Garwood Julie - Czas Roz 02 - Czerwona.pdf - Regał 022 - kubolina12310

JULIE GARWOOD

CZERWONA

Czas Róż

Tytuł oryginału ONE RED ROSE

PROLOG

Dawno, dawno temu żyła niezwykła rodzina. Byli to bracia Clayborne'owie, związani

ze sobą więzami silniejszymi niż więzy krwi.

Poznali się jako chłopcy, a ich domem były wtedy ulice Nowego Jorku. Zbiegły

niewolnik Adam, kieszonkowiec Douglas, rewolwerowiec Cole i hochsztapler Travis

przetrwali, wspierając się nawzajem w walce z gangami starszych wyrostków, włóczących się

po mieście. Gdy znaleźli w swoim zaułku porzuconą dziewczynkę, przysięgli sobie, że

zapewnią jej lepsze życie, i wyruszyli na Zachód.

W końcu osiedlili się na kawałku ziemi w samym sercu Terytorium Montany. Nazwali

go Różanym Wzgórzem.

Jedynym duchowym wsparciem dla dorastających młodzieńców były listy od matki

Adama, Róży. Odpowiadali na nie pisząc, co im serce dyktowało. Dzielili się swymi lękami,

marzeniami i nadziejami, a Róża obdarzała ich w zamian czymś, czego nigdy przedtem nie

mieli: bezgraniczną matczyną miłością.

Z czasem wszyscy Clayborne'owie przywykli nazywać ją mamą Różą i zaczęli

traktować jak prawdziwą matkę.

Po ponad dwudziestu latach mama Róża zamieszkała razem z rodziną. Jej synowie i

córka wreszcie byli zadowoleni. Przyjazd mamy Róży był wielkim świętem, lecz zarazem

wywołał zamieszanie. Jej córka wyszła za mąż za bardzo przyzwoitego człowieka i niedawno

urodziła uroczą dziewczynkę, a synowie wyrośli na szanowanych ludzi z charakterem. Travis i

Douglas dobrze się ożenili. Ale mama Róża nie była jeszcze usatysfakcjonowana. Nie

podobało jej się, że Adam i Cole zasmakowali w kawalerskim stanie. A ponieważ była zdania,

że Bóg pomaga tym, którzy sami sobie pomagają, widziała tylko jedno wyjście.

Musiała swoich chłopców wyswatać.

Czas kwitnienia róż

Nie w zimie z naszych wróżb

Wyczytał los kochanie

Był czas kwitnienia róż –

Rwaliśmy je w altanie.

Bo nie wie młoda miłość,

Że zima jest na świecie.

Och, skądże! Pięknie było,

Świat czcił nas świeżym kwieciem.

Nie chciałaś odejść, cóż

Że wieścił zmierzch rozstanie?

Był czas kwitnienia róż –

Rwaliśmy je w altanie.

Thomas Hood (1798 - 1845)

Ranczo Różane Wzgórze, Montana Valley,

wiosna 1851

Znalazł ją w swoim łóżku.

Adam Clayborne zaskoczył rodzinę, zjawiwszy się w domu w ciemną noc dwa dni

wcześniej, niż go oczekiwano. Wprawdzie nie planował powrotu na ranczo przed piątkiem, ale

udało mu się szybko załatwić interesy, a miał już serdecznie dość spania pod gołym niebem.

Marzył o czystej pościeli i miękkim materacu.

Wiedział, że dom jest zatłoczony do granic możliwości, bo w następny weekend

przypadały urodziny mamy Róży, a bracia i siostry uradzili wspólnie, że zjadą wcześniej, żeby

pomóc w przygotowaniach. Na fetę, oprócz mieszkańców pobliskiego miasteczka Blue Belle,

zaproszono jeszcze ze dwadzieścia albo i trzydzieści osób z daleka, nawet z Hammond. Odkąd

mama Róża zamieszkała na ranczu nieco ponad rok temu, zdążyła zadzierzgnąć liczne

przyjaźnie. Samych znajomych z kościoła miała około pięćdziesięciu osób, a wszyscy bez

wyjątku zamierzali świętować razem z nią.

Zanim Adam rozsiodłał konia i wypił coś zimnego w kuchni, zrobiło się dobrze po

północy. W domu panowała cisza jak w kościele w sobotni wieczór. Zdjął buty w przedsionku

i starając się nie robić hałasu, wspiął się po schodach do swojej sypialni, znajdującej się na

piętrze przy końcu korytarza. Kiedy znalazł się w pokoju, natychmiast zaczął się rozbierać. Nie

trudził się zapalaniem lampy, gdyż światło księżyca wpadające przez okno w zupełności mu

wystarczało. Dobrze widział znajome zarysy mebli.

Cisnął koszulę na krzesło, przeciągnął się, szeroko rozkładając ramiona, i ziewnął.

Boże, jak dobrze być znowu w domu. Skonany i na wpół śpiący przysiadł na brzegu łóżka, żeby

zdjąć buty, i nagle zorientował się, że siedzi na miękkim, uroczo pachnącym kobiecym ciele.

Kobieta głośno jęknęła. Adam zaklął soczyście.

Genevieve Perry przebudziła się bardzo gwałtownie. Miała wrażenie, że dom się

zawalił. Instynktownie zepchnęła ciężar z nóg i usiadła. Chwyciwszy za prześcieradło,

podciągnęła je pod szyję i zmierzyła wzrokiem słusznego wzrostu mężczyznę, rozciągniętego

na podłodze.

- Co pan robi? - wyszeptała.

- Próbuję się położyć do własnego łóżka - odszepnął.

- Adam?

- Tak, Adam. Kim pani jest?

Przerzuciła długie, zgrabne nogi przez krawędź łóżka i wyciągnęła do niego rękę.

- Nazywam się Genevieve. Bardzo miło mi pana poznać. Pańska matka wiele mi o panu

opowiadała.

Adam wytrzeszczył na nią oczy. Omal się nie roześmiał, tak absurdalna była sytuacja.

Czyżby ta kobieta nie zdawała sobie sprawy, że pokazuje mu nagie ramiona i nogi? Miała na

sobie nocną bieliznę, a prześcieradło należało uznać za dość symboliczną zasłonę.

- Z przyjemnością uścisnę pani dłoń, jak tylko się pani ubierze.

- O, Boże...

Sądząc po reakcji, dopiero teraz kobieta uświadomiła sobie swe niezręczne położenie.

- Rozumiem, że nie możemy zapalić lampy - stwierdził Adam.

- Och, nie! Jestem w koszuli nocnej. Powinien pan jak najszybciej wyjść z mojego

pokoju, zanim ktoś tu pana zastanie. To byłoby bardzo niestosowne.

- Ten pokój jest mój - zwrócił jej uwagę. - I niech pani mówi ciszej, bo zbudzi pani cały

dom. Nie chciałbym mieć na karku wszystkich braci, którzy za chwilę przybiegną sprawdzić,

co się dzieje.

- Nic się nie dzieje.

- Ja to wiem, Genevieve. - Usiadł z podkurczonymi nogami i wsparł łokcie na kolanach.

Starał się wykazać cierpliwość, spodziewał się bowiem usłyszeć jakieś wyjaśnienie, dlaczego

ta kobieta śpi w jego łóżku.

Oczy Genevieve przyzwyczaiły się w końcu do ciemności, mogła więc dokładnie

przyjrzeć się mężczyźnie, o którym marzyła od ponad dwóch lat. Boże, tyle razy go sobie

wyobrażała, snuła fantazje na jego temat, ale teraz przekonała się, że wyobraźnia ją zawiodła.

Adam Clayborne miał klasyczny profil, wyglądał tak, jakby pozował do jednego z antycznych

posągów, które widziała w muzeum. To samo szerokie czoło, wysoko osadzone kości

policzkowe, prosty nos i wąskie usta. Oczy jeszcze dodawały tej twarzy wyrazistości. Miały

kolor nieba o północy. Pod wpływem ich skupionego spojrzenia Genevieve poczuła falę

gorąca.

Nie mogła oderwać od niego wzroku. Był o wiele potężniejszej postury, niż jej się

zdawało. Ciało miał smukłe, ale umięśnione ramiona świadczyły o nadzwyczajnej sile. Była

pewna, że gdyby chciał się na nią rzucić, nie zdążyłaby nawet mrugnąć. Ta myśl przejęła ją

dreszczem. Nigdy nie przypuszczała, że Adam mógłby okazać się niebezpieczny, ale też nigdy

nie wyobrażała go sobie z marsem, który bez wątpienia w tej chwili gościł na jego czole.

Garwood Julie - Czas Roz 02 - Czerwona.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: