Steel Danielle - Lustrzane odbicie.pdf - Daniell Steel - Anister

Danielle Steel

LUSTRZANE ODBICIE

Ludziom, których kochamy, Marzeniom, które snujemy, Ludziom,

którymi stajemy się W kochających dłoniach, jeśli starcza nam śmiało-

ści. Odwadze, mądrości, Pogoni za marzeniami I tym, którzy pomagają

nam przejść przez most, Poza granicę strachu, od nadziei do miłości.

Utraconym miłościom wielkim I małym, po których płaczemy, Dobrym

czasom, które zdobywamy Tak ogromnym trudem. Dla moich córek –

Beatrix, Samanthy, Victorii, Vanessy i Zary; niech wasze marzenia

spełnią się Szybko i bez wysiłku, niech wasze wybory będą trafne. Dla

moich synów – Maxa – oby był obdarowany i dzielny, Mądry, taktowny

i zawsze kochany – I Nicka, który był śmiały, Ŝyczliwy I którego tak ko-

chaliśmy. Niech wasze sny ziszczą się pewnego dnia, A przy odrobinie

szczęścia – takŜe i moje. Cieszcie się wielką miłością tych, których ko-

chacie

Kocham was całym sercem.

Mama

Rozdział pierwszy

Dochodzące zza okien Henderson Manor głosy ptaków były przy-

tłumione przez cięŜkie, brokatowe zasłony. Olivia Henderson odgarnęła

pasmo długich, ciemnych włosów i powróciła do starannego przegląda-

nia ojcowskiej porcelany. Był ciepły, letni dzień. Siostra gdzieś się wy-

niosła jak zawsze; ojciec, Edward Henderson, spodziewał się wizyty

swych prawników. Adwokaci odwiedzali go dość często w tym wygod-

nym gnieździe rodzinnym w Croton-on-Hudson, połoŜonym o niespeł-

na trzy godziny jazdy samochodem od Nowego Jorku. Edward Hender-

son kierował z tego miejsca swymi inwestycjami, a takŜe nadzorował

stalownie, które wciąŜ nosiły jego imię, chociaŜ juŜ nimi bezpośrednio

nie zarządzał. Z interesów wycofał się wcześnie, dwa lata temu, w ty-

siąc dziewięćset jedenastym roku; zatrzymał wszystkie udziały, ale w

pełni zaufał swym prawnikom i ludziom, którzy w jego imieniu kiero-

wali przedsiębiorstwami. Nie miał synów, nie przejmował się więc juŜ

interesami tak jak dawniej. Córki nigdy nie poprowadzą stalowni. Miał

zaledwie sześćdziesiąt pięć lat, ale w ostatnich czasach jego zdrowie

zaczynało szwankować; wolał obserwować świat ze spokojnego zacisza

Croton-on-Hudson. Poza tym wiejskie Ŝycie było zdrowe dla córek.

MoŜe nie było szczególnie podniecające, ale nigdy się nie nudzili, no i

mieli przyjaciół wśród rodów zamieszkujących posiadłości połoŜone

wzdłuŜ Hudsonu.

Niedaleko znajdowała się rezydencja Van Cortlandów, w starym

majątku Lyndhurst zaś mieszkali Shepardowie. Ojcem Heleny Shepard

był Jay Gould, który zmarł przed dwudziestu laty i pozostawił wspania-

łą posiadłość córce. Wraz z męŜem, Finleyem Shepardem, prowadziła

ją znakomicie, organizując częste przyjęcia dla okolicznej młodzieŜy.

W Tarrytown Rockefellerowie ukończyli tego roku budowę Kykuit,

którego wspaniałe ogrody i pełen przepychu dom rywalizowały z poło-

Ŝoną tuŜ na północ posiadłością Edwarda Hendersona.

Henderson Manor był piękny; ludzie przyjeŜdŜali z daleka, aby

go zobaczyć. Zerkając przez bramę na pełen uroku ogród, ledwie mogli

dostrzec dom ukryty za wysokimi drzewami i łagodnymi zakosami dro-

gi wiodącej do majestatycznego podjazdu. Budynek wznosił się na wy-

sokim urwisku na brzegu Hudsonu. Edward lubił przesiadywać godzi-

nami w swoim gabinecie, patrzeć, jak toczy się świat, wspominać mi-

niony czas, starych przyjaciół, dni, w których jego Ŝycie płynęło znacz-

nie szybszym nurtem. Przejęcie po ojcu zakładów w latach siedemdzie-

siątych ubiegłego wieku... sterowanie zmianami w przemyśle w końcu

stulecia... Był wówczas tak zajęty! W młodości oŜenił się, ale Ŝona i

mały synek zmarli na dyfteryt. Później przez wiele lat był samotny – do

momentu pojawienia się Elizabeth. O takiej kobiecie mógł marzyć kaŜ-

dy męŜczyzna! Była jak połyskliwy promień światła, jak kometa na

letnim niebie, taka efemeryczna, zachwycająca – i tak szybko go opu-

ściła. Pobrali się w rok po pierwszym spotkaniu; ona miała lat dzie-

więtnaście, on niewiele przekroczył czterdziestkę. Odeszła mając dwa-

dzieścia jeden lat ku rozpaczy Edwarda zmarła w połogu. Po jej śmierci

pracował cięŜej niŜ kiedykolwiek, aŜ do zatracenia. Córki pozostawił

pod opieką gospodyń i pielęgniarek, ale wreszcie zdał sobie sprawę, Ŝe

jest za nie odpowiedzialny. Wtedy zaczął wznosić Henderson Manor.

Chciałby dziewczynki Ŝyły w zdrowych warunkach, poza miastem; w

tysiąc dziewięćset trzecim roku Nowy Jork nie był odpowiednim miej-

scem dla dzieci. Kiedy się przeprowadzali, miały po dziesięć lat – teraz

skończyły dwadzieścia. Zachował dom w mieście i tam pracował, ale

odwiedzał córki tak często, jak mógł. Początkowo jedynie w weekendy,

ale później, kiedy pokochał to miejsce, zaczął więcej czasu spędzać nad

Hudsonem niŜ w Nowym Jorku, Pittsburghu czy Europie. Jego serce

było w Croton, z dziewczynkami. W miarę jak rosły, jego własne Ŝycie

zaczęło stopniowo zwalniać tempo. Uwielbiał przebywać z nimi i nigdy

ich teraz nie opuszczał. Przez ostatnie dwa lata nie ruszył się dosłownie

nigdzie. Trzy czy cztery lata wcześniej zaczęło mu szwankować zdro-

wie. Miał problemy z sercem, ale tylko wtedy, gdy zbyt cięŜko praco-

wał, denerwował czymś albo wpadał we wściekłość, a obecnie zdarzało

się to rzadko. W Croton, z córkami, był szczęśliwy.

Upłynęło dwadzieścia lat, odkąd zmarła ich matka w piękny wio-

senny dzień, który wydał mu się najgorszą zdradą ze strony Boga. Cze-

kał na zewnątrz, tak niesłychanie dumny i podniecony. Wszystkiego by

się spodziewał, tylko nie tego, Ŝe jeszcze raz doczeka takiej chwili jak

przed dwunastu laty z okładem! Teraz miał czterdzieści pięć lat i utrata

Elizabeth o mało go nie zabiła. Nie był w stanie wyobrazić sobie dal-

szego Ŝycia bez niej. Zmarła w ich nowojorskim domu i początkowo

wyczuwał tam jej obecność. Po jakimś czasie jednak zaczął nienawidzić

pustki tego miejsca. Przez długie miesiące podróŜował, jednak unikanie

domu oznaczało rozłąkę z dwiema córeczkami, które pozostawiła mu

Elizabeth. Równocześnie nie mógł się zdobyć na sprzedanie domu, któ-

ry wzniósł jego ojciec i w którym sam wyrósł. Był do szpiku kości tra-

dycjonalistą i czuł się zobowiązany zachować tę posiadłość dla wła-

snych dzieci. W ostateczności zamknął dom i przez ostatnie dwa lata

ani razu się w nim nie pojawił. Teraz, kiedy na stałe zamieszkał w Cro-

ton, nie tęsknił ani za domem, ani za Nowym Jorkiem i towarzystwem,

które tam pozostawił.

Przy dobiegających zza okna odgłosach lata O1ivia cierpliwie i

niezmordowanie sprawdzała kolejne sztuki porcelany. Na duŜych arku-

szach papieru nienagannym pismem zapisywała konieczne naprawy i

uzupełnienia w kolekcji. Od czasu do czasu wysyłała kogoś ze słuŜby

do domu w mieście, aby coś przywieźć, ale na ogół budynek w Nowym

Jorku pozostawał zamknięty, a one z siostrą nigdy tam nie jeździły.

Wiadomo, ojcu by się to nie spodobało. Tata miał kiepskie zdrowie;

Olivia, podobnie jak on, lubiła to spokojne Ŝyciem w Croton-on-

Hudson. W Nowym Jorku spędzała bardzo niewiele czasu od lat dzie-

cinnych, wyjąwszy krótki okres dwa lata temu, kiedy ojciec zabrał ją

wraz z siostrą do miasta, aby wprowadzić je w świat i przedstawić zna-

jomym. Uznała tę wizytę za interesującą, ale teŜ bardzo wyczerpująca.

Steel Danielle - Lustrzane odbicie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: