WZ_mag_02_09_jesien_v2k.pdf

(3880 KB) Pobierz
741681105 UNPDF
W numerze
Narodziny: naga prawda
Wstęp do nauki pisania
Małe dzieci też mają Silne Strony!
Ponadto:
Zabawy fundaMentalne
Migusie
I kto to papla?
nr 2/2009 jesień
741681105.004.png
Ene due rabe
Ene due rabe,
połknął bocian żabę,
a żaba bociana
jeszcze tego rana.
Ene due rabe,
zjadł Tadeusz żabę.
Żaba - Tadeusza,
w brzuchu mu się rusza.
Wielka Zabawa – magazyn dla rodziców dzieci w wieku od 0 do 6 lat
2
741681105.005.png
Spis treści
Od redakcji:
To, co najlepsze na długie jesienne wieczory to malinowa herbatka
i malinowa krowa… narysowana malinową kredką. Albo robienie
literek z piórkami, jednym słowem – dobra zabawa.
Czy zabawa może być wprowadzeniem naszych maluchów w świat
radosnego czytania lub matematyki? Oczywiście!
W tym numerze zapraszamy do zapoznania się z nowymi tytułami
„Zabaw Fundamentalnych”: Przesuwanki - Zgadywanki i Pół
jabłuszka do fartuszka.
To w czasie zabawy najlepiej
poznajemy nasze dzieci – nasze
Cuda. A o Cuda trzeba dbać.
Ene, due, rabe
str. 2
Od redakcji
str. 3
Zuzanna Taraszkiewicz
Dla rodziców 4-latków
str. 4
naga prawda. Cz.1 str. 6
Grażyna Redlisiak
Czy wiesz, że…
str. 7
Zabawy Fundamentalne –
str. 8
Rusz ręką
Wstęp do nauki pisania
Colin Rose, Gordon Dryden
str. 9
Małe dzieci też mają
str. 10
Historia o cudzie
str. 10
Literki z piórek
str. 11
Był sobie król…
str. 12
Magazyn wydawany przez Transfer Learning Solutions Sp. z o.o.
01-452 Warszawa, ul. Księcia Janusza 64
Budynek Instytutu Geoizyki PAN, II p, p.205
Ach, śpij kochanie
usypianka
str. 12
Redaktor naczelna: Małgorzata Taraszkiewicz
tel. 0 603937026, m.taraszkiewicz@transferlearning.pl
Redakcja i korekta: Zespół
Zdjęcie na okładce (str 16): www.dominikczerski.com
Projekt i skład: Marcin Polański | www.polanski-retouch.pl
Migusie®
str. 13
I kto to papla?
str. 15
Nasz stały konkurs na
sposoby usypiania dziecka!
str. 16
www.transferlearning.pl
Wielka Zabawa – magazyn dla rodziców dzieci w wieku od 0 do 6 lat
3
Steve Doocy
Narodziny:
nowe tytuły!
Silne Strony
usypianka
najbardziej skuteczne
741681105.006.png 741681105.007.png 741681105.001.png
Dla rodziców 4-latków
względnym spokojem spróbujmy
podejść do okropnego zachowania
czterolatka. Pamiętajmy także o tym, że
dziecko powiela zachowania, których do-
świadcza, np. podczas pobytu w przed-
szkolu, na placu zabaw, oglądając ilmy
w telewizji (naprawdę proszę śledzić co
tam się dzieje!) Te zachowania na pewno
ujawni w zabawie i trzeba na nie właści-
wie zareagować. Na przykład kiedy mówi
tzw. „brzydkie wyrazy”, spytać się co to
znaczy. Często (albo prawie zawsze) nie
będzie wiedziało i się lekko zawstydzi.
Oświadczenie rodzica typu „zabraniam
tak mówić” wywoła odwrotny rezultat,
lepiej odwołać się do bogatej wyobraźni
i powiedzieć, że niektóre słowa, są jak
pająki na śniadanie. Chyba nie chciałoby
dostać pająka do jedzenia? Tak samo jest
ze słowami, niektóre słowa są brzydkie
jak pająki!
Czterolatek chciałby mieć nad wszystkim
kontrolę, dlatego mówmy mu zawczasu
co zaraz się zdarzy albo sprytnie przed-
stawiajmy polecanie tak że będzie miał
poczucie wpływu na decyzje, które go
dotyczą. Możemy na przykład pozwolić
dobiec do końca ulicy, umawiając się że
tam na nas poczeka – oczywiście pod
warunkiem, że jest to bezpieczne. Albo
dać do wyboru dwie opcje (chcesz to
czy to), które z naszego punktu widzenia
wchodzą w grę. Dziecko będzie zadowo-
lone, poczuje, że może coś wybrać, a nie
że cos jest mu narzucane. Ta metoda na
ogół dobrze działa.
Czterolatek potrai być zaskakująco
odpowiedzialny jeśli tylko pozwoli mu
się na posiadanie pewnego wpływu
na sytuację. Ponieważ czterolatek jest
fanem rywalizacji, możemy to wykorzy-
stać pytając czy potrai szybko założyć
buty albo przed bajką powrzucać klocki
do pudła. Każdy pretekst do zabawy
jest doskonały! Szkoda marnować czas
i energię na wydawanie czterolatkowi
poleceń typu posprzątaj zabawki. Lepiej
zaangażować wyobraźnię i wdrażanie do
obowiązków zamienić na pasjonująca
zabawę.
Oczywiście najważniejsza sprawa to
zapewnić dziecku bezpieczeństwo
i nauczyć je bezpiecznych zachowań, ale
tak, żeby nie budować świata pełnego
czyhających na niego zagrożeń.
Pamiętajmy, że dziecko uczy się przez
doświadczenia, nie zrozumie i nie zapa-
mięta przekazów formułowanych
Zuzanna Taraszkiewicz
Typowy czterolatek to już
bardzo samodzielna i mądra
istota: samo zjada posiłek,
samo się ubiera, samo biegnie
do toalety. Dużo i swobodnie
mówi; potrai dość szczegółowo
opisać obrazek, umie wskazać
podobieństwa i różnice. Jest
bardzo sprawny ruchowo: umie
już samodzielnie zejść po scho-
dach, biega i wiruje nie tracąc
równowagi. Stoi pewnie na
jednej nodze, umie wykonać
kilka podskoków. Czterolatek
potrai zbudować wieżę z kilku
klocków, umie posługiwać się
nożyczkami. Narysowana przez
niego postać człowieka ma
wyraźnie zaznaczone kończyny
i buzię. Dziecko w tym wieku
potrai rozróżnić kształty geo-
metryczne i odwzorować je np.
obgryzając herbatnik nadając
mu pokazywany kształt.
ekspansja i żywiołowość. Dziecko
jest bardzo sprawne ruchowo, a więc
dociera wszędzie gdzie chce. A przecież
interesuje je wszystko! Nasz czteroletni
rozrabiaka przejawia przesadną pewność
siebie, arogancję, a nawet jest – niestety,
wulgarny.
„Sprzeciwiam się,
więc jestem”
mógłby sparafrazować słynne powie-
dzenie czterolatek i po raz kolejny nie
posłuchać rodziców. Pobiec, kopnąć,
splunąć, przeklnąć a następnie obrazić
się na rodziców, użalać nad sobą lub
szyderczo głośno śmiać - tak radzi sobie
ze światem i trudnymi emocjami -nasze
czteroletnie cudo.
Co zrobić w takich
sytuacjach?
Co począć, gdy po raz kolejny czerwie-
nimy się ze wstydu słuchając jakich to
pięknych słów potrai użyć nasz skarb,
albo gdy znowu słyszymy wymyśloną
historię pełną kłamstw. Otóż najważniej-
szą i dodającą sił sprawą jest uznanie
tej sytuacji za normalny etap rozwoju
naszego dziecka! Tak jak konieczne było
zaakceptowanie rozlewania napojów
i rozrzucania jedzenia zanim malec
nauczył się samodzielnie jeść, tak ze
Rozwój dziecka pomiędzy 4 a 5 rokiem
życia lat składa się z dwóch etapów.
Etap pierwszy przebiega pod hasłem:
Wielka Zabawa – magazyn dla rodziców dzieci w wieku od 0 do 6 lat
4
741681105.002.png
tylko słownie. Kiedy np. chcesz, aby
dziecko nie dotykało gorącego czajni-
ka, możesz powiedzieć „to jest gorące,
nie ruszaj” i to … na pewno nie zadzia-
ła. Możesz także zaproponować, aby
dziecko na ułamek sekundy dotknęło
gorącego czajnika i ewentualnie kap-
nąć maleńką kropelkę wrzątku na rękę
– wtedy poczuje co to znaczy: gorące.
Każdą sytuację trzeba po prostu prze-
robić na działanie lub opowieść, która
dociera do wyobraźni dziecka. Usiłując
wyperswadować dzieciom bieganie po
pokoju z łyżeczką w buzi, opowiedzia-
łam im historię (autentyczną zresztą) jak
pewna dziewczynka biegała po pokoju,
przewróciła się i łyżeczka wbiła się w jej
podniebienie, bardzo płakała i czekała
ją operacja. Szczegółów było oczywiście
więcej, ale już po trzykrotnym powtórze-
niu tej opowieści, dzieci przestały biegać
ze sztućcami oraz patykami od lodów
itp. w buzi.
Tendencję do opowiadania zmyślonych
historii, zamiast ganić za kłamstwa,
lepiej przerabiać na ćwiczenia w opo-
wiadaniu historii! Może to być zabawa
w opowiadanie na przemian, fragment
opowiada dziecko, kawałek historii opo-
wiada dorosły. Podczas zabawy uma-
wiamy się, że pewnych słów w naszych
bajkach nie ma, bo np.„opowiadania
przestają być kolorowe”.
Zachęcamy do stałego korzystania z wła-
snej wyobraźni, aby rozwiązywać różne
problemy wychowawcze. Przecież lepiej
zabałaganiony pokój nazwać bagnem,
w którym toną wszystkie pozostawione
zabawki i pomartwić się (na głos) o ich
los i podkreślić jak jest im smutno i przy-
kro..., zaś chodzenie bez kapci ukrócić
historią o stópkorybach, takich pływają-
cych zwierzętach, które podgryzają bose
stópki i przypatrzeć się czy ich nie ma
w pokoju... niż eksploatować głos i nerwy
na stałe dyscyplinowanie dziecka – co
i tak niewiele daje.
Dziecko w wieku czterech lat – jak
w każdym wieku, potrzebuje wiele
czułości, przytulania i zabaw ruchowych
w pełnym kontakcie z tatę udającym
wieloryba lub mamą -fokę. Wirowanie,
przewracanie się na podłodze, turlanie
w kontakcie izycznym i atmosferze
pełnej radości to zabawy zwiększające
poczucie bezpieczeństwa i kształtujące
tę cudowną więź, na której budowaniu
powinno zależeć wszystkim rodzicom.
Warto wiedzieć, że choć w domu, wobec
nas rodziców, z ust czterolatka nieustan-
nie płyną słowa „nie, nie chcę” lub „chcę
po swojemu” to poza domem rodzice
stają się niepodważalnym autorytetem.
To, co powiedziała mam lub tata jest
najważniejsze na świecie i nawet pani
przedszkolanka musi zaakceptować fakt,
że „ Moja mama powiedziała, że ja mu-
szę zjeść cztery herbatniki”. W piaskow-
nicy zaś słychać przechwalanki, „a mój
tata powiedział” i trzeba przyznać, że
obrona rodzicielskiego autorytetu jest
sprawą nad wyraz poważną.
Pamiętajmy także, że ten wiek dziec-
ka to czas fantazji i magii. Dzieci żyją
na granicy obu światów, swobodnie
przekraczając próg fantazji i wracając do
rzeczywistości. I właśnie różne magiczne
działania wobec naszej pociechy mogą
okazać się bardziej pomocne niż nie-
ustanne pertraktacje i przywoływanie
dziecka do porządku.
Towarzysząc naszemu czterolatkowi
w tym nieco zwariowanym okresie
możemy wybrać postawę twórczego
rodzica i przeobrażać trudne cechy
i umiejętności w coś produktywnego
albo starać się je kontrolować kosztem
własnych nerwów.
Pada deszcz – chlap, chlap
Idzie mrok – tup, tup
Jedzie pociąg – puf, puf
Idzie kaczka – klap, klap
Ty mnie teraz – złap! Złap!
Wielka Zabawa – magazyn dla rodziców dzieci w wieku od 0 do 6 lat
5
741681105.003.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin