evolution.pdf

O ewolucji w szkołach europejskich

Maciej Giertych

Poseł do Parlamentu Europejskiego

Tłumaczenie książeczki pt. On evolution in the European Parliament

O ewolucji w Parlamencie Europejskim

W dniu 11 października 2006 r. zorganizowałem w Parlamencie Europejskim

tzw. „hearing” (wielogłos) na temat nauczania teorii ewolucji w szkołach Europy.

Zaprosiłem trzech prelegentów, a sam odgrywałem rolę moderatora. Na sali było

liczne grono dziennikarzy, europosłów i asystentów. Sesja odbywała się przy

równoczesnym tłumaczeniu na języki angielski, francuski, niemiecki i polski.

Zacząłem od wyjaśnienia, że sam uczyłem się w szkole o ewolucji jako o fakcie

naukowym udowodnionym przez paleontologię. Potem moja dalsza edukacja (studia

leśne, specjalizacja z fizjologii roślin i genetyki) i kariera naukowa, które nie

wymagały żadnych odniesień do teorii ewolucji, doprowadziły mnie do wykładania

genetyki populacyjnej studentom biologii. W tym czasie dowiedziałem się z

podręczników szkolnych moich dzieci, że w nauczaniu o ewolucji akcent przeniósł się

z paleontologii na genetykę populacyjną, moją specjalność. Musiałem zaprotestować.

Argument, że tworzenie ras to przykład małego kroku w ewolucji jest fałszywy,

ponieważ powstawanie ras polega na redukcji informacji genetycznej, podczas gdy

teoria ewolucji postuluje jej wzrost: przykład jej redukcji nie może więc być dowodem

na nią. Sprawdziłem, czego nauczają w podręcznikach szkolnych w innych krajach.

Wszędzie jest to samo. Podaje się te same „dowody” na ewolucję, co w inspirowanych

marksizmem szkołach PRL. Zacząłem więc studiować, co stało się z argumentami na

rzecz ewolucji, którymi karmiono mnie, gdy byłem w szkole średniej (w Anglii).

Wkrótce stało się dla mnie oczywistym, że w bardzo wielu dziedzinach nauk

przyrodniczych pojawiło się mnóstwo wątpliwości wobec teorii ewolucji. Zasługują

one na szersze nagłośnienie i stąd pomysł zorganizowania tej sesji w Parlamencie

Europejskim w Brukseli.

Na początek poprosiłem paleontologa by wyjaśnił, czemu to już nie

paleontologia jest głównym dostarczycielem argumentów na rzecz teorii ewolucji. Dr

Hans Zillmer, niemiecki paleontolog, autor szeregu książek o ewolucji, również

wydanych w Polsce, był uczestnikiem wielu ekspedycji wykopaliskowych w różnych

częściach świata. Przedstawił on pięknie ilustrowane informacje o nowych odkryciach

świadczących o równoczesnym występowaniu dinozaurów i ludzi, o wspólnym

występowaniu szczątków kopalnych organizmów rzekomo należących do bardzo

różnych er geologicznych oraz o występowaniu zupełnie niezmienionych organizmów

w wielu rzekomo bardzo odległych czasowo warstwach kopalnych, datowanych na ery

odlegle od siebie o wieleset milionów lat.. Pokazał też zdjęcia żyjących obecnie ludzi

o czaszkach zupełnie takich jak u Neandertalczyków, oraz zdjęcia czaszek małp o

kształcie takim, jaki mają kopalne Australopiteki. Nie ma więc ciągu ewolucyjnego od

małp do ludzi, tylko spora zmienność wśród zarówno żyjących, jak i kopalnych małp i

ludzi. Jako wniosek swej prezentacji zakwestionował nauczanie dotyczące datowania

całej kolumny stratygraficznej.

Na drugiego prelegenta poprosiłem sedymentologa, inżyniera hydraulika z

paryskiej École Polytechnique, Guy Berthault, który przedstawił wyniki swoich badań

nad powstawaniem skał osadowych. Stwierdził on, że po zmieszaniu rtęci, wody i

oleju uzyska się wyraźne warstwy, nie dlatego, że rtęć jest stara, a olej młody, tylko

dlatego, że różnią się ciężarem właściwym. Podobnie jest z powstawaniem skał

osadowych. Osady nie spadają z nieba. Najpierw jest erozja, potem transport, a potem

osadzanie. W czasie transportu cząstki ocierają się o siebie i porządkują w zależności

od ciężaru właściwego, wielkości i kształtu. Transport ten odbywa się najczęściej z

udziałem wody, choć może to też być wiatr, czy suchy obsuw ziemi. Berthault

obserwuje te zjawiska za szybą w olbrzymich laboratoriach hydraulicznych, gdzie

woda niesie mieszaniny różnych materiałów. Obserwuje powstawanie warstw,

obserwuje równoczesne powstawanie wielu warstw. Główne badania prowadził na

Colorado State University we współpracy z prof. Pierre Y. Julien, ale obecnie pracuje

w Petersburgu, gdzie wraz z geologami z rosyjskiej Akademii Nauk przeprowadza

symulacje powstawania określonych sekwencji stratygraficznych znajdywanych w

terenie. Wyniki Berthaulta czynią całe datowanie stratygraficzne nieaktualnym.

Kwestionuje on całą kolumnę stratygraficzną. Do powstania warstw potrzeba dużo

wody niosącej materiał z erozji. Nie potrzeba milionów lat, tylko niewielu minut,

godzin czy dni, by wyjaśnić powstanie wszelkich formacji. Oczywiście, bez milionów

lat nie ma ewolucji.

Trzecim prelegentem był prof. Joseph Mastropaolo, fizjolog człowieka z

California State University, który przedstawił propozycję, by w szkołach nauczać nie

ewolucji tylko dewolucji. Istnienie dewolucji można eksperymentalnie wykazać. Świat

spala się energetycznie. Zasoby informatyczne biosfery kurczą się. Wymieranie

gatunków obserwujemy stale, a powstawania nowych nie obserwujemy w ogóle.

Rośnie obciążenie genetyczne, czyli liczba defektów genetycznych w populacjach

organizmów żywych. Przedstawił zastraszające dane o geometrycznym wzroście

chorób genetycznych u człowieka, zagrażających istnieniu naszego gatunku. Proces w

odwrotnym kierunku niż ewolucja jest do udokumentowania. Na ewolucję dowodów

naukowych nie ma. Wspomniał też o różnych mechanizmach, przy pomocy których

defekty są w przyrodzie naprawiane, takich jak gojenie, odrastanie utraconych tkanek

czy organów, immunologiczna odporność na pasożyty, torbiele unieszkodliwiające

ciała obce itd. Potencjał naprawczy jest ogromny, zarówno na poziomie osobniczym

jak i populacyjnym, nie ma to jednak nic wspólnego z postulowanym procesem

ewolucyjnym. Nic nowego się nie pojawia. Mastropaolo trochę osłabił siłę swojej

prezentacji obwiniając przyjęcie teorii ewolucji odpowiedzialnością za „rzeki krwi”

zorganizowane w 20 wieku przez ideologie komunistyczne i nazistowskie. Ta

ekstrapolacja ma pewne uzasadnienie (patrz rozdział „Hodowla człowieka” poniżej),

ale stanowiła oczywistą przesadę.

Po tych trzech prelekcjach odbyła się dyskusja. Prelegenci odpowiadali na

pytania z sali. W całej sesji nie było żadnych odniesień do kreacjonizmu czy

chociażby do teorii „inteligentnego projektu” tak dziś modnego w USA. Były uwagi

krytyczne, ale nie było niczego w wygłoszonych referatach, co usprawiedliwiałoby

zarzut o motywację wyznaniową.

Następnego dnia w krajowych reakcjach prasowych zostałem zaatakowany, że

propaguję fundamentalizm religijny. Rozpoczęło Życie Warszawy (12.X.06) pisząc, że

domagam się „by rodzice mogli decydować, czy ich dzieci będą się uczyły o teorii

ewolucji”. Ponoć jestem zwolennikiem „teorii kreacjonistycznej”, w myśl której

„wszystkie organizmy żywe zostały jednorazowo stworzone przez Boga, tak jak to

opisuje Biblia” a „potop to fakt historyczny”. „W swych publikacja powołuje się na

wyliczenia, z których wynika, że arka Noego miała wyporność 14 tys. ton.”

W ślad za Życiem Warszawy i powołując się na nie kolejne gazety zaczęły

ośmieszać moją inicjatywę i powtarzać tę bzdurę o wyporności Arki. Uznano, że sesja

w Brukseli była właśnie o kreacjonizmie. Gazeta Wyborcza (13.X.06) napisała: „Prof.

Giertych i trzej naukowcy przekonywali, że powinno się uczyć „teorii

kreacjonistycznej”. Głosi ona, że, wszechświat, człowieka i wszystkie organizmy w

jednym czasie stworzył Bóg”.

Następnie szereg stacji telewizyjnych i radiowych zwracało się do mnie i

rejestrowało, co mam do powiedzenia na temat sesji, którą zorganizowałem w

Parlamencie Europejskim. Nigdzie nic z tego nie zostało wyemitowane. Były próby

sprowokowania mnie do wypowiedzi konfesyjnych, ale byłem ostrożny by nie dać się

wciągnąć w dyskusję na tym poziomie. Utrzymywałem swoje wypowiedzi na

poziomie stricte naukowym i z tego powodu były uznane za nieprzydatne. Nie miało

żadnego znaczenia, co ja próbowałem przekazać mediom, ponieważ nie mówiłem

tego, co media chciały ode mnie usłyszeć.

To, że prasa kłamie wiem nie od dziś, ale zaskoczyło mnie, że byłem atakowany

w ten sam sposób przez media katolickie mimo tego, że Katolicka Agencja

Informacyjna dotarła do mnie i udzieliłem jej wywiadu. To, co opublikowali było

powtórzeniem tego, co pisały media laickie, a nie odzwierciedleniem tego, co usłyszeli

ode mnie. Próbowałem się dowiedzieć skąd Życie Warszawy wzięło swoje informacje

o pojemności Arki Noego itd. Powiedziano mi, że autor artykułu nie czuł się

odpowiedzialny, ponieważ bez jego wiedzy pewne zdania były dołożone do jego

tekstu tuż przed drukiem. Oczywiście żadne odwoływanie przez ten dziennik nie miało

już dla mnie żadnego znaczenia – historyjka uzyskała swój własny żywot i stała się

międzynarodową. Światowe media i periodyki naukowe oprotestowały naszą

promocję pozycji uznawanej za naukowo niedopuszczalnej. Ośmieszanie mnie i moich

gości stało się codziennością.

A tymczasem myśmy się tylko starali zachęcić, by dzieci uczono w szkołach

prawdy.

###

Sesja w Brukseli miała ciekawe następstwo w Zgromadzeniu Parlamentarnym

Rady Europy. Zaniepokojona nagłośnieniem, jaki nasza sesja uzyskała, Komisja

Kultury, Nauki i Edukacji wyprodukowała dokument pt. „Zagrożenie kreacjonizmem

w edukacji” (Doc. nr 11297, 8 czerwiec 2007). Guy Lengagne, francuski socjalista,

był jej autorem. W memorandum objaśniającym autor, wśród uzasadnień dla potrzeby

tego dokumentu, wymienia moje zaangażowanie w temacie jako posła do Parlamentu

Europejskiego oraz stanowisko wyrażone przez polskie ministerstwo edukacji po

szumie, jaki wywołała sesja w Brukseli.

Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy miało dosyć zdrowego rozsądku by

nie dopuścić do debaty nad raportem Lengagne w głosowaniu podjętym 25 czerwca

2007 r. Dokument odesłano z powrotem do komisji w celu poprawienia pod nową

redakcją Anne Brasser z Luksemburga. Zrewidowana, łagodniejsza wersja dokumentu

(Doc. nr 11375) powróciła do Zgromadzenia Parlamentarnego, gdzie nad nim

debatowano 4 października 2007 r. Po wprowadzeniu kilku poprawek dokument został

przyjęty. Za było 48 a przeciw 25, przy 3 głosach wstrzymujących się. Pozostałych

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: