178. Ellis Lyn - Szczęśliwego nowego roku!.pdf - Temptation - jukama

LYN ELLIS

SZCZĘŚLIWEGO

NOWEGO ROKU!

PROLOG

- Nie zbliŜaj się! - Chłopak uniósł broń wyŜej. Stał oparty

plecami o drzwi roztrzaskanego samochodu, a głowę miał całą

we krwi.

Policjant Nick DeSalvo zamarł. Bał się jednak nie tyle o

siebie, ile o swoją koleŜankę, policjantkę z patrolu, i

przyjaciółkę zarazem, która znalazła się zbyt blisko

zdesperowanego nastolatka.

- Gina! Wracaj! - Palce Nicka automatycznie zacisnęły się

na rękojeści rewolweru.

- Wszystko w porządku - odezwała się Gina do

przeraŜonego chłopca. Przystanęła. - Nie wiem, co zrobiłeś, i

przed czym uciekasz, ale przecieŜ to nie moŜe być aŜ takie

straszne - mówiła łagodnym tonem. - OdłóŜ broń i

porozmawiaj ze mną.

Po twarzy chłopca cienkimi strumyczkami spływały krew

i łzy. W jego wzroku czaiło się szaleństwo.

- Nie mogę!

- Gina, on jest... - zaczął Nick.

- Nie zbliŜaj się - powtórzył chłopak, przykładając

pistolet do skroni.

- Tylko nie rób głupstw! - ostrzegła go Gina, robiąc krok

do przodu. - Porozmawiajmy.

Nick pomyślał, Ŝe są w wyjątkowo beznadziejnym

połoŜeniu. Nie naleŜy zbliŜać się do podejrzanego, który ma

broń. Podczas szkolenia powtarzano im wielokrotnie, Ŝe w

takiej sytuacji policjant powinien się wycofać i czekać na

posiłki. Wprawdzie ten chłopak na razie im nie groził, jednak

lada sekunda wszystko mogło się zmienić.

Nick wiedział, co jego partnerka sądzi o samobójstwie, ale

po co zaraz ryzykować Ŝycie. I to nie tylko swoje, ale równieŜ

jego. Od chwili gdy Gina wysiadła z policyjnego wozu, łamała

wszystkie proceduralne zalecenia. Zaklął cicho i poprzysiągł

sobie w duchu, Ŝe jeśli uda im się ujść z Ŝyciem, wygarnie jej,

co o tym myśli.

Pozostało mu jedno wyjście - próbować w jakiś sposób

odwrócić uwagę chłopaka. Powoli ruszył przed siebie.

Chłopak spojrzał na niego błędnym wzrokiem.

- Mówiłem, nie podchodź! - krzyknął łamiącym się

głosem.

- MoŜe chcesz, Ŝebyśmy do kogoś zadzwonili? - zapytał

Nick, robiąc kolejny krok do przodu.

Na twarzy chłopaka odmalowała się rozpacz.

- Tak, do mojej siostry...

- W porządku. Jak ona się nazywa?

- T.J. Ona... - przerwał, patrząc na Nicka podejrzliwie.

- Albo nie. Zawiadomcie ojca. - Otarł łzy zakrwawionym

rękawem. - Niech on to wszystkim wyjaśni.

- Jestem pewny, Ŝe twój ojciec okaŜe zrozumienie - trochę

wbrew sobie powiedział Nick. Niestety, nie chodziło o jakąś

błahostkę, tylko o spowodowanie wypadku i ucieczkę przed

policją oraz naraŜenie Ŝycia wielu ludzi.

Na domiar wszystkiego ten smarkacz trzyma ich teraz w

szachu...

- OdłóŜ broń, synu. Nie chcemy ci zrobić krzywdy.

- Nie. Za późno. Tak bardzo się starałem, ale... - Chłopak

zaszlochał.

- PrzecieŜ kaŜdy zasługuje na jeszcze jedną szansę.

Posłuchaj... - Nick zrobił kolejny krok.

- Ale nie ja - bezdźwięcznym głosem powiedział chłopak.

Zły znak. Nie trzeba tu psychologa, Ŝeby rozpoznać

symptomy depresji. Dłoń chłopca zacisnęła się na rękojeści

rewolweru. W tej samej sekundzie Gina chwyciła go za rękę.

Pierwszy strzał poszedł w górę, nad głową chłopaka. Nick

nie był w stanie przewidzieć, w którą stronę padnie następny,

bo Gina zasłaniała mu pole widzenia. Bez namysłu skoczył do

przodu i złapał chłopaka za drugą rękę, próbując jednocześnie

odepchnąć na bok Ginę. Był teraz tak blisko, Ŝe czuł unoszący

się w powietrzu zapach potu i krwi.

