148. Hohl Joan - Lwiątko.pdf - Regał 027 - kubolina12310

JOAN HOHL

Lwiątko

Harlequin®

Toronto • Nowy Jork • Londyn

Amsterdam • Ateny • Budapeszt • Hamburg

Istambuł • Madryt • Mediolan • Paryż • Praga • Sofia

Sydney • Sztokholm • Tajpej • Tokio • Warszawa

ROZDZIAŁ PIERWSZY

-Jest jeszcze piękniejsza niż kiedyś! - Ze wzrokiem

utkwionym w postaci młodej kobiety, Lyon Cantrell

cofnął się w głęboki cień markizy osłaniającej wejście

do eleganckiego magazynu z odzieżą męską, nad

którym widniał szyld z napisem: „Mężczyzna Wytwor

ny".

Nie zauważył zniecierpliwionego spojrzenia, jakim

obrzucił go klient, któremu stanął na drodze, ani nie

zdawał sobie sprawy, że ściska kurczowo czar-

no-srebrną torbę z zakupami tak, aż mu palce zbielały.

Całą swą uwagę skupił na kobiecie stojącej obok

licznika parkingowego przed salonem fryzjerskim,

zaledwie kilkanaście metrów dalej.

Czas obszedł się łaskawie z Elizabeth Ware, a nawet

więcej niż łaskawie. W jej wyglądzie zaszły pewne

zmiany. To nieuniknione w ciągu dziesięciu lat. Ale

z miejsca, w którym stał, mógł łatwo stwierdzić, że

zmieniła się na korzyść. Zawsze była piękna, ale teraz,

mając dwadzieścia... siedem... nie, dwadzieścia osiem

lat, była wprost zachwycająca.

Jej długie włosy o ciepłym brązowoczekoladowym

odcieniu spadały poniżej ramion. Lśniące pasma uło

żone w swobodne, naturalne loki unosiły się do góry,

poruszane podmuchem ciepłego, letniego wiatru. Na-

wet z tej odległości Lyon mógł podziwiać zdrowy blask

kremowobiałej, nieskazitelnej cery Elizabeth.

Choć nie widział jej oczu, pamiętał je dobrze.

Wyglądały jak dwa aksamitne, brązowe bratki. Figura

Elizabeth również zyskała z biegiem lat, choć już

dawniej była rewelacyjna. Piersi miała nieduże, ale też

wcale nie za małe; krągłe, z pączkami brodawek

sterczącymi ku górze. Stanowiły bolesną pokusę, od

której zawsze Lyonowi pociły się dłonie i zasychało mu

w ustach.

Wąska talia przechodziła w piękną linię bioder,

a długie, szczupłe nogi stanowiły, według Lyona,

główną broń kusicielki.

Dziś te nogi okrywały ciasne, sprane dżinsy, a piersi

rozpychały czerwoną bluzkę ze znakiem linii lotni

czych Mid-Continental. Na wąskich stopach miała

sandałki. Duża skórzana torba zwisała z ramienia,

a twarz osłaniały olbrzymie okulary słoneczne w rogo

wej oprawce.

Lyon wpatrywał się w nią ze ściśniętym sercem,

doznając dziwnych skurczów poniżej pasa. Obojętny

na pieszych wokół siebie, stał nieruchomo, mimo że

swoim atrakcyjnym wyglądem przyciągał powszechną

uwagę -jak szczyt górski wznoszący się ponad Cant-

rell, małym miasteczkiem położonym w jednej z dolin

Pensylwanii.

Elizabeth, oparta o kolumnę licznika, zerkała od

czasu do czasu na tarczę dużego sportowego zegarka,

który miała na ręku.

Niech ją diabli! Dziesięć lat! Dziesięć długich lat,

a sam jej widok wprawia go w stan gorączkowego

podniecenia. I znów poczuł słodycz jej ust i dotyk

pełnych warg.

Przeklęta Elizabeth! Oczy zwęziły mu się w szparki,

gdy wbrew swej woli cofnął się myślą do wydarzeń

sprzed wielu lat, które wryły mu się w pamięć na zawsze.

Było to niezwykle gorące lato w Cantrell. Żar

buchał z rozpalonych chodników, a asfalt topił się na

jezdni. Nadeszły wakacje. Roześmiani, rozgadani

uczniowie kręcili się po ulicach, pedałowali na rowe

rach, wszędzie ich było pełno.

Lyon przyjechał do domu na dwa tygodnie. Były to

jego pierwsze prawdziwe wakacje od czasu, gdy przed

czterema laty skończył szkołę biznesu - Wharton

School of Business - na uniwersytecie w Pensylwanii.

Już po dwóch dniach zaczął się nudzić. Potrzebował

jednak odpoczynku i oderwania się od męczących

zajęć, jakie narzucił mu ojciec, chcąc go wprowadzić

w arkana rozległych interesów, wiążących się z prowa

dzeniem rodzinnego konsorcjum.

Pracując dzień i noc przez cztery lata, Lyon nie

tylko dużo się nauczył, lecz stał się wybitnym fachow

cem. Wszystko jednak ma swoją cenę. W wieku

dwudziestu sześciu lat Lyon był ekspertem w swojej

dziedzinie, ale bardzo zmęczonym ekspertem.

Rozkaz wydała jedyna osoba zdolna przeciwstawić

się ojcu, jego matka. Brzmiał krótko i wyraźnie:

- Wracaj do domu i odpocznij!

Lyon podporządkował się życzeniu matki, lecz po

dwóch dniach bezczynności nie wiedział, co z sobą

zrobić. Ponieważ uczęszczał do drogich prywatnych

szkół w zimie, a w czasie wakacji przebywał na

ekskluzywnych obozach letnich, miał niewielu kole

gów w swym rodzinnym miasteczku.

Prawdę mówiąc, jego jedynym przyjacielem był

Huntington Melton Canon, syn najbliższej przyjació

łki jego matki. Hunt miał się zjawić w domu lada dzień

i tylko to powstrzymywało Lyona od spakowania

walizek i powrotu do biura w Nowym Jorku. Miał

nadzieję, że Hunt przyjedzie i wymyśli im jakieś

rozrywki. Z natury pogodny i towarzyski, Hunt miał

mnóstwo znajomości w mieście i okolicy.

Lyon wylegiwał się nad brzegiem basenu, udając

zainteresowanie opowiadaniami matki o różnych akc

jach charytatywnych, w których brała udział, gdy jego

przyjaciel zjawił się wreszcie, wpadając jak bomba

między nich.

- Lyon, ty stary... - Hunt zawahał się i obdarzając

chłopięcym uśmiechem starszą panią, dokończył

- ...draniu. Jak się masz, chłopie?

Ukłonił się w stronę pani Cantrell.

- Pani wygląda młodo i pięknie, jak zawsze - do

dał, błyskając znowu zębami w szerokim uśmiechu.

Margaret Cantrell zawsze była czuła na komple

menty. Teraz też zarumieniła się lekko, rozjaśniając

uśmiechem swą świetnie utrzymaną twarz.

- Czuję się doskonale. Dziękuję, Hunt. Ciebie

mogę nie pytać o samopoczucie. Wyglądasz jeszcze

lepiej niż kiedyś.

- Dziękuję pani - odparł Hunt z rozbrajającym

uśmiechem! - Na pani można polegać. Dlatego tu

przychodzę, a nie po to, żeby się zobaczyć z tym

szalonym pracusiem, pani synem.

148. Hohl Joan - Lwiątko.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: