Joanna Milewska-Kuncewicz LABRADOR RETRIEVER WARSZAWA Rysunek na okładce i ryciny w tekcie Ewa Dobrzyńska Redaktor Magdalena Reczko Redakcja dziękuje pani Monice Dowgiałło za zdjęcia z archiwum Jej hodowli Herbu Zadora Copyright by Agencja Wydawnicza MĽKO PRESS sp. z o.o. Warszawa 2003 Warszawa 2006 ISBN 83-86203-83-8 Wydawnictwo jest członkiem Polskiej Izby Ksišżki Wydawca: Agencja Wydawnicza MĽKO PRESS sp. z o.o. 02 912 Warszawa, ul. Godebskiego 31 tel./fax 022 651 99 34; 022 651 55 25; e-mail: makopress@makopress.pl SKLEP Z KSIĽŻKAMI I ZDJĘCIAMI NA STRONIE www.makopress.pl DYSTRYBUCJA - Zamówienia telefoniczne lub listy pod adresem e-mail: makopress@makopress.pl - Sklep internetowy: www.makopress.pl; e-mail: makopress@makopress.pl - Sklep internetowy www.merlin.pl; e-mail: sklep@merlin.pl Biuro Obsługi Klienta, tel. 022/716 75 02 lub 716 75 03, fax 022/716 81 46 Dystrybutor na Polskę: - Agencja Wydawnicza MĽKO PRESS, 02 912 Warszawa, ul. Godebskiego 31 tel./fax 022 651 99 34; 022 651 55 25 - Giełda Zoologiczna w Łodzi, czwartki wieczorem, Firma ATA i JUREK, hurt ksišżek, tel. 043 677 25 59 Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna częć tej publikacji nie może być powielana ani rozpowszechniana za pomocš urzšdzeń elektronicznych, mechanicznych, kopiujšcych, nagrywajšcych i innych bez pisemnej zgody posiadacza praw autorskich. Wydawnictwo nie bierze odpowiedzialnoci za treć zamieszczonych reklam 85 publikacja Agencji Wydawniczej MĽKO PRESS SPIS TRECI Historia rasy labrador..................................5 Charakter labradora ..................................7 Choroby rasy ......................................11 Pielęgnacja ........................................14 Żywienie psa ......................................17 Wybór szczeniaka ...................................23 Wychowanie labradora ...............................27 - okres szczenięcy..................................27 - szczenię w wieku 3-6 miesięcy........................31 - młodzież w wieku 6-15 miesięcy......................39 - pies dorosły i stary................................42 Hodowla .........................................46 Próby i konkursy myliwskie ...........................50 Konkurs tropowców .................................53 Wzorzec rasy ......................................57 Posłowie .........................................60 NOTA O AUTORCE Autorka urodziła się na tyle dawno, że nie bardzo przyznaje się kiedy. Na tyle dawno, by jej legitymacja instruktora szkolenia wydana przez Polski Zwišzek Kynologiczny nosiła poczštkowy numer 17/, na tyle jednak niedawno, by nadal aktywnie zajmować się hodowlš i szkoleniem psów. Hoduje różne rasy uznajšc, że nigdy dosyć nowych dowiadczeń i spotkań z nieodgadniona psiš psychikš. Mimo, że skończyła filologię germańskš, psy sš jej całym życiem. Już dawno uznała, że szkolenie psów to wytworzenie tej szczególnej więzi między zwierzęciem a jego włacicielem, która sprawia, że porozumieć i zrozumieć mogš się właciwie bez słów. Podziękowanie Dziękuję Mamie i Andrzejowi za pomoc a Patrykowi za dobre chęci HISTORIA RASY LABRADOR Labrador retriever jest najprawdopodobniej bezporednim potomkiem psów, które na poczštku XIX wieku przybyły do Anglii z marynarzami z Nowej Funlandii. Były to psy, które z drużym prawdopodobieństwem sš przodkami dzisiejszych nowofunlandów i landserów. Wówczas był to pies wielkoci około 60 cm, mocno zbudowany o doć długim, bardzo gęstym włosie. Angielskim hodowcom z tamtego okresu udało się, poprzez krzyżówki między innymi z pointerem, dzięki ostrej selekcji wyhodować lżejszego, krótkowłosego psa o bardzo gęstym podszerstku, którego głównym zadaniem było aportowanie strzelanej zwierzyny. Angielski Kennel Club uznał oficjalnie rasę w 1903 roku. Labrador jest typowym przykładem kariery w icie amerykańskim stylu - od pucybuta do milionera. Milionerem w sensie dosłownym wprawdzie nie jest, ale miliony podziwiajš go i kochajš za niepospolity charakter. Labrador nie pochodzi z Labradoru, lecz z wybrzeży Nowej Funlandii. Nowa Funlandia nie rozpieszcza swoich mieszkańców łagodnym klimatem. Labrador jako pies niezbyt bogatych rybaków, musiał stawić czoła nie tylko lodowatym podmuchom wiatru i równie lodowatej wodzie, z której aportował ryby, które wymknęły się z rybackiej sieci. Wystarczyć mu musiała niezbyt urozmaicona dieta złożona głównie z rybich odpadków i resztek ze stołu swoich ubogich włacicieli. Pracujšcy w tak trudnych warunkach pies musiał wykazać się niebywałš odpornociš. Można uznać, że w poczštkach tej rasy selekcjonerem hodowlanym nie był człowiek, ale sama natura. Osobniki słabsze, mniej odporne nie miały po prostu szans na przeżycie. Wszystko co dobre dzieje się przypadkiem. Prawdopodobnie przypadek sprawił, że psy tej rasy trafiły w roku 1815 do Wielkiej Brytanii. Znane były wtedy pod nazwš psów z Saint-John's. Znacznie póniej, bo w roku 1896 labradory trafiły także do Francji. Hodowcy zarówno angielscy, jak i francuscy natychmiast docenili, jaki to diament w psiej postaci trafił w ich ręce. Praca hodowlana prowadzona była głównie w kierunku uszlachetnienia 5 exterieru (wyglšdu) psów tej rasy. Cechy osobowoci i zalety charakteru nie wymagały większych korekt. Na czas triumfu musiał labrador jednak doć długo poczekać. Do lat trzydziestych XIX wieku utrzymywany był głównie przez myliwych. Dopiero w latach szećdziesištych XIX wieku rozpoczšł triumfalny marsz przez kraje anglosaskie i Francję do salonów jako pies towarzyszšcy. W Polsce pierwsze labradory pojawiły się w roku 1985. Popularnoć rasy wcišż ronie, choć z racji liczby jej miłoników wydaje się to być już niemożliwe. Labrador towarzyszy znanym ludziom. Ma go prezydent Rosji Puttin, labradory były zawsze w pobliżu Marka Kotańskiego, ukochanego psa tej rasy posiadało kilku prezydentów Francji, a także Stanów Zjednoczonych. Trudno wymienić wszystkich znanych z mediów włacicieli labradorów, gdyż ich spis mógłby okazać się grubszy niż niejedna ksišżka telefoniczna. CHARAKTER LABRADORA Labrador nie należy do psów rzucajšcych na kolana swojš urodš. Nie uroda, lecz charakter zadecydowały o sukcesie tej rasy. Labrador jest psem nadzwyczaj przyjanie nastawionym do całego wiata. On po prostu kocha wszystkich ludzi, i złych, i dobrych. Jego właciciel zajmuje wprawdzie w jego sercu szczególne miejsce, jednak często czuje zazdroć widzšc, jak pies adoruje wszystkich wokół. Ale adoracja to jedno a wiernoć to inna sprawa. Labrador jest psem wiernym i oddanym swojemu panu jak mało który przedstawiciel psiego gatunku. Na jego towarzyskoć wpływa także niebywała, stała chęć do zabawy. Wydaje się wręcz, że na rozrywkach, oczywicie z udziałem ludzi, upływa mu życie. Skłonnoć do zabawy to nic innego, jak potrzeba służenia swojemu panu. Zawsze i wszędzie labrador gotów jest mu co przynieć, co podać, odszukać. Właciciel labradora prawie stale widzi skupione na sobie psie spojrzenie z niemym pytaniem - co mogę dla ciebie zrobić? Czasem, ale tylko czasem bywa to nawet męczšce. Labrador jest bardzo żšdny akceptacji. Wymaga czułoci i pochwał, sam odpłacajšc tym samym stokrotnie. Łagodnoć, wyrażajšca się nie tylko życzliwociš do otoczenia, to następna cecha jednoznaczna ze słowem labrador. Ten pies nie potrafi zachować się agresywnie (choć tu zdarzajš się wyjštki, o czym póniej). Labrador z krwi i koci nie ma w sobie grama złoci. Na agresję skierowanš wobec niego odpowiada umiechniętym pyskiem i machaniem ogona. Unieszkodliwia i rozbraja tym niejednego przeciwnika. Głównš cechš tej rasy jest miłoć do aportu. Aportowanie jest tym, czym żyje labrador. Umiejętnoć wyszukiwania i przynoszenia zgubionych czy rzuconych przez jego pana przedmiotów stanowi podstawowš cechę. Nałóg, inaczej nie można tego okrelić, aportowania zdecydował o popularnoci tych psów. Na bazie aportowania można nauczyć psa prawie wszystkiego, a nagrodš za prawidłowo wykonane polecenie jest włanie aport. 7 Uległoć labradora wobec właciciela i jego rodziny stanowi następny przyczynek jego sukcesów. Dzięki tejże uległoci, łatwoci dostosowania się do stawianych mu wymagań i dzięki ogromnej chęci współpracy labrador jest psem szalenie łatwym do ułożenia. Nawet osoba nie majšca większych dowiadczeń w szkoleniu psów poradzi sobie z jego ułożeniem o ile, tu uwaga, trafi na psa, którego charakter odpowiada wzorcowi rasy. Nieco kłopotu sprawić może temperament labradora. To prawdziwy gejzer energii, którš jako musi rozładować. Nie wystarczy mu krótki spacer po miejskim osiedlu ani wielogodzinna samotnoć w największym nawet przydomowym ogrodzie. Labrador potrzebuje pracy, wyczerpujšcej nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim psychicznie. Praca jest jego życiem, bo dla niej został stworzony. Labrador to przede wszystkim jego wspaniały nos. Dzięki temu organowi doceniono jego talent i wyprowadzono rasę na szerokie wody. Pies ma z natury rzeczy dużo lepszy i czulszy węch niż człowiek, za to labrador ma najlepszy węch wród innych ras. Doskonały węch, umiejętnoć selekcjonowania zapachów w połšczeniu z dużš inteligencjš sprawiajš, że labrador zastępuje człowieka w trudnych sytuacjach a w wielu jest po prostu niezastšpiony. Jako pies służbowy używany jest labrador w policji, służbach celnych do pracy na ladzie lub jako pies poszukujšcy ludzi, broni, materiałów wybuchowych, a także narkotyków. Pokutuje poglšd, że psy używane do pracy przy narkotykach same sš narkomanami. To oczywista bzdura, pies-narkoman nie pożyłby zbyt długo, a jego przydatnoć zawodowa malałaby błyskawicznie. Pies pracuje dla zdobycia akceptacji swojego przewodnika, która jest największš nagrodš. Wyszukiwany przedmiot nie jest dla niego atrakcyjny. Co zmusiłoby go do szukania materiałów wybuchowych...
pacocha_t