Senne manowce.pdf

ANDRE NORTON

SENNE MANOWCE

PrzełoŜyła Bogumiła Kaniewska

Tytuł Oryginału Perilous Dreams

Część Pierwsza

Zabawki Tamisan

— Ma certyfikat od samej Matki Foost, Lordzie Starrexie, jest prawdziwą

fantazjotwórczynią, jej sny to przygody do dziesiątej potęgi! Jabis stawał się

nachalny, niemal zbyt nachalny, za bardzo nalegał. Tamisan Ŝachnęła się w myślach i,

nie zmieniając obojętnego wyrazu twarzy, obrzuciła wszystkich błyskawicznie

spojrzeniem spod przymkniętych powiek. Ta transakcja dotyczyła przede wszystkim

jej, była towarem, o którym mówiono, choć ona sama nie miała tu nic do

powiedzenia. Miejsce, w którym się znalazła, wyglądało jak typowa podniebna

wieŜa. Podpory wznoszące ją wysoko ponad poziom Ty–Kry były cienkie i tak dobrze

ukryte, Ŝe zdawało się, iŜ konstrukcja unosi się w powietrzu. Z Ŝadnego z okien nie

dostrzegało się jednak rzeczywistego widoku na zewnątrz, w kaŜdym umieszczony

był inny pejzaŜ przedstawiający — jak się domyślała — inne planety. MoŜe niektóre z

nich zainspirowały, czy nawet stworzyły jakieś sny… Pośrodku puszystego,

miękkiego niczym zielona ruń dywanu stała wygodna sofa, na której — pół siedząc,

pół leŜąc — spoczywał właściciel zamku. Jabisowi nie podsunięto nawet

rozkładanego stołka, stali równieŜ dwaj męŜczyźni towarzyszący Lordowi Starrexowi.

Obaj byli ludźmi, nie androidami — co od razu sytuowało ich pana w klasie

kredytowych krezusów. Jeden z nich wyglądał, zdaniem Tamisan, na osobistego

straŜnika Lorda, ale strój drugiego — młodszego i szczuplejszego, o nienasyconych

ustach — prawie dorównywał szatom męŜczyzny na sofie i tylko nieznaczna róŜnica

wskazywała na to, Ŝe jego pozycja rodowa była nieco niŜsza. Tamisan starała się

chłonąć wszystko, co widziała, i zachować to w sobie na przyszłość.

Fantazjotwórczynie zwykle nie zwracały uwagi na otaczający je świat, były zbyt

zagubione we własnych kreacjach, by obchodziła je rzeczywistość. Tamisan

zmarszczyła brwi. Tak, była fantazjotwórczynią. Jabis i Matka Foost dobrze o tym

wiedzieli. Ten próŜniak na sofie teŜ moŜe się o tym przekonać, jeśli tylko zapłaci tyle,

ile od niego Ŝądano. Była jednak kimś jeszcze, kimś więcej, choć sama jeszcze nie

wiedziała kim. Jej matka okazała się na tyle mądrą, by ukryć to, co róŜniło jej córkę

od innych dziewcząt z Roju Matki Foost — one nie potrafiły tak gładko wracać ze

snów do świata rzeczywistości. Niektóre musiały być karmione, ubierane, otaczane

opieką;

wyglądały,

jakby utraciły świadomość posiadania ciała!

— Fantazjotwórczyni przygód. — Lord Starrex uniósł ramiona, a miękkie obicie sofy

natychmiast zmieniło kształt, tak reagując na jego poruszenie, by zapewnić mu jak

największą wygodę. — Sny przygodowe są trochę dziecinne.

Tamisan poczuła w sobie iskrę gniewu, ale opanowała się. Dziecinne? Zapragnęła

pokazać mu, jak „dziecinny” sen potrafi stworzyć, by złapać w pułapkę swego klienta.

Jednak Jabis wydawał się nie wzruszony tą poniŜającą uwagą człowieka, który mógł

mu zapłacić;

w jego

oczach było to tylko logiczne posunięcie handlowe.

— Skoro Ŝyczysz sobie fantazjotwórczynię klasy E… — Wzruszył ramionami,

zdobywając się na drobną bezczelność. — Choć zamawiałeś w Roju klasę A. CzyŜby

był aŜ tak pewny swego? — zastanawiała się Tamisan. Musiał dysponować jakimiś

ukrytymi informacjami, które dawały mu całkowitą pewność, Jabis potrafił bowiem

płaszczyć się i czołgać, jeśli uznał, Ŝe pomoŜe mu to zyskać jeden lub dwa płatki

kredytu.

— Kas, ile jest wart ten twój pomysł? — spytał obojętnie Starrex. Młodszy z

męŜczyzn przesunął się o krok czy dwa do przodu — to z jego powodu znalazła się

tutaj. Lord Kas był kuzynem właściciela tej wspaniałej posiadłości, choć z pewnością

— Tamisan odkryła to wcześniej — nie posiadał Ŝadnej władzy. Jednak to, Ŝe Starrex

spoczywał na sofie, nie było wynikiem lenistwa, lecz tego, co ukrywała połyskliwa,

luźna, jedwabna szata okrywająca połowę jego ciała. Dla człowieka, który nigdy juŜ

nie będzie chodzić o własnych siłach, moŜliwości fantazjotwórczyni mogły okazać się

prawdziwą rozkoszą. — Ma dziesięć punktów na skali — przypomniał mu Kas.

Czarne brwi, które nadawały twarzy Lorda surowy wygląd, uniosły się lekko.

— To aŜ tak?

Jabis szybko skorzystał z okazji.

— AŜ tak, Lordzie Starrexie, z całego wylęgu tego roku ona osiągnęła najwięcej

punktów.

To dlatego… z tego właśnie powodu, oferujemy ją Waszej Lordowskiej Mości.

— Nie płacę za same słowa — odparł Starrex. Jabis nie stracił rezonu.

— Dziesięć punktów, drogi Lordzie, wyklucza pokazy. Jak sam wiesz, Rój nie

wystawia

fałszywych świadectw. Nie sprzedawałbym jej wcale, gdyby nie to, Ŝe mam pilne

interesy na

Brok i muszę tam natychmiast wyjechać. Miałem propozycję od samej Matki Foost,

by ten

egzemplarz zatrzymać i przeznaczyć wyłącznie do wydzierŜawiania. Tamisan

załoŜyłaby się, gdyby tylko miała o co, albo z kim, Ŝe tę walkę wygra jej wuj.

Wuj? Tamisan nie mogła znieść myśli, Ŝe jest połączona więzami krwi z tym marnym

ludzkim insektem z pooraną zmarszczkami twarzą, wiecznie rozbieganymi oczyma i

chudymi dłońmi z przykurczonymi palcami, przywodzącymi jej na myśl szpony

wysunięte po łup. Jej matka na pewno w niczym nie przypominała wujaszka Jabisa, w

przeciwnym wypadku jej ojciec nie mógłby przecieŜ znaleźć w niej nic, co kazałoby

mu dzielić z nią łoŜe (i to nie przez jedną noc, lecz przez pół roku). Nie po raz

pierwszy jej myśli skierowały się ku tajemnicy własnego pochodzenia. Jej matka nie

tworzyła snów, ale miała siostrę, która na nieszczęście (dla stanu rodzinnego majątku)

zmarła w Roju podczas stymulacji, jako fantazjotwórczyni klasy E. Jej ojciec

pochodził z innego świata, był obcym, choć przypominał człowieka na tyle, by móc

się z ludźmi krzyŜować. Zniknął znów w innych światach, kiedy jego Ŝądza

gwiezdnej włóczęgi stała się tak silna, Ŝe nie mógł jej juŜ opanować. Gdyby nie to, Ŝe

dość wcześnie zaczęła wykazywać swój talent do tworzenia snów, ani wuj Jabis, ani

nikt inny z chciwego klanu Yeska nie poświęciłby jej nawet jednej myśli po tym, jak

jej matka umarła na błękitną zarazę.

Była zatem mieszańcem i miała dość inteligencji, by domyślić się, Ŝe właśnie z tego

powodu jej talent róŜni się od talentu innych mieszkanek Roju. Zdolność do

tworzenia snów była wrodzonym darem. Dla fantazjotwórczyń o mniejszej mocy

oznaczała ona właściwie nieobecność w świecie, toteŜ były one w większości

bezuŜyteczne. Te natomiast, które potrafiły projektować sny i przez połączenie

wprowadzać w nie innych, osiągały wysoką cenę, w zaleŜności od siły i stałości

swych kreacji. Fantazjotwórczynie klasy E, które wywoływały erotyczne, lubieŜne

światy, były niegdyś cenione wyŜej niŜ śniące przygody.

Jednał w ostatnich latach role się odwróciły, choć nikt nie mógł zgadnąć, jak długo to

potrwa.

Szczęściarze, którzy byli w posiadaniu fantazjotwórczyń klasy A, wyprzedawali w

pośpiechu swój towar w obawie przed zmianą popytu.

Ukryty talent Tamisan polegał na tym, Ŝe nigdy nie zanurzała się bez reszty w krainie

snu — jak ci, których do niej przenosiła. Poza tym (a odkryła to całkiem niedawno i

zachowała wyłącznie dla siebie) potrafiła — do pewnego stopnia — panować nad

połączeniem z nimi, nie była zatem bezwolnym więźniem zmuszonym do tworzenia

snów zgodnie z cudzymi pragnieniami. Zastanowiła się, co wie o Lordzie Starrexie.

To, Ŝe Jabis sprzeda ją któremuś z właścicieli podniebnych zamków, było jasne od są

mego początku, tak jak oczywiste było, Ŝe przyjmie tę ofertę którą uzna za

najkorzystniejszą. Jednak, choć w Roju krąŜyły najróŜniejsze pogłoski, Tamisan

wierzyła, Ŝe większość opowieści o zewnętrznych światach jest przesadzona i

zniekształcona Fantazjotwórczynie były przecieŜ odgrodzone ścianami i dachem od

prawdziwego, normalnego Ŝycia, ich talenty rozwijano i doskonalono podczas długich

sesji z projektorami tri–dee oraz taśmami informacyjnymi. Starrex, odmiennie niŜ

inni członkowie kasty, z której się wywodził, był człowiekiem czynu. Łamiąc kastowe

zwyczaje wyprawiał się w długie podróŜe poza granice świata.

Dopiero jakiś tajemniczy wypadek sprawił, Ŝe stał się kaleką, skrzętnie kryjącym

wszakŜe swe niesprawne ciało. W niczym nie przypominał tych, którzy zwykle

odwiedzali Rój w poszukiwaniu towaru. Choć właściwie to Lord Kas ją tu

sprowadził. LeŜący na sofie męŜczyzna, szczelnie okryty wspaniałym jedwabiem, był

postacią zagadkową. Pomyślała, Ŝe stojąc, górowałby nad Jabisem, wyglądał teŜ na

muskularnego, ale przypominał przy tym raczej swego straŜnika niŜ kuzyna. Twarz o

dziwnym obrysie — szeroka w czole i kościach policzkowych, gwałtownie zwęŜająca

się ku wąskiej, mocnej brodzie — nadawała jego głowie niezwykły, lekko klinowaty

kształt. Miał śniadą skórę, niemal tak śniadą jak zwykły astronauta. Jego ciemne

włosy były obcięte tak krótko, Ŝe wyglądały jak ciasna, aksamitna czapeczka. RóŜnił

się pod tym względem od noszącego dłuŜsze kosmyki krewnego. Lutraxowa tunika w

rdzawym odcieniu miedzi była uszyta ze znakomitego materiału, lecz mniej zdobna

niŜ ta, którą miał na sobie młodszy z męŜczyzn. Jej rękawy były bardzo luźne i

szerokie, a gdy od czasu do czasu wznosił dłonie do ramion, zsuwająca się materia

odsłaniała nagą skórę. Zdobił go tylko jeden klejnot — kamień korosu osadzony w

kolczyku niczym kropla zwisająca poniŜej linii szczęki. Tamisan nie wydawał się

przystojny, ale było w nim coś pociągającego. MoŜe sprawiała to aura aroganckiej

pewności siebie, sprawiająca wraŜenie jakby przez całe Ŝycie przywykł do tego, Ŝe

spełniano wszystkie jego Ŝyczenia. Jednak nigdy przedtem nie spotkał się z Jabisem,

więc moŜe nawet teraz Lord Starrex mógłby się czegoś nauczyć.

Wijąc się i kręcąc, oburzony lub przekonujący, wykorzystując kaŜdą sztuczkę ze

swego bogatego doświadczenia w handlu i ciemnych interesach, Jabis kontynuował

transakcję.

Wzywał bogów i demony, by świadczyli o jego bezinteresownym pragnieniu

sprawienia Lordowi radości. Udawał zrozpaczonego z powodu niezrozumienia jego

prawdziwych intencji. Było to wspaniałe przedstawienie i Tamisan starała się

zapamiętać co smaczniejsze kawałki i przechować je w swoim zbiorze

wykorzystywanym w tworzeniu snów. To było znacznie bardziej fascynujące niŜ tri–

dee. Zastanawiała się nawet, dlaczego ten dziejący się realnie dramat nie jest dostępny

w Roju. MoŜe Matka Foost i jej pomocnicy obawiają się, Ŝe tak samo jak wszystkie

inne okruchy rzeczywistości mogłyby wytrącić śniące z właściwego im stanu

pogrąŜenia we własnym, śnionym świecie.

Przez chwilę odnosiła wraŜenie, Ŝe Lorda Starrexa równieŜ bawi ten spektakl.

Wprawdzie na jego twarzy pojawił się wyraz znuŜenia, ale było to normalne w

przypadku kaŜdego, kto kupował sobie prywatnego fantazjotwórcę. Wtem, jakby

zniecierpliwiony, stanowczym gestem przerwał Jabisowi jedno z jego najgorliwszych

błagań o niebiańskie poświadczenie, Ŝe chodzi mu wyłącznie o zwrot poniesionych

kosztów. — Człowieku, jestem zmęczony, weź swoją zapłatę i odejdź. — Zamknął

oczy na znak zakończenia posłuchania.

StraŜnik wyjął zza pasa płatek kredytu i wyciągnął długie ramię ku Lordowi

Starrexowi, który odcisnął na nim swój kciuk, przypieczętowując transakcję, a

następnie rzucił kredyt Jabisowi. Płatek spadł na podłogę, więc mały człowieczek

musiał zeskrobać go paznokciami.

Tamisan zauwaŜyła, jak Jabisowi ściemniały oczy. Nie przepadał za Lordem

Starrexem, co, oczywiście, nie oznaczało pogardy dla płatka kredytu, po który musiał

się schylić. Wycofując się w ukłonach, nawet nie spojrzał na Tamisan, stojącą bez

ruchu jak android. Podszedł do niej Lord Kas i lekko dotknął jej ręki, jakby sądził, Ŝe

potrzebuje przewodnika. — Chodź — powiedział, zaciskając palce wokół jej

nadgarstka. Lord Starrex nie zwracał uwagi na swój nowy nabytek.

— Jak masz na imię? — Lord Kas mówił wolno, podkreślając kaŜde słowo, jakby

musiał przedzierać się przez jakąś zasłonę między nimi. Tamisan domyśliła się, Ŝe

miał dotąd do czynienia z fantazjotwórczyniami niŜszej klasy, które zawsze gubią się

w rzeczywistym świecie. OstroŜność podpowiedziała jej, by utwierdzić go w

przekonaniu, iŜ tkwi w stanie podobnego oszołomienia. Powoli podniosła głowę,

starając się sprawiać wraŜenie osoby, której z trudem udaje się skoncentrować.

— Tamisan — odezwała się po dłuŜszej przerwie. — Tamisan. — Tamisan to ładne

imię — mówił jak ktoś, kto zwraca się do nierozgarniętego dziecka.

— Jestem Lord Kas. Chcę być twoim przyjacielem.

Tamisan, uwraŜliwiona na najmniejszą zmianę tonu głosu, pomyślała, Ŝe dobrze

zrobiła, udając oszołomioną. Kimkolwiek był ten Kas, na pewno nie darzył kaŜdego

przyjaźnią, zwłaszcza wówczas, gdy nie słuŜyło to jego planom.

— Oto twoje komnaty. — Poprowadził ją w dół holu, ku odległym drzwiom.

Przesunął dłonią po ich powierzchni, aby odsunąć lekką zasuwkę. Później, trzymając

ją wciąŜ za rękę, wprowadził Tamisan do wysoko sklepionego pokoju. Zakrzywionej

ściany nie przecinało ani jedno okno. Pomieszczenie miało owalny kształt, a podłoga

opadała szerokimi, płytkimi stopniami aŜ do środka, gdzie znajdował się niewielki

basen z fontanną rozpylającą pachnącą mgłę, opadającą następnie do basenu w

kolorze kości. Na stopniach leŜało mnóstwo poduszek i poduszeczek w pastelowych

odcieniach błękitu i zieleni. Owalne ściany były pokryte udrapowaną jasnoszarą siatką

z lśniącego zidexu, ozdobioną bladozielonymi paskami i splotami. Komnatę

urządzono z ogromną starannością. Być moŜe Tamisan była kolejną z

zamieszkujących ją fantazjotwórczyń, bo miejsce to okazało się wręcz wymarzone do

wypoczynku śniących, wyposaŜone w luksusy, o jakich nawet w Roju nikomu się nie

śniło.

Jedna ze ściennych draperii uniosła się i pojawiła się pokojówka–android. Jej głowa

była spłaszczoną kulą z szeroko rozstawionymi płytkami oczu i sensorami słuchu —

nic więcej nie zakłócało gładkiej powierzchni. Jej nagi korpus o ludzkim kształcie

miał barwę kości słoniowej.

— To jest Porpae — powiedział Kas. — Będzie się tobą opiekowała. Moja

straŜniczka — pomyślała Tamisan. Nie wątpiła w to, Ŝe android otoczy ją

najstaranniejszą, a przy tym niekrępującą opieką, ale wiedziała takŜe, Ŝe ta istota w

kolorze kości słoniowej stanie pomiędzy nią a nadzieją na wolność.

— Przekazuj jej kaŜde swoje Ŝyczenie. — Kas puścił jej dłoń i odwrócił się do drzwi.

—

Kiedy Lord Starrex zapragnie śnić, przyśle po ciebie.

— Jestem do usług — wymamrotała i była to właściwa odpowiedź. Odprowadziła

wzrokiem wychodzącego Lorda i spojrzała na Porpae. Tamisan nie bez powodu

przypuszczała, Ŝe android został tak zaprogramowany, by rejestrować kaŜdy jej ruch.

Czy jednak ktokolwiek stąd uwierzyłby w to, Ŝe fantazjotwórczyni chce być wolna?

Twórcy snów pragną tylko śnić, sny są całym ich Ŝyciem. Opuszczenie miejsca, które

zostało stworzone po to, by Ŝyć, śniąc, wyglądałoby na samozagładę, o której

prawdziwa fantazjotwórczyni nigdy by nie pomyślała.

— Jestem głodna — powiedziała androidowi. — Chcę jeść. — Będzie jedzenie. —

Porpae podeszła do ściany, znów odsunęła siatkę i odsłoniła rzędy guzików, które

wciskała w jakimś skomplikowanym porządku. Posiłek podano na tacy, kaŜdą

potrawę w innym — ciepły lub zimnym — pojemniczku. Jedząc, Tamisan

rozpoznawała dania, które zazwyczaj składały się na dietę twórczyń snów, ale były o

wiele lepiej ugotowane i smaczniej podane niŜ w Roju. Najedzona, wykąpała się w

łazience, którą Porpae wskazała jej za innym fragmentem ściany z siatki, a potem

zasnęła słodko i spokojnie na poduszkach obok basenu, ukołysana szumem wody. W

owalnym pokoju czas tracił swoje znaczenie. Tamisan. jadła, spała, kąpała się i

przeglądała taśmy tri–dee, które dostarczyła jej Porpae. Gdyby niczym nie róŜniła się

od swych współplemieńców z Roju, ten tryb Ŝycia byłby dla niej ideałem. Ona jednak

niepokoiła się coraz bardziej, gdyŜ wezwanie, które miało stać się okazją do

zaprezentowania całego jej kunsztu, wcale nie nadchodziło. Zdawało się, Ŝe nikt z

mieszkańców podniebnego zamku nie pamiętał o niej, uwięzionej w owalnej

komnacie. Przy drugim przebudzeniu Tamisan stwierdziła, Ŝe moŜe zrobić juŜ tylko

jedno. Fantazjotwórczyni — jeśli została kupiona na własność, a nie tylko

wydzierŜawiona z Roju — mogła, a nawet powinna zbadać osobowość pana, któremu

słuŜy. Teraz miała prawo zaŜądać taśm dotyczących Lorda Starrexa. Byłoby wręcz

dziwne, gdyby tego nie uczyniła, toteŜ poprosiła o nie od razu. Nareszcie dowie się

czegoś o Starrexie i jego rodzie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: