METODA DOBREGO STARTU MARTY BOGDANOWICZ
Metoda dobrego startu wzorowana jest na francuskiej metodzie Bon Départ.
Metoda dobrego startu ma wszechstronne zastosowanie w pracy z dziećmi. Stosuje się ją w terapii i w profilaktyce w odniesieniu do dzieci, których rozwój jest zaburzony, usprawniając nieprawidłowo rozwijające się funkcje, oraz do dzieci o prawidłowym rozwoju psychomotorycznym, aktywizując ten rozwój. Jest to więc metoda rehabilitacji psychomotorycznej i metoda stymulowania rozwoju psychomotorycznego.
Metoda dobrego startu to system ćwiczeń.
W odniesieniu do dzieci bez zaburzeń można poddać metodę dobrego startu pewnym modyfikacjom na rzecz kształcenia twórczej, aktywnej postawy, np. w czasie ćwiczeń mogą one improwizować melodię do wskazanego wzoru lub odwrotnie – tworzyć własny wzór, ilustrując nim określoną piosenkę.
Celem metody jest jednoczesne usprawnienie czynności analizatorów:
q wzrokowego
q słuchowego
q kinestetyczno – ruchowego
q kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni
W jej założeniach leży więc usprawnienie i koordynacja, czyli integrowanie funkcji wzrokowo – słuchowo – ruchowych, a także harmonizowanie wszystkich funkcji psychomotorycznych. Dzięki tej integracji dochodzi do wykształcenia prawidłowej orientacji czasowo – przestrzennej, możliwości wykonywania ruchów dowolnych, coraz lepiej zorganizowanych, zlokalizowanych w określonej przestrzeni i czasie.
Zastosowanie metody dobrego startu w profilaktyce i rehabilitacji:
¶ w ramach przygotowania dzieci do podjęcia nauki szkolnej, ćwiczenia te można wówczas prowadzić w najstarszej grupie przedszkola oraz w ognisku przedszkolnym z dziećmi, które mają rozpocząć naukę szkolną
¶ w okresie poprzedzającym naukę czytania i pisania wobec uczniów klasy pierwszej, ćwiczenia te można stosować podczas lekcji, a także w formie zajęć śródlekcyjnych
¶ w celu usprawnienia motoryki uczniów młodszych klas szkolnych; elementy tej metody można wplatać np. w ćwiczenia gimnastyczne
¶ u dzieci o dysharmonijnym rozwoju psychomotorycznym w celu usprawnienia funkcji percepcyjno – motorycznych, ćwiczenia te znajdują zastosowanie w rehabilitacji dzieci z dysleksją, dysgrafią i dysortografią oraz z zaburzeniami lateralizacji – w zespołach korekcyjno – kompensacyjnych na terenie szkół
agnieszka_politanska22