Hanower

Hodowlę prowadzi się w Niemczech, w Hanowerze, z wnikliwą kontrolą wartości użytkowej ogierów i klaczy przeznaczonych do rozrodu; stadnina krajowa w Celle, stadniny prywatne na całym świecie.

Głowa najczęściej duża, o profilu prostym lub garbonosym. Szyja długa. Długie łopatki prawidłowo zbudowane i skośnie ustawione. Kłąb wyraźny, grzbiet długi. Kłoda szeroka i głęboka. Zwykle duży, czasem jednak nieco płaski, kanciasty zad. Kończyny tylne silne, z mocnymi stawami i o doskonałych dźwigniach. Kopyta duże. Ruchy wydajne, energiczne, skoczność doskonała. Charakter przyjazny. Występują wszystkie maści podstawowe, głównie kasztanowata i gniada. Wysokość w kłębie 162 - 175 cm, lecz kaliber koni jest zróżnicowany.

Historia

Hanower był na początku XVIII w. częścią imperium brytyjskiego. W krajowej stadninie w Celle (utworzonej w latach 1735 - 36) utrzymywano różne rasy i typy reproduktorów: oprócz pruskich, holsztyńskich, hiszpańskich i meklemburskich także liczne pełnej krwi angielskiej i półkrwi. Po zerwaniu związków z Anglią w roku 1837 aż do czasów motoryzacji hodowano tam dobre konie kawaleryjskie i robocze. Po II wojnie światowej powrócono do uszlachetniającego krycia ogierami innych ras, głównie trakeńskich i pełnej krwi (Abglanz, Semper Idem, Der Löwe xx). Celem pracy hodowlanej było uzyskanie nowoczesnego, wszechstronnie użytkowego konia sportowego. Obecnie jest to jedna z najlepszych na świecie ras koni do wyczynowego sportu jeździeckiego, zwłaszcza do konkurencji ujeżdżania i skoków przez przeszkody.