Inny świat.doc

Inny świat

Część pierwsza
Witebsk – Leningrad – Wołogda Bohaterem przypomina sobie swój pobyt w trzech rosyjskich więzieniach, zanim został zesłany do obozu w Jercewie. Więźniowie żyją w wspólnocie. Najliczniejsza grupę więźniów stanowią tzw. biezprizorni, czyli małoletni przestępcy, tymczasowo przebywają w więzieniu. Druga grupa to więźniowie polityczni – tzw. biełoruczki. Najbardziej niebezpieczna grupa więźniów to urkowie, są to zwykli przestępcy, którzy, wykorzystują pozostałych, słabszych więźniów. Bohater wspomina swoje przesłuchanie. Dostał wyrok 5 lat w obozie pracy.. Bohater opisuje swoją drogę do obozu. Rozdział kończy się informacją o tym, że więźniowie dotarli do łagru w Jercewie pod Archangielskiem.
Nocne łowy. W tym rozdziale opisywana jest historia obozu w Jercewie, okoliczności jego powstania. Obóz powstał dzięki pracy więźniów niekiedy w nieludzkich warunkach.. Bohater zaraz po przybyciu rozchorował się i trafił do lazaretu. Lazaret to jedyne miejsce, gdzie spotyka się z życzliwością, śpi w czystej pościeli i najada się do syta. Od siostry Tamary poznanej w lazarecie, dostaje trzy książki. Dzięki umowie z jednym z „urków” dostaje przydział do bazy żywnościowej jako tragarz. Unika dzięki temu pracy w lesie i przeniesienia do innego obozu. Tragarze wykonują ciężką pracę, ale mają możliwość skradzenia pożywienia. Autor wyjaśnia co oznaczają „nocne łowy”. To zbiorowe gwałty na nowych więźniarkach .
Praca. Dzień po dniu. W tej części ksiązki opisany jest rozkład dnia w obozie. Opisywana jest pobudka, śniadanie. Następnie wyjście więźniów do pracy w lesie. Praca więźniów poddawana była ocenie, od niej zależała wysokość racji żywnościowych. Praca w lesie była wyczerpująca, mało który więzień był w stanie przepracować w lesie więcej niż dwa lata. Ochłap. Rozdział ten opowiada historię Gorcewa. Kiedyś był oficerem śledczym, trafił do obozu, jak mówi, przez pomyłkę. To pewny siebie i opryskliwy mężczyzna. Fanatycznie wierzy w partię, i ustrój komunistyczny. Pewnego dnia jedna z ofiar Gorcewa rozpoznaje swojego oprawcę,. więźniowie dokonują na nim samosądu. Trafia do szpitala. Po wyjściu zostaje przydzielony do brygady leśnej – co oznacza dla niego śmierć z wyczerpania. Zabójca Stalina. Narrator opowiada historie mężczyzny, który trafił do obozu za to, że będąc pijanym strzelił w portret Stalina, o czym doniósł jego kolega. Skazany został na 10 lat więzienia. Żeby dostać się do brygady tragarzy udawał, że jest zdrowy. Tutaj wyszło na jaw że choruje na kurza ślepotę co uniemożliwiało mu prace. Został odesłany do brygady leśnej, co oznaczało dla niego śmierć. U kresu swego życia postradał zmysły, uwierzył, że naprawdę zabił Stalina.
Drei Kameraden. W rozdziale opisana jest historia trzech niemieckich komunistów, którzy uciekli do Związku Sowieckiego po przejęciu władzy przez Hitlera. Tam uznano ich za szpiegów i osadzono w Jercewie.
Ręka w ogniu. Michaił Kostylew To młodzieniec wychowany i podporządkowany partii. Jednak niepotrzebnie sięgnął po wielką literaturę Zachodu. Opisany tam świat zmienił jego postrzeganie rzeczywistości. Jego wiara w komunizm znikła. Skazany został na 10 lat obozu trafił do Jercewa. Dzięki swojemu wykształcenia wykonywał lekką pracę. Po fałszywym donosie został przeniesiony do brygady leśnej. Praca w lesie była ponad jego siły. Szukał sposobów, by móc trafić do szpitala i mieć kilka dni wolnych od pracy. Po odkryciu prawdy został wysłany skazany do znacznie cięższego obozu na Kołymie. Zdesperowany popełnił samobójstwo, oblewając się wrzątkiem.
Dom Swidanij. Koło wartowni zbudowany został nowy budynek, nazywany Domem Swidanij. Tutaj więźniowie mogli potkać się z najbliższymi, o ile mieli zgodę na widzenie. Tam umyci, nakarmieni, mieli czyste ubranie. To był niejako raj dla więźniów namiastka wolności. W budynku tym mogli przebywać najdłużej przez trzy dni.
Zmartwychwstanie. Opisany jest tutaj obozowy szpital. Mieli dobrą opieką, jedli lepsze jedzenie, spali w czystej pościeli. Powszechne były więźniów samookaleczenia, byle tylko dostać się do owego szpitala. Wspomniana jest tutaj tragiczna opowieść o trójkącie miłosnym – lekarza, więźniarki i studenta. Dwoje ostatnich próbowano rozdzielić, jednak do końca pozostali razem. Dziewczyna umarła, przy porodzie.
Wychodnoj dzień. Rozdział, opisujący wolny dzień od pracy. W tym czasie śpiewali, rozmawiali, pisali listy do bliskich.. W rozdziale opisane są dwie historie. Kozak Pamfilów ma syna, który służy w Armii Czerwonej, potępia postawę ojca, uważa, że jego kara jest zasłużona. Przejmująca jest jednak chwila, kiedy on sam trafia do Jercewa. Dochodzi do pojednania ojca z synem. Następnego dnia syn zostaje trafia do innego obozu.
Druga historia dotyczy Fina Rusto Karinena, który postanawia uciec jednak wyczerpany i głodny trafia do pobliskiej wsi, gdzie tracił przytomność. Chłopi odwożą go do Jercewa. Tam zostaje skatowany.
Część druga
Głód. W warunkach ekstremalnych, zasady moralne przestają obowiązywać. W obozie szerzy się prostytucja, której nikt nie potępia ponieważ spowodował ją głód. Opisane są tutaj postawy ludzi wobec niewystarczających racji żywnościowych.
Krzyki nocne. Opisane dalsze rozważania narratora na temat głodu opisywane są skutki głodu. Narrator rozmyśla na temat śmierci w obozie. Jest ona nieoczekiwana, cicha i anonimowa., by móc przekazać kiedyś rodzinom wiadomość o ich losie więźniowie zapisują nazwiska zmarłych.
Zapiski z martwego domu. Rozważania narratora na temat o kultury i sztuki. Więźniowie mieli do dyspozycji bibliotekę, niekiedy oglądali film Opowiada też o losach Natalii Lwowny,. Wspomina jej nieudaną próbę samobójczą. Narrator opowiada także o grupie artystów, którzy dali w barakach niezapomniane przedstawienie.
Partia szachów. Więźniowie z nadzieją śledzą sytuację polityczną mają nadzieje, że może przynieść im to wyzwolenie. Narrator opowiada tutaj o donosicielstwu.
Sianokosy. Narrator opisuje przebieg sianokosów. Bohater podupada na zdrowiu – choruje na cyngę na kurzą ślepotę. Liczy na amnestię na mocy układu Sikorski-Majski, ale do zwolnienia nie dochodzi. Dowiaduje się, że parter w grze w donosił na niego do NKWD.
Męka za wiarę. Większość Polaków na mocy amnestii zwolniono z obozu. Bohater zaczął głodować w proteście przeciw bezprawnemu zatrzymywaniu go w obozie. Głodówka, przynosi pożądane skutki. Bohater podpisuje depeszę do ambasadora polskiego w Kujbyszewie i zostaje odratowany.
Trupiarnia. Bohater trafia do trupiarni, i spotyka dawnych znajomych Sadowskiego i Dimkę. Dimka opowiada swoją historię. Kiedyś był on popem, ale utracił wiarę. Sięgnął dna, kiedy odrąbał sobie nogę, by uniknąć pracy przy wyrębie lasu.
Opowiadanie B. To opowieść o losie nauczyciela, który nie zgodził się na podpisanie podsuwanych, fałszywych dokumentów obciążających go. Katowany, straszony zachował jednak godność.
Ural 1942. 19 stycznia 1942 r. Bohater zostaje zwolniony z obozu. Opowiada o swojej podróży. Dociera do oddziałów armii polskiej i opuszcza granice Związku.
Epilog: Upadek Paryża Bohater wspomina, jak 1940 r. w Witebsku dowiedział się od pewnego Żyda o upadku Paryża. W 1945 r. w Rzymie spotykają się ponownie. Żyd opowiada mu o tym, jak, ocalił życie, donosząc na niemieckich komunistów, którzy zostali rozstrzelani. Oczekuje od swojego rozmówcy zrozumienia. Narrator nie jest w stanie usprawiedliwić takiego postępowania, szczególnie będąc wolnym człowiekiem.