Czwarte przykazanie Boże rozpoczyna część Dekalogu poświęconą naszemu postępowaniu wobec drugiego człowieka. Najbliższymi dla Ciebie osobami są rodzice. Im w szczególny sposób należy się Twoja miłość i wdzięczność. Polecenie „czcij” nie oznacza, że masz przed nimi klękać czy palić kadzidła. Rodzice mają jednak prawo do Twojego szacunku i posłuszeństwa. To oni dali Ci życie. Kochają Cię – zapewnili Ci dom, w którym możesz uczyć się i bawić, dbają o to, byś miał co jeść, rozmawiają z Tobą, cieszą się Twoimi sukcesami, pomagają w kłopotach.
Dzięki rodzicom jesteś ochrzczony i zostałeś przyjęty do Rodziny Pana Jezusa. Podzielili się z Tobą tym, co mieli najcenniejsze – swoją wiarą. Wyrazem Twojej miłości do rodziców niech będzie modlitwa za nich, pomoc w domu, wypełnianie obowiązków w szkole i posłuszeństwo.
Jeżeli nauczysz się tego w dzieciństwie, będziesz pamiętał o swoich rodzicach zawsze, nawet wtedy, gdy już będziesz dorosły i założysz swoją rodzinę. Nie zostawisz ich, gdy będą chorzy i starzy. Nie zapominaj także o innych członkach Twojej rodziny – babci, dziadku, rodzeństwie. Oni także potrzebują Twojej pomocy i modlitwy.
Jakie masz pierwsze skojarzenie, kiedy słyszysz to przykazanie? Na pewno kojarzy się z wojną, z odbieraniem życia drugiemu człowiekowi przez zabójstwo. Ale to nie wszystko. Otrzymałeś od Pana Boga ogromny dar – życie. To dar bezcenny. Pan Bóg pragnie, byś ten dar szanował i nie narażał bezmyślnie swojego czy cudzego życia, ale i zdrowia.
Gdy składamy komuś życzenia, często mówimy: „Życzę zdrowia”. O to zdrowie, swoje i innych, należy dbać. Jak to zrobić? Jest wiele sposobów: ubierać się odpowiednio do pory roku, dobrze odżywiać, wystrzegać nałogów, uprawiać sport, troszczyć się o zwierzęta i rośliny, nie zanieczyszczać środowiska, szanować przyrodę. Trzeba także uczyć się codziennie miłości do innych ludzi. Wtedy na pewno nie będziemy odpłacać złem za zło, nie będziemy brali udziału w zabawach, w których jest przemoc i nie będziemy sprawiali innym przykrości.
Siostra Małgorzata
jolas_79