Ludzie są równi i równiejsi czyli o sztuce Sławomira Mrożka .pdf

Ludzie są równi i równiejsi, czyli o sztuce Sławomira Mrożka

Trzej panowie, którzy przeżyli katastrofę statku, padają z głodu. Podobno była jeszcze jedna

porcja mięsa, ale jeden z nich z całą pewnością twierdzi, że nie ma już nic. I w związku z tym

nie pozostaje im nic innego, jak zjeść jednego spośród swego grona. Kandydat do zjedzenia

jest niemal pewny od samego początku. Pomiędzy jednym – mającym wyraźne cechy

przywódcze a drugim – pochlebcą zawiązuje się od razu niepisana koalicja. W tej sytuacji

trzeciemu pozostaje tylko wyszukiwanie rozlicznych przyczyn, które mogłyby go uratować

przed zjedzeniem przez towarzyszy niedoli. Nie wychodzi próba demokratycznego

głosowania, bo w kapeluszu są cztery kartki. Wybory zostają zatem sfałszowane.

Parlamentaryzm się przeżył, a dyktatura także jest nie do przyjęcia, dlatego nieszczęśni

rozbitkowie w swoich argumentacjach próbują odwoływać się do uczuć wyższych. I tu po raz

kolejny okazuje się, że każdy ma własną prawdę. Nie zmienia tego nawet wyłowienie z wody

listonosza, którego pojawienie się wydaje się nadawać nowy tor biegowi wydarzeń.

Bohaterowie jednak nie zauważają nowych możliwości. Wariant, że jeden z nich musi zostać

zjedzony, nieustannie pozostaje aktualny.