Chrystus Królem Kościoła!
Kochani Bracia w Chrystusie!
Nasze niedzielne kazania są poświęcone zagadnieniom Królestwa Chrystusowego. Dotychczas ogólnie powiedzieliśmy, że Chrystus jest Królem ojczyzny ziemskiej i ojczyzny wiecznej. Teraz doszliśmy do szczegółów: Chrystus jest Królem Kościoła, któlem kapłaństwa, młodzieży, rodziny, kobiet, Królem moim, Królem wyznawców, cierpiących... o tem wszytkiem będziemy mówić osobno, a nakoniec zobaczymy, jaką wartość przedstawia wspaniała idea Królestwa Chrystusowego.
Tematem dzisiejszego kazania będzie: że Chrystus jest Królem Kościoła.
Kościół katolicki! świat widział wiele wspaniałych rzeczym, ale takiej jeszcze nie zna! Widział faraonów budujących piramidy; widział Cyrusa, który był potęgą światową; widział Aleksandra Wielkiego, który zwycięsko szedł na Azję; widział imperium rzymskie, które podbiło cały ówczesny cywilizowany świat; widział jak Karol Wielki zakładał państwo Franków; widział jak szły hufce Krzyżowców na oswobodzienie grobu Zbawiciela; widział wspaniałe wynalazki naszej epoki... ale tak wspaniałej instytucji, jaką jest Kościół katolicki, jeszcze nie widział!
Kościół katolicki! Tak dużo mówią o sobie inni, powiedzmy więc chociaż raz o nas. Kościół katolicki! Według metryk duża jest liczba jego wiernych, ale tylko garstka tych, którzy z pełną świadomoścą odczuwają znaczenie katolicyzmu! Kościele katolicki, tyle wyrzutów musisz niesłuszne znosić od obcych i od swoich synów, przypatrzmy się więc z bliska, czy można ci zwracać uwagę, czy trzeba i czy wolno cię sądzić? Czy też odwrotnie, ma rację ten, kto twierdzi, że najcenniejszym darem Pana Jezusa jesteś ty, kochany Kościele katolicki, tak znienawidzony i prześladowany.
I. Co to jest Kościół?
(...) Chrystus Pan opuszcza ziemię, wprawdzie uczył, jak należy czcić Boga, ale znał ludzką naturę: wiedział, że ludzie prędko zapomną i wypaczą prawdę. Chciał więc, żeby był ktoś nieomylny, ktoby miał pieczę nad Jego nauką, ktoby miał odwagę jej bronić, prostować, karcić, być nieugiętym i dlatego założył Kościół.
Kościół przez 1900 lat głosi naukę Chrystusową. Co przez ten czas widziała historja ludzka!...Ile to minęło narodów, dynastji, władców! Ale "stat crux" - "stoi kryż" i musi stać, bo potrzebna jest praca Chrystusowa, aż do końca świata.
Ja jestem członkiem tego Kościoła. Niektórzy chełpią się kilkusetletnią genealogią. A ja? Mój ród ma 1900 lat! Kocham Kościół! Jestem z niego dumny!Dlaczego go kocham?
II. Dlaczego kocham Kościół?
Z Kościoła katolickiego, kochani Bracia, możemy być dumni z punktu widzenia czysto ludzkiego.
Gdzie jest na świecie tak wielka instytucja, któraby dała ludzkości choćby w przybliżeniu tak cenne skarby kulturalne, jak Kościół katolicki?
Wśród dzikich ludzi udało się Kościołowi niespełna przez tysiąc lat rozszerzyć wspaniałą kulturę naukową, gospodarczą i artystyczną. Bogactwo kultury klasycznej uratował Kościół dla potomnych wieków przed nawałą barbarzyńską podczas wędrówek ludów. Cudwonie bogatą kulturę renesansu, szczyt tysiącletniego rozwoju, zawdzięczamy Kościołowi.
Nieocenione zasługi kulturalne Kościoła katolickiego tylko ten potrafi należycie ocenić, kto zna nieujarzmioną, pierwotną naturę przezeń nawróconych ludów. To, co zrobiły zakony na polu gospodarczem, przy karczowaniu puszcz, przy zaludnianiu opustoszałych krajów i w dziedzinie szkolnictwa, przechodzi ludzkie siły. Kościół katolicki takie ma zasługi na polu kultury Europy, że kulturę tę nazywają "chrześcijańską".
Ale nie dlatego kocham mój Kościół, że stowrzył i szerzy nadal kulturę, niedlatego, że działa dodatnio w zakresie materjalnego postępu, ale przedewszystkiem dlatego, że jest pierwszym bojownikiem o wieczne wartości, że wytwarza duchową kulturę.
Kochani Bracia! Wszyscy wiemy dobrze, że człowiek żyje podwójnie: ciałem i duchem. Życie cielesne zawdzięczamy rodzicom, życie duchowe dał nam kto inny: Jak się nazywa nasza duchowa matka? "Ecclesia catholica" - "Kościół katolicki". Jej oblubieńcem jest Pan Jezus. Ona ma za zadanie pielęgnować nadprzyrodzoną łaskę w dzuszach ludzkich, żebyśmy z ojczyzy ziemskiej dostali się do prawdziwej ojczyzny w niebie, do której przedtem poszedł Pan Jezus.
Bracia! Zaledwie przeżyliśmy parę dni na ziemi, kiedy troskliwa o duszę naszą, dobra matka, Kościół katolicki, przyszła do nas i sakramentem chrztu wypisała w naszych duszach na zawsze naszą przynależność do Chrystusa, wlała w nas życie łaski, które płynie z ran Pana Jezusa.
Ta troskliwa matka nie zostawiła nas samych po chrzcie, wiedząc dobrze, że życie łaski, którego ziarno otrzymaliśmy przez chrzest, powinno z roku na rok w nas wzrastać, pobudzać naszą duszę, żeby wydała szlachetny owoc.
Jeśli czasem dręczy nas pokusa, mamy do pomocy Kościół katolicki z jego świętymi, kapłanami, świętami, Sakramentami, potężnymi instytucjami. Nasza troskliwa matka, święta wiara, stoi przy nas od kołyski aż do grobu, wzmacnia, karmi, broni i na nowo powołuje do życia naszą duszę, jeśliśmy ją niebacznie pogrzebali. Nikt nie potrafi wyliczyć wszystkich starań, któremi nas otacza Kościół, byle tylko zachować naszą duszę dla Chrystusa, a tem samem i dla życia wiecznego. (...)
Chrystus jest oblubieńcem a Kościół oblubinicą. Nie jest to zwrot poetyczny, ale zasadnicza prawda chrześcijańska. Nie mogę mówić o Chrystusie, żeby nie myśleć o Kościele. Chrystus jest Królem, Kościół Królową.
Chrystus jest życiem Kościoła. Cokolwiek czyni Kościół, to czyni Chrystus. Kościół chrzci, Chrystus chrzci, Kościół bierzuje, Chrystus bierzmuje. Kościół składa ofiarę, Chrystus również. Udziela rozgrzeszenia, błogosławi, modli się - to wszystko czyni Chrystus. Tak: Kościół jest żyjącym nadal Chrystusem!
Kapłan, biskup, papież są tylko zastępcami żywego, działającego Chrystusa. Żona nosi imię męża, dzieci imię ojca. Kościół: dzieci Kościoła, noszą imię Chrystusa: chrześcijański Kościół, chrześciajńscy wierni!
Kocham Kościół, bo tam nie tylko żyje, ale odbiera pełną cześć Chrystus. Kościół czci Chrystusa Króla. Każda świątynia jest budowana dla prezbiterium, ołtarz dla tabernakulum, tabernakulum dla cyborium, cyborium dla Przenajświętszego Sakramentu. Zabierz Chrystusa z kościoła, a co zostanie? Kociół? Nie! Wielka sala bez żadnego architektyonicznego celu.
Otóż, Bacia, Kościół katolicki jest wśród nas żyjącym Chrystusem! Czy przejmuje cię ta myśl? Niektórzy tak rozumują: Kościół jest wspaniałym przybytkiem wielkich myśli, wobec którego najbardziej uczone systemy filozoficzne wydają się lepiankami! Co więcej, niektórzy z zachwytem
wyrażają się o wielkiej, uszlachetniającej ludzkość moralności, szerzonej przez Kościół, ale mimo to patrzą oni na katolicyzm tylko od zewnętrznej strony. Jesli naprawdę chcesz poznać katolicyzm, to wstąp do kościoła, idź naprzód, aż do prezbiterium, gdzie mieszka Chrystus. Kościół katolicki jest żyjącym wśród nas Chrystusem!
Chrystus żyjący wśród nas w tabernakulum: zastanów się dobrze nad tą myślą. Tabernakulum nie jest trumną, ani miejscem spoczynku! Co tam robi Bóg? Przedewszystkiem spełnia to, co powiedział Pan Jezus, uzdrowiwszy 38 chorych: "Ojciec Mój, aż dotąd działa i Ja działam" (Jan 5,17). Tu mieszka miłość, wieczna mądrość, wszechmocny Bóg, Opatrzność Boska, tu mieszka Król królów, Pan panów!
Niestety, jesteśmy ślepi i tego nie widzimy! O, gdyby nam Bóg otworzył oczy, dostrzeglibyśmy wiele rzeczy. Całe morze światła, piękna, siły, miłości! O, Bracia, zaprawiajmy do tego swój wzrok. Jeśliu tu jest Chrystus, to czy o Nim myślisz, gdy przechodzisz obok kościoła?
Jeśli serce twoje, wyrywa się do Niego, to idź, przyjmij do duszy Chrystusa! Czy potrafisz ponieść ofiarę, gdy potrzeba iść na Mszę świętą? Wyznaj, czy pociąga cię tabernakulum a powiem, czy jesteś katolikiem? Tak, żywa, gorąca, bezpośrednia łączność duszy z Chrystusem jest wiarą Kościoła katolickiego.. Czy mogę twierdzić, że kocham Chrystusa, jeśli niogdy o Nim nie myślę? Troszczę się o żywność, handel, sport, rozrywkę...a czy kiedy pomyślę o Chrystusie?
Bracie! Zmierz swoją temperaturę, jeśli się przekonasz, ze w kościele jest niższa, niż w teatrze, w sklepie, w biurze, w kawiarni powiedź, czy wszystko jest w porządku? Czy nie widać w tem objawy choroby sercowej? Wielu dzisiejszych katolików cierpi na taką wadę serca: wszystko ich ciekawi, pociąga, wszystko kochają, a czy kochają Chrystusa? Ale ja chce kochać swój Kościół, a w nim i Chrystusa!
III. Jakie jest moje zdanie o Kościele?
Jeśli tak myślę o Kościele katolickim, to potrafię rozwiązać wszystkie trudności, jakie mogą nasunąć ludzie nieprzychylni Kościołowi katolickiemu, którzy zwykli zaczepiać dwie rzeczy. Musimy się tym zarzutom spokojnie przypatrzyć, są niemi:
a) Czarne karty w historji Kościoła
Na ziemi wszystko ma swój początek, wszystko powstaje, rozwija się i ginie. Człowiek wchodzi w życie, najpierw jako niemowlę, później staje się dzieckiem, młodzieńcem, dorosłym mężczyzną, później starcem, aż wkońcu przychodzi śmierć i grób. Jaki jest los człowieka, taki i dzieł rąk jego. Najpotężniejsze państwa miały kiedyś okres dziecięcy, potem nadszedł okres rozwoju, złoty wiek rozkwitu, a następnie przychodziło osłabienie i koniec.
Kościół katolicki po części ma cechy ludzkie, w jego historji również spostrzegamy obok epok rozwoju i rozkwitu, okresy osłabienia, ześwieczczenia i upadku. Wiemy, że były czasy, kiedy zdawało się, że Kościół katolicki zginął. Już, już! - cieszyli się wrogowie, teraz, albo zeschnie jak mumja, albo rozpadnie się w bezsilne gruzy!
A jednak następował cud, nieprzyjaciele daremnie rokowali nadzieję, bo Kościół nabierał w niepojęty sposób nowych sił i znowu się wzmacniał.
Ci nieprzyjaciele Kościoła i dziś rozgłaszają po świecie, jak bardzo był zepsuty cały Kościół w wiekach X-XI, albo w XV-XVI, począwszy od swej głowy, a skończywszy na członkach. Prawda, mnóstwo smutnych faktów przywodzą nam wspomnienia tych wieków, ale wobec tego może ktoś nam potrafi odpowiedzieć na jedno tylko pytanie: jeśli tak do dna był zepsuty Kościół, dlaczego więc nie zginął zupełnie? W czem tki jego tajemnicza siła, która wbrew wszelkim prawom ludzkim, utrzymała go przy życiu? Co więcej, pamiętajcie, że przy życiu kwitnącem! Istnieje, a nie tylko wegetuje: na jego drzewie, na miejscu smutnych ran zakwitły kwiaty, nadając mu nieznany dotychczas młodzieńczy wygląd. Ta właśnie tajemnicza siła i okoliczność, wzmacnia nasze przekonanie, że Kościół katolicki, to nietylko instytucja ludzka, ale ustanowienie boskie, opierające się na przyrzeczeniu Chrystusa Pana: "Ja jestem z wami po wszystki dni, aż do skończenia świata." (Mt. 28,30) Chcąc uznać ten objaw i wywnioskować go na podstawie dziejów Kościoła, nie potrzeba nawet być wierzącym człowiekiem, ale wystarczy posiadać zmysl hisoryczny.
b) Bezwzględność Kościoła
Często słyszymy drugi jeszcze zarzut, że Kościół katolicki jest "niewyrozumiały". Nie pozwala np., żeby w małżeństwach mieszanych połowa dzieci była innego wyznania; nie pozwala, żeby poświęcony przez Kościół sztandar, mógł być "poświęcony" przez inne wyznania itd. Jest niewyrozumiały? Nie, Kościół katolickie nie jest niewyrozumiały, tylko PRAWDA, której jest stróżem jest "niewyrozumiała".
Trudno, ale dwa plus dwa, nigdy nie jest pięć!
Pomyślmy trochę, jaka powstałaby obojętność religijna, jaka oziębłość, jeśliby Kościół katolicki lekko traktował tę sprawę i ustępliwością swoją wykazywał, że sam nie jest zupełnie pewny swojej nauki. Nie gorszcie się, ale otwarcie powiem: Natychmiast zerwałbym z Kościołem katolickim, gdyby utrzymywał: "niech sobie będą i inne wiary dobre..." Wtenczas bowiem wiara katolicka nie byłaby prawdziwą!
***
Bracia, czy wiecie co zaczy być katolikiem? Dobrze rozumie to ten, kto nie urodził się katolikiem, ale po długich walkach duchowych przeszedł na łono Kościoła. Niedawno pojawiła się książka słynnej niemieckiej pisarki Marii Brentano: "Wie Gott mich rieff?" Aktorka, baletnica - została zakonnicą, ale ile najpierw musiała szukać, cierpieć, walczyć, zanim spełniły się słowa, które kiedyś wyrzekła: "Gdybym mogła wierzyć byłabym katoliczką!"
Tacy rozumieją, co znaczy, być katolikiem.
Czy wiecie co zaczy być katolikiem? Podczas mojej podróży po Ameryce, wybuchło najhaniebniejsze w nowoczesnej historii prześladoanie katolików w Meksyku. Kościół przeciwstawił się prześladowaniom, zaprzestając od 1-go sierpnia 1926 roku wszelkich praktyk religijnych (...).
Kiedy rozeszła się wieść, ze 1-go sierpnia zostaną zamknięte kościoły,że nie będą odprawiane Msze święte, że nie będzie spowiedzi, Komunii świętej, bierzmowania, ślubów...zajęczał w bólu katolicki naród meksykański. Z głębi dalekich lasów, dniami i nocami, po uciążliwych drogach długiemi karawanami ciągneły szczepy Indiam do miast i tam, razem z tłumem ludzi ubranych po europejsku, wraz z dosojnymi braćmi katolikami po raz ostatni przebywali w kościołach, żeby ostatni raz przystąpić do spowiedzi, żeby przyjąć Najświętsze Ciało Chrystusa...
Dziennie tysiące przyjmowały bierzmowanie, chrzest, ze drżeniem oczekując dnia 1-go sierpnia, kiedy wszystko się skończy. Wzruszający naprawdę obraz! Tak, wtenczas widzielibyśmy czem jest dla nas Kościół katolicki, jakiem jest błogosławieństwem Bożym, gdybyśmy go stracili. Przypomnijcie sobie straszne dni komuny na Węgrzech, gdy z lękiem czekaliśmy na zamknięcie kościołów!
Żydzi, będąc w niewoli, mawiali: "Niech przyschnie język mój do podniebienia mego, jeślibym Cię zapomniał o Jeruzalem!" Przyznajmy się śmiało, dumnie, z miłością do katolicyzmu! Bracie robotniku, który cierpisz dla katolicyzmu, kochaj Kościół Chrystusowy! Bracie urzędniku, któremu katolicka wiara jest dziś przeszkodą do awansu, tul się do twojej matki Kościoła katolickiego. Bracia akademicy, na których z nadzieją spogląda nasza święta wiara i ojczyzna, bądzcie wiernymi synami Kościoła katolickiego! Bracia, siostry, tulcie sie do Kościoła katolickiego, wierząc, że Kościół przez Chrystusa prowadzi nas do Boga.
Kościół nas prowadzi, broni, Kościół jest oblubienbicą Chrystusową. Chrystus jest królem Kościoła katolickiego, a my chcemy byc Jego wiernemi, świadomemi, godnemi katolickiego imienia dziecmi!Amen.
(kazanie pochodzi z książki: Tihamer Toth, Chrystus Król, Kraków 1935, s.55-62)
Bp.Tihamer Toth
dr_vanini