w1 (051004)
pedagogika resocjalizacyjna:
- dyscyplina naukowa ukształtowana w latach 60-tych z pedagogiki specjalnej
- dyscyplina pedagogiki specjalnej skoncentrowana na człowieku, którego zachowanie odbiega od norm społecznych
depresja społeczna – 40% dzieci i młodzieży polskiej – podstawa dewiacyjnych zachowań jak:
- agresja – aktywność destrukcyjna skierowana ku drugiemu człowiekowi
- autoagresja – aktywność destrukcyjna skierowana ku sobie
alkoholizm – ściśle związany z polską podkulturą; stereotyp Polaka w Europie Zachodniej; choroba społeczna, kulturowa; objaw silnie zaawansowanej patologii społecznej:
- obejmuje coraz niższe grupy wiekowe
- obejmuje coraz więcej kobiet
- stopień alkoholizacji jest coraz wyższy
uzależnienie od narkotyków
przemoc – agresja werbalna (młodzież, wulgaryzmy, w związku ze stanami napięcia emocjonalnego)
prostytucja
pedofilia
kryteria przystosowania:
kryterium
Treść kryterium
Biologiczno-ekologiczne
Dążenie do zachowania własnej egzystencji, przetrwania w środowisku naturalnym i społeczno-kulturalnym
Medyczno-psychiatryczne
Stan doskonałego zdrowia psychicznego i fizycznego; zdrowa struktura osobowości i niezaburzone funkcje
psychologiczne
Optymalne zasoby redukcji napięć wewnętrznych, utrzymanie homeostazy psychicznej
interakcyjne
Adekwatne reakcje na bodźce pochodzące z otoczenia fizycznego i społecznego; umiejętność przeciwstawiania się presji niekorzystnych czynników biopsychicznych, środowiskowych i sytuacyjnych
społeczne
Zgodność postępowania z powszechnie akceptowalnymi wzorcami i normami
Pedagogiczne
Dążenie do samourzeczywistniania, autonomii, samowychowania i rozwoju
w2 (1210)
ludzie pedagogiki resocjalizacyjnej:
- Lipkowski
- Konopnicki
powstanie (lata 60-te) katedry pedagogiki resocjalizacyjnej na UW;
powstanie Warszawskiej Szkoły Resocjalizacji – liderzy:
- Cz. Czapów (podstawy naukowe wychowania resocjalizacyjnego i metodyki)
- S. Jedlewski (podstawy pedagogiki resocjalizacyjnej jako nauki z metodyką i praktyką)
Makarenko:
pedagogika przeżywania – metoda resocjalizacyjna; umiejętność przetrwania w środowisku; dla osób zdemoralizowanych, patologicznych (Niemcy, Norwegia); skuteczność 50%;
XVIII w . – USA – pierwsza tzw. kuratela (szewc)
pedagogika resocjalizacyjna bazuje na wiedzy:
· psychologicznej
· socjologicznej
· kryminologicznej
· prawnej
płaszczyzny pedagogiki resocjalizacyjnej:
· aksjologia i teleologia
· teoria resocjalizacji
· metodyka i praktyka
części pedagogiki resocjalizacyjnej:
1. profilaktyka i resocjalizacja w środowisku otwartym – dotyczy nieletnich
2. resocjalizacja w środowisku zamkniętym – instytucje karne dla nieletnich: zakłady poprawcze, zakłady karne;
resocjalizacja – readaptacja społeczna, ponowna socjalizacja; ponowne wychowanie; odnosi się do jednostek z zaburzeniami w wychowaniu, nie spełniających kryteriów przystosowania;
rys. heurystyczny model funkcjonowania człowieka
podmiot pedagogiki resocjalizacyjnej:
· jednostka nie spełniająca roli społecznej
· jednostka nie zaspokajająca potrzeb
· jednostka o postawie antagonistyczno-destruktywnej
rys. diagram przystosowania
Wartości – metapotrzeby (dążenia zdrowej – jednostki lub osoby prowadzącej resocjalizację
metapatologie
prawda
Brak ufności, cynizm, sceptycyzm
dobroć
Egoizm, niechęć, odrzucenie
piękno
Wulgarność, brzydota, niesmak
jedność
Dezintegracja
dychotomia
Uproszczona wizja świata
życiowe procesy
Myśl o śmierci, determinizm
jedyność
Utrata poczucia tożsamości, odrębności, anonimowość
perfekcja
Utrata nadziei
konieczność
Chaos, nieprzewidywalność
pełnia
Niekompletność, brak nadziei
sprawiedliwość
Wściekłość, gniew, cynizm, egoizm
porządek
Niepewność, brak poczucia bezpieczeństwa
prostota
Skomplikowaność
Bogactwo, zrozumienie
Depresja
Zdolność ponoszenia wysiłków
Zmęczenie, zakłopotanie
w3 (191004)
kryteria przystosowania społecznego a zaburzenia w zachowaniu
nieprzystosowanie społeczne – konflikt z normami społecznymi najczęściej występujący u nieletnich; wymaga uwzględnienia 6 kryteriów podstawowych (biologiczno-ekologiczne, medyczno-psychiatryczne, psychologiczne, interakcyjne, społeczne, pedagogiczne); pojęcia bliskoznaczne:
o wykolejenie społeczne – Czapów, Jedlewski – zespół postaw (komponenty: intelektualny, emocjonalny, motywacyjno-działaniowy) antagonistyczno-destruktywnych (negacja norm społecznych i jawne występowanie i działanie przeciwko nim) wobec rzeczywistości;
o demoralizacja – pojęcie używane głównie przez prawo i kryminologię;
o zaburzenia w zachowywaniu się - pojęcie używane głównie przez psychologię;
o dewiacja - pojęcie używane głównie przez psychologię i psychiatrię;
o trudności wychowawcze - pojęcie używane głównie przez pedagogikę ogólną – nie należy jednak traktować go jako synonimu nieprzystosowania społecznego, gdyż obecnie należy ono do szeroko rozumianej normy społecznej;
krótka charakterystyka osobowości antyspołecznej (wg kryteriów diagnostycznych)
Kryteria wg DSM-IV
...
ana_70