Wzrok chłopaka wyraŜał strach i determinację. Chyba coś

jeszcze powiedział, ale Nick słyszał tylko odgłosy

szamotaniny i szloch, a potem kolejny strzał. Na kilka sekund

czas jakby stanął w miejscu. Potem rozległ się trzeci wystrzał.

Kiedy otworzył oczy, zobaczył nad sobą niebo. To

niepojęte. W jaki sposób chłopakowi udało się go

znokautować? A juŜ był gotów załoŜyć się o swoją odznakę

policyjną, Ŝe ten dzieciak jest na to o wiele za słaby.

Spróbował usiąść, ale kiedy chciał się podeprzeć, ręka

odmówiła mu posłuszeństwa. Odwrócił głowę i spojrzał w

bok.

Chłopak siedział oparty o drzwi wozu i nareszcie był

spokojny. Nie szarpał się i nie krzyczał, tylko jakby zastygł

bez ruchu. Obok stała Gina, trzymając w ręku jego broń. Więc

jednak udało jej się go rozbroić. Co za ulga. Koszmar

nareszcie dobiegł końca.

- Gina! Nie było odpowiedzi.

- Gina! - powtórzył zaniepokojony. Odwróciła się. W jej

oczach dostrzegł łzy. Coś było nie tak.

- To moja wina - powiedziała cicho.

- Co takiego? - zapytał, nadal oszołomiony.

- On nie Ŝyje. I to wszystko przeze mnie.

- Cholera! - zaklął Nick.

Wraz z ostrym bólem, przenikającym jego ramię, przyszło

zrozumienie. Więc jednak ten chłopak spełnił swoją groźbę, a

na dodatek i jego postrzelił. Mimo to Nick był bardziej

zdziwiony niŜ przeraŜony. W końcu nadal był w stanie myśleć

i oddychać. Na ułamek sekundy zrobiło mu się Ŝal chłopaka.

Niestety, dla zmarłych nic juŜ nie da się zrobić. Teraz musiał

zatroszczyć się o Ŝywych.

Próbując zapomnieć o piekącym bólu, pomyślał o Ginie.

Powiedziała: „To moja wina". Nie, nie miała racji. To nie była

niczyja wina, Ŝe chłopak uciekał przed policją i Ŝe wolał

raczej się zabić niŜ stanąć twarzą w twarz z własnym ojcem.

- Przestań! - powiedział. - Nawet nie wolno ci tak mówić.

Wcale go nie słuchała.

- Myślałam, Ŝe uda mi się go powstrzymać. Myślałam...

Nick poczuł, Ŝe zaczyna mu się kręcić w głowie.

Ostatkiem sił spróbował skoncentrować się na Ginie - Ŝonie

swojego najlepszego kumpla. Przyrzekł kiedyś Mike'owi, Ŝe

zajmie się nią i córeczką, której był ojcem chrzestnym. Mike

wiedział juŜ wtedy, Ŝe wkrótce nie będzie w stanie ich

chronić.

- Gina! - powtórzył. - Spójrz na mnie. Kiedy zjawi się tu

sierŜant, pozwól, Ŝebym ja z nim porozmawiał.

- Nie powinnam... O BoŜe, jesteś ranny! - Pochylając się

nad nim, zawołała do mikrofonu: - Mamy rannego. Przyślijcie

pomoc. I to zaraz!

- Posłuchaj - nalegał Nick. - Dobrze wiesz, Ŝe Mike

chciałby, Ŝebym to sam załatwił. - Nie było to moŜe zagranie

fair, ale zostało im bardzo mało czasu. W najlepszym razie

czekało ich przesłuchanie i wewnętrzne śledztwo. A Gina

miała juŜ za sobą swoje prywatne piekło - jej mąŜ się

zastrzelił. To zupełnie wystarczy.

- PrzecieŜ wiesz, Ŝe potrafię sobie z tym poradzić -

nalegał. - ChociaŜ raz w Ŝyciu zrób coś tak, jak ja chcę.

Gina przycisnęła dłoń do rany na jego ramieniu, spojrzała

mu w oczy, a potem skinęła głową.

Ból stawał się nie do zniesienia. Nick poczuł, Ŝe coraz

trudniej mu oddychać.

- Tylko błagam, nic nie mów - poprosił głosem, który

wydał mu się obcy. - Kiedy zjawi się tu sierŜant, powiedz mu,

Ŝe wszystko wydarzyło się zbyt szybko, i odeślij go do mnie.

178. Ellis Lyn - Szczęśliwego nowego roku!.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: