Anne Marie Duquette - Kobieta z gwiazdą szeryfa.pdf - Harlequin Super Romance - Agadoo86

Anne Marie Duquette

Kobieta z gwiazdą

szeryfa

Rozdział 1

Wczesna jesień...

Południową Kalifornię owiewał suchy, pustynny wiatr, nie

będący jednak w stanie rozproszyć grubej pokrywy smogu nad Los

Angeles. Było piekielnie gorąco, lecz Virgil Earp Bodine w ogóle nie

myślał w tej chwili o upale. W głowie miał tylko dwie sprawy:

bezpieczeństwo ślicznej młodziutkiej gwiazdki, Chrissie Evans, i

obserwację jej prześladowcy, wielbiciela maniaka.

Tkwił teraz zaczajony pod rezydencją, którą jego kilkunastoletnia

chlebodawczyni kupiła dzięki honorarium za udział w telewizyjnym

programie. Virgil oglądał ten show tylko raz i mimo że jako

ochroniarz widział już w życiu prawie wszystko, rumienił się na samo

wspomnienie o tym, co wyczyniała na ekranie młodociana gwiazda.

Zwykle nie tracił czasu na oglądanie podobnych pokazów i nie miał

ochoty, żeby jego dziesięcioletni syn Travis oglądał coś takiego.

Ale pewnie to robi, pomyślał. Nie upilnuje się go, podobnie jak

nikt nie upilnował tej nieszczęsnej dziewczyny. To wszystko wina

tego koszmarnego miasta.

Zza krzaków dobiegł go jakiś dźwięk i Virgil uśmiechnął się

ironicznie. Ten jej prześladowca robi tyle hałasu, że obudziłby nawet

umarłego. Nie jest zbyt przezorny, pozostaje tylko mieć nadzieję, że

nie jest również zbyt groźny...

Virgil poszukał dłonią broni. Miał przy sobie lugera parabellum,

ciemny, duży pistolet doskonale pasujący do faceta, który nosi

garnitury od Armaniego.

Lubił eleganckie ubrania, jego klienci również; delikatnie

sugerowali nieraz, że chcą ochroniarza nie odcinającego się stylem od

ich wytwornych rezydencji i wypielęgnowanych ogrodów. Virgil bez

oporu sprostał ich wymaganiom, dopasowując do nich jednocześnie

swą ceną. Był drogi, ale nikt się z nim nie targował; mieszkańcy

Hollywood wysoko cenili swe bezpieczeństwo i chcieli mieć

najlepszego ochroniarza.

Virgil Earp Bodine spełniał ich oczekiwania.

Człowiek, którego obserwował, wreszcie wyłonił się z zarośli:

miał bejsbolową czapkę zsuniętą na czoło i duże, ciemne okulary. Nie

zachowując nadmiernej ostrożności, zaczął się zbliżać w stronę domu.

Minął basen i podszedł pod okno sypialni.

Virgil nie spuszczał z niego oczu - niczym drapieżnik śledzący

upatrzoną zwierzynę. Widział, jak osobnik wdrapuje się na parapet,

popycha framugę i uśmiecha się do siebie, widząc, że okno ustępuje.

Naciesz się, naciesz, synku, pomyślał złośliwie Virgil, niedługo

nie będzie się z czego śmiać. Ułatwiłem ci sprawę, jak mogłem, ale

nie zrobiłem tego dla ciebie, tylko dla siebie. Nawet nie włączyłem

systemu alarmowego, policja nam tu niepotrzebna. Załatwimy to sami,

tylko ty i ja. Tylko ty i ja...

Sam na sam.

Facet nie tylko wszędzie za nią łaził. Prześladował ją telefonami,

błagając o spotkanie i, jak to określał, „sposobność pokazania, jak

bardzo ją kocha". Kiedy mu odmówiła, zniszczył jej samochód, oblał

farbą przyczepę, w której przebierała się na planie, a potem otruł jej

ukochane papużki.

Właśnie wtedy aktoreczka zaangażowała Virgila.

I dlatego stał teraz nieruchomy jak woda w basenie ciemniejąca w

zastygłym, zmierzchającym powietrzu. Widział, jak chłopak znika w

oknie i wiedział, że za chwilę pojawi się w nim znowu. Drzwi

oddzielające sypialnię od reszty domu były zamknięte na klucz oraz

zaryglowane i musi wracać tą samą drogą.

Po kilkunastu minutach w oknie ukazały się nogi w brudnych

sportowych butach, a za nimi reszta ciała. Virgil spojrzał na kontrolny

monitor. W całej rezydencji zainstalowano kamery i każdy jej zakątek

można było zobaczyć na ekranie. Nastawił na zbliżenie, powiększył

obraz. Facet wracał obładowany łupami; Virgil zobaczył, że trzyma w

ręku kilka sztuk damskiej bielizny, przezroczystą koszulkę i czarne,

koronkowe majteczki.

Myśl, że właścicielka tego wszystkiego ma szesnaście lat, zrobiła

na nim wrażenie. Gdzie są rodzice tego dzieciaka? Pogoń za

pieniędzmi całkowicie oślepiła ich i ogłuszyła? On nigdy by nie

pozwolił, by jego córka włożyła na siebie coś podobnego, nawet w

domu, a co dopiero w telewizji. Za żadne skarby świata.

Chłopak zeskoczył z parapetu i czapka spadła mu z głowy;

wydawał się teraz jeszcze młodszy niż przed chwilą. Musi być prawie

w tym samym wieku co jego ofiara.

Jeszcze jeden zagubiony dzieciak, pomyślał Virgil. A teraz

uśmiechnij się do kamery, synku.

Z pistoletem w dłoni zaszedł chłopakowi drogę. Przez chwilę

ścigany i ścigający mierzyli się wzrokiem.

- Rączki do góry. Chłopak zawahał się.

- Rączki do góry, powiedziałem, ale już.

Chłopak nie posłuchał. Nie puszczając łupów z ręki, drugą ręką

sięgnął za pazuchę. Virgil wiedział, że jest uzbrojony.

- Nie rób tego, synku, nie masz szans. Zginiesz. Nie bądź głupi.

Chłopak rzucił bieliznę i szybkim ruchem wyciągnął broń. Virgil

drgnął. Gdzieś z boku dobiegł go krzyk; to Chrissie wypadła wprost

na linię strzału.

- Nie zabijaj go! Nie zabijaj!

Chłopak na ułamek sekundy skierował wzrok w jej stronę. Virgil

wykorzystał to natychmiast. Odepchnął dziewczynę i wystrzelił,

celując wprost w ramię chłopaka. Ten upuścił broni upadł. Virgil

kopnął jego pistolet daleko w trawę, Chrissie przypadła do rannego.

- Miałaś się trzymać daleko od domu! - powiedział Virgil i ze

złością spojrzał na dziewczynę.

- Tak, ale paparazzi wszystkiego się dowiedzieli i chciałam cię

uprzedzić, że zaraz tu będą.

Jakby na potwierdzenie jej słów zza krzaków wysypali się faceci

z kamerami. Obstąpili bohaterów dramatu, zarzucając Virgila

pytaniami. Chrissie pochyliła się nad leżącym chłopakiem, próbując

unieść jego głowę.

- Zabiłeś go! Zabiłeś! On nie żyje!

Jej przezroczysta powiewna szatka natychmiast skupiła na sobie

obiektywy kamer.

Chłopak uniósł odrobinę powieki.

- Kocham cię - jęknął.

- Myślałam, że chcesz mnie skrzywdzić, bałam się...

- Ja? Nigdy... Dlaczego do mnie strzeliłaś?

- To nie ja! To on! Chciałam tylko, żeby cię złapał, nie chciałam,

żeby cię zabił! - Rozpłakała się. - Jest mi tak strasznie przykro...

Chłopak zakrwawioną ręką dotknął jej policzka.

- Nie chciałaś mnie zranić?

- Nie! Chciałam tylko cię nastraszyć, żebyś już za mną nie

chodził. Zabiłeś moje ptaszki. Tak bardzo je kochałam...

Anne Marie Duquette - Kobieta z gwiazdą szeryfa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: