oryginal-temperament-twojego-dziecka-wychowywanie-w-zgodzie-z-jego-natura_tempdz.pdf

Idź do

Przykładowy

rozdział

Temperament Twojego dziecka.

Wychowywanie w zgodzie

z jego naturą

Spis treści

Katalog książek

Autor: Paul D. Tieger, Barbara Barron-Tieger

Tłumaczenie: Wojciech Białas

ISBN: 978-83-246-2022-7

Tytuł oryginału: Nurture by Nature: Understand Your Child’s

Personality Type – And Become a Better Parent

Format: 180 × 235, stron: 288

Nowości

Bestesllery

Maluch z charakterem:

• Badanie typu osobowoœci i dominującego temperamentu dziecka.

• Okreœlanie i stymulowanie mocnych stron i wyjątkowych cech pociechy.

• Stosowanie zindywidualizowanych metod wychowawczych.

Jesteœcie łukiem, a wasze dzieci są jak wystrzelone z niego strzały.

Łucznik widzi cel na drodze do nieskończonoœci i napina łuk z całą swoją mocą, tak,

by jego strzały pomknęły szybko w odległą dal.

Niech wasze nagięcie dłonią Łucznika przyniesie wam radoœć;

Bo choć kocha On mknące strzały, to taką samą miłoœcią darzy też i nieporuszony łuk.

(Prorok, Khalil Gibran)

Twoje dziecko jest jedyną w swoim rodzaju małą osóbką. Posiada niepowtarzalny zbiór

cech charakteru, temperamentu, wpływów wychowawczych i wrodzonych predyspozycji.

To wszystko składa się na wyrazistą osobowoœć, odróżniającą Twoją pociechę od reszty

œwiata. Nawet jeœli jesteœ rodzicem kilkorga maluchów, na pewno już zauważyłeœ, że metody

wychowawcze skuteczne w przypadku spokojnego, nieœmiałego chłopca zupełnie zawodzą,

kiedy próbujesz ich na nastoletniej, roztrzepanej przewodniczącej kółka plastycznego.

Skoro już nawet niemowlaki mają własną osobowoœć, skąd wziąć pewnoœć,

że wykorzystywane strategie wychowawcze, zajęcia pozalekcyjne oraz proponowane zabawy

są najlepiej dobrane do temperamentu Twojego dziecka i odpowiednie dla jego rozwoju?

Odpowiedź na te pytania trzymasz właœnie w ręce. Przy pomocy tego przełomowego

poradnika nauczysz się wykorzystywać siłę analizy typów osobowoœci — cieszącej się

uznaniem metody psychologicznej -- aby zrozumieć swoje dziecko i stać się skuteczniejszym

rodzicem.

Instrukcja obsługi Twojego dziecka:

• Który z 16 różnych typów najlepiej pasuje do osobowoœci Twojej pociechy?

• Jaki wpływ wywiera temperament dominujący na Twoje dziecko na trzech etapach

jego rozwoju -- przedszkolnym, szkolnym i w okresie dorastania?

• W jaki sposób inni rodzice radzą sobie z trudnymi sytuacjami, z jakimi możesz mieć

do czynienia?

• Jak możesz dostosować swój styl wychowawczy do typu osobowoœci swojego

dziecka, aby uzyskiwać lepsze rezultaty w komunikacji, wspieraniu, motywowaniu

i dyscyplinowaniu?

Zamów drukowany

katalog

Twój koszyk

Dodaj do koszyka

Cennik i informacje

Zamów cennik

Zamów informacje

o nowościach

Wydawnictwo Helion SA

44-100 Gliwice

tel. 032 230 98 63

e-mail: sensus@sensus.pl

Spis treści

Podziękowania

Wprowadzenie

CZĘŚĆ I

Spójrz na swoje dzieci w zupełnie innym świetle

Rozdział 1.

Kwestia stylu

Rozdział 2.

Kim jesteś Ty, a kim jestem ja?

Wprowadzenie do typów osobowości

Rozdział 3.

Lustereczko powiedz przecie…

Weryfikacja profilów dla rodziców i dla dzieci

CZĘŚĆ II

Osobiście i z bliska: pogłębione spojrzenie na Twoje dziecko

Rozdział 4.

ENFJ

„Tysiąc watów entuzjazmu”

Rozdział 5.

INFJ

„Mój sekretny ogród”

Rozdział 6.

ENFP

„Świetny pomysł? Mam ich miliony!”

Rozdział 7.

INFP

„Biorąc sobie wszystko do serca”

111

Rozdział 8.

ENTJ

„Przywódca bandy”

121

Rozdział 9.

INTJ

„Dążenie do doskonałości”

133

TEMPERAMENT TWOJEGO DZIECKA

Rozdział 10.

ENTP

„Wszystko można wynegocjować”

145

Rozdział 11.

INTP

„Sprzeciw wobec autorytetów”

157

Rozdział 12.

ESTJ

„Przestrzegając zasad”

169

Rozdział 13.

ISTJ

„Być dzieckiem to poważna sprawa”

181

Rozdział 14.

ESFJ

„Zostańmy wszyscy przyjaciółmi”

193

Rozdział 15.

ISFJ

„Obietnica to obietnica”

207

Rozdział 16.

ESTP

„Patrz, mamo! Bez trzymania!”

219

Rozdział 17.

ISTP

„Starając się wszystko zrozumieć”

233

Rozdział 18.

ESFP

„Towarzyskie motyle”

245

Rozdział 19.

ISFP

„Łagodne, wolne duchy”

257

Rozdział 20.

Refleksje, pomysły i zalecenia na zakończenie.

Bezcenne rady na temat wychowania — wskazówki innych rodziców

269

Lektura dodatkowa

Aby dowiedzieć się więcej na temat typów osobowości…

277

Bibliografia

281

Rozdział 1

Kwestia stylu

Lisa i Barry zawsze wyobrażali sobie, że ich dzieci

będą małymi kopiami ich samych — gadatliwe,

przyjacielskie i aktywne. Jako osoby praktyczne

i twardo stąpające po ziemi, Lisa i Barry po pro-

stu przyjmowali to, co przynosiły im kolejne dni.

Byli zajęci, odpowiedzialni i zapracowani oraz mieli

mnóstwo przyjaciół i zainteresowań, które, jak

oczekiwali, będą mogli dzielić ze swoimi dziećmi.

Jednak ku ich zdziwieniu Claire, ich pierwsze

dziecko, okazała się cicha, zamyślona i powścią-

gliwa. Kiedy trochę podrosła, zrobiła się bystra

i spostrzegawcza, potrafiła dostrzec najdrobniej-

sze uchybienia swoich rodziców i przyprawiała

ich o zawrót głowy wszelkiego rodzaju pytaniami.

Lisa i Barry zaczęli czuć, że to dziecko ich przerasta

— wydawała się tak niezwykle niezależna. Wtedy

na świat przyszedł Robbie i wszystko ponownie

zmieniło się o 180 stopni. Podczas gdy Claire była

poważna i niezależna, Robert zachowywał się jak

impulsywny klaun. Kiedy ona bawiła się samo-

dzielnie całymi godzinami, on krzykiem chciał

zwrócić na siebie uwagę. Claire kwestionowała

wszelkie zasady i ograniczenia, a Robbie był po-

słuszny i dążył do tego, by rodzice byli z niego

zadowoleni. Claire wydawała się w jakiś sposób

starsza, niż wskazywałby na to jej wiek, była, jak

określił to ktoś wobec jej rodziców, „starsza du-

chem”. Chłopca charakteryzowała porywczość,

łatwo się do różnych rzeczy zapalał, uwielbiał roz-

rywki oraz był zabawny i gadatliwy. Dla Lisy i dla

Barry’ego stanowiło to prawdziwą zagadkę. Ich

dzieci wyraźnie się od nich różniły, a że były przy

tym niemal własnymi przeciwieństwami, rodzice

często nie wiedzieli, jak je wychowywać. Metoda,

która sprawdzała się wobec jednego z dzieci, zda-

wała się tylko pogarszać sprawę w identycznych

okolicznościach w odniesieniu do drugiego dziecka.

Lisa i Barry nie są w tej sytuacji osamotnieni.

Większość z nas, rodziców, ma swoje oczekiwania

na temat tego, jakie będą nasze dzieci. A kiedy

w końcu przychodzą one na świat, są jak zagadka.

Zupełnie nie wiemy, kim są i jak najlepiej okazać

im miłość. Jesteśmy pełni dobrych chęci, by postę-

pować z nimi we właściwy sposób — nawet jeżeli

nie mamy bladego pojęcia, jaki jest ten właściwy

sposób. Nie ma prawdopodobnie trudniejszej, bar-

dziej pochłaniającej, ale i bardziej satysfakcjonującej

pracy niż wychowanie dziecka. Dzieci nie rodzą się

z instrukcją obsługi, a rodzice nie dostają za swoją

opiekę nad nimi żadnych świadectw. Większość

z nas nie planuje nawet tego, jak będzie wychowy-

wać własne dziecko. Możemy mieć niejasną świa-

domość, że jedno podejście jest lepsze i bardziej

skuteczne niż drugie, ale w ostatecznym rozrachun-

ku wszyscy musimy zaczekać i zobaczyć, jakie

okażą się nasze dzieci. Tymczasem znaczna część

naszych zachowań względem nich wynika z tego,

że w taki właśnie sposób wychowywano nas samych

— niezależnie od tego, czy metody wychowawcze

stosowane przez naszych własnych rodziców były

SPÓJRZ NA SWOJE DZIECI W ZUPEŁNIE INNYM ŚWIETLE

szczególnie efektywne, czy nie. Często postępujemy

z dziećmi bez namysłu, stosując strategię typu

„jedno rozwiązanie na wszystkie problemy” i nie

zwracając uwagi na to, jaki jest styl zachowania

samego dziecka. Postępowanie takie wynika oczy-

wiście z naszych jak najlepszych, szczerych i peł-

nych miłości intencji.

