Orwig Sara - Pod drzewem miłorzębu (Świat Romansów [Temark] 20).pdf - Orwig Sara - wiedzanietajemna

Sara Orwig

Pod drzewem miłorzębu

Normie, z podziękowaniem za życzenia na Boże

Narodzenie...

Dawidowi, Susan, Joemu, Annie i Chesterowi - z miłością.

Rozdział 1

Skąpana w jasnych promieniach majowego słońca szeroka,

czteropasmowa ulica, do której przylegały bokiem tereny należące do

Ogrodu i Szkółki Leśnej Londona, tętniła życiem. Za wysypanym

żwirem podjazdem przyciągał wzrok szpaler specjalnie dobranych

drzew, które częściowo zasłaniały widok na dość okazały budynek,

wykonany ze szkła i aluminium.

Mieściło się w nim biuro i dział finansowy firmy. Tego

sobotniego poranka Gabe London siedział za biurkiem zawalonym

papierami, ślęcząc nad kolumnami cyfr i klnąc pod nosem całą tę

robotę. Palcami jednej ręki niespokojnie targał swoją krótką,

ciemnobrązową czuprynę.

- Gabe, jej miłorzęby się nie przyjmują.

Uniósł głowę i spojrzał nieprzytomnie na swojego młodszego

brata, Pete'a, uśmiechającego się do niego od ucha do ucha z drugiej

strony biurka.

- Czyje miłorzęby się nie przyjmują? - spytał, z trudem

odrywając myśli od swoich obliczeń.

- Te z Domu Złotej Jesieni w Casa Grande - odpowiedział

niewinnie Pete, strząsając kawałki ziemi ze swoich dżinsów. Drugą

ręką odgarnął opadające na oczy, spłowiałe od słońca włosy. Jego

biała bawełniana koszulka była cała zakurzona, podwinięte rękawy

odsłaniały szerokie ramiona, a pod brązową, opaloną skórą wyraźnie

rysowały się napięte mięśnie. - Wezmę ciężarówkę i pojadę je

przesadzić, a wracając zajmę się tymi krzewami, no wiesz, tymi

ognikami szkarłatnymi Wilkensa. Będę tu z powrotem w południe.

- Dobrze, oczywiście.

Gabe nachylił się nad swoimi liczbami, dodając pracowicie jedne

do drugich. Gdy tak wpatrywał się w migające przed oczami kolumny

cyfr, coraz natrętniej prześladował go obraz rozradowanej twarzy

brata. „Jej" miłorzęby... Gabe odłożył pióro. Jego niebieskie oczy

zwęziły się, kiedy przypomniał sobie zamówienie na miłorzęby.

Odsunął krzesło tak gwałtownie, że omal się nie przewróciło,

wstał, otworzył segregator i zaczął przerzucać papiery.

- Pete! - wybiegł z biura, wyprzedzając wychodzących klientów.

Wyciągał opięte dżinsami długie nogi, a jego rozdrażnienie rosło z

każdym krokiem, kiedy pędził wzdłuż długich rzędów kwiatów, i

dalej, mijając cieplarnie, na wysypany żwirem placyk, skąd właśnie

ruszała duża ciężarówka.

- Pete! Zaczekaj chwilę!

Pete zahamował i z uśmiechem wychylił się przez okienko. Gabe

podbiegł do ciężarówki.

- To już trzecia rozsada miłorzębów dla Casa Grande!

- Wiem - Pete uśmiechnął się jeszcze szerzej, a w jego glosie

Gabe wyczuł rozmarzenie.

- Do diabła! Nigdy dotąd nie straciliśmy tylu drzew. To duże

zamówienie. Pani Smith zadzwoniła już w poniedziałek, wściekła jak

nie wiem co z powodu tych pierwszych miłorzębów, które się nie

przyjęły.

- Naprawdę? Nie przypominam sobie jej telefonu.

Gabe zmrużył oczy.

- Dom Złotej Jesieni w Casa Grande - przeczytał głośno.

Pracował tam na zlecenie właściciela, Dereka Jacksona. Zaplanowali

wspólnie park na terenie posiadłości. Nie mógł sobie przypomnieć, by

kiedykolwiek widział panią Smith. - Jak wygląda pani Smith?

Pete oprzytomniał i machnął ręką.

- Jak wygląda? Ach... to starsza kobieta. Siwe włosy, buty

ortopedyczne, aparat słuchowy. Nie wiem. Okulary dwuogniskowe...

Gabe otworzył usta, patrząc w wielkie, niebieskie oczy swego

dwudziestojednoletniego brata i nagle podjął decyzję.

- No dobrze. Mam już jakiś obraz. Wy zostajecie tutaj.

- Coś ty! - Pete zamrugał oczami, a z jego twarzy znikł szeroki

uśmiech. - Ja mogę to zrobić!

- Wysiadaj. Ja posadzę drzewka dla tej miłej staruszki, pani

Smith. Te przeklęte miłorzęby nie powinny uschnąć czy choćby

stracić liści.

- Hej, Gabe...

- Ty i Tim zostajecie tutaj.

- Sam nie dasz sobie rady - zaprotestował Pete, podczas gdy

towarzyszący mu pracownik zeskoczył na ziemię. - Tim może zostać,

a ja ci pomogę.

- Pete, przejrzałem listę miesięcznych wydatków. Zdajesz sobie

sprawę, że liczy się każdy grosz. Czy wiesz, ile nas kosztowały te

uschłe drzewka? Wysiadaj z ciężarówki. Ty zajmiesz się rejestrem

kasowym, a Tim mógłby w tym czasie rozładować transport nasion

bawełny.

Pete niechętnie zszedł na ziemię.

- Będziesz potrzebował mojej pomocy.

- Poradzę sobie - odpowiedział ponuro Gabe.

Wspiął się do środka kabiny, włączył bieg i spojrzał na formularz

zamówienia, żeby przypomnieć sobie adres. Nacisnął pedał gazu i

ciężarówka ociężale wtoczyła się na ulicę." Liście miłorzębu drżały

wraz z całym pojazdem.

W biurze Domu Złotej Jesieni w Casa Grande Sandy Smith

odłożyła słuchawkę telefonu i przeszła przez hall do apartamentu, w

którym mieszkała. Stanęła przed lustrem i roześmiała się. Cieszyło ją

to, że wciąż bez trudu mieści się w swoim stroju do tańca, w którym

wodziła rej na ostatniej zabawie w szkole średniej, jedenaście lat

temu.

Nagły dzwonek telefonu przerwał jej wspomnienia, podniosła

słuchawkę.

- Cześć, Sandy - usłyszała głos swojej przyjaciółki, Becky

Connors. - Chciałam się tylko upewnić. Naprawdę chcesz, żebym

przyjechała na to spotkanie?

- Oczywiście, będzie mi bardzo miło. - Sandy zakręciła się wkoło

i popatrzyła przez ramię na krótką zieloną spódniczkę, robioną na

drutach białą włóczkową górę, białe tenisówki i białe krótkie

skarpetki. - Wiesz, czuję się strasznie śmiesznie - dodała,

- Jestem pewna, że wcale nic wyglądasz śmiesznie.

Orwig Sara - Pod drzewem miłorzębu (Świat Romansów [Temark] 20).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: