Podstawowy wskaźnik wykorzystywany do analizy zadłużenia spółki.
Jest obliczany jako iloraz zobowiązań wraz z rezerwami na zobowiązania oraz aktywów razem.
Wskaźnik ogólnego zadłużenia jest miarą wskazującą, w jakim stopniu aktywa spółki finansowane są przez wierzycieli. Im wyższy jest udział kapitałów obcych w pasywach bilansu, tym wyższa jest wartość wskaźnika i większe ryzyko działalności przedsiębiorstwa. Rośnie wtedy prawdopodobieństwo, że przedsiębiorstwo może utracić zdolność do spłaty zadłużenia.
Wskaźnik wykorzystywany do analizy zadłużenia spółki.
Jest obliczany jako iloraz zobowiązań długoterminowych oraz kapitału własnego powiększonego o kapitały mniejszości.
Na potrzeby analizy finansowej przedsiębiorstwa do zobowiązań długoterminowych zalicza się również rezerwy na zobowiązania długoterminowe oraz długoterminowe rozliczenia międzyokresowe z wyłączeniem ujemnej wartości firmy i przychodów przyszłych okresów, o ile da się je wyodrębnić. Istnienie obu pozycji nie powoduje wypływu gotówki w przyszłości, zatem przez analityków finansowych traktowane są jako pozycje nie powiększające zobowiązań.
Im mniejsza wartość wskaźnika, tym mniejsze ryzyko związane z inwestycją w spółkę. Przyjmuje się, iż przedsiębiorstwa których zobowiązania długoterminowe przewyższają kapitał własny są poważnie zadłużone.
Jest obliczany jako iloraz kapitału własnego powiększonego o kapitały mniejszości (w przypadku sprawozdań skonsolidowanych) oraz zobowiązań.
W celu przeprowadzenia analizy finansowej, do zobowiązań należy włączyć rezerwy na zobowiązania i rozliczenia międzyokresowe znajdujące się po stronie pasywów.
Wskaźnik pokrycia zobowiązań kapitałami własnymi pokazuje proporcje między kapitałem należącym do akcjonariuszy lub udziałowców, a zobowiązaniami.
Zbyt niskie wartości wskaźnika świadczą o wysokim ryzyku finansowym.
Jest obliczany jako iloraz rzeczowych aktywów trwałych oraz zobowiązań długoterminowych.
W celu przeprowadzenia analizy finansowej, do zobowiązań długoterminowych należy włączyć długoterminowe rezerwy na zobowiązania i długoterminowe rozliczenia międzyokresowe znajdujące się po stronie pasywów.
Wskaźnik pokrycia zobowiązań długoterminowych rzeczowymi aktywami trwałymi umożliwia określenie stopnia zabezpieczenia zobowiązań długoterminowych przez rzeczowe składniki aktywów przedsiębiorstwa.
Im wyższa wartość wskaźnika, tym wyższy stopień zabezpieczenia.
Jest obliczany jako iloraz długoterminowych pasywów (kapitał własny, kapitały mniejszości w przypadku skonsolidowanych sprawozdań finansowych, długoterminowe zobowiązania i rezerwy na zobowiązania, długoterminowe rozliczenia międzyokresowe) oraz aktywów trwałych.
Wskaźnik pokrycia aktywów trwałych kapitałami stałymi umożliwia sprawdzenie, czy w spółce została zachowana tzw. reguła finansowa, zgodnie z którą aktywa trwałe powinny być finansowane kapitałem długoterminowym, czyli takim, który jest w dyspozycji przedsiębiorstwa przez ponad 1 rok.
Im wyższa wartość wskaźnika, tym większe bezpieczeństwo finansowe spółki. Jeżeli wartość wskaźnika jest większa od 1 oznacza to, że przedsiębiorstwo ma zapewnione utrzymanie długoterminowej płynności finansowej.
Jest obliczany jako iloraz długoterminowych pasywów (kapitał własny, kapitały mniejszości w przypadku skonsolidowanych sprawozdań finansowych, długoterminowe zobowiązania i rezerwy na zobowiązania, długoterminowe rozliczenia międzyokresowe) oraz aktywów razem.
Wskaźnik trwałości struktury finansowania pokazuje jaki jest udział kapitałów długoterminowych w finansowaniu majątku przedsiębiorstwa.
Wysokie wartości wskaźnika oznaczają wyższy stopień bezpieczeństwa finansowego.
Jest obliczany jako iloraz kapitału własnego (powiększonego o kapitały mniejszości w przypadku skonsolidowanych sprawozdań finansowych) oraz aktywów trwałych.
Wskaźnik zastosowania kapitału własnego ukazuje w jakim stopniu aktywa trwałe są finansowane przez kapitał pochodzący od udziałowców lub akcjonariuszy przedsiębiorstwa.
Im wyższa wartość wskaźnika, tym większe bezpieczeństwo finansowe spółki.
Jest obliczany jako iloraz zobowiązań i aktywów obrotowych.
W celu przeprowadzenia analizy finansowej przedsiębiorstwa, przez zobowiązania rozumie się również rezerwy na zobowiązania i rozliczenia międzyokresowe znajdujące się po stronie pasywów.
Jest obliczany jako iloczyn wskaźnika zastosowania kapitału własnego i wskaźnika zastosowania kapitału obcego.
Wskaźnik ogólnej sytuacji finansowej, podobnie jak powyższe dwa wskaźniki przedstawia relacje pomiędzy źródłami finansowania, a aktywami przedsiębiorstwa.
Uznaje się, iż rosnące wartości wskaźnika oznaczają poprawę sytuacji finansowej spółki.
ediro