Jednak tak jak w przypadku Lisy i Barry’ego

— to, że dzieci są nasze, nie oznacza wcale, że

będą w jakimkolwiek stopniu takie jak my. Rodzice

adoptowanych dzieci wiedzą o tym dobrze, ale ci

spośród nas, którzy mają własne, biologiczne

dzieci, zdają się sądzić, że będą one ich wiernymi

kopiami. Potem bywamy zaskoczeni tym, że ich

zachowanie zbija nas z tropu. Całkiem często sły-

szeliśmy od rodziców: „Ja po prostu nie wiem,

z jakiej planety jest to dziecko!”. Albo: „Ona i jej

siostra są jak dzień i noc”. Albo: „Gdybym nie

widział na własne oczy porodu tego dziecka, to nie

uwierzyłbym, że jesteśmy spokrewnieni!”. Tym-

czasem poczucie zmieszania, niepokoju, a nawet

lęku jest czymś zupełnie normalnym, kiedy nie

potrafimy zrozumieć własnych dzieci. Jako rodzice

mamy za zadanie wiedzieć, co jest dla nich naj-

lepsze. Jeżeli jednak nie wiemy do końca, co ni-

mi kieruje, to jak mamy je chronić, doradzać im

i je wspierać?

Gdybyśmy tylko potrafili wniknąć w umysł

dziecka, zrozumieć jego impulsy, popędy i pra-

gnienia, dowiedzieć się, jak przetwarza informacje

i dlaczego wyraża siebie w taki, a nie inny sposób.

Jakże cenne byłyby to wskazówki! Jest jasne,

że jedno z najtrudniejszych zadań związanych

z wychowaniem dzieci to zachowanie wobec nich

obiektywizmu. Tak łatwo przesadzić z zaangażo-

waniem w ich sukcesy, porażki, zmagania i osią-

gnięcia. Zaczynamy postrzegać je jako przedłużenie

nas samych, a ich doświadczenia jako nierozdziel-

nie połączone z naszymi własnymi. Nie patrzymy

już na nie jak na osobne jednostki, tylko jak na

różne reprezentacje nas samych. Takie zagmatwane

myślenie sprawia, że niemożliwością staje się jasna

akceptacja tego, w jaki sposób nasze dzieci mogą się

wyraźnie odróżniać od nas i od siebie nawzajem,

a więc niemożliwe jest też przystosowanie się do

ich wyjątkowych potrzeb. Coś, co jest potrzebne

jednemu dziecku, może być zbędne dla drugiego.

To, co nas jako dzieci motywowało i było dla nas

ciekawe, może nudzić i wręcz stresować nasze wła-

sne dzieci.

Co by się zatem stało, gdybyśmy wiedzieli od

najmłodszych lat naszego dziecka, kim ono na-

prawdę jest? Co by było, gdybyśmy potrafili dociec

— poprzez obserwację jego kontaktów z otocze-

niem, zabaw, doboru słów i sposobu podejmowa-

nia decyzji — jaką jest osobą, a dzięki temu zro-

zumieć, jakie techniki motywacyjne, jakie metody

w nakładaniu ograniczeń i jakie sposoby wsparcia

będą w odniesieniu do niego skuteczne? Którzy

rodzice nie chcieliby poznać prawdy na temat tego,

co rozgrywa się w sercu i umyśle ich dziecka? Kto

nie przyjąłby takiego daru, jak możliwość zoba-

czenia, kim jest naprawdę jego dziecko?

Wyobraź sobie dziecko dorastające w atmosfe-

rze stałego wsparcia — w jego metodach postrze-

gania świata, nawiązywania relacji z innymi, prze-

żywania ulubionych zabaw, stylu podejmowania

decyzji, spędzania czasu wolnego, sposobie urzą-

dzania pokoju, wybierania zabawek i ekspresji

uczuć — otrzymujące stale komunikaty, że jego

zachowania są normalne i akceptowane. Wyobraź

sobie dziecko zachęcane do wiary w siebie, do wy-

rażania swojej prawdziwej osobowości, do zaufania

swoim spostrzeżeniom dotyczącym świata i swoim

reakcjom. Wyobraź sobie dziecko, które czuje, że

jest godne miłości, zdolne i wartościowe, dokładnie

takie, jakie jest. Takie dziecko wyrosłoby na pew-

nego siebie, solidnego, uczciwego, niezależnego

i kochającego człowieka dzięki temu, że zostało

wychowane przez rodziców, którzy szanowali,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: