteligencją, pierwszym aniołem [...], od którego pochodzą inne duchy i anioły", oraz "najpotężniejszym aniołem, którego Mahome-tanie zwą Dżabrilem (Gabrielem)". Barman jest także aniołem stycznia i władcą drugiego dnia miesiąca. Zazwyczaj jest przedstawiany jako czerwona kamienna postać w czerwonej koronie na głowie. Omar Khayyam w Rubaiyat mówi o "Bahramie, wielkim Łowcy".
Barsabel (Barzabel) - w The Magus Barretta, jeden z aniołów rządzących planetą Mars. W ka-bale wartość liczbowa imienia Barsabel wynosi 325.
Bartiabeł - według Paracelsusa Bartiabel jest duchem Marsa oraz aniołem służebnym Gabrie-la, który jest najwyższą inteligencją tej planety (zob. Christian, The History and Practice of Magic, t. 1, s. 318).
Baruch ("błogosławiony") - według Apoka-lipsy Barucha, wódz aniołów strzegących Drze-wa Życia (Rafał, który także uważany jest za anioła strzegącego Drzewa Życia). Apokryf ten opowiada o podróży Barucha przez pięć niebios (w pierwszych trzech prorok spotkał je-dynie "plugawe potwory"). We wczesnym gno-stycyzmie ofickim Baruch był uważany za jedno z trzech aniołów posłanych przez Elohima (Boga), "aby umocniły ducha w człowieku" zob. Rudolph, Gnoza, s. 131-138). W traktatach magicznych Baruch jest jednym z siedmiu diabłów, które opętały siostrę Serafikę z Loudon zob. Mead, Fragments of a Faith Forgotten, 196). [W Biblii Baruch jest uczniem proroka Jeremiasza i domniemanym autorem Księgi Ba druha - przyp. tłum.]
Baruchiachel - w hebrajskiej Księdze Henocha, wen z siedmiu wielkich władców planetariach; także jedyny anioł zdolny pokonać żeń-=Mego demona kłótni (zob. Testament Salomona).
Basasael (Basasejal) - zły archanioł w etiop-skiej Księdze Henocha.
Baskabas - jedna z wersji imienia Kasbak (setnego imienia anioła Metatrona).
Basus - w literaturze Hejchalot (Maase Merka-wa), anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba. baszmallin (chaszmalim) - chór aniołów utożsamiany z chórem panowań.
Bataliel - jeden z aniołów władających dwu-nastoma znakami zodiaku.
Batarel (Batariel; Badariel, Batrael, Batarjal, Matarel) w etiopskiej Księdze Henocha, jeden z dwustu upadłych aniołów; także anioł przy-woływany w zaklęciach magicznych (zob. Wai-te, The Book of Black Magic and of Pacts, s. 95). Batarjal -~ Batarel
Bator - w białej magii, jeden z siedmiu du-chów olimpijskich, znanych jako elektorowie lub zarządcy niebios.
Bat Zuge - określenie ~ Lilit, jako ostatniej z dziesięciu złych sefirot nieczystości, czyli bo-skich emanacji zrodzonych z lewej strony Boga (zob. Zohar).
Bazatiel - jeden z aniołów strzegących pierw-szego nieba (zob. Hejchalot Rabatt).
Bazazat (Rafael-Bazazat) - archanioł prze-bywający w drugim niebie. W Testamencie Sa-lomona i większości traktatów magicznych, Ba-zazat (lub Bazazarat) jest aniołem, który, mię-dzy innymi, zmusił do ucieczki skrzydlatego smoka (żeńskiego demona) o imieniu Obizut.
Baz Bazjasz - talmudyczny anioł przywoły-wany w zaklęciach przeciwko dolegliwościom skórnym (zob. Talmud Szabat 67).
Bazkiel - anioł strzegący trzeciego nieba (Ozar Midrashim, t. i, s. 116).
Baztiel - w literaturze Hejchalot (Maase Mer-kawa), anioł strzegący sali (pałacu) pierwszego nieba.
Bealfares - w Pseudo-Monarchii Wierusa okre-ślany jako demon, według innych źródeł Bealfa-res jest "najlepszym przewodnikiem, jaki kiedy-kolwiek służył ludziom na ziemi". Z tego tytu-łu zasługuje na miano życzliwego ducha. Nie ma go także na liście demonów pomieszczonej w niezwykle obszernym opracowaniu, jakim jest Dictionnaire In fernal De Plancy'ego oraz w innych rejestrach hierarchów podziemnego świata. Bearechet - anioł pieczęci (zob. Szósta i siód-ma księga Mojżeszowa).
Beatiel - anioł służący w czwartym niebie (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Beatrycze (Portinari) - w La Vita Nuova oraz w Boskiej komedii, ukochana Dantego; w tym ostatnim utworze Dante przedstawia ją jako anioła, który wprowadza go do Empireum, jed-nej z siedzib Boga.
Beburos - według Objawienia Ezdrasza, jeden z dziewięciu aniołów, którzy będą rządzić "w dniu końca świata" (zob. The Ante-Nicene Fathers Library, t. 8, s. 573).
Bedaliel - w traktatach magicznych, anioł wzywany w zaklęciach przeciw demonom (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Bedrimulael -~ Abedumabal
Behemiel (Hańel, Haszmal) - anioł zwierząt domowych. Behemiel jest także wodzem chóru chaszmalim, aniołów utożsamianych z cherubi-nami.
Behemot - potwór chaosu (wieloryb, kroko-dyl, hipopotam) stworzony piątego dnia Stwo-rzenia; jest rodzaju męskiego i lądowym odpo-wiednikiem morskiego potwora Lewiatana (zob. Apokalipsa Barucha 29); bywa utożsamiany z Ra-habem, przedwiecznym aniołem morza oraz aniołem śmierci (por. Graves, Patai, Mity hebraj-skie, s. 46-48). W teologii rzymskokatolickiej Be-hemot jest władcą ciemności, chociaż w Księdze Hioba 40, 19 określony został jako "Początek dróg Bożych", co sugerowałoby funkcję wręcz przeciwną. W The History of Magic Seligmanna Behemot przedstawiony jest w postaci słonia o łapach niedźwiedzia (zob. rysunek Blake'a Be-hemot i Lewiatan). [W demonologii Behemot to "demon gruby i, mimo piastowanego stanowi-ska, głupi [...] jego dziedzinami są obżarstwo i uciechy żołądka". W piekle pełni funkcję wiel-kiego podczaszego (zob. De Plancy, Słownik wie-dzy tajemnej, s. 24-25) - przyp. thun.]
Belet --~ Bylet
Belfegor (Belfagor, Baal-Peor - "władca szcze-lin" lub "bóg Baal z góry Phegor) - pierwot-nie czczony pod postacią fallusa moabicki bóg rozpusty, który, według kabalistów, był nie-gdyś aniołem chóru księstw. W piekle Belfegor jest demonem odkryć i przemyślnych wynalaz-ków. Przywołany, ukazuje się pod postacią młodej kobiety. Rufin z Akwilei i św. Hieronim utożsamiali Belfegora z Baal-Peorem (por. Lb 25, 1-3). De Plancy w Słowniku wiedzy tajemnej (s. 58) twierdzi, że pewni wysocy dostojnicy imperium piekielnego pełnią funkcję posłów, czy też ambasadorów przy rządach państw ziemskich oraz że Belfegor został akredytowa-ny we Francji. Wiktor Hugo w Pracownikach mo-rza podziela stanowisko De Plancy'ego (zob. Jonson, The Devil Is an Ass; Wilson, Belphegor or the Marriage of the Devil, 1691). Masters (Eros and Evil) przypuszcza, że Belfegor jest odpo-wiednikiem hinduskiego Rutrema (zob. Gńllot, A Pictorial Anthology of Witchcraft, Magic and Al-chemy, s. 132).
Belhar -~ Bernael
Beli - jeden z anielskich strażników bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Beliael - podobnie jak Beli, anioł strzegący bram Północnego Wiatru.
Belial (Beliar lub Berial) - na rycinie w Das Buch Belial Jacobusa de Teramo ten potężny upadły anioł, często utożsamiany z Szatanem, składa listy uwierzytelniające królowi Salomo-nowi; także tańczy przed żydowskim królem. ~1' Raju utraconym I, 570-572, czytamy: "Ostatni -nadszedł Belial: bardziej sprośny / Umysł nie został strącony z Niebiosów / Ni rozkochany :.ystępniej w występku". W kolejnej księdze _zgo utworu (II,133-136) Milton wprawdzie po-:,-iada o Belialu, że "Równie nadobnej postaci \iebiosa / Nigdy nie stracą, zdawał się stwozony / Do czynów szczytnych i wielkich godności", wszelako zaznacza, że "fałszem [to] wszystko i pozorem było". Barton (Origins of ~e Names of Angels and Demons) przypuszcza, ze Belial to "dawna nazwa Szeolu". W Pracowniach morza Wiktor Hugo, powołując się na zródła okultystyczne, mówi o Belialu jako ambasadorze Piekła w Turcji (Mastema). Podobnie jak w przypadku Byleta, "dopiero po niezliczonych badaniach - powiada Spence w Anncyclopaedia o f Occultism, s. 119 - udało się dowieść, że Belial należał niegdyś do chóru cnót" (por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, 25). [Belial jest też najczęstszym określeniemszatana w pismach qumrańskich.
Beliar ("nic niewart") - w większości źródeł, mie używane wymiennie z Belialem. [Forma . Beliar" jest eufonicznym odpowiednikiem pierwotnej formy "Belial" (zob. komentarz E. Dąbrowskiego w: Listy do Koryntian, s. 434) - przyp. -dum.] O Beliarze mowa w kilku księgach Starego Testamentu, zawsze jednak jako o złym duchu, symbolu lub personifikacji zła. W Drugim Wiście do Koryntian (6,15), św. Paweł pyta: "[...] ukaż jest wspólnota Chrystusa z Beliarem [...]", najwyraźniej traktując Beliara jako wodza demonów lub samego Szatana. W literaturze apokrycznej Beliar jest księciem ciemności, najbardziej zagorzałym przeciwnikiem Boga. Jest on aniołem nieprawości.W Ewangelii Bartlomieja Bartłomiej pyta Beliara, kim jest, na co ten odpowiada: "Najpierw nazycalem się Satanael, co znaczy Anioł Boga. Gdy iednak nie chciałem uznać obrazu Boga, zostałem nazwany Szatanem, co znaczy Anioł piekła. Ja byłem nazwany pierwszym z aniołów, bo-wiem gdy Bóg stworzył niebo, wziął garść ognia i utworzył najpierw mnie, na drugim miejscu Michała, jako trzeciego - Gabriela, jako czwartego - Rafała, na piątym miejscu Uriela, na szó-stym Satanaela i innych sześć tysięcy aniołów, których imion nie mogę wymienić" (zob. Apkryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506; James, The Apocryphal New Testament, s. 175). Według Waite'a (The Lemegeton) Beliar miał być stworzo-ny "zaraz po Lucyferze". Jako anioł upadły Beliar chełpi się, że "upadł pierwszy spośród cnotliwszych". Według Schoolmena Beliar należał niegdyś do chóru aniołów oraz do chóru cnót. Z kolei Glasson (Greek Influence in Jewish Escha-tology) utrzymuje, że Beliar nigdy nie był anio-łem i przyrównuje go do Arymana, głównego diabła mitologii staroperskiej, który był "nieza-leżnym i równym Bogu Jego przeciwnikiem" (Aryman). Tradycyjny pogląd, że Beliar jest pry-masem piekła, został zapisany także w dziełach dwóch współczesnych autorów, Tomasza Man-na i Aldousa Huxleya; w obu wypadkach jest on traktowany jako przykład i kwintesencja zła.
Belsal - anioł pierwszej godziny nocy, służą-cy pod Gamielem (zob. Waite, The Lemegeton).
Bel-se-but ~ Belzebub
Belzeboub (Belzebub) - diabeł, którego Dan-te utożsamia z Szatanem.
Belzebub (Beelzebub, Belzebud, Belzaboul, Beelzeboul, Baalsebul - "władca much") - pier-wotnie bóstwo syryjskie; w Drugiej Księdze Kró-lewskiej (1, 3) Beelzebub jest filistyńskim bogiem Ekronu. W kabale jest on wodzem dziewięciu złych aniołów piekła. W ewangeliach św. Mateu-sza (10, 25; 12, 24-27), św. Marka (3, 22) oraz św. Łukasza (11, 15) Belzebub jest "władcą złych du-chów", ale nie jest tożsamy z Szatanem (podob-nie jak we wszystkich znanych traktatach magicz-nych; zob. Legge, Forerunners and Rivals of Chri-stianity 9,108; De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 26). W apokryficznej Ewangelii Nikodema Chry-stus podczas trzydniowego pobytu w piekle na-daje Belzebubowi władzę nad podziemnym światem w nagrodę za to, że wbrew sprzeciwowi Szatana zezwolił na zabranie Adama i "uwięzio-nych świętych" do nieba. [W polskim tłumacze-niu Ewangelii Nikodema i apokryficznego Zstąpie-nia do otchłani motyw ten nie występuje (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2) -przyp. tłum.] Popularne określenie Belzebuba to "władca much". Nazywano go także "władcą chaosu' (zob. pisma gnostyka Walentyna). Dante utożsamiał go z Szatanem, natomiast Milton w Raju utraconym (I, 93-94) powiada o Belzebu-bie, że "drugim / Był po nim [tj. Szatanie] wład-cą, drugim też w występku"; w tym samym utworze (I, 185) nazywa go również "cherubi-nem upadłym". W Poetical Works of John Milton (London 1794) znajduje się rycina przedstawia-jąca "Szatana naradzającego się z Belzebubem". Belzebub jest bohaterem książki Gurdjieffa All and Everythings. Beeizebub's Tales to His Grandson.
Belzebut (Beezebut) - według M. Garineta (History of Magic in France), książę serafinów. Zdaniem De Plancy'ego (Dictionnaire Infernal III i IV) Belzebut nie jest aniołem, lecz demo-nem, złym duchem lipca (przeciwnikiem anio-ła ~ Werchiela).
Benad Hasze...