PSYCHOLOGIA ROZWOJU CZĹ OWIEKA[1].doc%20.doc

(444 KB) Pobierz
PSYCHOLOGIA ROZWOJU CZŁOWIEKA

PSYCHOLOGIA ROZWOJU CZŁOWIEKA

Zagadnienia wstępne

 

Psychologia jako nauka zajmuje się:

n                    OPISEM – co, jak?

n                    WYJAŚNIENIEM – dlaczego?

n                    PROGNOZĄ, PRZEWIDYWANIEM – co się stanie, gdy..?

n                    KONTROLĄ ZACHOWAŃ LUDZKICH – co zrobić, żeby…?

 

Psychologia rozwoju człowieka jest nauką teoretyczną i praktyczną

n                    „psychologia musi odrzucić obojętność i aktywnie uczestniczyć w życiu człowieka, pomagać w jego formowaniu” (Lew S. Wygotski)

 

TO PSYCHOLOGIA ROZWOJU CZŁOWIEKA, A NIE TYLKO ROZWOJU ROZMAITYCH FUNKCJI PSYCHICZNYCH

 

ZAŁOŻENIA

n                    Rozwijamy się wśród innych ludzi i dzięki nim.

n                    Rozwijamy się przez całe życie.

n                    Rozwijamy się w 3 sferach: soma, polis, psyche.

n                    Życie ludzkie dzieli się na etapy.

n                    Interakcja: osoba – otoczenie ma charakter dynamiczny.

n                    Są różne rodzaje zmian rozwojowych.

 

HISTORYCZNE DATY

Wilhelm Wundt – 1879 /Niemcy/ - laboratorium w Lipsku

 

Wilhelm T. Preyer (1841-1897), NIEMCY, 1882  - książka Dusza dziecka (The Mind of the Child)

 

Granville Stanley Hall (1844 – 1924)
1882/Stany Zjednoczone/, wykłady o rozwoju dziecka w Bostonie
 

PREKURSORZY

 

Jan Amos Komensky /1592 – 1670/: Dzieci nie należy traktować jako zadatków na dorosłych, lecz starać się poznać ich dziecięcą naturę.

 

Jan Henryk Pestalozzi /1746 – 1827/: trzeba stworzyć system oświaty dostosowany do możliwości i cech rozwojowych dzieci.

Johann Nicolaus Tetens /1736 – 1807/: Badania nad naturą ludzką i jej rozwojem.

 

Friedrich August Carus/1770 – 1808/: rozwój to proces występujący przez całe życie oraz ciągłe zmaganie się z zachodzącymi w społeczeństwie zmianami – postępowymi i wstecznymi.

 

G. Stanley Hall/1844 – 1924/: Dzieci nie są miniaturkami dorosłych.

 

Dr Milicent Washburn Shinn /1858-1940/: Napisała w 1900 roku
„ Biografię niemowlęcia” The Biography of a baby

 

PREKURSORZY W POLSCE

n                    Jan Władysław Dawid /1859 – 1914/: „Program postrzeżeń psychologiczno-wychowawczych nad dzieckiem od urodzenia do 20 roku życia”, „Zasób umysłowy dziecka. Przyczynek do psychologii doświadczalnej”, Przegląd Pedagogiczny.

n                    Aniela Szycówna /1869 – 1921/: „Rozwój pojęciowy dziecka w okresie 6 – 12 lat. Badania nad dziećmi”, „Jak badać umysł dziecka?”.

n                    Józefa Jotejko /1866 – 1928/: pedologia, Polskie Archiwum Psychologii.

STAROŻYTNOŚĆ, ŚREDNIOWIECZE, RENESANS

n                    Większość wczesnych badań nad dziećmi wywodzi się nie tyle z zainteresowania samymi dziećmi, co z potrzeby znalezienia najlepszych sposobów wychowania ich na pożytecznych obywateli.

 

Konwencja Narodów Zjednoczonych o Prawach Dziecka (1989)

   Wszystkie dzieci świata są niewinne, wrażliwe
i zależne od dorosłych. Są również ciekawe, aktywne i pełne nadziei. Ich czas powinien być czasem radości i pokoju, zabawy, nauki
i rozwoju. Ich przyszłość powinna być kształtowana w harmonii i współpracy. Ich życie powinno dojrzewać wraz
z poszerzaniem perspektyw i zdobywaniem nowych doświadczeń.

 

                                                                                    PRAWA

n                     Dzieci mają prawo do życia: należy zapewnić im warunki przetrwania i rozwoju.

n                     Dzieci mają prawo do nazwiska i obywatelstwa oraz zachowania tożsamości.

n                     Każde dziecko odseperowane od jednego lub obojga rodziców ma prawo do utrzymywania z nimi osobistych stosunków.

n                     Każde dziecko, które jest zdolne do kształtowania swoich własnych poglądów ma prawo do swobodnego ich wyrażania we wszystkich sprawach dotyczących dziecka.

n                     Dzieci mają prawo do swobody wyrażania się.

n                     Dzieci mają prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania.

n                     Dzieci mają prawo do swobodnego zrzeszania się.

n                     Dzieci mają prawo do prywatności.

n                     Dzieci mają prawo do jak najwyższego poziomu zdrowia.

n                     Dzieci niepełnosprawne mają prawo do specjalnej opieki.

n                     Każde dziecko ma prawo do poziomu życia adekwatnego do jego rozwoju fizycznego, umysłowego, duchowego, moralnego i społecznego.

n                     Dzieci mają prawo do nauki.

n                     Dzieci mają prawo do czasu wolnego oraz zabawy i rekreacji właściwej dla wieku dziecka.

n                     Dziecko ma prawo do ochrony przed wyzyskiem gospodarczym i pracą, które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na jego rozwój (za: Schaffer, 2005).

Przedmiot psychologii rozwoju człowieka

n                    Pojęcie rozwoju

n                    Pojęcie zmiany rozwojowej (za: Przetacznik-Gierowska,  Tyszkowa, 2004)

 

Arystoteles
(384-322 p.n.e.)

n                    Rozwój to proces nadawania materii formy, zmiana podążająca w określonym kierunku polegająca na przechodzeniu od form niższych do wyższych.

n                    Rozwój ma charakter teleologiczny i progresywny.

n                    Tak pojmowany rozwój jest wartościowany pozytywnie.

 

Rozwój to proces

n                    W którym narastające stopniowo zmiany ilościowe doprowadzają do zmian jakościowych.

n                    W toku którego jednostka ulega ukierunkowanym, prawidłowo po sobie następującym zmianom, przechodząc stopniowo od form niższych, prostszych, do form wyższych, bardziej złożonych.


A zatem najważniejsze cechy rozwoju to:
 

n                    kierunkowość – zmiany konsekwentnie prowadzą do określonego stanu końcowego

n                    postępowość – każda kolejna faza odznacza się wyższością w stosunku do poprzedniej

 

Istnieją następujące kierunki rozwoju:
 

n                    obiektywizacja poznania – człowiek coraz wierniej i trafniej odzwierciedla rzeczywistość.

n                    samoświadomość – człowiek ma coraz większą kontrolę nad własnym działaniem.

n                    autonomizacja działalności – ludzkie działania w coraz większym stopniu są sterowane wewnętrznie.

 

W ujmowaniu rozwoju wyróżnić można dwa podejścia:
 

n                    - mechanistyczne – utożsamia rozwój ze zmianami w zachowaniu, które są funkcją poprzedzających je zmiennych.

n                    - organismiczne – rozwój odnosi się do zmian w procesach psychicznych i ich strukturach.

 

 

Helen Bee wyróżnia:
 

n                     ZMIANY UNIWERSALNE. Uwarunkowane procesem biologicznego dojrzewania organizmu i uniwersalnymi doświadczeniami społecznymi.

n                     ZMIANY WSPÓLNE. Wynikają z podzielania wspólnych dla danej społeczności, a także dla danej grupy pokoleniowej (kohorty) doświadczeń społecznych i przeżyć.

n                     ZMIANY INDYWIDUALNE. Wywołane czynnikami jakościowymi, unikatowymi, oddziaływującymi tylko na daną jednostkę.

 

Zmiany rozwojowe dzieli się na:
 

n                    ilościowe – polegające na wzrastaniu możliwości funkcjonowania, analogicznym do wzrostu dokonującego się w sferze fizycznej. To model liniowy rozwoju.

 

n                    jakościowe – polegające na pojawianiu się nowych możliwości funkcjonowania, nowych form i treści. Przekształcają one charakter kontaktów człowieka z otoczeniem / metafora żaby: jajo – kijanka – postać dorosła/. To model skokowy.

 

WAŻNE POJĘCIA

n                    TEMPO ROZWOJU;

n                    RYTM ROZWOJU;

n                    ROZWÓJ HARMONIJNY I NIEHARMONIJNY;

n                    ROZWÓJ PRZYSPIESZONY, OPÓŹNIONY, PRAWIDŁOWY.

 

 

 

PODSUMOWANIE

n                    Istnieje związek między rozwojem fizycznym i psychicznym ( tzw. prawo struktury i funkcji),

n                    Zachodzi różnicowanie i integracja czynności psychicznych,

n                    Ma miejsce interioryzacja czynności. 

Periodyzacja Rozwoju

 

ROZWÓJ TO

n                    zmiany ilościowe (stopniowy wzrost funkcji) i jakościowe (nowe właściwości), dzięki którym jednostka coraz lepiej reguluje swoje stosunki z otoczeniem.

 

OBSZARY ZMIAN wg A. Brzezińskiej, 2000

n                    Poziom społeczny: zmiany relacji osoba – otoczenie. Naczelna wartość: miejsce w społeczeństwie.

n                    Poziom osobowościowy. Zmiany osobowości. Naczelna wartość: Zdrowie psychiczne.

n                    Poziom poznawczy. Zmiany struktur umysłowych. Naczelna wartość: krytyczny umysł.

n                    Poziom behawioralny. Zmiany zachowania. Naczelna wartość: adekwatne zachowanie.

 

Rodzaje nacisków

n                    NACISKI SPOŁECZNE. Informacje z otoczenia zewnętrznego.

n                    NACISKI BIOLOGICZNE. Informacje z własnego organizmu.

 

PERIODYZACJA ROZWOJU

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin